ما سینه زدیم و بی صدا باریدند
از هرچه که دم زدیم، آنها دیدند
ما مدعیان صف اول بودیم
از آخر مجلس، شهدا را چیدند
شاعر : میلاد عرفان پور
شهیدان
شهیدان در حریم کبریایی
نظر کردند بر وجه خدایی
شهیدان درقبال جان گزیدند
رضای حق میان هر رضایی
به صحرای فنا رفتند لیکن
بنوشیدند از آب بقایی
شهیدان زنده جاوید باشند
خورند از نعمت پاک خدایی
به مرغ جان پر پرواز دادند
که یابد از حصار تن رهایی
همه باشیم مدیون شهیدان
نباشد در خور ایشان ثنایی
اگر هستیم، چون کردند آنان
برای حفظ میهن جان فدایی
همیشه یادشان در یادهامان
بود همچون چراغ رهنمایی
شاعر : اسماعیل تقوایی
واسه روضه تو شلمچه هوایی شدم دوباره
شهدای زینبیه جبهه رو یادم میاره
لب اروند بشینی /و ذکر یا زهرا بگیری / بخوای که از غصه بمیری
لب اروند بشینی / بیاد غواصای بی سر / گریه کنی برای مادر
علیک منی سلام /یا شهید و یا امام
سر سفره ی شهیدیم رفقا خدا می دونه
ما میریم یه روزی اما این حسینیه می مونه
اگه هیئتا بپاست / اگه که مست روضه هاییم/مدیون خون شهداییم
یه روزی هم میرسه/ توی همین دسته و هیئت/ میدن به ما إذن شهادت
مثل مکیان شهید شم / اینه التماس هر شب
غلام عباسی بمونیم / ما رو هم می خره زینب
واسه نوکرت شدن / مدافعاتو انتخاب کن / رو هیئت ما هم حساب کن
واسه نوکر ت شدم / میدم تموم زندگیمو / میگیرم
از عمق وجود پر توان سینه زدیم
با ذکر "حسین" توأمان سینه زدیم
در روضه چقدر جایشان خالی بود
با یاد همه "مدافعان" سینه زدیم
شاعر : محمد حسن بیاتلو
باز اومدم باروی سیاه
شد جوونیم دوباره تباه
آی شهدا فقط یه نگاه
دوباره اومدم نذارید تنها شم
میدونم که بدم نذارید تنها شم
من از این غافله همیشه جا موند
خدایی انقدم نذارید تنها شم
دست خالی میام
دلخوش به شمام
محتاج دعام
آی شهدا یه نگاه یه نگاه
*****
دلخوشی یه ساله منید
کاشکی بشم رفیق شهید
آی رفقا دعام بکنید
اگه از این چشا بازم بارون بارید
چقد خوبه شما هوامونو دارید
منم که رو سیام منم که دل مردم
شماها زنده اید شماها بیدارید
شرمنده مدام
از روی شمام
محتاج دعام
آی شهدا یه نگاه یه نگاه
این روزها میان شهیدان چه همهمه است
این انقلاب ادامه‌ی فریاد فاطمه است
از تشنگی چه واهمه، از دشمنان چه باک
وقتی عَلم به دست علمدار علقمه است
تا گردن معاویه دَه ضربه بیش نیست
اطراف خیمه‌گاه علی از چه همهمه است
فرعون هم مقابل موسی کسی نبود
جادوی سامری که فقط یک مجسّمه است
حکم خدا مگر حکمیّت نیاز داشت
با اشعری بگو که زمان محاکمه است
فریاد فاطمه است که پیچیده در جهان
مقصود اگر علی است شهادت مقدمه است
دقیقه10به بعد..
