امام محمد باقر علیه السلام

عالم ماتم سرا شد
فاطمه صاحب عزا شد
باقر آل پیمبر
کشته زهر جفا شد
پنجمین نور ولایت
گشته پر پر از عداوت
زهر کین سوزانده جانش
جرم او بوده امامت
هدیه کرده جان به جانان
هدیه کرده جان به جانان
فاطمه جان
فاطمه جان،
فاطمه جان
فاطمه جان
صادقش سوزد ز داغش
گشته گریان در فراقش
در بقیع آید کنارش
قبر بی شمع و چراغش
می سراید شعر هجران
می سراید شعر هجران
فاطمه جان،
فاطمه جان،
فاطمه جان،
فاطمه جان

• چهارشنبه
• 25
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 16:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

سرچشمه ی تمامی اندیشه های ناب
دانش پژوه مدرسه ی عشق بو تراب
اوصاف پاكتان چقدر بی نهایت است
یك خط ز مدحتان شده موضوع صد كتاب
شك كرده ایم! اهل زمین باشی ای عزیز
ای جلوه ی جلال خدا در پس حجاب
امشب دوباره حضرت خورشید اهل بیت
از ماورای فاصله ها بر دلم بتاب
ما را دعا كنید همین لحظه از بهشت
آقا دعایتان همه دم هست مستجاب
این چهره ی سیاه مرا هم نگاه كن
شاید به یاد آوریم در صف حساب
من از پل صراط جزا با نگاهتان...
... مانند باد می گذرم تند و پر شتاب
ساعی ترین مدرس آداب زندگی
شیوا سخن، مفسر آیات بندگی
قله نشین دانش و دین، ای طلایه دار
كاوشگر رموز سماوات كردگار
تیغ كلام نغز شما در مناظره
پِی كرده است مركب

• چهارشنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای پنجمین امام، یا باقرالعلوم
بر رفعتت سلام، یا باقرالعلوم
بر علم مصطفی باب تو بود باب
وآن خانه را تو بام، یا باقرالعلوم
در بزم تشنگان از باده‌های فضل
پر گشته از تو جام، یا باقرالعلوم
با احتجاج تو، اسلام آورد
ترسا به کوه شام، یا باقرالعلوم
خود راسخون علم، تعلیم دیده‌اند
نزد تو ای امام، یا باقرالعلوم
هم حوزه‌های علم، هم حلقه‌های درس
گیرند از تو وام، یا باقرالعلوم
مهر تو از ازل، نور تو تا ابد
فیضت علی الدوام، یا باقرالعلوم
در بزم علم و دین، پیوسته می‌رود
نامت به احترام، یا باقرالعلوم
ای حضرت کریم ای فضل تو عمیم
وی رحمت تو عام یا باقرالعلوم
قرآن ناطقی، عین الحقایقی
ما جمله تشنه کام، یا باقرالعلوم

• چهارشنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

عشق آمد و مقابل من دفتری گشود
مرغ دلم بهانه گرفت و پری گشود
بال و پری زدم به بلندای آسمان
از لطف خود خدای کریمان دری گشود
احرام سرخ بر تن من بود و ناگهان
دیدم که روبروم در اخضری گشود
در آن طرف تمامی عالم بهشت بود
یک لحظه نور پرده زیباتری گشود
بر روی دیدگان پر از التماس من
باری تعال چهره یک سروری گشود
به به چه سروری که ملک مست بوی او
جمعی ز انبیاء همه مبهوت روی او
نامش محمد و به لقب باقر العلوم
عالم ترین رجال عرب باقر العلوم
در روز اولش که قدم در جهان گذاشت
باعث شده به فخر رجب باقر العلوم
تا اینکه می برم به زبان نام اطهرش
شیرین شود دهان چو رطب باقر العلوم
تابنده تر ز او نبود کس میان روز
زیباتری

• چهارشنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 14:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای به قربان برق چشمانت
آمدی با سرود جانانت
اَشهدت شهدی از شهادتت داشت
اوّلت هست مثل پایانت
بر لبت آیه های قرآنی است
ای فدای صدای قرآنت
حال، وقت امامتِ تو شده
عالَمی هست زیر دستانت
ما مسلمان دست های توئیم
کن اشاره شویم سلمانت
آری ای ماه! خوش درخشیدی
در شب تیره بر محبانت
خندۀ مادرت به بابا گفت
می بَرد دل، لبان خندانت
می درخشد شبیه مروارید
گونه ات چانه ات گریبانت
این چه نوری است می شود ساطع
تا بهشتِ برین ز رضوانت
خوانِ نعمت بگستران که هنوز
انبیایند تازه مهمانت
باقر العلمی و معلّم خلق
عالمان طفلک دبستانت
قلّه های علوم انسانی
بی گمان فتح شده به دورانت
مکتب وحی را تویی حافظ
دشمنان مانده اند حیرانت
د

• پنج شنبه
• 18
• مهر
• 1392
• ساعت
• 15:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای دو عالم پرتوی از نور تو
مهد گردون خاکبوس کوی تو
شد کلیم جان مشتاقان حق
ای ولی حق روانه سوی تو
ای گل مینو عذار فاطمه(س)
از بقیع آید دمادم بوی تو
کعبه ما خاک دلجوی بقیع
جنت ما روضه مینوی تو
شد دوای درد بی درمان خلق
خاک پاک تربت دلجوی تو
ای فروغ چشم زین العابدین(ع)
بسته شد صید دلم بر موی تو
گوهر اشکم بدامان میجکد
هر زمان آید دل از پهلوی تو
ظلم بی حدکرد قلبت را کباب
زهر برده قوت از زانوی تو
آب شد شمع وجودت چونکه سوخت
آتش زهر ستم نیروی تو
قرنها بگذشته و مهدی(ع) هنوز
چشم تر دارد بیاد روی تو
ای وصی پنجم احمد(ع) بود
چشم امید ترابی سوی تو

• شنبه
• 20
• مهر
• 1392
• ساعت
• 08:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

ابرو بزن ای ماه که شهرست دوباره
محو شب چشم تو و تقسیم ستاره
پلکی بزن آهسته که آشفته بیایند
با پیرهن چاک و غزل خوان به نظاره
چشم تو شکافنده ی ذرّات علوم ست
در درک اشارات تو ماندست"زراره"
حل می کنی از پلک زدن مسأله ها را
شهری نگران تو و انگشت اشاره
پلکی بزن ای ماه که پیران مذاهب
ذکر لبشان"اشهد ان لا"ست هماره
پیشانی ات آیات شکافنده ی دریاست

می افتد از اعجاز تو در نیل شراره
بر قلّه ی "مدین" ردی از بغض مدینه ست

گفتند شعیب آمده بر کوه سواره
می خواست هشام آینه محصور بماند
حتّی نرود صبح، مؤذن به مناره
تا مبحثی از باغ تو در دست نسیم ست
از بسط نفس های گل سرخ چه چاره؟
حیرت زده ی کشف اشارات شمایم
چون بل

• دوشنبه
• 23
• دی
• 1392
• ساعت
• 08:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

عطر لبخند خدا پیچید در دنیای من
پنجمین خورشید تا گل کرد در شب های من
آیه ای نازل شد از سمت بلوغ آسمان
روشنی پاشید بر آیینه ی سیمای من
فصل وصل آمد، زمین پُر شد ز بوی ناب عشق
جلوه گر شد از مدینه، ماه من، مولای من
عصمتی روشن تبسّم کرد بر روی زمین
حضرت حق گفت: «او نوری ست با امضای من»
وارث بوی بهشت است و خِرَد میراث اوست
سیب شیرینی ست او از شاخه ی طوبای من
قاف غیرت، بحر حیرت، کهکشان حکمت ست
باقر نور است، بشنو از لبش آوای من
فصل لبخند گل پنجم، امام باقرست
پنجمین خورشید، زد لبخند بر دنیای من
تشنه ی یک جلوه از خورشید سیمای توأم
ای طلوع پنجمین! ای حجّت فردای من

