خدا اراده نموده که ياس بکارد
و پرده از رخ الگوي آب بردارد
طلوع جلوه‌ي صبح است اين نگاري که
ز سمت مشرق چشمش ستاره مي‌بارد
به شوق آمدن ياس خانه‌ي مولا
اگر که سر بفشانم هنوز جا دارد
و قصد کرده خدا دست اين کبوتر را
فقط به دست علي، بوتراب بگذارد
امان از آن لحظاتي که فاتح خيبر
تمام هستي خود را به خاک بسپارد
شاعر: عاد
ای شب افروزِدل آرا،ماهِ تابان، فاطمه
راحت روح وروان ومونس جان فاطمه
آسمان عشق من بی تو نداردجلوه ای
درهمه هفت آسمان، بدردرخشان فاطمه
ماهتابی، میدرخشی برهمه کون ومکان
موجب آرامش قلب هراسان فاطمه
گنبدآبی، مُزیّن کرده ای با قرصِ خود
دیدگاه پرتوافشان ،نورچشمان، فاطمه
مه لقائی، با طلوع جانفزایت، درفضا
نوربخشی دلستان وبرگلستان، فاطمه
حشمت وجاه وجلالت منظراهل نظر
عارض هرمحتشم، برصدرآیی فاطمه
طلعت نوری فروغی مستعانی در جهان
برفقیران ویتیمان، مشعل جان فاطمه
پرتوی بر هر سرا و برزن وشهر ودیار
نورامیدی به قلب ومهرتابان، فاطمه
کوکب اقبال هرخوشبخت می‌باشی ،دلا
ماه سیما، اختر،ای مهتا فروزان، فاطمه
بدرگردان م
و خدا خواست که از هر بشری سر بشود
در دلش چشمه بجوشاند و کوثر بشود
سدره ی عشق از این نهر تناور بشود
عالم از بوی خوش یاس معطر بشود
روی او آینه ی صورت حیدر بشود
عشق آیینه در آیینه مکرر بشود
دست خالی خدیجه پُرِ گوهر بشود
مصطفی بار دگر صاحب مادر بشود
عرش را با قدم فاطمه آراست خدا
گفت او مادر ما باشد و می خواست خدا؛
از لبش آیه ی تطهیر مطهر بشود
هر که از باده ی او تر نشد ابتر بشود
وای اگر ساقی ما صاحب ساغر بشود
چشم بر هم زدنی میکده محشر بشود
تا به خُم لب بزند مِی دو برابر بشود
جام تقدیر شب قدر مقدر بشود
شاعر میکده کم مانده پیمبر بشود
اگر از باده ی او قافیه هم تر بشود
عرش را با قدم فاطمه آراست خدا
گفت
توصیف تو برتر از عقول و ادراک
در مدح تو خالق تو گفته لَولاک
بی فاطمه ام نمی شد هر گز ممکن
خَلق علی و احمد و خَلق افلاک
ای شأن نزول آیه های کوثر
از آسیه و هاجر و مریم برتر
وقتی که خدا تو را به احمد بخشید
فرمود به او : صَلِّ لِرَبّک وَالنحَر
ذات سرمدی مدح تو را می گوید
عفّت ز قدم های تو رَه می جوید
از سینه ی تو عطر جنان می آید
وقتی که محمد تو را می بوید
توجه بر تبري عزت ماست
دليل روشني بر وحدت ماست
ز قول مردم ايران بگوييد
ابولولو،نماد غيرت ماست
غزل
نشسته ام بنويسم كه كيف من كوك است
دماغ سر خوشي ام چاق چاق و شلتوك است
هوا هواي ربيع و گل و مل و بلبل
بخند،غصه در امشب يقين كه مشكوك است
كسيكه امشب از اينجا به حاجتش نرسد
تمام عمر عقب مانده هست و خفتوك است
ما را گداي حضرت زهرا نوشته اند
اصلا براي حضرت زهرا نوشته اند
ميلي به پادشاهي عالم نمي کنيم
وقتي گداي حضرت زهرا نوشته اند
تقدير و سرنوشت تمامي شيعه را
با بچه هاي حضرت زهرا نوشته اند
روز الست با قلم شاه اوليا
ما را فداي حضرت زهرا نوشته اند
حتما زمان مردن ما را بدون شک
در روضه هاي حضرت زهرا نوشته اند
حتي مکان مردن ما هم مشخص است
در زير پاي حضرت زهرا نوشته اند
شکر خدا که رزق جنون دل مرا