مناجات امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
در بند معصیت باز ,آقا ببین اسیرم
فکری به حال من کن, حالا که سر به زیرم
آقا قبول دارم , دردسرم برایت
اما ردم نکن که , بیچاره وفقیرم
میترسم ازشبی که , توبه نکرده باشم
در حین ارتکاب, جرم و خطا بمیرم
محتاج یک نگاهم , درمانده بین راهم
ای کاش که بیافتد , تنها به تو مسیرم
فرقی نکرده اینجا , بد یا که خوب باشم
در خانه راه دادی , گفتی که می پذیرم
حالا که از فراقت , اشکم دوباره جاریست
پاکم کن وببخشم , ای سرور و امیرم
با اذن مادر تو , در روضه ها نشستم
تا باز هم براتِ , کرببلا بگیرم
مداح : سید رضا نریمانی
شاعر : روح الله پیدایی
ز آه سینۀ سوزان ترانه می‌سازم
چو نی ز مایۀ جان این فسانه می‌سازم
به غمگساری یاران چو شمع می‌سوزم
برای اشک دمادم بهانه می‌سازم
پَر نسیم به خوناب اشک می‌شویم
پیامی از دل خونین روانه می‌سازم
نمی‌کنم دل از این عرصۀ شقایق‌فام
کنار لاله‌رخان آشیانه می‌سازم
در آستان به خون خفتگان وادی عشق
برون ز عالم اسباب، خانه می‌سازم
چو شمع بر سر هر کشته می‌گذارم جان
ز یک شراره هزاران زبانه می‌سازم
ز پاره‌های دل من شلمچه رنگین است
سخن چو بلبل از آن عاشقانه می‌سازم
چنین سر و دل و جان را به خاک می‌فکنم
برای قبر تو چندین نشانه می‌سازم
کشم به لجۀ شوریدگی بساط «امین»
کنون که رخت سفر زین کرانه می‌سازم
در کوله‌بار غربتم یک دل
از روزهای واپسین مانده‌ست
عباس‌های تشنه لب رفتند
لب‌تشنه مَشکی بر زمین مانده‌ست
من بودم و او بود و گمنامی
نامش چه بود؟ انگار یادم نیست
بر شانه‌های سنگی دیوار
نام تو ای عاشق‌ترین، مانده‌ست
مثل نسیم صبح نخلستان
سرشار از زخم و سکوت و صبر
رفتید، اما در دلِ هر چاه
یک سینه آواز حزین مانده‌ست:
«رفتیم اگر نامهربان بودیم»
رفتند اما مهربان بودند
«رفتیم اگر بار گران» آری
بار گرانی بر زمین مانده‌ست
بر شانهٔ خونین‌تان، یاران!
یک بار دیگر بوسه خواهم زد
برشانهٔ خونین‌تان عطرِ
تابوت‌های یاسمین مانده‌ست
زآنان برای ما چه می‌ماند؟
یک کوله‌بار از خاطرات سبز
از من ولی یک چشمِ بارانی
تن
قهرمان من بابا سلام
برگشتی وطن باباسلام
خونه قلب من باباسلام
وای وای وای
ازوقتی که تورفتی سفر
چشم دخترت مونده به در
بی تاب تو ام باچشم تر
وای وای وای
بابا من چشم انتظارم
بابا بی توخواب ندارم
بابا تاسحر بیدارم (۲)
خالیه بابا همیشه جات توی خونه
یکدم نشد این دلم نگیره بهو نه
ازوقتی رفتی به جبهه شبها کنارم
مادربرام روضه رقیه می خونه
بابایی پس کی می آیی(۳)
بنددوم(زبانحال رقیه س)
بعدتودلم خونه بابا
یابیا به ویرونه بابا
یامنو ببر خونه بابا
وای وای وای
شب شده منم باغصه هات
باباجون دلم تنگه برات
وقته خوابه و خالیه جات
وای وای وای
بابامن چشم انتظارم
بابابی توخواب ندارم
باباتاسحربیدارم (۲)
زخما
به غیر از یک دل پرپر ندارند
به جز یک مشت خاکستر ندارند
اگر سر داشتی عاشق نبودی
سپیداران عاشق سر ندارند
عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است
دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!...