شاعر : رضا اسماعیلی

• پنج شنبه
• 10
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 07:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای یادگار تیره ی مردان راستین
ای شاه بیت پنجم غمنامه ی امین
پروردگار درد، خداوند اشک و آه
ای ماهِ خاک خورده تنِ آسمان نشین
گشتی بهانه ای و خدا عِلم آفرید
میراث دار علم خداوند عالمین
ای آفتاب، رشحه ای از روشنای تو
وِی ماهتاب در به درت در حجاز و چین
کاش از سرادقات جمال تو می گرفت
نوری دل سیاهِ سیه کارِ آهنین
لب باز کن که تشنه ی غم نامه خوانی ام
بکشا گره ز کار غزل های آتشین
آغاز کن چکامه ی یک دشت بی کسی
فریاد کن عروج تپش نامه ای حزین
هفتاد و دو سرود شکسته به روی خاک
یا ناله های قافله سالار بی معین
از دست آب آور نومید تشنه لب
از طفل خاک خورده ی بی شیر نازنین
تصویرکن که خون شود از وصفت آسمان
آن آتش

• دوشنبه
• 12
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 07:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

کسي که کودکي اش راس ساعت سر بود
رسيده بود به حرفي که حرف آخر بود
تمام خاطره ي کودکيِ اين آقا
پر از حضور غريب گلو و خنجر بود
ز کودکي خودش تا خودِ همين حالا
هميشه منتظر مردِ آب آور بود
تمام غصّه اش اين بود که گلوش چرا -
بزرگ تر ز گلوي عليِ اصغر بود؟
تو يک طرف، همه ي علم يک طرف امّا
چگونه بود که اين کفّه ها برابر بود؟
همين که زهر اثر کرد مرد با خود گفت:
هشام هر چه که بود از يزيد بهتر بود

شاعر : مهدی رحیمی

• پنج شنبه
• 15
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

مانده یادت بیاد خاطرها
در دل خاطر مسافرها

ته این جاده گر بتو وصل است
خوش بحال تمام عابرها

زنده کن مرده را به یک جمله
تا که مستت شوند ساحرها

بشکاف این علوم را آقا
که مسلمان شوند کافرها

زده زانو به پای علم شما
صدهزاران هزار جابرها

هرچه داریم از کلام شماست
از همین قال قال باقرها

**
هرچه گویند باز کم گفتند
در رثایت تمام شاعرها

غم نخور چونکه صد حرم داری
در دل بی قرار زائرها

شاعر : محمود یوسفی

• جمعه
• 20
• فروردین
• 1395
• ساعت
• 22:11
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مژده ای دل عالمی امشب چراغانی شده

کهکشان تا کهکشان یکسر درخشانی شده

کز طلوعِ پنجمین نورِ خدای سرمدی

از زمین تا آسمان بزمِ گل افشانی شده!

#هستی_محرابی

• دوشنبه
• 28
• اسفند
• 1396
• ساعت
• 00:04
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

یا محمد یا رسولَ الله یا احمد...یا محمد

ای سَماوات و زمین مُشتاق رویت
آبروی عالمین از آبرویت
ای رسول کردگار ای بنده حق
توتیای عرشیان شد خاک‌ کویت
تا قیامت ما مسلمانِ تو هستیم
سرفراز از نور ایمان تو هستیم
ای جمالت جلوه ای از حیّ سرمد،یا محمد
یا محمد یا رسولَ الله یا احمد...یا محمد

برترین مخلوقی و مولای خِلقت
ای حَریمت در مدینه جَنّت ما
تا قیامت ای حبیبِ قلب عاشق
مکتب تو افتخار و عزت ما
مکتب تو شد کلاس آدمیّت
بندگی و صبر و خِیر و صِدق نیّت
میشود خوب در رَهَت این رَهروِ بَد،یا محمد
یا محمد یا رسولَ الله یا احمد...یا محمد

