◾هفتم صفر
◾شهادت امام مجتبی(ع)
◾بنداول
به‌سرم‌شورحسین‌است و به‌دل‌نورحسن
مبتلای غم اربابم و در طور حسن
کربلایی شدنم  دست کریمان افتاد
نهضت کرببلا گشت چو منشور حسن
حسنی زاده‌ام و میل حسینی دارم
ذکر احلی عسل آید ز لب پور حسن
اشک بر داغ حسن اشک غم مادر اوست
شکرلله که دو عالم شده مشکور حسن
حسنی هستم و با نام حسن فخر کنم
سائلم بر در این خانه و مشهور حسن
برحسن گریه کنم بهر رضای زهرا
من فدای حسن و من بفدای زهرا
◾بنددوم
روضه‌خوان حسنم روضه‌ی درد مادر
کوچه و سیلی و طفلی به کنار کوثر
آسمان تیره و تار است خدایا مددی
تا بگویم سخن از غنچه یاس پرپر
شرره آتش سوزان به در خانه فتاد
یک‌طرف‌زینب‌ و یکسومتحیرحیدر
همه‌گفتندکه‌این‌زن‌بخداحامله است
وای‌ازضرب‌لگد وای ز ششماهه پسر
آتش و دود از این خانه به بالا میرفت
بر رخ و معجر و سرتا که بیفتاد شرر
این‌همه‌داغ‌،حسن دیده به چشمان خودش
پس کند گریه به مادر که بود جان خودش
◾بندسوم
کفنش غرقه بخون شد دل زینب لرزید
از ابوالفضل ز تشیع برادر پرسید
تن و تابوت بهم دوخته شد واویلا
زین سبب بود که دنبال حسین میگردید
تازه شد داغ غم مادر سیلی خورده
زینب غمزده تا اینکه حسینش را دید
لرزه افتاده به جسم دو یتیم آقا
نیمه‌شب‌گشته‌و زان‌خاطره‌ازخواب پرید
لخته‌های جگر وطشت پرازخون ای وای
موسم غصه و اندوه و غم یار رسید
طشت پرخون مدینه غم من را افزود
طشت دیگر سر ببریده به شام غم بود
◾بندچهارم
زینب و بزم شراب و سر گلگون ای وای
سر نیزه سرعباس به بیرون ای وای
خیزان بر لب و دندان عزیز زهرا
دختر شیر خدا و لب پرخون ای وای
قاری خسته قرآن تو مخوان قرآن را
چشم طفلان همه گردیده چوجیحون ای وای
لیلی قافله در فکر علی اکبر بود
اربا اربا شده از تیغ چو مجنون ای وای
در تحیر به بغل طفل خیالی دارد
این رباب است‌ که دستش سوی گردون ای وای
دختری را به کنیزی چو طلب کرد عدو
روی‌نی‌دیده‌ی‌خونین‌خودش‌بست‌عمو