با اسمت عالمو دیوونه کردی
چقد دل می‌بره آوازه‌ی تو
واسَه‌ت فرقی نداره خوب یا بد
فدای لطف بی اندازه‌ی تو
همین که اشک می‌ریزم به یادت
عزیز چارده معصوم می‌شم
بدونِ تو به هم می‌ریزم اما
صدات که می‌زنم آروم می‌شم
می‌دونم که فراموشم نکردی
می‌گیرم کربلامو آخر از تو
منو مادر به دست تو سپرده
خودمونیم آقا کی بهتر از تو؟!
به این امّید جون دادی گمونم
که قلب مُرده‌ی ما جون بگیره
بمیرم اونقده سختی کشیدی
که این دنیا به ما آسون بگیره
یه جوری دوستت دارم که می‌خوام
اگه نباشی تو، دنیا نباشه
بعیده واسه‌ی بی سرپناها
تو کشتیِ نجاتِت جا نباشه
هنوزم تشنه‌ی "یاری" می‌دونم
هنوزم بازه راه خونه‌ت آقا
هنوزم خواهرت می‌خونه با اشک
((گلی گُم کرده‌ام می‌جویم او را))
- شنبه
- 19
- فروردین
- 1402
- ساعت
- 10:1
- نوشته شده توسط
- فاطمه سرسخت
- شاعر:
-
مجید تال
ارسال دیدگاه