میلم کشیده مژده‏ى مهمانى‏ام دهند
جایى کنار یار خراسانى‏ام دهند

این بار مى‏روم که بخواهم ز محضرش
یکبار هم اقامت طولانى‏ام دهند

عطر بهشت بوى خوش حضرت رضاست
از عطر او ترنّم رضوانى‏ام دهند

باید ز گرمى نفس یار بهره برد
تا بارقه  ز نفحه‏ى رحمانى‏ام دهند

یا لایق نگاه کریمانه‏ام کنند
یالااقل بصیرت ایمانى‏ام دهند

هر روز اگر تلاوت آیات مى‏کنم
دارم امید توشه‏ى قرآنى‏ام دهند

باید دل از دو رنگى و از کافرى برید
تا اهل‏بیت رنگ مسلمانى‏ام دهند

حالا طلب، زیارت مخصوصه مى‏کنم
تا در حرم توجّه عرفانى‏ام دهند

وقتى عزیز فاطمه همسفره‏ى گداست
سامان چنین به بى سر و سامانى‏ام دهند

دنیا به اعتبار رضا مى‏شناسدم
گر انتصاب شیعه‏ى ایرانى‏ام دهند

کارم اگر به مهر رضا با صفا شود
تا سال بعد نامه‏ى نورانى‏ام دهند

غیر از مى دو ماهه که مستم نمى‏کند
خواهم که باده‏اى ز پریشانى‏ام دهند

هر دم دلم کنار دلى خسته مى‏نهم
در بین روضه گریه‏ى طوفانى‏ام دهند

ما را ز گریه، منصب منّا شدن رسد
برتر ز شأن و رتبه‏ى سلمانى‏ام دهند

صبح و مسا به کرب و بلا گریه مى‏کنم
شاید جواز یارى میدانى‏ام دهند

دارد شب شهادت من دیر مى‏شود
آیا شود که جام جمارانى‏ام دهند

دل را اگر به یوسف زهرا دهد دلم
درک مقام یار خراسانى‏ام دهند

جان مرا براى رضا آفریده‏اند
روزى رسد اجازه‏ى قربانى‏ام دهند

شاعر : محمود ژولیده