متن روضه های امام جعفر صادق (ع)

السلام علیک ایها الامام الصادق،السلام علیک ایهاالامام الناطق،السلام علیک ایها الفائق الراتق، السلام علیک ایهاالسنان الاعظم
کوچه کوچه مدینه لبریز از
عطر و بوی محمّدی شده است)۲
به تن شهر باز گشته حیات
غرق در رفت و آمدی شده است
دم به دم با دم مسیحائیت
منتشر می کنی حقایق را
به دیار مدینه می بخشد
چشم های تو صبح صادق را
مثل جدّت مدینة العلمی
ششمین آفتاب اندیشه
با بیان پیمبرانه‌ی تو
شد به پا انقلاب اندیشه
با شکوه تو تا هزاران سال
سرفراز است رایت شیعه
که به «قال الامام صادق» ها
زنده مانده هویّت شیعه
لحظه لحظه زُراره پرور بود
یابن طاها! نبوغ چشمانت
چه شاگردهایی تربیت کرده امام صادق؛خود حضرت فرمود: "لولا زراره لاندرس احادیث ابی" اگر زراره نبود احادیث پدرم امام باقر مندرس میشد.مدرسه ای راه انداخت،شاگردان بزرگ تربیت کرد؛اما اینقدر شاگرد داره بعضی از منابع نوشتند:تا دوازده هزار،بعضیا نوشتند تا چهار هزار.یه جمله ای رو مرحوم کلینی در کافی نقل کرده،آقا فرمود: " اشکوا الی الله وحدتی و تقلقلی بین اهل المدینه"من بین مردم مدینه غریبم...ای غریب مدینه...اصلا همه ائمه ما مدینه غریب بودند...مگه جدت امیرالمومنین در این مدینه غریب نبود؟! *
لحظه لحظه زُراره پرور بود
یابن طاها! نبوغ چشمانت
شده صدها مفضّل و جابر
ریزه خوار فروغ چشمانت
در عروج الهی ات هر دم
جان تو شوق بندگی دارد
نیمه‌ی شب قنوت دستانت
درس عشق و پرندگی دارد
آن شبی که در آتش کینه
باغ یاس و شقایقت می سوخت
آتیش آوردند در خونه امام صادق... "فَأَلْقَى اَلنَّارَ فِی دَارِ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ‏ فَأَخَذَتِ اَلنَّارُ فِی اَلْبَابِ وَ اَلدِّهْلِیزِ"
والی مدینه آمد آتیش زد در خونه ی آقا رودر خونه آتیش گرفت،آستانه منزل آتیش گرفت...
والی مدینه آمد آتیش زد در خونه ی آقا رودر خونه آتیش گرفت،آستانه در آتیش گرفت...
*دلت کجا رفت؟! مثل مادرت که در خونشو آتیش زدند...اونجام در خونه رو سوزوندن ...منو ببخش آقا یا جعفربن محمد،یه سوال دارم: وقتی شما رو دست بسته بردند،وقتی در خونتونو آتیش زدن آیا جلو چشمت ناموستو زدند؟نه به خدا...آقاجونم آیا همسر باردار داشتی بیاد دم در؟! یا زهرا...دیگه چی؟!
آن شبی که در آتش کینه
باغ یاس و شقایقت می سوخت
هیزم و تازیانه آوردند
چقدر قلب عاشقت می سوخت
ای محاسن سپید آل الله!
دست بسته تو را کجا بردند
نذاشتند عمامه برداره،نذاشتند لباس به تن کنه،با لباس منزل،پای برهنه...من یه تصویر میکنم برای شما:اگر خدای ناکرده یکی از مراجع تقلید ما رو بیان این جوری ببرن ما جیگرمون خون میشه؛امام صادقه،پسر پیغمبره...راوی میگه وقتی از در منزل بیرون آمد روی آتش راه میرفت میگفت: "انا بن اعراق الثری،انابن ابراهیم خلیل الله"من پسر ابراهیمم...
ای محاسن سپید آل الله!
دست بسته تو را کجا بردند
تن تو در مدینه بود اما
دلتان را به کربلا بردند
اگه میخوای دلت جلا بگیره امام مهربان ما به ریان بن شبیب فرمود:"یابن شبیب ان کنت باکیا لشیء فابک للحسین"اگه میخوای گریه کنی برا حسین گریه کن...هر چی که روضه میشنوی نوای حسین جان هم داشته باش...حسین حسین حسین...
تن تو در مدینه بود اما
دلتان را به کربلا بردند
قلب تو مثل این حسینیه ها
شب جمعه همیشه هیأت داشت
داغ هفتاد و دو گل پرپر
در نگاه ترت اقامت داشت
مجلست روضه خوان نمی خواهد
در حضورت اشاره ای کافی است
تا شود حجره‌ی تو کرب و بلا
گریه‌ی شیرخواره ای کافی است
اگر گهواره را پس داده بودند
دلش خوش بود با طفل خیالی...
یه وقت مادر نگاه کرد بچه روی دست بابا پرپر میزنه...
از سویدای دل یا حسین...

