◾یک منبر روضه
◾شب پنجم محرم
◾حضرت عبدالله ابن الحسن (ع)

در قتلگاه آمدم از بهر یاریت
من آمدم ز بهر تو و غمگساریت

مانع شد عمه تا که نیایم به قتلگاه
آورده ام برای تو این جان به عاریت

من آمدم که دِین عمو را ادا کنم
بیداد کرده بر بدنت زخم کاریت

این سینه جای چکمه ی شمر لعین نیست
میخواست اینکه بشنود افغان و زاریت

عالم اسیر خون گلویت شده حسین
دست دادن است سهم من از لاله کاریت

با تو عزیز گشته ام آقا در عالمین
خواهم شوم فدا به گلان بهاریت

سهم کریم هستم و همراه قاسمم
خواهم ببینم از سر نی نی سواریت

برسینه ی توجای من ست جای شمرنیست
ای من فدای جان تو و جان سپاریت