زير لواي حضرت زهرا نوشته اند
ايام فاطميه خدا هم کماني است
اين را خداي حضرت زهرا نوشته اند
شکر خدا که بعد محرم دوباره باز
ماه عزاي حضرت زهرا نوشته اند
ذات خداي لم يلد بي شريک را
در ابتداي حضرت زهرا نوشته اند
سیب را خورد و پیمبر تر شد یعنی از نسل پسر ابتر شد
صاحب ناب ترین کوثر شد حوریه بود ولی دختر شد
مادر آن لحظه حقیقت بگرفت
پدر از دخترش عزت بگرفت
روز مادر شرف از زهرا داشت شور و شوق و شعف از زهرا داشت
مرتضی هم نجف از زهرا داشت جمله ی لوکشف از زهرا داشت
سند حرف من از لولاک است
خلقت مادر من کولاک است
فضه ی خانه ی او مریم بود سفره اش وسعتی از عالم بود
سر آن سفره پر از حاتم بود هر که آمد ، به لبش این دم بود
چشم دل روشن ازین مولودی
چقدر پا قدم مسعودی!
نور پیش قدمش تا می شد خلقت انگار که احیا می شد
فاطمه تا به لب انشا می شد نبی از روی زمین پا می شد
فاطمه مثنوی بابا بود
بهترین معنی اعطینا بود
ریسه تا جاد
مادرم هستی صفای راه عشق
مادرم هستی فدای راه عشق
می رسد هر دم به گوش قلب ما
از لبت مادر صدای راه عشق
بر در لطف شما یا فاطمه
این دلم باشد گدای راه عشق
گر نباشد در دلم حب شما
راه من باشد جدای راه عشق
مادرم پیچیده از لطف شما
عطر یاسی در هوای راه عشق
کن کرم تا از عنایاتت شود
قلب ما هم آشنای راه عشق
بین دیوار و در ای معشوق یار
جان خود دادی برای راه عشق
راه ما مهر تو شد با ما مگو
راه ما باشد سوای راه عشق
در زمین کربلای پور تو
می رسد از نی نوای راه عشق
سروده جعفر ابوالفتحی
مادرم ای مادر هفت آسمان
ای تو رنجور دل صاحب زمان
ای عزیز آل طه فاطمه س
ای شعاع نور تو در لامکان
ای گرامی ای صمیمی با دلم
ای صفای جان عاشق پیشگان
ای جهنم دوری از مهر شما
دوری از عشق تو می باشد گران
تو تمام هستی احمد شدی
ای عقیق خاتم پیغمبران
در تمام سالهای عاشقی
عشق تو می کرد این دل را جوان
این دل من شد گدای درگهت
این گدا را از در لطفت مران
تا به صبح از گریه دریا می شدی
درد سینه چون نمی دادت امان
دخترت باشد بلاگردان تو
یک شب دیگر بیا پیشم بمان
پیش چشم مرتضی و دخترت
ای پرستوی علی چیزی بخوان
بعد تو در سالهای عمر خویش
همسرت می کرد از هجرت فغان
دخترت در پیش قبرت داد زد
تو بمیری نه نمی کردم گمان
در
وصل است وصف حضرت مولا به نقطه چین
اوصاف او نمی رسد الا به نقطه چین
آخه آیینه جمال خدای یگانه اوست
ایمان و عشق و علم و عمل را نشانه اوست
نازم که همچون دلشدگان بسته جبرئیل
بر رشته های زلف سیاه علی دخیل
باید همیشه هم نفس مرتضی شدن
با درد بندگان خدا آشنا شدن
آخه ایمان و علم و غیرت مولا زبان زد است
تنها علی وصی بلا فصل احمد است
جز او که نان و خشک نمک باشدش غذا
جز او که وصله می زند از عدل بر ردا
جز او که بود همدم و هم بازی یتیم
جز او که بود در بر مسکین چنین کریم
قاصر بود زبان ز بیان کمال او
عاجز بود قلم که نگارد خصال او
حاتم کجا و جود کریمانه ی علی
او خود گدا بود به در خانه ی علی
تندیس عشق روی دل آر
عشقه عشقه عشقه
تو آسمون هوای
عشقه عشقه عشقه
تو سینه رد پای
عشقه عشقه عشقه
بهار عاشق های عشق
بارون بارون بارون
دوباره باز صدای
بارون بارون بارون
صدای خنده های
بارون بارون بارون
میاد از اوج آسمون
نوره نوره شب طراوته
نوره نوره فلک گذر گه عبور
نوره نوره تا بی کرانه های نور
ماه ماه ستاره ای که توی راهه
ماه شهاب این شب سیاهه
ماه که تاریکی بشه تباه
دل من که روشنه
تو گرمیه سرودنه
سرود سرخ بودنه
تو حالتی شبیه پر گشودنه
پی نشونه هر دری رو میزنه
برای محضر مسافر سحر
تو حسرت رسیدنه
عشقه عشقه تو آسمون هوای
عشقه عشقه تو سینه رد پای
عشقه عشقه بهار عاشق های عشق
بارون بارون دوباره باز صدای
بارون بارون صدای خنده
جمادى غرق شادى بود آنشب
بشارت را منادى بود آنشب
خدا را شهر مكه ، شهر قرآن
به تاييد قضا شد نور باران
حرم سر تا قدم شور و شعف بود
شكوه راز خلقت را هدف بود
منا و مروه اذينى دگر داشت
خم گيسوى شب چينى دگر داشت
كمان ركن را تيرى دگر بود
صفا را سعى و تكبيرى دگر بود
مقام از بى مقامى داد مى زد
شرر بر كاخ استبداد مى زد
شفق ، شعر طلوع فجر مى خواند
حديث ايه هاى قدر ميخواند
فلق معراج شب را ساز مى كرد
گره از كار رجعت باز ميكرد
سحر سوداگر شور و طرب بود
طرب چشم انتظار مرگ شب بود
قمر گيسوى خود را تاب ميداد
قضا لوح قدر را اب ميداد
سپيده اخم خود را باز ميكرد
افق را سينه چاك ناز مى كرد
موذن دم بدم تكبير ميگفت
به م
شب فر خنده میلاد زهراست
فروغ معرفت از مکه پیداست
خدا امشب در رحمت گشوده
غبار ازدیده خاتم زدوده
ملائک در سماءتسبیح گویان
خلایق در زمین توفیق جویان
سرور رحمةاللعالمین است
پیام آور زحق روح الأمین است
محمد سر حق را کس نداند
حبیبا حق سلامت می رساند
دو چشمت روشن از دیدار زهرا
بهشت ایینه رخسار زهرا
چه زهرا شاهکار آفرینش
حیا و معرفت او را گزینش
چه زهرا برتر از مریم مقامش
هزاران عیسی مریم غلامش
چه زهرا جلوه جذاب هستی
چه زهرا ترجمان حق پرستی
چه زهرا آنکه طاووس جنان است
عروس بی مثال اسمان است
چه زهرا از پیمبر یادگار است
زنان را بهترین آموزگار است
چه زهرا همسر شاه ولایت
مدال سینه ختم رسالت
چه زهرا کل هستی
محیـط نامتنــاهی ز نــور شـد سرشـار
مگـر ولادت ختــم رســل شــده تکـرار
سـلام داده بــر ایـن جلـوهْ خالق هستی
قیــام کــرده بـر ایـن نـور، احمد مختار
خـدای عزّوجــلّ کوثــری بـه احمد داد
کـه قـدر او را در «قدر»، کرده خود اقرار
گرفت هستِ خدا را خدیجه از احمد
چنانکـه در ره حق کرد هست خود ایثار
بدون فاطمه گـردون ز هم فرو می‌ریخت
بـدون فاطمـه عالــم نمــی‌گرفت قـرار
اگـر ز خـلقت او دسـت مــی‌کشید خدا
قسـم بـه او کـه نمی‌داد نخل هستی بار
سلام خلق به زهرا که ذات حق بـه نبـی
رسانـده اســت ســلام ورا هــزاران بـار
یکی به موی وی و دیگری به روی، شبیه
از آن کننـد تفــاخر، همـاره لیـل و نهار
بـهشت وحی ز ا
یک تکه ابر سوی بیابان بیاورید
قحطیه عشق آمده باران بیاورید
بر روح پر تلاطم انسان عصر جهل
آرامشی به وسعت طوفان بیاوری
یک چشمه از بهشت خدا را از آسمان
تا خانه ي پیمبر دوران بیاورید
الطاف بی نهایت پروردگار را
در قالب سه آیه ی قرآن بیاورید
یک سیب سرخ به پیمبر دهید و بس
حوریه ای به کسوت انسان بیاورید
هرسیب سرخ سیب ِ پیمبر نمیشود
هرسوره ای که سوره ي کوثر نمیشود
زيبا نزول كرده و زيبا تر از همه
اين كه نشسته اينهمه بالاتر از همه
خوابيده است همرهه لالايي نسيم
دريا به روي دامن دريا تر از همه
از باغ و باغبان گلش دل ربوده است
اين غنچه اي كه گشته شكوفا تر از همه
او ماهه خانواده ي خورشيد مكه است
بيخود كه نيس
نام تو بردم و دلم وا شد
دیده از اشک شوق دریا شد
تا به لب نام نیکویت آمد
دل مرده دوباره احیا شد
خلقت تو بهانه ی خلقت
سند آن حدیث" لولا" شد
گفت حق با رسول خود: لولا
...فاطمه، منتفی دو دنیا شد
بر همه خلق از عنایت تو
کسوت آفرینش اعطا شد
در ازل حق که خلقمان می کرد
صحبت از همسر تو، آن جا شد
سند آیه ی" الم اعهد"(1
مُهر مهر تو خورد و امضا شد
عهد بستیم با علی باشیم
گرچه در خانه ماند و تنها شد
آمدیم و به پای او ماندیم
دست تو سایه ی سر ما شد
ای بهشت علی تبسم تو
علی از رخصت تو مولا شد
" کلمة الله"(2) تویی که عُليايي
همطرازت علی اعلا شد
حیدر آمد که کفو تو باشد
با شما، عشق خوب معنا شد
جای تو نیست عالم خاکی
دختر نازنين پيغمبر
حاصل اربعين پيغمبر
در صداي تو مرتضي ميديد
لهجه ي دلنشين پيغمبر
عرق چهره ي تو بنشسته
بر روي آستين پيغمبر
احترام تو و علي بوده
سخن آخرين پيغمبر
أينَ زهرا بُود به رستاخيز
جمله ي اولين پيغمبر
وصف تو در بيان نميگنجد
روح تو در زمان نميگنجد
آمدي اي بهار زيبايي
تا درآيد علي زتنهايي
هر كه شد عاشق غمت بانو
ميكِشد كار او به رسوايي
كرده عشقت مرا خيالاتي
نام تو ميبرم به شيدايي
دانش ما ز روح تو اندك
ما همه قطره و تو دريايي
از كسي كه به مجلست آيد
مرتضي ميكند پذيرايي
اي اسير نگاه تو حيدر
ديده دارد به راهه تو حيدر
اي كه در اوج عشق و عرفاني
نشدي غافل از خدا آني
فرصت زندگي تو كوتاه
قصه هاي غم
تا آن زمان که گردش این روزگار هست
تا آن زمان که روز وشبی برقرار هست
کم یا زیاد بسته به میزان لطف حق
پای پیاده عشق به هر دل سوار هست
وقتی گدا شدن به در دوست عاشقیست
پس درتمام عمر به هر لحظه کار هست
ما ظاهرا اگر چه خدارا ندیده ایم
اما یقین که جلوه ي آیینه دار هست
یک گل رسید ومعنی ضرب المثل شکست
یک یاس آمده که همیشه بهار هست
یک برگ یاس با همه عالم برابر است
معنی یاس یک کلمه هست ومادر است
هرکس که مادر است دو عالم برای اوست
بام بهشت نقطه ي پایین پای اوست
مادر شدن برای دو عالم شرافتی است
بردختری که گفته پدر هم فدای اوست
اوقبل خلقت آمده قبل از همه رود
سوی بهشت باغ گلی که سرای اوست
شرط وشروط خلقت دنیا
در آسمان ندیده کسی أختری چنین
یزدان نهفته در صدفش گوهری چنین
بعد از ظهور حضرت زهرا،دگر خدا
خِلقَت نکرده جلوه ی زیباتری چنین
سیب بهشتی است به دامان مصطفی
هرگز نداشته پدری دختری چنین
جز فاطمه که ((أم أبیها)) لقب گرفت
دیگر نبوده بهر پدر مادری چنین
مثل علی و فاطمه در زیر چرخ نیست
دنیا ندیده شوهری و همسری چنین
یک فاطمه برای ولایت کِفایت است
دارد علی به خانه ی خود یاوری چنین
دو گوشواره اش حسنین اند،ای جهان
داری سراغ بهر کسی زیوری چنین؟!
زهرا نبود نخل امامت ثمر نداشت
از او به جلوه آمده برگ و بری چنین
زهرا شناس باش،حدیث کسا بخوان
بی او نداشت اهل کسا محوری چنین
بانوی بانوان جهان نیست غیر او
نشنیده ام ک
تا آسمانی هست پرواز است بالی هست
در دل امیدی هست تا راه وصالی هست
شکر خداوندی که با تو آشنایم کرد
در سجده می افتم که نورت این حوالی هست
درک مقامات تو و ذهن بشر ، هیهات
دل خوش به این ماندیم که خواب و خیالی هست
سلمان شدن که نیست ساده ، کار می خواهد
سه قرن اول انتظار خاکمالی هست
تو رحمت محضی و فیضت می رسد دائم
تا که نگاه لطف تو بر این اهالی هست
ما از تو ممنونیم ذره پروری کردی
قابل نبودیم و تو بر ما مادری کردی
سر شب قدری و قدرت را خدا داند
تو سرالاسراری و این را مصطفی داند
خواهد بداند هرکه آثار محبت را
باید که سر اسم پنج اهل کسا داند
حیدر نبود ، هم کفو تو پیدا نمی گردید
شان تو را همتات یعنی مرتضی
نشسته ام بنويسم كه بال يعني تو
عروج كردن سمت كمال يعني تو
نشسته ام بنويسم تصورت، هيهات
فراتراز جريان خيال يعني تو
محبت تو همان آيينه است و مهرت آب
تو آب و آيينه پس زلال يعني تو
ز برگ هاي تو بوي رسول مي آيد
گل محمدي بي مثال يعني تو
مسير رد شدنت را كسي نگاه نكرد
جمال زير نقاب جلال يعني تو
تو نور و نورٌ علي نور و خالق النوري
تو از تصور خاكي نشين ما دوري
تو آن دعاي رسولي كه مستجاب شدي
براي خانه ي خورشيد آفتاب شدي
يگانه دختر احمد شدن مراد نبود
براي ام ابيهايي انتخاب شدي
تو مرتضي نشده اين همه صدا كردي
تو مصطفي نشده صاحب كتاب شدي
علي به پاي تو شد ذره ذره آب و سپس
تو هم به پاي علي ذره ذره آب شدي
تو عا
پرواز می دهیم كه بال و پرت كنیم
معراج می بریم كه پیغمبرت كنیم
دیگر بس است خلوت چله نشینی ات
وقتش رسیده است مقرب ترت كنیم
دسته گل قدیمی خود را از این به بعد
دست تو می دهیم كه تاج سرت كنیم
حالا نماز شكر بخوان فدیه ات بده
تا صاحب زلال ترین كوثرت كنیم
می خواستیم فرق كنی با پیمبران
می خواستیم آینه ی دیگرت كنیم
این سیب را بگیر و برای خودت ببر
وقتش شده است فاطمه را دخترت كنیم
شایسته است با پدر فاطمه شدن
از خانواده ی پسری ابترت كنیم
می خواستیم نسل تو زهرا نسب شود
ضرب المثل برای عجم تا عرب شود
خورشید، آفتابی انور فاطمه است
صبحی اگر كه هست بدهكار فاطمه است
آیینه اش سه مرتبه خود را ظهور داد
پیغمبر و علی
بي تو نابودم و اي واي... زبان مي گيرد
باغ ايمان دلم رنگ خزان مي گيرد
با تو سرسبزتر از فصل بهارم مادر
عشق در زندگي من جريان مي گيرد
وا‍ژه ها در شب ميلاد تو هييت دارند
وزن شعرت دم «يا فاطمه جان» مي گيرد
كوثرم، سوره ي قرآن شدنت حكمتي است
اين عياني است كه حجت به بيان مي گيرد
بركت گندم ما بسته به دستاس شماست
سفره ي مردم ري،كي غم نان مي گيرد!؟
مادري كن! پسرت خورده زمين،زود بيا
دستم از گرمي دست تو توان مي گيرد
تيرابليس مرا از تو نگيرد خوب است!
بال ايمان مرا فقر نشان مي گيرد
اشك هايم به هواي نخي از چادرتان
سربازار ولاي تو دكان مي گيرد
در شلوغي قيامت تو فقط فكر مني
دستم از دامنتان برگ امان مي گيرد
در ر
من چه گويم در ثناي فاطمه
گفنه در قرآن خداي فاطمه
آيه ها در شأن او نازل شده
تا كتاب وحي حق كامل شده
من چگويم در مديح فاطمه
گفته پيغمبر مديح فاطمه
فاطمه ريحان خوشبوي من است
روح ما بين دو پهلوي من است
گفته آن فخر بني آدم همه
جان من بادا فداي فاطمه
فاطمه اي جان شيرين نبي
كوثر طاها و ياسين علي
چون خدا خلق تو را آغاز كرد
بر حبيب خويشتن آواز كرد
اربعيني اي حبيب ما بيا
پا منه الّا به خلوتگاه ما
با دوصد تشريف اكرامت كنيم
از بهشت خويش اطعامت كنيم
بعد از آن كوثر تو را خواهيم داد
نازنين دختر تو را خواهيم داد
او همان انسيّه الحوراستي
عصمت كبراي ما زهراستي
اين عطيه رمز اعطيناي ماست
جلوه اي از وجه نا پيداي م
بانو سلام!حال شما؟ روز مادر است
روز زنی که از همه مردان، سَری سَر است
روز شما که مادر زینب، حسن، حسین
نه!روز دختری ست که اُمّ پیمبر است
از آسمان صدای قدم هات می رسد
گوش فلک ز همهمه ی عرشیان کر است
حیف از تو و زنان قریش!! میزبان تو
جمعی ز مریم، آسیه و ساره، هاجر است
یاس نبی! کبوتر دردانه ی علی!
هفت آسمانِ دل ز قدومت معطر است
تو ماه آسمان شدی، از تکه های تو
این یازده ستاره به گردت مدوّر است
شیرین و خسرو، لیلی و مجنون و عشقشان
با عشق بی بدیل شما کی برابر است
ای یکه تاز عشق! "تماشاچی" ات شدیم
حیران عشق "بازی" تو حقّ "داور" است
«یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب
"کز هر زبان که می شنوم نامکرر است»*
ر
روشن شده است چشم شب از انتظار تو
اي آفتاب سايه نشين در مدار تو
هر صبحدم به تير مناجات مي شود
چابكترين غزال اجابت شكار تو
ديگرشگفت نيست مسيح آفرين شوي
گل هاي مريم اند هميشه كنارتو
باشد فدك به دست تو يا دست ديگري
سبز است باغ هاي خدا ازبهارتو
افطارتو نخواست كه انفاق جان دهد
هرچند جان نداشت لب روزه دارتو
گفتي امام نيزهمانند كعبه است
اي پاسدار قبله شدن افتخار تو
جوشيد درزلالي انديشه ی حسن
صلحي كه جاري است چنان چشمه سارتو
آري چه خوش نشست درآيينه حسين
تصويري ازحماسه خورشيد وارتو
جاي تو راكه هيچ كسي پرنمي كند!
زينب مگر هماره شود يادگارتو
آن دست كه صلابت روز وشب آفريد
ازباغ پرطراوت تو زينب آفريد
دارند
شب فرخنده میلاد زهراست
فروغ معرفت از مکه پیداست
خدا امشب در رحمت گشوده
غبار ازدیده خاتم زدوده
ملائک در سماءتسبیح گویان
خلایق در زمین توفیق جویان
سرور رحمةاللعالمین است
پیام آور زحق روح الأمین است
محمد سر حق را کس نداند
حبیبا حق سلامت می رساند
دو چشمت روشن از دیدار زهرا
بهشت ایینه رخسار زهرا
چه زهرا شاهکار آفرینش
حیا و معرفت او را گزینش
چه زهرا برتر از مریم مقامش
هزاران عیسی مریم غلامش
چه زهرا جلوه جذاب هستی
چه زهرا ترجمان حق پرستی
چه زهرا آنکه طاووس جنان است
عروس بی مثال اسمان است
چه زهرا از پیمبر یادگار است
زنان را بهترین آموزگار است
چه زهرا همسر شاه ولایت
مدال سینه ختم رسالت
چه زهرا کل هستی
بانی خلقت عالم زهرا
ناجی حضرت آدم زهرا
الگوی عصمت مریم زهرا
باعث بهجت خاتم زهرا
بضعه ی پاک نبی اللّهی
حافظ جان ولی اللّهی
نفس گرم مسیحا داری
ید بیضایی موسی داری
لقب اّم ابیها داری
به خدا در دل ما جا داری
مادری و همه فرزند توأیم
به خداوند که پابند توأیم
بهترین سیر الی الله تویی
شمس و نجم و فلک و ماه تویی
گریه و سوز و غم و آه تویی
دشمنِ دشمن بدخواه تویی
خصم را زیر نظر داری تو
بس که چون شیر جگر داری تو
هل اتی می چکد از دستانت
بشر و جن و ملک حیرانت
جان ناقابل ما قربانت
نه تو ... بلکه نظر سلمانت
... نار را جنّت الاعلی بکند
کار صد حضرت عیسی بکند
ما همه قطره تو دریا هستی
همه جا محور و مبنا هستی
تو عل
مادرم هستی صفای راه عشق
مادرم هستی فدای راه عشق
می رسد هر دم به گوش قلب ما
از لبت مادر صدای راه عشق
بر در لطف شما یا فاطمه
این دلم باشد گدای راه عشق
گر نباشد در دلم حب شما
راه من باشد جدای راه عشق
مادرم پیچیده از لطف شما
عطر یاسی در هوای راه عشق
کن کرم تا از عنایاتت شود
قلب ما هم آشنای راه عشق
بین دیوار و در ای معشوق یار
جان خود دادی برای راه عشق
راه ما مهر تو شد با ما مگو
راه ما باشد سوای راه عشق
در زمین کربلای پور تو
می رسد از نی نوای راه عشق
سروده جعفر ابوالفتحی
وبهار آمد گل آمد گل شكفته در برش گل
گل چه گل، آن گل كه باشد تا سراپا پيكرش گل
گل بگو امشب كه گل از دامن گل سر كشيده
شد چمن آرا گل نورى كه باشد جوهرش گل
لحظه ميعاد آن ياس بهشت عشق سر مد
عنوان مطلب
گل به گل گرديد عالم باختر تا خاورش گل
قابليت بين كه آمد قابله از عرش داور
بهر آن رنگين كمان دامن كه باشد مادرش گل
مريم و كلثوم و ساره آسيه با هاجر آن شب
آمدند از آسمان با هودجى سر تا سرش گل
جبرئيل عقل گشته مست مست از شادمانى
دست افشان پاى كوبان ريزد از بال و پرش گل
جلوه گر شد چلچراغ روح بخش آفرينش
قطب گلهاى بهشتى آنكه باشد محورش گل
شوكتش گل صولتش گل عصمتش گل عفتش گل
جامه اش گل چادرش گل تاروپود معجرش
