صبح آمد ویک داغِ جدیدآورد است
از شام بلا سرِ شهید آورد است
گویید به مادرش مبارک باشد
فرزندِ تو را چه رو سپید آورد است
شاعر : هستی محرابی
(شعر از زبان شهدای مدافع حرم سبک نوشته)
آن روز اگر در کربلای تو نبودیم
دردِ تو را در مجلس و محفل شنیدیم
عمری فقط دل در غم و حسرت نمودیم
کاش کربلا پایِ رکابت عمّه بودیم
ای نورِ چشمِ زهرا وُ حیدر
ای سوره ی والفجرِ برادر
آن روز فقط ما قصّه ی دردت شنیدیم
امروز ستم های تو را به عینه دیدیم
آنجا اگر جا مانده های صحنه بودیم
اینجا بلاهای تو را با جان خریدیم
ای نورِ چشمِ زهرا وُ حیدر
ای سوره ی والفجرِ برادر
در کوی تو سرتاسر از شور و امیدیم
روزِ ازل مهرِ تو را از جان چشیدیم
با جان و دل تا کوی جانان پَر کشیدیم
چون حنظله در خونِ سرخِ خود تپیدیم
ای نورِ چشمِ زهرا وُ حیدر
ای سوره ی و
"شعر مدافعان حرم، سبک نوشته"
وای اگر اجنبی سمتِ حرم بیاید
وای فقط کافیه سمتِ حرم رو کند
اشاره ای این طرف ز چشم و ابرو کند.
ذرّه ای بی حرمتی به درگهِ او کند
وای اگر از حرم آجری کم بیاید
ما همه جا مانده ی نسلِ همان حیدریم
صف شکنانِ علی در جمل و خیبریم
منتظرِ حرکتی از طرفِ رهبریم
جنودِ سیّد علی شیرِ عجم بیاید
وای فقط کافیه نگه کند این طرف
بر حرم و گنبدِ دخترِ شاهِ نجف
دلاورانِ ولی در رهِ او جان به کف
ز هَر کجا تا حرم با یک قدم بیاید
وای که سیّد علی حکمِ جهادم دهد
ارتش عالم محاله که جوابم دهد
کرببلای حسین عاشقی یادم دهد
لشکر سیّد علی دست به علم بیاید
وای سرت می کنیم عالم و آدم
"مدافعان حرم شهدای خان طومان"
شهدای حرم خوش به احوالتان
کربلای جنون در پَر و بالتان
بوی خون می دهید خونِ کرببلا
سینه های شما غمِ شامِ بلا
یادتان جاودان جان نثارانِ عشق
راهتان روشن از کربلای دمشق
خونتان را خدا با شهادت سرشت
شد گوارایتان، سایه سارِ بهشت
شب مهتابِ عشق، همه بی تابِ عشق
پَر زده تا خدا، روحِ اصحابِ عشق
یک صدا رفته اید از حرم تا حرم
مثلِ سقای خود با نشان از علم
لشکری از حسین پادشاهِ کرم
نامتان تا ابد شد شهیدِ حرم
در یَم خونِ خود دست و پا می زدید
زینبِ فاطمه را صدا می زدید
یک سلام جانبِ کربلا می زدید
محضرِ آن شهِ سر جدا می زدید
شهدای حرم خوش به احوالتان
کربلای جنون در پَر و
#شهید_بی_سر_سلام
روضه خوان ها روضهء جانسوزِ مادر را بخوانید
روضهء طشت طلا وُ روضهء سر را بخوانید
روضه خوان‌ها از زبانِ مادرش مقتل بخوانید
بندِ اول گو بماند ، بندِ آخر را بخوانید
...............................................................
روضه خوان ها یک سری بود و هزاران دلبری
از خدا تا حضرتِ خاتم برایش مشتری
کربلا بود و حسین و خواهرِ بی معجری
یک خرابه اشک و آه و یک سه ساله دختری
خواستم مقتل بخوانم در عزای یک شهید
آن شهیدی که سرش را ظالم از خنجر برید
خواستم بندی بخوانم روضه ی آب و عطش
ترسم این که از غمش طاقت نیارد مادرش
ترسم این که تا بخوانم شرحِ تلّ و قتلگه
از شرارِ آهِ آن ا
تقدیم به شهدای مدافع حرم
این گل راچه زیبا کردیم تقدیمِ حریمت زینب
باشد تا فدای تو وُ بابای کریمت زینب
ای جانم،
تو بنما قبول فدایت زینب، ای دختِ بتول فدایت زینب
ای جانِ رسول فدایت یا زینب
بانوی ادب، بانوی ادب، بانوی ادب،بانوی ادب
از اول شکوفا کردیم در باغِ سپاهت زینب
آبیاری نمودیم او را با اشکِ نگاهت زینب
ای جانم
این گل دستِ ما امانت بوده، ازجان تشنه ی شهادت بوده
هر آن شیفته ی غم جانت بوده
بانوی ادب، بانوی ادب، بانوی ادب،بانوی ادب
شد چشمِ شهیدان روشن از آن بارَگاهت زینب
انوارِ خدا می بارد از سیمای ماهت زینب
ای جانم
این نا قابل است، فدایت زینب، تقصیرِ دل است،فدایت زینب
داغت مشکل است فدا
عید نزدیک است به یاد مدافعین شهید
بهار چتر گلش را به روی سر دارد
بهار مثل فرشته‌ست بال و پر دارد
سری در آر که آمد بهار غنچه و گل
تمام شهر از این ماجرا خبر دارد
صدای حاجیِ فیروز پر شده درشهر
بگوش! فصل زمستان غم سفر دارد
به هفت سینِ همین سفره‌های ساده‌ی‌ما
ز آسمان به زمین هم خدا نظر دارد
میان تُنگِ پر از آب، ماهی قرمز
به مثل قُمری جلدی که بال و پر دارد
کنار سفره هفت سین عکس سربازی
مدافع حرمست و دو چشم تر دارد
غزل به هفت رسید ودلم هوایی شد
که سین سوریه با تو شکوه و فر دارد
و همسری که نشسته کنار فرزندش
برای دیدن مردش نظر به در دارد...
صلح اگر جای جنگ ارزش بود
یا که اسلام دینِ سازش بود،
گیسوی دخترانِ ما امروز
بین چنگالِ سرخِ داعش بود
نقشِ زیبای کُلناعبّاس،
روی سَربند عاشقان یعنی...
مرد شاید سَرش رود امّا،
زیر قولش نمی زند هرگز
شیعه به داعشی و، وهـــابـــی غـــالبه
واسه ما حفظ حرم، از هر چی واجبه
الهــی کــه بنِویسه مــادرِ زینب
منو جزء سربازای لشکرِ زینب
اونا که بــرای زینبیه جــــون دادن
به ماها راهه سعادتو نشون دادن
یا زینب یا زینب، به پات میمونیم
فـــدای تـــو بی بی، بشـــه جـــوونیـــم
مــــــا از شـــهـــــدایِ، حـــرم میـــخونیم
*(زینب بنت الحیدر) ۳
مــــا هـــمـــه مـــدافــــعِ، قرآن و مکتبیم
تا روزی که زنده ایم، سرباز زینبیم
جوونیم وقف عــزای زینب کبری
همه هستیم به فدایِ زینب کبری
اُسوه ی صبر و وفا،مظهر ایثاره
خطبه خوندش مثه حیدر کراره
یا زینب یا زینب، منـــم گـــداتـــون
محتاجم بی بی جان، به یک نگا
#تقدیم_به_مدافعان_حرم
#حضرت_زینب_سبک_نوشته
زینب ای پرورده ی باغِ ولایت (۲)
قهرمان و اسوه ی صبر و صلابت
حُسنِ نیکو ی تو از حد بی شمارَ
ای سرا پای تو معنای کرامت
کربلا خود دارد هاله ای از ماتم
یا حسین یا زینب شد شعارِ عالم
سوزِ غم می ریزد از دلِ زارِ تو
دردِ تو مُحرم، زخمِ تو بی مرهم
زینب ای سیمای مادر، دخترِ مظلوم حیدر(۲)
از ازل در طالعِ تو، درد و غم گشته مقدّر (۲)
در حفاظت جان نثاریم (۲)
ما به سر شورِ تو داریم (۲)
از عدو باکی نداریم (۲)
سینه ها آکنده از شوقِ شهادت (۲)
از حریمت می کنیم با جان حفاظت(۲)
کربلا غمنامه ی دیرینه ی توست(۲)
