ایران گلستان گشته از یمنِ حضورت

از فضل و احسانِ تو و از فیضِ نورت

 شد بارگاهِ تو زیارتگاهِ عالم

گردیده سقاخانه ات هم  دوشِ زمزم

پایِ ضریحت  سجده گاهِ جبرئیل است

مدح و ثناگویت خداوندِ جلیل است

 قبرت مطافِ انبیای ما سلَف شد

بیتُ االشٌرف را تهنیت گویش نجف شد

صحن و سرایت شد پناهِ اهلِ ایمان

با مقدمِ پاکِ تو شد ایران گلستان

 آن  پنجره فولادِ تو دارالشفا است

هم کعبه و هم زمزم و سعی و صفا است

شد مرکزِ اجلالِ  تو خاکِ خراسان

شد بارگاهت کعبه ی مقصودِ جانان!

شاعر : هستی محرابی