از خیر تو گدای حریمت بقا گرفت،
این بنده ی حقیر دوعالم بها گرفت،
رو بر تو کرد با همه ی روسیاهیش،
ازپرتو نگاه ملیحت شفا گرفت،
آقا ردش نکن که امیدش فقط تویی،
این شد سبب که کوبه ی بیت الولا گرفت،
جانی دوباره در تن بی جان او نشست،
تا عشقتان میان دلش را فرا گرفت،
بی شک عزیز حضرت زهرا ز لطف تو،
بی دست و پاترین بشر دست و پا گرفت،
بخشیده شد تمام گناه و خطای او،
وقتی قدم در آن حرم باصفا گرفت،
یا ایهاالکریم و به عشق کرم زتو،
سمت تودست خالی اش این بینوا گرفت،
شبنم ز دیده ی تر او بر زمین چکید،
بازائرین تو چو دم یارضا گرفت،
نامت گره گشا بود آقا قسم به حق،
باید که نام اطهرتان را طلا گرفت،
هرکس زآب بارگه انورت چشید،
دیگر کجا نشانه ز آب بقا گرفت،
من ازلبان عاشق رندی شنیده ام،
اینجا شود ز رأفت تو کربلا گرفت،
بی شک نشسته دردلتان مهر نوکری،
کو در حرم نوای شه سر جدا گرفت،
گفتی که گریه کن تو به جد غریب ما،
یابن الشبیب گریه ی تو هر کجا گرفت،
ما هم به رسم و کار شما گریه میکنیم،
هرجا کسی زماتم جدت عزا گرفت،
شعرم تمام، حرف دلم ناتمام ماند،
(سائل) زیاده تر ز سرش از شما گرفت،
- یکشنبه
- 30
- تیر
- 1398
- ساعت
- 15:37
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا آهی
ارسال دیدگاه