بازم پچیده ، تُو بقیع عِطر مادري
باز شعله ور شد ، تُو سینم غمِ میخ دَري
بازم نصیبم ، شده آقا چشم تري
زیر لب امشب ، نوا دارم
از مدینه ، تو سینه غَم دارم
یادِ تو شد ، براي من زنده
از همین غم ، اشک نَم دارم
نداري زائر تو این شبا
گریه کُنت صاحب الزمان
ایشاالله باشیم و ببینیم
گُنبد و صحنت شده عَیان
مظلوم ، امام صادق
مسموم ، امام صادق
با دست بسته ، روي خاکا کِشوندنت
مثل علي تو رو ، میون کوچه بُردنت
دُنبال مرکب ، به چه جُرمي دَوندنت
وقتي آقا ، از پا اُفتادي
تو به یادِ ، مادر اُفتادي
دسته بسته ، میون کوچه آقا
یاد غمهاي ، حیدر افتادي
تو رو میون کوچه ها زدن
تُو راه تو رو بي هوا زدن
یه عده نامرده بي خدا
با کینه و بي حیا زدن
مظلوم ، امام صادق
مسموم ، امام صادق
اومد بیادت ، غم و داغِ کربوبلا
زینب رو بُردن ، دسته بسته شام بلا
پیش نگاهِ ، دختري سري به نیزه ها
بابا خیلي ، به ما خندیدن
پیش چشم ، عَمّه رقصیدن
نمیدوني که چي اومد به سرم
التماس کردنم رو نشنیدن
دنیا دیگه شد برام عذاب
بُردنمون مجلس شراب
تا سرت افتاد میون بزم
گرفت سرت رو بغل رباب
بابا حسین مظلوم
- دوشنبه
- 10
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 23:38
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
عباس شعرباف
ارسال دیدگاه