ای ملائک از مقامت در تَحَیُّر
واژه معصومیت مَدیون نامت
از مَدیحه گفتن تو

• چهارشنبه
• 13
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 10:46
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

امام باقر(علیه‌السلام):
«اِسْتَعِنْ عَلَى حُسْنِ الْمُرَاجَعَةِ بِخَالِصِ الدُّعَاءِ وَ الْمُنَاجَاةِ فِي الظُّلَم‏»
برای بازگشتی نیکو از گناهانت، از دعای خالص و مناجات در تاریکی‌ها (خلوت‌های شبانه) کمک بگیر.
تحف العقول، ص۲۸۵
بر عمرِ گذشته کن نگاهی گاهی
از سینۀ خود برآر آهی گاهی
چون آینه با خدای خود خلوت کن
تا عذر گناه از او بخواهی گاهی

• جمعه
• 7
• دی
• 1397
• ساعت
• 16:24
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از سوزِ زَهر، پیکَرَم آتش گرفت و سوخت
یا رَب، زِ پای تا سَرَم آتش گرفت و سوخت

مَسمومم و زَبانه کِشد شُعله از تَنَم
از این شَراره بَستَرَم آتش گرفت و سوخت

من یادگارِ کرب و بَلایم که روز و شب
با روضه هاش خاطِرَم آتش گرفت و سوخت

می سوخت بِينِ تَب تَنِ بابا به خيمه ها
همواره قَلبِ مُضطَرَم آتش گرفت و سوخت

هنگامه ی غُروب که غارت شُروع شد
هَرکَس که بود دَر حَرَم آتش گرفت و سوخت

یک زَن نمانده بود که شُعله به تَن نداشت
چادُرنَمازِ مادَرَم آتش گرفت و سوخت

مَعجَر دِگَر به روی سَرِ دُختَری نماند
دیدم که موی خواهَرَم آتش گرفت و سوخت

خنده دِگَر نَدید کَسی بَر لَبِ رُباب
تا جایِ خوابِ اَصغَرَم آتش گر

• پنج شنبه
• 4
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 18:39
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سر او جان دادم
با تماشاي تن بي سر او جان دادم

نفسم بند آمد
بودم و با نفس آخر او جان دادم

در همان كرببلا
زير سم ها بغل پيكر او جان دادم

يا بني ميگفت
به خودش ميزد و با مادر او جان دادم

پير شد عمه ي ما
از غم بي كسي خواهر او جان دادم

تشنه هر وقت شدم
ياد لعل لب آب آور او جان دادم

هر كجا بود عبا
ياد تشيع علي اكبر او جان دادم

آه از اشك رباب
جگرم سوخت و با اصغر او جان دادم

دخترم بابا گفت
ياد آن نيمه شب و دختر او جان دادم

چندمين معصومم
كه پس روضه براي سر او جان دادم

• شنبه
• 20
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 21:01
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

رحمت گرفته است تمام مدینه را
پرکرده عطر عشق مشام مدینه را

ازخانه ی محبت سجاد وفاطمه
نوری احاطه کرده تمام مدینه را

او کیست که به ساحت او میبرد نسیم
هرصبح وشام عرض سلام مدینه را

از سفره ی محبت خود جور میکند
مثل علی شبانه طعام مدینه را

از صاحبان نصف احادیث شیعه است
باقر که داده قرب، مقام مدینه را

بین مباحثش همه عالم شناختند
گنج وجودِ مردِ بنامِ مدینه را

افسوس که سرشت پراز کینه بازهم
تغییر داده ست مرام مدینه را

بااینکه دست حیله ی شیطان پرستها
ازدست او گرفت زمام مدینه را

اما غریب ماندن او کم نمیکند
یک لحظه احترام امام مدینه را

• پنج شنبه
• 16
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 09:48
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بود دل عاشق و شیدای باقر
نباشد در جهان همتای باقر