از حسینت مانده بر دلها امانت(۲)
گر نگاهِ چپ بر، تو نماید
پیغام فرستاد کسی مرثیه خوان را
با شرح خبرسوخت دل پیر و جوان را
(( مردان خدا پرده ی پندار دریدند ))
آمد غزلی خواند و برآشفت جهان را
مشغول شعف بود دل ما که به یک حرف
در سوگ فرو برد زمین را و زمان را
از جان حماسه نفس باد بهاری
برگشته و آورد سر شانه خزان را
تابوت شهید است به دوش همه و باز
از مأذنه آورده نسیم عطر اذان را
در پیکر این پیک چه اضداد که جمعند
پیروزی ازآنش شده چون باخته جان را
باید حرم عشق سپر داشته باشد
پس آمده بیدار کند بی خبران را
این مرد نه شاعر نه حکیم است ولی باز
در زمزمه انداخته نام همدان را
لبریز عشق عازم شامات می شود
"حجت" فدای عمه سادات می شود
او گفته بود اهل خرابات می شود
با روی سرخ راهی میقات می شود
"راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
آن جا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست"
پوشیده است در دل عشاق راز عشق
محرم نباشد آنکه نشد هم طراز عشق
سرمایه ای نداشت به جز سوز و ساز عشق
آخر پرید در حرم و بر فراز عشق
"صاحب دلان حکایت دل خوش ادا کنند
اهل نظر معامله با آشنا کنند "
یا رب نظر نما به صف دل شکستگان
قدری بریز می به کف دل شکستگان
از ما سلام از طرف دل شکستگان
بر شاه عشق در نجف دل شکستگان
"چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است
بر حضرت کریم تمنا چه حاجت است "
خسران زده است هرکه نشد مبتل
چگونه صورت ماه تو را نظاره کنم
برای رفتن تو باید استخاره کنم
شهید شهد شهود خدا حلالم کن
که در نبودن تو جامه پاره پاره کنم
خدا کند بدنت رو به راه برگردد
که زخم های تنت را پر از ستاره کنم
بیا مدافع زینب که تا مزار تو را
پر از گلاب و نسیم گل بهاره کنم
دلیل زندگی ام ای چراغ خانه ی من
بگو که در به دری را چگونه چاره کنم
نشسته ام سر این راه بی نشان شما
که جای خالی چشم تورا نظاره کنم
#محمد_شهادتی
چشمان تو دروازۀ راز سحر است
پیشانی‌ات آه، جانماز سحر است
شب با همۀ سیاهی‌اش خواهد مرد
جانبازی تو زمینه‌ساز سحر است
این قصۀ غیرِ قابلِ تأویل است
در مکتبِ ما، هراس و شک تعطیل است
گو تیغ به دستِ هرکه باشد، باشد
ما حنجرمان حنجر اسماعیل است
چشم تو خراب می‌شود بر سر کفر
کُند است برای حنجرت خنجر کفر
آرامش چشمان علی‌اکبری‌ات
انداخته اضطراب در لشکر کفر
ای تیغ عشق! از سر ما دست برمدار
دردسر است سر که نیفتد به پای یار
از نو رسیده است خبرهای داغ ... آه
از نو رسیده است خبرهای داغدار
تو سر رسیده‌ای و ورق خورده سررسید
شد ابرویت هلال محرم در این دیار
آخر چگونه زیسته بودی که داده جان
جان دادنت به پیکر بی‌روح روزگار
آخر چگونه زیسته بودی که برده‌ای
از چنگ این زمانه چنین مرگ شاهوار
در چشم‌های حسرتیان خیره مانده‌ای
شرم از تو کشتمان، نگهت را نگاه دار
آتش زدی به جان جهانی، چه کرده‌ای
با آن نگاه نافذ آتش به اختیار!
از اولش هم گفته بودم که سری از من
دیدی که من حق داشتم؟! عاشق‌تری از من
دلبسته‌ات بودم من و دلبسته‌ام بودی
اما رهایت کرد عشق دیگری از من
آتش شدی، رفتی و گفتی: «عشق سوزان است
باقی نماند کاش جز خاکستری از من»
رفتی و جا مانده فقط مُشت پَری از تو
رفتی و باقیمانده چشمانِ تری از من
«فَاللّهُ خَیْرٌ حَافِظا» خواندم که برگردی
برگشته‌ای با حال و روز بهتری از من
من عاشق لبخندهایت بودم و حالا...
با خنده‌های زخمی‌ات دل می‌بری از من
عاشق‌ترینم! من کجا و حضرت زینب؟!
حق داشتی اینقدر راحت بگذری از من...
از اولش هم گفته بودم که سری از من
دیدی که من حق داشتم؟! عاشق‌تری از من
دلبسته‌ات بودم من و دلبسته‌ام بودی
اما رهایت کرد عشق دیگری از من
آتش شدی، رفتی و گفتی: «عشق سوزان است
باقی نماند کاش جز خاکستری از من»
رفتی و جا مانده فقط مُشت پَری از تو
رفتی و باقیمانده چشمانِ تری از من
«فَاللّهُ خَیْرٌ حَافِظا» خواندم که برگردی
برگشته‌ای با حال و روز بهتری از من
من عاشق لبخندهایت بودم و حالا...
با خنده‌های زخمی‌ات دل می‌بری از من
عاشق‌ترینم! من کجا و حضرت زینب؟!
حق داشتی اینقدر راحت بگذری از من...
آرامش موّاج دریا چشم‌هایش
دور از تعلق‌های دنیا چشم‌هایش
راه زیادی نیست در تکرار تاریخ
از روضه‌های کربلا تا چشم‌هایش
حتی شهادت می‌تواند ساده باشد
این را شهادت می‌دهد با چشم‌هایش
پیروز میدان نبرد خیر و شر کیست؟!
شمشیرهای غرق خون یا چشم‌هایش؟
فکر فراموشی آن تصویر تلخم
قصدم فراموشی‌ست... اما چشم‌هایش
طوفان کرده قیامت چشمانت
این شور و شکوه و شوکت چشمانت
لکنت دارد زبان تیغ دشمن
در معرکۀ فصاحت چشمانت
برداشت به امیّد تو ساک سفرش را
ناگفته‌ترین خاطرۀ دور و برش را
برگشت، نگاهی به من انداخت و خندید
بوسید در آن لحظۀ آخر پسرش را
برخاسته بود العطش از مجلس روضه
آتش زده بود آه... دلِ شعله‌ورش را
پر زد به هوای حرم عشق که شاید
یک روز بریزد همه جا بال و پرش را
آهسته فقط گفت: امان از دل زینب
وقتی که رساندند به مادر خبرش را
این کرب‌وبلا نیست دمشق است،که هربار
یک‌جور شکسته دل هر رهگذرش را
آیا تن بی‌جان تو هم زیر سم اسب...
بگذار نگوییم از این بیشترش را
در راه دفاع از حرم عشق چه خوب است
عاشق بدهد مثل تو صدبار سرش را...
تقدیم به سردار شهید حاج حسین همدانی
زرد اﺳﺖ بهار ﺑﺸﺮ از ﺑﺎد ﺧﺰانی
ﭘﯿﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن ﻣﯽﺧﻮرد اﯾﻦ ﺑﺎغ، نهانی
دردا ﮐﻪ ﺧﺪاﯾﺎن زر و زور در ﻋﺎﻟﻢ
ﯾﮏ روز ﻧﮑﺮدﻧﺪ ﺑﺮ اﯾﻦ ﮔﻠﻪ ﺷﺒﺎنی
صحبت ز شبانی نتوان کرد در اینجا
وقتی که شبان کرده، با گرگ تبانی
با این همه ای رایحۀ روﺷﻦ اﯾﻤﺎن
دارد ﻧﻔﺲ ﺳﺒﺰ ﺗﻮ از ﺑﺎغ ﻧﺸﺎنی
ﮐﺲ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻧﺮﻓﺘﻪﺳﺖ ﺑﻪ هر ﺣﺎدﺛﻪ بیﺑﺎک
ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﻧﺪاری ﺗﻮ در اﯾﻦ ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺛﺎنی
در واژه ﻧﮕﻨﺠﯿﺪ ﭼﻮ اﯾﺜﺎر ﺗﻮ دﯾﺮوز
ﻟﻨﮓ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺗﻮ اﻣﺮوز ﻣﻌﺎنی
در ﺧﻂ خطر، آن همه ﭼﺎﻻک دوﯾﺪی
ﺗﺎ ﻧﺎم شهیدان وطن، ﮔﺸﺖ جهانی
تنها ﻧﻪ در اندیشۀ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ رفتی
ﺗﺎ خانۀ همسایه ز دﺷﻤﻦ ﺑﺴﺘﺎنی
ﮔﻔﺘﯿﻢ ﺑﻤﺎن! رﻓﺘﯽ و از ﺧﻮﯾﺶ ﮔﺬشتی
رﻓﺘﯽ ﮐ
ای شیر مرد بیشه ی پیکار
تویِ چشات هیچ التماسی نیس
با زخمهات بازم نشون دادی
از مرگ تو جونت هراسی نیس
وقتی شبیهِ حضرتِ ارباب
با عشق .. مظلومانه سر دادی
دیدن همه دنیا که فریادِ ...