دانلود سبک

• پنج شنبه
• 13
• مهر
• 1396
• ساعت
• 05:51
• نوشته شده توسط
• علی کفشگر فرزقی

امام صادق(ع) میفرماید:

"خدا را شکر که در میان مردم عده ای را قرار داد که برای ما سودمند هستند،مدح ما را می گویند و برای ما روضه می خوانند در حالی که دشمن ما آنها را مسخره می کند و کارهایشان را تقبیح می نماید"

مزار البحار،ص۱۲۴
کامل الزیارت،ص۳۲۵،باب۱۰۸

• شنبه
• 12
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 09:58
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امام صادق(ع):
{مَا مِنْ أَحَدٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا وَ هُوَ یَتَمَنَّى أَنَّهُ زَارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع لَمَّا یَرَى لِمَا یُصْنَعُ بِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ مِنْ کَرَامَتِهِمْ عَلَى اللَّهِ}
"هیچ کس نیست در روز قیامت مگر اینکه آرزو می کند ای کاش امام حسین علیه السلام را زیارت کرده بودم آن هنگامیکه می بیند که با زوار امام حسین علیه السلام چه می کنند،چقدر نزد خداوند مورد کرامت واقع می شوند".
وسائل الشیعه،ج۱۴،ص۴۲۴

• چهارشنبه
• 2
• آبان
• 1397
• ساعت
• 21:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در یکی از جشن هایی که منصور دوانیقی برپا کرده بود، امام صادق علیه السلام نیز به اجبار در آن جشن شرکت نموده بود. سفره غذا پهن گردید و غذاها در میان آن چیده شد. در این میان یکی از میان حاضران آب خواست و به جای آب به او شراب دادند. امام بی درنگ برخاست و به عنوان اعتراض، مجلس را ترک کرد و گفت: رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود:
کسی که در کنار سفره ای که در آن شراب نوشیده شود بنشیند ملعون است.
فروع کافی ج ۲ ص ۲۶۷
گریز_روضه
امان از لحظه ای که امام سجاد علیه السلام و بانوان حرم اهل بیت علیهم السلام را با دستهای بسته به مجلس شرابخواری یزید – لعنه الله علیه- وارد کردند.

• پنج شنبه
• 19
• مهر
• 1397
• ساعت
• 20:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در روایت آمده است که به امام صادق علیه السلام خبر دادند که ای پسر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم، ما در مسجد می بینیم که مردی از‌ [طرفداران شما] در مسجد علنی دشمنان شما را لعن می کند و به آنها فحش می دهد! حضرت پاسخ دادند، او را چه می شود؟!، چرا این کارها را می کند؟ خداوند او را لعنت کند که آبروی ما را می برد و زمینه تعرض به ما [و شیعیان و مکتب ما] را فراهم می سازد.

قال الشيخ(۱)- رحمه اللّه-: اعتقادنا في التقيّة أنّها واجبة، من تركها كان بمنزلة من ترك الصلاة وَ قِيلَ لِلصَّادِقِ- عَلَيْهِ السَّلَامُ:

يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، إِنَّا نَرَى فِي الْمَسْجِدِ رَجُلًا يُعْلِنُ بِسَبِّ أَعْدَائ

• پنج شنبه
• 14
• آذر
• 1398
• ساعت
• 10:02
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امام صادق(ع)هنگام ذکر واقعه کوچه و هجوم به خانه حضرت زهرا(س) چندان می گریستندکه محاسن مبارکشان از اشک دیدگانشان تر می گشت وسپس می فرمودند:
روشن مباد آن چشم که هنگام ذکر این واقعه نگرید
بحار الأنوار،ج۵۳،ص۲۳

• جمعه
• 20
• مهر
• 1397
• ساعت
• 14:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

منصور دستور داد نیمه ی شب به خانه ی امام صادق ریختند. امام صادق(ع) را با سر برهنه و بدون روپوش به حضور امام آوردند. منصور با کمال جسارت و خشونت به آن حضرت گفت: ای جعفر! با این سن و سال آیا شرم نمی کنی که خواهان ریاست هستی و می خواهی بین مسلمانان فتنه و آشوب به پا کنی؟!
شمشیرش را از غلاف بیرون کشید تا گردن امام را بزند.
ناگاه رسول خدا را در برابر خود دید، شمشیر را در غلاف گذاشت. برای بار دوم همین کار را کرد و باز رسول خدا(ص) را در برابر خود دید. برای بار سوم نیز تکرار شد، باز رسول خدا(ص) را در برابر خود دید. سر انجام از قتل امام منصرف گردید.