همیشه نام او ورد زبانم
به سر دارد دلم سودای باقر

نوای عشق و آزادی به عالم
طنین می افکند از نای باقر

شب میلاد مسعودش بپا شد
بزن بوسه به خاک پای باقر

بگو میلاد او باشد مبارک
فدای چهره ی زیبای باقر

چنان شادان نموده مادرش را
ز جان زد بوسه بر لبهای باقر

گرفت اندر بغل قنداقهٔ او
به دل دارد غم فردای باقر

بگفتا مقدمش باشد مبارک
عجب خندان بود سیمای باقر

چراغ علم و ایمان روشن از او
فتاده بر جهان آوای باقر

ز نام پاک او این واژه پیداست
شکافنده بود معنای باقر

که یعنی علم عالم را شکافد
شوی گر راهی دنیای باقر

هر آنکس تشنهٔ علم جهان است
شود سیراب از

• پنج شنبه
• 16
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 13:07
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در چاه عدم دو هم‌قدم افتادند
با هم به سیه‌چال ستم افتادند
روشنگر راه شد، شکافندۀ علم
روزی که «دو شب»‌ به جان هم افتادند

• چهارشنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 14:19
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

غمگین زمین، گرفته زمان، تیره‌گون هواست
امروز روز گریه و امشب شب عزاست

تا خوشه‌های بغض، گل گریه می‌دهند
از تنگنای سینۀ ما ناله‌ها رهاست

در سوگ آفتاب مدینه، به سوز و آه
با صاحب‌الزمان دل ما نیز همنواست

داغی‌ست سینه‌سوز غم باقرالعلوم
گر خون بگریَد از غم او آسمان رواست...

هم وارث تمامی اوصاف حیدر است
هم مخزن تمامی اسرار مصطفاست

ذکرش امیدبخش دلِ هرچه ناامید
نامش شفادهندۀ هر درد بی‌دواست

ای روح آسمانی از این داغ جانگداز
فریاد خاک امشب تا عرش کبریاست

سوزی که قطره قطره تو را آب کرد و سوخت
این زهر نیست بلکه همان داغ کربلاست

ای جان ما فدای غم غربت بقیع
قبرت بقیع نیست که در سینه‌های ماست...

امشب

• چهارشنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 12:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آفتاب بن علی بن حسين بن علی
راوی نور، شكافندۀ علم ازلی

مادرش آينه، فرزند فرستادۀ عشق
بندۀ خوب خداوند، خداوند علیّ

آدم و جنّ و ملَك پيش تو زانو زده‌اند
خانۀ كوچك تو با دو سه ديوار گِلی

همه سُبحانكَ لا علمَ لنا می‌گویند
گاهِ تفسير تو از آيۀ اللهُ ولی

ناگهان روز الست از همه پرسيد خدا
دوست داريد علی را؟ همه گفتند بلی

شعر من جابر عبدالله انصاری شد
كه سلامی برساند به تو با تنگ‌دلی

• شنبه
• 1
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اعماق آیه‌های یقین را شکافته
نور است و آسمان برین را شکافته

او راز آفرینش هر جوی و جنگل است
او - چشمه‌ای که قلب زمین را شکافته -

از مهر اوست سبزه اگر خاک نرم را
یا صخره‌های کوه‌نشین را شکافته

هم‌نام آن‌کسی‌ست که بی‌شکّ و بی‌گمان
با یک اشاره ماه ِ مبین را شکافته

پیداست از نگاه حزینش که دیده است
یک روز سخت پیکر دین را، شکافته

تا چشم‌های پوسته‌بین، وا مگر شوند
اعماق آیه‌های یقین را شکافته

• شنبه
• 1
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امام صادق(علیه‌السلام) از قول جابر بن عبدالله انصاری نقل می‌فرمايند:

«سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ(صلوات‌الله‌علیه) يَقُولُ إِنَّكَ سَتُدْرِكُ رَجُلًا مِنِّي اسْمُهُ اسْمِي وَ شَمَائِلُهُ شَمَائِلِي يَبْقُرُ الْعِلْمَ بَقْراً؛»

رسول خدا(صلوات‌الله‌علیه) به من فرمود: تو مردى از خاندان مرا درك می‌‏كنى، كه نامش نام من و شمائل او شمائل من است، می‌‏شكافد دانش را شكافتنى.

