ای خدایی که تویی در دو جهان شاهنشاه
بنده ای روسیه ام آمده ام بر درگاه
درجهان نیست بغیر از تو خدایا الله
بر من ای نورِ سماوات و زمین بنما راه
راه گم کرده به درگاه تو نالان آمد
آسمان را چه کسی جز تو چراغان سازد
در سیه خاک گلِ سرخ که الوان سازد
دشت و کوه و دَرِه را صحن گلستان سازد
مشکلات همه را جز تو که آسان سازد
بار الها به درت سائل احسان آمد
از تو باشد همة ، هستی و جسم و جانم
همه جا سفرة احسان تو ، من مهمانم
راه تاریک و هدف دور و در آن حیرانم
دست من گیر در این ورطه که سرگردانم
زورق قلب گرفتار به طوفان آمد
نوح در کَشتی اش ، آسوده ز طوفان کردی
به خلیل آتش نمرود گلستان کردی
یوسف از چاه بُرون بُرده و سلطان کردی
دردِ ایّوبِ بلادیده ، تو درمان کردی
دردمندی به درت از پی درمان آمد
در پناه تو خدایا چه کسی هست ؟ که نیست
جز تو لایق به تمنّا چه کسی هست ؟ که نیست
جز تو ای خالق یکتا چه کسی هست ؟ که نیست
جز تو محبوب دل آرا چه کسی هست ؟ که نیست
بنده ای غرق گنه بر درِ سبحان آمد
بارالها شدم از مرحمتت باده پرست
جز ز پیمانه ندادی به کف بندة مست
مست رخسار تو شد دیده ام از روز الست
جز تو کس نیست که گیرد بخدا از من دست
مست میخانة تو بر سر پیمان آمد
از ولای تو ولایی که زند دَم یارب
داند او اهل ولا را نبود غم یارب
هست از لطف تو شد عالم و آدم یارب
مکن از مرحمت و لطف خودت کم یارب
که گدایی به در حضرت سلطان آمد
- سه شنبه
- 25
- خرداد
- 1400
- ساعت
- 10:51
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
سید ناصر ولائی زنجانی
ارسال دیدگاه