هَیهـات مِـنَ الذِلَه سَر دادی
سروِ قدت تا آسمون رفته
شونه ات مث کوهه .... دلت دریاس
تا دنیا دنیاس رویِ بام عشق
سر دارِ بی سـر، پرچمت بالاس
با بستنِ سربندِ یـــا زیـــنب
شوق شهادت تو نگات پیچید
تو دشت مجنون چشمای ابریت
روی گلای تشنه می بارید
رفتی و با هر قطره ی خونت
به زندگی روح و نَفَس دادی
پس کلنا عَباســـُکَ یعنی
درسِ دفاع از عشقو پس دادی
تو از تبار پاک سلمانی
همسنگر عمار و مِقدادی
هرجا که حرف عشق و غیرت بود
تو
-صدای زوزه کفتارها کنار حرم...-
مباد اینکه شود شیعه سوگوار حرم
سکوت صبر سرآمد زمان پیکار است
زمان حمله شیران نامدار حرم
از این تلاطم پرچم هنوز هم پیداست
همیشه حضرت سقاست پاسدار حرم
بلند گفت به گریه که جان نثار توام...
-همان که شد وسط روضه بیقرار حرم-
درست #روز_نهم حاجی حرم شده بود
طواف آخر عمرش که در مدار حرم....
یعقوب دوباره راهیِ کنعان شد
گریان شد و حیران شد و سرگردان شد
عاشق شدن این است، خدا می خواهد
یعقوب اگر مطیعِ الرَّحمن شد
میخواست خدا صبور باشد در هجر
در مصر، عزیز کرده اش زندان شد
یک رشته ی این هجر، توسل بوده
پیمودن این راه، اگر آسان شد
با یادِ خدا اسیر هم آزاد است
زندانیِ این عقیده، با ایمان شد
پس اهل مدافع حرم ها، این است...
که خانه ی حَبسِشان همان هجران شد
سر خم نکنند زیر بار ذلت
این ارثِ رسیده، عزت مردان شد
مردان شمال، جان به جانان دادند
از داغ جوان، مادری گریان شد
در راهِ دفاعِ از حرم جان دادند
پس نام شهید ماند و جاویدان شد
زان گفته، که خط سرخِ ما شامات است
امروز رگِ سوریه، خان طو
◾شهادت سردار
◾قاسم سلیمانی
سردار سرافراز همه دلهایی
کشتی‌رسیده‌ی به‌ساحلهایی
آیند شهیدان همه استقبالت
چودشمن‌سرسخت به‌باطلهایی
◾دو دمه‌ی سردار شهید سلیمانی
◾بنداول
در دفاع از حرم سردار لشکر کشته شده
یار رهبر کشته شد(۲)
◾بنددوم
ای محبان علی عمار حیدر کشته شد
یار رهبر کشته شد
درِ باغ شهادت باز، باز است?
عاشقان باز درِ باغِ شهادت باز است
آسمان منتظرِ یک دو پَرِ پرواز است
رجعتِ سرخ بِه از رفتنِ بی هنگام است
گوش دارید که از عرش همین آواز است
هر کسی لایقِ ایثار و شهادت نشود
این سند پیشِ خداوندِ جهان یک راز است
آرزومندی عشّاق به پیمانه ی اوست
ساغرِ دلکشِ ساقے ست، کِه را دمساز است
رقص در شعله ی خون کارِ شهیدان باشد
کارِ ققنوس در این سوختنش اعجاز است
آفرین باد به سردارِ سلیمانی که
نام او بینِ شهیدانِ حرم ممتاز است!
#هستی_محرابی
