مخلوق خدا قيمت اگر ميگيرد
از آه شب و اشک سحر ميگيرد
در آتش عشق , ما گلستان ديديم
از بين شرر خدا شجر ميگيرد
در مسلک ما سوختگان هجران
پروانه چو سوخت تازه پر ميگيرد
شيرينى عشق آن چنان است که نخل
از ميثم تمار اثر مي گيرد
در وقت شهادت بغلش ميگيرند
آنکه غم يار را به بر ميگيرد
بر سر نگذاشت هر کسى تربت دوست
فردا که شود , خاک به سر ميگيرد
در اصل به معشوق خيانت کرده
دستى که ز دست غير زر ميگيرد
مرغ ملکوت خاکدان شانش نيست
از خاک فقط زاد سفر ميگيرد
دنيا بخدا مزرعه آخرت است
زين مزرعه هر کسى ثمر ميگيرد
گر سختى آخرت به باور برسد
دنياطلبى را ز بشر ميگيرد
آن آخرتى که آنچنان ملتهب است -
- فرزند تقاص از پدر ميگيرد
روزى که به فاطمه همه محتاجند
- حتما همه را مد نظر ميگيرد -
همسايه من ! حال مرا نيز بپرس
همسايه ز همسايه خبر ميگيرد
بگذار در اطراف حرم پارس کنم
پيش تو دعام زودتر ميگيرد
ما زنده از آنيم که فرزند خليل
ميايد و بر دست تبر ميگيرد
ميايد و انتقام مظلومان را
با سيصدو سيزده نفر ميگيرد
- پنج شنبه
- 13
- دی
- 1397
- ساعت
- 13:59
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
علی اکبر لطیفیان
ارسال دیدگاه