حسی شبیه پرسه زدن هایِ ناگزیر
همچون کبوتران حرم، بیدل و اسیر
روح مرا بخوان به هیاهو، که قلبِ من
جان میدهد برایِ عطش در دلِ کویر
مثلِ غبارِ بی سر و سامان، به دستِ باد
جا مانده ام درون زمانهایِ دور و دیر
بنشان مرا به کنج حرم، زیر سایه ات
در این مسیرِ شب زده، دستِ مرا بگیر
هر روز در خیالِ خودم، میدهم سلام
سمتِ حرم، برای تو، خورشیدِ سر به زیر
گلدسته های سر به فلک، پایه هایِ دل
عطر حرم، نسیمِ وزان، صافیِ ضمیر...
حرزِ رضا به گردنم آویختم که جان
تنها فدایِ نامِ تو ای وارثِ غدیر