ما بیشه ی شیران خدایی هستیم
با عشقِ علی عهد ولایی بستیم
هر جا که اشاره ای کند می بینید
یک چشم به هم زنید آنجا هستیم!
شاعر : هستی محرابی
رهبرا جانم فدای جان تو
این دلم باشد بلا گردان تو
ای کلید فتح و معنای ظفر
ای تو با ما مهربان مثلِ پدر
هر چه هستی ام فدای نام تو
گوش ما پُر باشد از پیغام تو!
شاعر : هستی محرابی
تو سست شدی و پایه ات ویران است
چشم تو هنوز وحشت تهران است
این ترقّه بازی که تو با ما کردی
با سیلیِ مرگ قابل جبران است !
انتقام دلاور مردان سپاه از
عاملان جنایت تروریستی
شاعر : هستی محرابی
صِفر گر خواهد رفیقِ صد شود
نوَد و نُه پِله خواهد رد شود
هر صعودی پله پله طی شود
پایداری حاصلِ مقصد شود
شاعر : هستی محرابی
ای بقیع ای تربتِ بی سایبانِ فاطمه
ای انیسِ قبرِ بی نام و نشانِ فاطمه
ای بقیع ای محرمِ رازِ گلِ بی آشیان
در کجایت خفته جسمِ مهربانِ فاطمه
شاعر : هستی محرابی
چو خواهی بدانی اگر تا کی ام
بنی آدمم، مظهرِ پاکی ام
دلم مثلِ آیینه ها روشن است
که من عاشقِ جانِ افلاکی ام
زنم بال در آسمانِ خدا
اگر چه چو مردانِ حق خاکی ام
شاعر : هستی محرابی
ای دخترِ خورشید، تو ای خواهرِ ماه!
کشتیِ به گِل نشسته در نیمه ی راه
افسوس کز این فاصله مقدور نبود
آغوش بگیری تو در آغوشِ پناه
شاعر : هستی محرابی
باز شعرِ ربّنا دارد دلم
نغمه هایِ بیصدا دارد دلم
باز در این لحظه های عاشقی
میلِ آغوشِ خدا دارد دلم
شاعر : هستی محرابی
من زائر جا مانده ی پُر از غم و آهم
آقای من اذن حَرمت را ز تو خواهم
موکب به موکب از نجف تا کربلای تو
من تشنه ی دیدار تو و تشنه ی راهم
شاعر : هستی محرابی
می شود در خم این کوچه دمی منزل کرد
که به پیچِ دل ما رهگذری جا ماند
هنر عشق فقط رونق دلخانه ی ماست
خرم آن کس که دلش موزه ی دلها ماند
شاعر : هستی محرابی
عقل از هوش است و از دیدار نیست
هوش هم بازیچه ی افکار نیست
عقل هر آن کس که در چشمانِ اوست
جهلِ او از دیدِ ما انکار نیست!
شاعر : هستی محرابی
سالها روی تو آیینه ی پُر رنگم بود
دفترِ خاطره ات یاد دلِ تنگم بود
لحظه ای دل ز فراقِ رُخت آرام نشد
قصه ی هجرِ تو هر نغمه ی آهنگم بود!
شاعر : هستی محرابی
96#_سال_حوادث_تلخ_و_ناگوار
نوشتم در اون دردِ پُر سوز رو
غمِ سیصد و شصد و چن روز رو
به سالی که غیر از سیاهی نداشت
چه جوری زنم طبلِ نوروز رو؟!
#با_آرزوی_داشتن_سالی_خوش_و_خرم_برای
#هموطنان_عزیزم_پیشاپیش_سال_نو_بر
#شما_خوبان_تبریک_تهنیت_باد
#هستی_محرابی
#هستی_محرابی
#سید_شهیدان_اهل_قلم
ندیدم عاشقی عاشق تر از تو
کسی را در عمل صادق تر از تو
ندیدم در میانِ شعله ی عشق
برای سوختن لایق تر از تو!
#بیستم_فروردین_شهادت
#سید_مرتضی_آوینی
#روحش_شاد_و_یادش_گرامی
#هستی_محرابی
یا امام رضا(ع)
یا ضامن آهو به سلامت صلوات
برکاسه و بر ساغر و جامت صلوات
در صحن عتیق تو به خاک افتادم
گفتم به کبوتران بامت صلوات
#محکومیت_هتاکی_به_ساحت_مقدس
#حضرت_علی_بن_موسی_الرضا_ع
يُريدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ يَأْبَي اللَّهُ إِلاَّ أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ،
الا ای قومِ بی دین و ستمگر
چراغی را که روشن کرده داور
چگونه با دهان خاموش گردد؟
بگیرد رویِ عالم را سراسر!