تيغ بارد اگر آنجا كه بود جلوۀ دوست
تن ندادن ز وفا در دم خنجر عجب است
تشنه‌لب، جان به لب آب سپردن سهل است
تشنۀ وصل كند ياد ز كوثر عجب است
تنِ بى‌سر عجبى نيست گر افتد روى خاک
سرِ سرباز ره عشق به پيكر عجب است
به سیل اشک می‌شوییم راه کارون‌ها را
هنوز از جبهه می‌آرند تابوت جوان‌ها را
امان از این‌چنین سوزی که در داغ عزیزان است
امان از این‌چنین داغی که می‌بُرّد امان‌ها را
به ما با چشم و ابرو گفته بودند از چنین روزی
دریغا دیر فهمیدیم آن خط و نشان‌ها را
به دنبال جوان خوش قد و بالای خود بودیم
غریبانه ولی بردیم با خود استخوان‌ها را
اگر دریا نمی‌گنجد به کوزه، با چه اعجازی
میان چفیه پیچیدند جسم پهلوان‌ها را؟
خبر دادند یوسف‌ها به کنعان باز می‌گردند
ندانستیم با تابوت می‌آرند آنها را
به روی شانۀ لرزان مردم یک به یک رفتند
خدا از شانۀ مردم نگیرد این تکان‌ها را
تقدیم به شهیدسیدمحمدجواد شرافت
و دیگر شهدای حادثۀ هفتم تیر
به خصوص شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی
پرپر شدید، باغ در این غم عزا گرفت
پرپر شدید و باز دل یاس‌ها گرفت
تا لاله‌وار جای شما خاک تیره شد
داغی بزرگ در دل هر غنچه جا گرفت
پرپر شدید، عطر شما را نسیم برد
عطر شما فضای زمین را فرا گرفت
باغی که خونتان به رگ و ریشه‌اش رسید
جانی دوباره یافت، دوباره صفا گرفت
آن شب دوباره جمع شما جمع بود آه
باد خزان وزید و شما را ز ما گرفت
«بوی بهشت می‌رسد»... آوار انفجار...
یک‌باره خاک، بوی خوش کربلا گرفت
«سرچشمه» غرق خون شد، خونی که موج موج
سرچشمه از محرّمِ خون خدا گرفت
هفتاد و سه بهشتی از خاک رد شدید
هفت آسم
بر روی لب ماست فریاد شهدا
میریم سینه زنان سوی کرببلا
هم با یادِ امام هم یادِ شهدا
میریم سینه زنان سوی کرببلا
جون دادن همه در راهِ دین خدا
شدن زائرای سیّدُ الشهدا
یاد شما دهد بر جانِ ما حیات
اَشهَدُ اَنَّکُم اَقَمْتُمُ الصَّلاة
مولانا یا حسین...
وصیّت اونا دل ها رو می بره
پیامشون به ما یاریِ رهبره
ذکرِ وصالشون گلبانگ حیدره
پیامشون به ما یاریِ رهبره
شهدا همه با عشق خونِ خدا
جون دادن تا نَشه تکرار کرببلا
ذکرشون همه با شوق و شور جلی
بِاَبي اَنتِ وَ اُمّي یَابْنَ علي
مولانا یا حسین...
میخونم براتون روضه اِی شهدا
رفته سَرِ حسین بالای نیزه ها
با کامِ تشنه شده سر از تَنِش جدا
رفته سَرِ حسین بالای نی
بنی اسد این نور عین است
پیکر بابایم حسین است
زین عزا ناله از دلها بَر آرید
برایم تکّه بوریا بیارید
واویلا واویلا آه و واویلا...
اینجا از او حُرمت دریدند
سَرِ وِی از قفا بریدند
همینجا همچو لاله گشته پرپر
مادرش ناله زد غریبِ مادر
واویلا واویلا آه و واویلا...
رَوَم درون قبر بابا
با ناله و با سوز و آوا
شبیهِ زینبِ مِحنت کشیده
زنم بوسه به رگهای بریده
واویلا واویلا آه و واویلا...