منبع:
منتهی الآمال؛ ص ۸۵۵

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:12
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سید بن طاووس از محمد بن عبدالله اسکندری در مورد طریقه شهادت امام صادق (ع) و نقشه‌هایی که خلیفه عباسی برای شهادت ایشان می‌کشید روایت کرده است که:
من از جمله ندیمان ابوجعفر دوانیقی و محرم اسرار او بودم روزی به نزد او رفتم او را بسیار غمگین دیدم که آه می‌کشید و اندوهناک بود.
گفتم ای امیر! چرا در تفکر و اندوه به سر می‌بری؟
گفت: صد نفر از فرزندان فاطمه را هلاک کردم ولی سید و بزرگ ایشان باقی مانده است که درباره او چاره‌ای نمی‌توانم بکنم.
گفتم: کیست؟
گفت: جعفر بن محمد صادق علیه السلام.
گفتم: ای امیر! او مردی است که عبادت بسیار او را ضعیف کرده و نزدیکی و محبت به خدا او را مشغول گردانیده و او را از فکر

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ابوبصیر، یکی از شاگردان برجسته امام صادق(ع) می گوید: «در هنگام شهادت حضرت صادق(ع) در مدینه منوره نبودم. پس از مراجعت از سفر، به عنوان تعزیت و تسلیت به محضر ام حمیده، همسر بزرگوار آن حضرت رفتم. ام حمیده وقتی یار با وفای همسرش ابوبصیر را دید، به شدت گریست و فرمود: ای ابا محمد (ابابصیر) ای کاش حاضر بودی در هنگام رحلت آن جناب که آن حضرت یکی از دو چشمان مبارکش را بست. سپس فرمود: خویشان و اقاربم را و هر کس که به من لطف و محبتی دارد خبر کنید تا بیایند. وقتی همه در حضور جناب اجتماع نمودند و دور بسترش گرد آمدند فرمود: هرگز شفاعت ما نمی رسد به کسی که نمازش را خفیف بشمارد و استخفاف به نماز داشته باشد»

م

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مفضل بن عمر مي‏ گويد: منصور دوانيقي براي فرماندار مکه و مدينه حسن بن زيد پيام داد: خانه‏ ي جعفر بن محمد (امام صادق عليه‏ السلام) را بسوزان. او اين دستور را اجرا کرد و خانه‏ ي امام صادق (ع) را سوزانيد که آتش آن تا به راه‏رو خانه سرايت کرد. امام صادق (ع) بيرون آمد و ميان آتش گام برمي ‏داشت و مي‏ فرمود:
انا بن اعراق الثري، انا بن ابراهيم خليل الله.
منم فرزند اسماعيل که فرزندانش مانند رگ و ريشه در اطراف زمين پراکنده ‏اند. منم فرزند ابراهيم خليل خدا (که آتش نمرود بر او سرد و سلامت شد)

منبع:
اصول کافی؛ جلد ۱؛ ص ۴۷۳

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:12
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

لحظه های آخر حیات امام صادق علیه السلام
شيخ طوسي از سالمه، کنيز حضرت صادق عليه السلام روايت کرده که گفت: من در وقت احتضار نزد حضرت صادق عليه السلام بودم که بی هوش شد و چون به هوش آمد فرمود: به حسن بن علي بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب عليه السلام معروف به افطس، هفتاد سکه طلا بدهيد به فلان و فلان، فلان مقدار بدهید.
من گفتم: به مردي که بر تو با کارد حمله کرد و مي خواست تو را بکشد، عطا مي کني و می بخشی؟
فرمود: مي خواهي من از آن کسانی که خدا ايشان را به صله رحم کردن ستایش نموده نباشم که در وصف ايشان فرموده: «وَ الَّذِین َ يَصِلُونَ ما اَمَرَاللهُ بِهِ اَن يُوصَلَ وَ يَخشَونَ رَبَهُّم وَ يَخاف

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور