ما شیفتگان زائر درگاه رضاییم
پروانه دلسوخته شمع ولاییم
.
روکرده به اخلاص بر این کعبه مقصود
لبیک زنان در حرم قدس و صفاییم
.
هر چند در این خانه مقیمیم و لیکن
جویای تجلای رخ خانه خداییم
.
از لطف خدا ملک سعادت وطن ماست
تا ریزه خور خوان غریب الغرباییم
.
تا چهره نهادیم، بر این درگه والا
از عز و تفاخر به فلک فرق بساییم
.
از سلطنت کون و مکان چهره بتابیم
تا بر در سلطان دو اقلیم، گداییم
.
شد راهنما جاذبه ی لطف و عطایش
کز بهر طواف حرم عشق بیاییم
.
ما را نبود عشق به جز عترت و قرآن
حاشا که گرفتار تمنا و هواییم
.
پرورده ی آیات خداوند مجیدیم
گلبوته ی گلزار دلارای هواییم
.
هستیم ز تبریز و در این درگه والا
سرمست ولا در هوس کرب و بلاییم
.
.
- سه شنبه
- 30
- مهر
- 1398
- ساعت
- 16:31
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد عابد
ارسال دیدگاه