كورى دو چشم شهرخواران پليد
اين بار به جز محله، يک نام شهيد
بر روى پلاک خانه ها حک بكنيم
تا كور شود هر آنكه نتواند ديد
آب و جارو زدم اتاقت رو
شاید امشب بیایی تو خوابم
شاید امشب سری به ما بزنی
آخه وقتی تو نیستی؛ بی تابم
تو که نیستی روزام تاریکه
سوت و کوره تموم این خونه
آخه از اون غروبی که رفتی
مرغ عشقم دیگه نمیخونه
دست بابات همیشه می لرزه
وقتی عکس تو روی دستاشه
کمرش خم شد از غمت پسرم
راحت از جاش نمیتونه پاشه
شبایی که دلم هوایی میشه
عکستو میگیرم تو آغوشم
شبایی که عجیب دلتنگم
پیرهن خادمیتو می پوشم
بوی روضه گرفته پیرهنت
عطر اشک عزای زهرا(س) رو
مگه یادم میره عزیز دلم
رو تنت رد پای زخما رو
بین گرگا غریب افتادی
قد رعنای تو پر از خون شد
بس که تیرت زدند نامردا
روی ماهت ستاره بارون شد
چش به راهت نشسته بودم من
پیکر
ابرِ بهارم ، عطرِ شهادت پیچیده تویِ دیارم
آرزو دارم ، سرم رو قربونی کنم پایِ نگارم
تا ابد نوکریِ منصبم
از شوقِ کربلا لبالبم
شاگردِ #انقلاب و #مکتب
دربانِ خیمه گاهِ زینبم ..
افتخارم اینه ، نوکر تو باشم
کشتۀ حریمِ خواهر تو باشم
« یا ثارالله .. اباعبدالله ... »
رو به ضریحت ، سلام میدم که بشنوم یه روز جوابت
رد نکن اقا ، درسته کربلا نبودم پا رکابت
حالا میخوام به پات #شهید بشم
نزار آقا که نا امید بشم
دعا کن تا که رو سپید بشم
قاطعِ نطفۀ یزید بشم
مثل فاطمیون ، مثل صابری شم
پاسبان زینب ، جان فدایِ دین شم
« یا ثارالله .. اباعبدالله ... »
با دم ارباب ، میگیرم انتقام خون شهدارو
پام اگه واشه ، محال
گردان یازینبیمو سینه زنون ما به صفیم
اعزامی از کرببلا با رمز شاه نجفیم
فرمان بده سید علی ما همگی جان به کفیم
سایه ی روی سر ما رهبر ما
نعمت این کشور ما رهبر ما
به این برکت ولایتت عشق منه
هرکس که دل آقای مارو بشکنه
باید به خدا قبر خودش رو بکنه
انی سلم لمن سالمکم
انی حرب لمن حاربکم
رهبر فرزانه ی من میثم تمار تواییم
با یه اشاره ی شما قاسم سردار توییم
کوری چشم دشمنا مالک وعمار توییم
رهبر ما سخت وخشن با دشمنه
با صحبتاش عالم و بر هم می زنه
با دشمنمون مذاکره ما نداریم
ما غم نداریم حیدر کرارو داریم
یک پشت وپناه مثل علمدار و داریم
انی سلم لمن سالمکم
انی حرب لمن حاربکم
وقتی که این دل می گیره
می رم مزار ش
#شهید_سردار_سلیمانی
یک عمر مرید راه حیدر بودی
در کشور ما مالک اشتر بودی
دل کندی از این چهان پرفتنه و جنگ
گویا که تو از جهان دیگر بودی
#وحید_زحمت_کش_شهری
سلام ای فاتح دلها
سلام ای فاتح دلها سلام ای شیر ایرانی
سلام ای در رکاب حضرت دلدار، قربانی
سلام ای ذوالفقار حیدری، ای روح جاویدان
که مظلومانه در دریای خون خویش غلتانی
نمی افتد به روی خاک آن بیرق که بالا رفت
نخواهد رفت از یادم رجزهایی که می خوانی
فتادی لرزه بر اندام کفارِ ستم پیشه
تو تنها با خَمِ ابروی خود، شمشیر بُرّانی
