از ابتدای کار جهان تا به انتها
دیباچه‌ای نبود و نباشد بِه از دعا...
وقت است اگر به دعوت «أدعونی أستجب»
دستی برآوریم به درگاه کبریا
یارب به حق نقطۀ «أَنّی أنا الغفور»
کاندر بسیط مرکز عالم نیافت جا
یارب به حق آیت «لاتقنطوا» که هست
سرمایۀ سعادت و پیرایۀ رجا
یارب به حق سبع مثانی که بر رسول
آمد به پنج واسطه از عالم عُلا...
یارب به حق لوح که بر وی کشیده‌ای
نقش وجود «ما هُو کائن کَما تَشا»...
یارب به حق وسعت کرسی که بر فلک
«تعظیم وُسعِه وَسعَ الأرض و السما»
یارب به حق صاحب صور و به نفخ او
آندم که گوش را نبود هوش از صدا...
یارب به حق قوّت «ذوالقوَّةِ المَتین»
روح‌الامین که سدره بدو داد منتها
یارب به آب دیدۀ کروبیان پاک
کز خوف، چشمشان نبُوَد خالی از بکا...
یارب به حق کوثر و تسنیم و سلسبیل
کآن بر حبیب حضرت خود کرده‌ای عطا
یارب به حق آتش دوزخ که آن دهد
در روز رستخیز به هر ناسزا سزا...
یارب به حق ابر بهاران که می‌رسد
هر شب ز فیض شبنم او خاک را نما
یارب به بوی رنگ گل و لاله بر چمن
کز رنگ و بویشان تو دهی خاک را صفا...
یارب بدان قیام که آزاده سرو راست
چون عابدی که شرط قیام آورد به جا...
یارب به حق خاک که اصل طهارت است
«مِن إبتداءِ خِلقَتِه کان طیِّبا»
یارب به انبیاء معظّم که کرده‌اند
بی اجر و مزد حکمت تنزیل را ادا
یارب به حق طینت آدم ابوالبشر
مسجود سجدۀ مَلأ قدس برملا...
یارب به حق رفعت ادریس و درس او
کاو بود پیش‌رو به سوی عالم بقا
یارب به حق نوح که توفان دعوتش
عالم چنان گرفت که عالم گرفت ما
یارب بدان سفینه که خوف هلاک او
«حقٌّ لّمَن تخلَّفَ عنها و قَد أبی»...
یارب بدان رسول که مِن بعد بعث او
«أُنظُر إلی طَعامِکَ» کردی بدو ندا
یارب بدان خلیل که بابای ملت است
«ذی الجود و العَطیَّة و اللُّطفِ و الوَفا»
یارب بدان ذبیح که قربان کیش توست
آنجا که کرد در ره تسلیم جان فدا...
یارب بدان مشام که از بوی پیرهن
کرد از فراق دوست چو گل پیرهن قبا...
یارب به حق موسی و آن بقعۀ شریف
«وادٍ مُقدّسٍ بمناجاتِه طُوی»
یارب به حق و حرمت هارون وزیر او
در امر او شریک «بما جاءَ بالهدی»
یارب به حق خضر که چندین هزار سال
در جان او فزودی از آن آب جانفزا...
یارب به حق مُهر سلیمان که حکم او
بر جِنّ و انس و طَیر و دد و دام بُد روا
یارب به شکر و نعمت ایوب محتشم
یا خود به صبر و محنت او با همه بلا...
یارب بدان مبشّر «مِن بعدی إسمُه»
کاو کرد اشارتی به بشارت به مصطفی
یارب به حق سنبل مشکین احمدی
بر گل عبیربیز چو بر لاله مشکسا...
یارب بدان امام مطهر که ذات او
مخصوص «لافتی» بُد و منصوص «هل أتی»
یارب به زهرخوردۀ زهرا که میدهد
دلهای خسته را لب مسموم او شفا
یارب به حق آن گل ریّان که سرخ گشت
از خون حلق تشنۀ او خاک کربلا...
یارب به حقّ حرمت ذریۀ رسول
«هادینَ مُهتَدینَ إلیَ الساعةِ القَضا»
یارب به زاهدان که بهشت است وعدهشان
آنجا که گفته‌ای «وَ نَهَی النَّفسَ عَن هَوا»
یارب به حق مهد خواتین روز حشر
«الشّافعاتُ هُنَّ تَشَفَّعنَ لِلنِّسا»...
یارب بدان عطیه که خود کرده‌ای خطاب
«یا آدمُ اسکُنا و کُلا حَیثُ شِئتُما»...
یارب به نُه کواکب رخشان که بوده‌اند
در تحت آفتاب جهانتاب «والضحی»...
یارب به دعوتی که اجابت قرین اوست
یارب به حاجتی که کند لطف تو روا
کاین سرو باغ علم که بر سدره سر کشید
او را به فضل خود برسانی به منتها...
نور و سرور چشم من و دل ز روی اوست
تا چشم در سر است مکن نور از او جدا
شاید که بر عبارت و الفاظ او کنند
روح مقدس ملکوت سما، ثنا
در مجلس تکلم تفسیرخوان او
ارواح انبیا بنشینند و اولیا...
با علم و با عمل به بقایَش عزیز کن
تا آن زمان که علم و عمل را بُوَد بقا
پر کن خزانۀ دل او را ز گنج علم
زانسان که شاد گردد از او جان انبیا...
از رحمت تو روز به روزش زیاده باد
علم و بیان و فَسرِ کلام تو ربَّنا!
یارب در آن زمان که تو مانی و ما و بس
رحمت کنی و بازنگیری ز ما عطا...
مستوجب عذاب الیم و عقوبتیم
ما را اگر به شرط عمل می‌دهی جزا
روز جزا بکن به عنایت تو کار خویش
زیرا که ما به شرط بکردیم کارها...
ما را به خوان جود تو «قُل یا عباد» خواند
چون «یغفرالذنوب» تو درداده‌ای صلا...
کشتی عمر ما چو به گرداب درکشند
ملاح قدرت تو مگر باشد آشنا
چون جان وداع قالب خاکی ما کند
آه ار عنایت تو نباشد در آن عنا...
ای وای ما که سعی عبادت نکردهایم
«و العَبدُ فی القیامةِ یُجزی بما سَعی»
«ابن حسام» را عملی موجب ثواب
گر نیست هست رحمت عام تو ملتجا
امّید من به رحمت بی‌منتهای توست
یا منتهی الرّجا مکن امّید من هَبا
سهوی که بر زبان من آمد تو عفو کن
گر گفته‌ام به عمد و اگر کرده‌ام خطا
دعوت چو بی درود محمد تمام نیست
«صلّوا علیه سیدنا أکرَمُ الوَری»
- چهارشنبه
- 11
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 12:56
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
ابن حسام خوسفی
ارسال دیدگاه