آسمان دیده ام شد پر ستاره ای پدر
چون ستاره هست داغم بی شماره ای پدر
 
من نمیگویم بیا پیشم بمان، من را ببر
درد من را نیست غیر از مرگ چاره ای پدر
 
هر کجا گفتم پدر زد خصم بر من کعب نی
گریه کردم چون زدردش زد دوباره ای پدر
 
شامیان با سنگ ها گرم پذیرایی ز ما
بر سر نیزه سرت گرم نظاره ای پدر
 
تازیانه خورده ام از کربلا تا شهر شام
شاهد من این لباس پاره پاره ای پدر
 
چشم از تو بر نمیدارم، فقط یک لحظه کن
گوشه ی چشمی به من، یا یک اشاره ای پدر
 
خواندن قرآن تو لالایی اصغر شده
نیزه دشمن برایش گاهواره ای پدر
 
زینت ما هر دو را دشمن به غارت برده است
از تو انگشتر زمن هم گوشواره ای پدر
 
شد نشان غارت تو دست بی انگشت تو