الكافى، ج‏۱، ص۴۷۰

سیلاب می‌شویم و به دریا نمی‌رسیم
پرواز می‌کنیم و به بالا نمی‌رسیم

این بال‌ها شبیه وبال‌اند، اَبترند
وقتی به سیر عالم معنا نمی‌رسیم

این چشم‌های خیس و تهی‌دست شاهدند
بی‌تو به جلوه‌زار تماشا نمی‌رسیم

تا بی‌کرانه‌ه

• شنبه
• 1
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امام باقر(علیه‌السلام):

«إِنَّمَا شِيعَتُنَا مَنْ أَطَاعَ اللهَ»

به راستی شیعۀ ما کسی است که خدا را اطاعت کند.

الأمالی للطوسی، ص۲۷۳

قلبی که در آن، نور خدا خواهد بود
در راه یقین، قبله‌نما خواهد بود
آن‌کس که اطاعت از خداوند کند
او شیعۀ راستین ما خواهد بود

• شنبه
• 1
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:20
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای علم تو در عالم زر نامتناهی
اسرار علوم تو لدنی و الهی

یک جلوه دریای دروست شده جابر
بر کرسی دانشکده عشق تو شاهی

• سه شنبه
• 4
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای علم تو در عالم زر نامتناهی
اسرار علوم تو لدنی و الهی

یک جلوه دریای دروست شده جابر
بر کرسی دانشکده عشق تو شاهی

• سه شنبه
• 4
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امام باقر(علیه‌السلام):

«أَكْثِرْ ذِكْرَ الْمَوْتِ فَإِنَّهُ لَمْ يُكْثِرْ إِنْسَانٌ ذِكْرَ الْمَوْتِ إِلَّا زَهِدَ فِي الدُّنْيَا»

بسیار به یاد مرگ باش، زیرا نتیجه آن نیست مگر زهد و دل نبستن به دنیا.

? الكافى، ‏ج۲، ص۱۳۱

چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
يک عمر به زندگی رسيدن زيباست
يک روز به ياد مرگ بودن بد نيست!

• پنج شنبه
• 6
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:22
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

امام باقر(علیه‌السلام):

«ما ضَرَّ مَنْ ماتَ مُنْتَظِراً لِأَمْرِنَا أَنْ لا یَمُوتَ فی وَسَطِ فُسْطاطِ الْمَهْدِیِّ(علیه‌السلام) وَ عَسْكَرِهِ»

کسی که در حال انتظار بمیرد، ضرر نکرده است و همانند کسی است که در وسط خیمه مهدی(علیه‌السلام) و سپاهیانش جان داده است.

الکافی، ج۱، ص۳۷۲

هر منتظری که دل به ایمان داده‌ست
جان بر سر عشق ما به جانان داده‌ست
انگار که هم‌رکاب مهدی بوده
در لشکر و خیمه‌گاه او جان داده‌ست

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1398
• ساعت
• 13:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

غم آمده در عزای تو گریه کند

با زمزم اشکهای تو گریه کند

ای کعبه ، تو را چگونه آتش زده اند؟

ده سال منی ، برای تو گریه کند

• سه شنبه
• 15
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 12:21
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ڪابوسِ مُداومِ هـشام اَست اِمام
دَر علم و اَدَب خَتمِ ڪَلام اَست اِمام
هـَم بویِ حَسَن دارَد و هـَم بویِ حُسین
زیرا نَوہ ے دوتا اِمام اَست اِمام...

• پنج شنبه
• 17
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 14:58
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور