بانک اشعار اهل بیت (ع)
... و ابرهای سپید و گرفته بسیارند
که پیچ خورده به دور سر تو دستارند
و بادها که بیایند و باروَر بشوند
به دور گردن تو چون دو رود سیارند
دو دست رود و دو دست شناور خورشید
به خاک بایر دامان تو که می بارند،
چه دست ها که توسل شوند و برخیزند
گل محمدی از دامن تو بردارند
آهای ماه شب چهارده! که دور و بَرَت
ستاره ها و زمین در طواف و دوارند،
محاق را بشکن کاین پلنگ ها عمری است
برای آمدنت قله قله بیدارند
که ابرهای سپیدی که مثل دستارند
به حلقه های سر زلف تو گرفتارند
شاعر: مهدی رحیمی
- سه شنبه
- 10
- بهمن
- 1391
- ساعت
- 21:06
- نوشته شده توسط
- عفاف
