متن روضه های امام موسی کاظم علیه السلام

◾متن روضه‌ی امام موسی بن جعفر(ع)
◾خطیب بغدادی عالم اهل سنت می گوید:

هر زمان که گرفتاری داشتم می رفتم کنار ضریح موسی بن جعفر(ع) کمک می خواستم و نتیجه می گرفتم. امام کاظم باب المراد و باب الحوائج است. امروز پدر فاطمه معصومه(ع) را واسطه بین خودمان و خدا قرار می دهیم و چند قطره اشک به یاد آن بزرگوار می ریزیم. دلها را روانۀ کاظمین کنیم:

«السَّلام عَلَی الْمُعَذَّبِ فِی قَعْرِ السُجُون» در زندانی که عادی نبود وسیاه چال بود «ذی السّاقِ الْمَرْضُوضِ" ساق پایش در اثر زنجیر کوبیده شده بود، آن چنان که گوشت و استخوان له شده بود. معنای «مرضوض» این است که این امام بزرگوار مخصوصاً روزهای پایانی عمر مبارکش

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 19:06
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

بشر حافی یکی از اشراف زادگان بود که شبانه روز به عیاشی و فسق و فجور مشغول بود. خانه اش نیز مرکز عیش و نوش و رقص و غنا بود و صدای آن از بیرون شنیده می شد. روزی کنیزی برای ریختن خاکروبه از منزل خارج شد که در این هنگام حضرت موسی بن جعفر(ع) پس از شنیدن صدای ساز و آواز می پرسد: "آیا صاحب این خانه بنده است یا آزاد؟"
البته که آزاد و آقاست. کنیز وارد منزل شد در حالی که "بشر" بر سر سفره شراب نشسته بود علت تاخیرش را جویا شد. کنیز داستان پرسش مرد ناشناس و جواب خودش را نقل کرد. پرسید آن مرد در نهایت چه گفت؟ جواب داد: آخرین سخن او این بود: "راست گفتی، اگر صاحب خانه آزاد نبود (و خودش را بنده پروردگار می دان

• چهارشنبه
• 11
• دی
• 1398
• ساعت
• 12:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حضرت موسی بن جعفر(ع) از صبح سجده می کرد تا ظهر و در وقت ظهر سر از سجده بر می داشت نماز می کرد بی تجدید وضو. بعد از آن به سجده می رفت تا مغرب. مغرب سر از سجده بر می داشت بی آنکه تجدید وضو بفرماید، نماز می کرد.
ملعون کافر زندان بان به فضل گفت: در اندرون آن حجره نظر کن. گفت: نظر کردم چیزی ندیدم مگر یک وصله کرباسی که بر روی زمین افتاده بود.
ملعون گفت که آن موسی بن جعفر(ع) است، امام شماها.
تأمل کنید که چقدر حبس آن حضرت طول کشیده بود که از کثرت ضعف و لاغری در زیر آن قطعه کرباس پیداد نبوده!
این سجده آن حضرت بود. می خواهم حالا ملاحظه کنم در فضیلت سجده امام موسی بن جعفر(ع)در زندان با سجده آخرینِ حضرت س

• سه شنبه
• 16
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 14:33
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

xدر روز 25 رجب در سال ۱۸۳ ه ق بنابر مشهور امام موسى بن جعفر (ع)، در حبس سندى بن شاهک به شهادت رسیدند[۱] به روایت مرحوم کلینى روز شهادت حضرت موسى بن جعفر (ع) ششم رجب است.[۲]

هارون ملعون به ظاهر براى زیارت و در حقیقت براى دستگیر نمودن حضرت موسى بن جعفر (ع) و فرستادن آن حضرت از مدینه به بغداد به مسجد النبى (ص) آمد.[۳]

☑️ خلفاى ظالم در دوران امامت حضرت

آن حضرت ۲۰ سال داشتند که امامت به ایشان منتقل شد و مدت ۳۵ سال امامت فرمودند. در این مدت بعد از شهادت امام صادق (ع) مقدارى همزمان با ابوجعفر منصور بودند که او متعرض آن حضرت نشد.
بعد از منصور قریب به ده سال ایام خلافت مهدى بود. او حضرت را به عراق ط

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 15:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سيّد جليل على بن طاووس رضى اللّه عنه در كتاب «مصباح الزائر» در يكى از زيارت حضرت موسى بن جعفر عليهما السّلام اين صلوات بر حضرت را كه مشتمل بر شمّه اى از فضايل و مناقب و عبادات و مصائب آن جناب است نقل كرده: البته زائر، خود را از فيض خواندن آن محروم نسازد.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ صَلِّ عَلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَصِيِّ الْأَبْرَارِ وَ إِمَامِ الْأَخْيَارِ وَ عَيْبَةِ الْأَنْوَارِ وَ وَارِثِ السَّكِينَةِ وَ الْوَقَارِ وَ الْحِكَمِ وَ الْآثَارِ الَّذِي كَانَ يُحْيِي اللَّيْلَ بِالسَّهَرِ إِلَى السَّحَرِ بِمُوَاصَلَةِ الاسْتِغْفَارِ حَلِيفِ السَّجْدَةِ الطَّوِيلَةِ

• پنج شنبه
• 15
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 19:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

درباره كيفيت شهادت امام سه روايت مختلف نقل شده است:

شهادت آن حضرت در پى مسموم كردن امام صورت گرفته است. اين در روايتى از امام رضا عليه السّلام آمده است.

همينطور روايات ديگرى كه يحيى بن خالد را به قتل آن حضرت متهم مى‌كند، اين نكته آمده است.
در نقلى آمده است كه آن حضرت را در فرشى پيچانده و چنان فشار داده‌اند كه حضرت به شهادت رسيده است.(۱)

روايت ديگر آن است كه مستوفى نقل كرده: شيعه گويند به فرمان هارون الرشيد سرب گداخته در حلق ایشان ريختند.(۲)

منابع:
(۱): مقاتل الطالبيين، ص ۳۳۶
(۲): تاريخ گزيده، ص ۲۰۴

• سه شنبه
• 16
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 14:32
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بعد از شهادت امام، جنازه ی حضرتش را روی تابوت نهاده و از زندان بیرون آوردند، شخصی پیشاپیش جنازه فریاد می زد:
هذا اِمامُ الرَّفَضَة فَاعرِفُوهُ
این امام رافضیان است پس او را بشناسید. جنازه ی امام را روی پل بغداد گذاشتند و به مردم اعلام نمودند بیایند، ملاحظه کنند که ایشان به مرگ طبیعی از دنیا رفته و اثر جراحت در بدنش دیده نمی شود.
یکی از شیعیان گفت: امام مرده و زنده ندارد، من از شخص امام جریان را سؤال می کنم او نزدیک جنازه آمده عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! تو راستگو و پدرت راستگو است به ما خبر بده که آیا تو را کشته اند یا خود از دنیا رفته ای؟
امام لب به سخن گشود و سه بار فرمود: قَتلاً، قَتلاً، قَ

• سه شنبه
• 16
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 14:32
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور