اگر تو طالب جودى و مستمند مراد
بيا به ساحت پاكيزه ى امام جواد
امام نهم ما شيعيان آل على
شفيع جمله ى ياران به روز حشر و معاد
خلف صالح موسى الرضا امام غريب
كزوست خانه ى دين در زمان خود آباد
چنان به جود و سخا شهره ى كريمان بود
خدا جواد ورا زين سبب لقب بنهاد
سَمِى ختم رسل نام او محمّد بود
عزيز اهل ولا پاسدار دولت داد
كتاب منتهى الآمال حاج شيخ عبّاس
چنين نوشته در احوال اين امام رشاد
براى شستن جرم و خطاى خود مأمون
و همچنين جهت جلب خاطر افراد
به حيله خواست كند رفع تهمت از سر خود
ز قتل عمد امام رضا، سلامش باد
نكاح دختر خود را به نام، اُمّ الفضل
به نور چشم رضا حضرت جواد بخواند
لذا امام محمّد تقى بدين گونه
به دام مرگ قضا و شهادتش افتاد
نه اينكه زوجه خود از ذات بى بصيرت بود
نگشت واقف اسرار عاشقان جهاد
نديد ظلّ سعادت فكنده سايه بر او
نكرد حسّ محبّت ز كنز مهر و وداد
از آنكه جوهر ايمان نداشت در قلبش
نبود اهل ولايت سليل آل فساد
ز بس سياه دل و كور بود چشم دلش
به سينه كاشت عبث تخم كينه بذر عناد
امام مفترضه الطّاعه بود همسر او
فكنده بود و ليكن به درد و رنج زياد
از اين قضيّه خبر دار شد خليفه ى وقت
لئيم معتصم خائن پليد نژاد
كشيد نقشه ى تحريك روح اُمّ الفضل
كُشد امام خود آن نسل حاكم بيداد
براى نيل به مقصود خائنانه ى خود
تهيّه كاسه ى زهرى نموده بر وى داد
و يا وسيله ى يك خوشه رازقى انگور
به سمّ مهلكى آميخته آن زن شيّاد
به هر طريق ميسّر امام را مسموم
نمود آن زن مكّاره طبق وفق مراد
امام محتضر احوال بود در بستر
شراره در جگر انداخته بود ز هر شداد
به آه و ناله همى گفت تشنه ى آبم
دهيد كاسه ى آبى ز تشنگى فرياد
وجود حجّت معصوم را ز پا انداخت
يتيم گشت على النّقى گل ايجاد
فداى لعل لب تشنه ى حسين عزيز
شهيد دشت بلا حامى و شفيع عباد
هواى داغ لب تشنه سينه ى سوزان
سراسر بدنش خون و زخم بى تعداد
تمام همّ و غمش عفو شيعيانش بود
به روز حشر "صفا" نور ديده ى امجاد
- دوشنبه
- 4
- مرداد
- 1400
- ساعت
- 12:40
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حاج ناصر تبسمی اردبیلی
ارسال دیدگاه