دیدم کنار علقمه در خون شناورت
گفتم به خویش وای بر احوال مادرت

بود آبروی تو به حرم مشک پر ز آب
با من بگو چه آمده در علقمه سرت

دستت ز تن جدا شد و افتاد روی خاک
دیدم که ریخت پیش دو چشمان من پرت

با گریه گفت دختر من در حرم، رباب
سقا ز پا فتاده و ای وای معجرت!.....

برخیز و کن نظر به حرم ای پناه من
در تاب و تب فتاده از این غصه خواهرت

تا دید مشک آب ز دندان تو فتاد
مرحم گذاشت حرمله بر دیده‌ی ترت

باب الحوائج همه‌ای ای فدای تو
در گوش من بخوان تو ز تشیع پیکرت

شاعر : مرتضی محمودپور