گوشه ی ويرانه با درد و محن خو كرده ام
برجفاي دشمن پيمان شكن خو كرده ام
پركشيده از سرايم طائر مهر و وفا
با غم و آلام اين بيت الحزن خو كرده ام
نوگل گلزار باغ مرتضا بودم كنون
بر خزان گلشن و باغ و چمن خو كرده ام
مدتي صیاد بي ايمان پرم را بسته بود
گرچه آن دوران گذشته با رسن خو كرده ام
مانده از كين عدو نقشي به روي پيكرم
همچو قابي من به نقاشي تن خو كرده ام
گرچه هجران وطن آتش زند برجان و دل
ليك در ويرانه با هجر و طن خو كرده ام
گوشه ی ويرانسرا دارم نشانهايي ز غم
با غم بي منتهاي خويشتن خو كرده ام
بر در ويرانه غوغایی بُود هنگام شام
بر نگاه مُغرض هر مرد و زن خو كرده ام
زرق و برقي دلربا دارد لباس كودكان
من به كهنه معجري و پيرهن خو كرده ام
مي زند آتش به جانم خصم بي ايمان ز كين
بر جفا و طعنه ی قوم فتن خو كرده ام
پا به سر عشقم سراسر عاشق روي نگار
نام دلدارم به لب براين سخن خو كرده ام
اي آخوندي غم مخورديگر دراين ويرانسرا
با غم هجران سلطان زمن خو كرده ام
- سه شنبه
- 18
- آذر
- 1399
- ساعت
- 23:31
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
کربلایی حسن آخوندی
ارسال دیدگاه