شعر شهادت حضرت جواد الائمه(ع)
از غمش نُه فَلك عزادارست
جن و انس و ملَک گرفتارست
در عزای جوانِ آل الله
دیده ی مصطفی گوهربارست
تا جواد الائمه می نالد
مرتضی گریه می کند زارست
بين حجره به خود که مي پيچد
ذكرِ مادر جمیع الاذکارست
هر نفس از جگر که می آید
آن نفس را رضا خريدارست
وای از آن خانه ای که مأمن نیست
مردِ زخمیِ خانه بی یارست
همسرِ بی وفا و بی مهری
هر زمانی به فکرِ آزارست
بین خانه صدای دف آید
بین حجره غریب و بیمارست
این طرف جام و رقص و خندیدن
آن طرف هم لبی که خونبارست
آتشِ خنده های ام الفضل
رمزِ تلخیِ آخرِ کارست
ای خدا بسته باشد این حجره
چون حریمِ غم است غمخوارست
مادری در کنار فرزندست
فاطمه آمده پرستارست
- پنج شنبه
- 10
- مرداد
- 1398
- ساعت
- 11:9
- نوشته شده توسط
- حسن فطرس
- شاعر:
-
حسن ثابت جو
ارسال دیدگاه