ما قدرت پرواز هم داریم
هرچند پابندِ زمین هستیم
پای پیاده عشق می چسبد
چشم انتظارِ اربعین هستیم
 
مارا نمک گیر خودش کرده ست
این راه که هرسال گلچین است
با چاییِ شیرین شورانگیز
با قهوه ی تَلخی که شیرین است
 
دیدم سه سالِ پیش دراین راه
پایی که تاول ها مدالَش بود
آن دخترک خرما تعارف کرد
آن دخترک تنها سه سالَش بود
 
بویِ گلاب این مسیر اصلا
جامانده ای از اشک زینب هاست
داغِ ستونِ خیمه ی عباس
برسینه ی بی تاب موکب هاست
 
موکب به موکب عشق مینوشیم
موکب به‌موکب باده در دستیم
عاشق که باشی خوب میفهمی
ما از نجف تا کربلا مستیم
 
شوقِ وصالِ کربلا دارم
اما همیشه سهمِ من دوریست
عشاق گاهی سهمشان از عشق
تنها صبوری هایِ مجبوریست
 
مستِ حسینم دوستَش دارم
حتی اگر از او جدا باشم
حتی اگر قسمت نباشد که
این اربعین در کربلا باشم...

شاعر : محسن کاویانی