همه دارن می‌خندن بهم
هیشکی فکر دردای تو نیست
جایگاهت آغوش منه
روی نیزه که جای تو نیست
بی پناهم بعد از تو حسین
طعنه خیلی قلبم رو سوزوند
دورم هستن این نامَحرما
مَحرمی که واسه من نَموند
به روی نیزه / کرده تجلّی
سری که غرق خونه و زخمیه خیلی
بایدم این سر / شکسته باشه
انگاری که خورشید به خون نشسته باشه
مظلوم حسینم ۲ مظلوم حسین ۲ مظلوم حسینم
پیکر مجروح شاه دین
روی خاکه بی غسل و کفن
پاره پاره جسم اطهرت
من بمیرم ای عریان بدن
هنوزم از گودال می‌رِسه
ناله های مادرم، حسین!
کاش میذاشتن که خاکت کنم
خاک عالم بر سرم حسین
اطراف گودال / ناله کشیدم
هرچی پِیِت گشتم حسین تو رو ندیدم
ظرف سه ساعت / شد خواهرت پیر
مدفون شده بودی زیر نیزه و شمشیر
مظلوم حسینم ۲ مظلوم حسین ۲ مظلوم حسینم
گریه می‌کرد به حال دلم
هرکسی که اشکامو می‌دید
مگه یادم میره که چطور
با قساوت رگهاتو بُرید
لحظه ای چشم توو چشمت شدم
وقتی می‌زد با خنجر شدید
تا من از بالای تل بیام
زنده زنده رگهاتو بُرید
با اینکه جسمِ / تو رو دریدن
انگاری که منو به صُلّابه کشیدن
تهِ یه گودال / یه عده دشمن
فقط تو نه، بلکه منم همونجا کُشتن
مظلوم حسینم ۲ مظلوم حسین ۲ مظلوم حسینم
تازیونه اجبارم شده
فکر نکن که معمولی میرم
با اباالفضل و تو اومدم
حالا با شمر و خولی میرم
با همونایی که کُشتنت
با همون که بودم دشمنش
به خدا جون دادم صد دفه
پیرهنت رو دیدم توو تنش
هیشکی به فکر / چشم ترت نیست
محمل بی پرده که جای خواهرت نیست
به فکر من باش / ای نازنینا!
حرف از شراب و بزم می می‌زنن اینا
مظلوم حسینم ۲ مظلوم حسین ۲ مظلوم حسینم
- چهارشنبه
- 26
- مهر
- 1402
- ساعت
- 22:49
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
بهمن عظیمی
ارسال دیدگاه