1_آیه ی 32 سوره ی توبه
می خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند و خدا جز به کمال رساندن نور خود نمی خواهد هر چند کافران را خوش نیاید
#هستی_محرابی
زیارت حرم
دختر کبری علی(س)
با مژه‌گان غبار را از حرمت گرفته‌ام
من اعتبار خویش را از کرمت گرفته‌ام
دختر کبری علی عرض ادب به محضرت
من حرمت ز مادر محترمت گرفته‌ام
زیارت حرم
دختر کبری علی(س)
با مژه‌گان غبار را از حرمت گرفته‌ام
من اعتبار خویش را از کرمت گرفته‌ام
دختر کبری علی عرض ادب به محضرت
من حرمت ز مادر محترمت گرفته‌ام
ازلطف شما
زائرت شدم
مشتاق جمال بیمثالت هستم
من مست تمنای جمالت هستم
ای دختر خورشید به پایت افتم
هر چند به نوکری وبالت هستم
ورود به رمضان‌الکریم
توبه کردم آمدم بر درگه‌ت راهم بده
ماه شعبان رفت سوز سینه و آهم بده
درصیام آیم برای شستشوی جسم و جان
بهر درک قدر و قرآن قلب آگاهم بده
یاالهی و ربی
من لی غیرک
گناه کرده‌ام اما ببین پشیمانم
به بارگاه کریمانه‌ات پریشانم
برای‌اینکه مرانی مرا زدرگاهت
تمام عمر برای تو روضه میخوانم
در آستانه ماه صیام
برس بداد دل‌خسته‌ام مسیحا دم
بزن به‌لعل‌لبم جرعه‌ای تو از زمزم
ز هجر ناله زدم چو ستون حنانه
دوباره بارش باران ز دیده‌ام نم‌نم
شب زیارتی اباعبدالله(ع)
بوی گندمزار تو رزق تمام کائنات
نان سفره‌خانه‌ات بخشیده بر عالم حیات
ای فدای دست رنج روز و ماه و سال تو
در شب جمعه عنایت کن بده مارا برات
تقدیم به همه‌ی مادران
بگیر زیر پر و بال خود مرا مادر
گره بکار من افتاده کن دعا مادر
تواین‌کبوترمِهری‌وجوجه‌گانت‌را
مکن‌مکن به‌شفقت زخودجدامادر
اولین شب جمعه ماه صیام
همراه مادر ی زائر کربلا شویم
ما را به درد عاشقیت مبتلا کنید
ما را به راه و رسم رفاقت دعا کنید
شام وصال آمده زهراست کربلا
ما را ز لطف راهی کرببلا کنید
سکوت
گنجینه‌ی اسرارست
بر زبانم مهر خاموشی‌خوش است
بی‌وجودت‌خانه‌بردوشی‌خوش‌است
خاک پای عاشقان چون کیمیاست
درمسیرعشق سِرپوشی‌خوش است
گریه‌ی بر عطش اباعبدالله(ع)
روز هفتم عطشم شعله برافروخت بجان
رفته‌ام کرببلا، علقمه، و آب روان
یاد لعل لب خشک علی اصغر کردم
خیمه و مشک و علمدار و دعای باران
السلام علیک
یا علی‌بن موسی‌الرضا
روز هشتم را کنم آغاز با نام رضا
میکنم‌افطاربایک‌جرعه‌ازجام رضا
بارالها ضامنم شاه خراسان میشود
مثل‌آن‌آهوکه‌افتاده‌ست در دام‌رضا
روز دهم با لب
تشنه یاد شهید کربلا
آتش گرفته از عطش روز دهم لعل لبم
باتشنگی‌هرلحظه من یاد حسین و زینبم
یاد رباب و اصغرم رفتم کنار علقمه
چشمم‌به‌مشک‌افتاده‌واینگونه‌درتاب‌وتبم
یوم‌البدر
و سقایت علی(ع)
در بدر علمدار علی بود علی
چون تیغ شرربار علی بود علی
آب‌آور و سقای حرم شد آن روز
چون شمع شب تار علی بود علی