قسم بر آن تن بی سر، قسم بر چادر مادر
بگیریم انتقامت را ز امریکای شیطانی
برای انتقام خون تو آماده در میدان
دلاورهای افغان و عراق و شام و لبنانی
تو را کشتند خیل اشقیا؟ هرگز- یقین دارم
که راه عاشقان را تا قیامت نیست پایانی
ز سمت قدسیان آمد ندایی نیمه های شب
سلام حضر
از دست علی مالک اشتر بردند
سرباز صدیق ویار رهبر بردند
با دست پلید جبهه استکبار
سردار سلیمانی کشور بردند
تن بی جونتو دارن میارن
خبرش توی شهر پیچیده
شهر داغ تو رو به دل داره
کوچه کوچه سیاه پوشیده
پاشو سردار، این وطن خیلی
به جونمردیات بدهکاره
پشتِ لشکر بدون فرمانده ش
تکیه گاه یه کوهو کم داره
آه که روی دوش شهر گذاشت
رفتن تو دوباره بار غمو
بعدتو کی میتونه شاد کنه
بچه های مدافع حرمو
میدونستن تموم سربازا
که چقد روی شام حساسی
اینکه ازتو یه دست جامونده
یعنی از نوکرای عباسی
دستی که ازتو رو زمین مونده
آسمونو توی بغل داره
و شهادت برای قاسم ها
طعم احلی من العسل داره
آخر قصه ها همیشه میگن
عمر دیو سیاه کوتاهه
اونا که کشتنت بدونن که
موج یه انتقام تو راهه
باید که بنویسد قلم قاسم سلیمانی
در راه دین ثابت قدم قاسم سلیمانی
مانند سروی قد علم کرده اصالت داشت
با ریشه مثل ارگ بم قاسم سلیمانی
فتح الفتوحش مطمئنا فتح دلها بود
در چشم عالم محترم قاسم سلیمانی
دستش جدا شد از بدن اما رد دستش
پیداست بر چوب علم قاسم سلیمانی
دیدند در شام و عراق او مرد میدان بود
مرد دفاع از حرم قاسم سلیمانی
دشمن ندیده روی خوش از قاسم کرار
بود ابرویش تیغ دو دم قاسم سلیمانی
از قاتلانت انتقامی سخت میگیریم
-بر حضرت زینب قسم-قاسم سلیمانی!
از عهده ی وصفش قوافی بر نمی آید
از شعر بوی مالک اشتر نمی آید؟
بی مثل و مانند و بدل قاسم سلیمانی
شد غیرتش ضرب المثل قاسم سلیمانی
در معرکه جای رجز ور
فرمانده! چقدر ارباً اربا شده ای
فرمانده! چقدر مثل مولا شده ای
ای جسم مقطعه در آغوش حسین
مانند علی اکبرِ لیلا شده ای
اصلا تو چگونه با ترک های تنت
بر روی عبای سبز او جا شده ای؟
دستان قلم شده گواهی میداد
دلداده ی روضه های سقا شده ای
آتش به طواف پیکرت آمده است
حالا چه قَدَر شبیه زهرا شده ای
با خون شهید زنده تر میگردیم
مارا بکشید زنده تر میگردیم
چون آینه ای شکسته تکثیر شدی
کفر است بگویم تو زمینگیر شدی!
تو آیه ی مهربان باران بودی
اینگونه میان شعله تفسیر شدی
سردارِ علی ، بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَت؟!
تو کشته ی زور و زر و تزویر شدی
آنقدر ز یاران شهیدت گفتی
تا در وسط خاطره ها پیر شدی
تو مظهر لا اله الا الله
جای دمشق اینبار سمتِ عشق عازم شد
اسمش که قاسم بود جسمَش نیز قاسم شد
در پیکرش دیدم گریزِ روضه خوان ها را
هم روضه ی قطع الیَمین هم ارباً اربا را
افتاده روی خاک دستی پاک و نورانی
انگشتری با خاتمِ سرخِ سلیمانی
حالا همه لابی گری را خوب فهمیدیم
تضمینِ امضای کَری را خوب فهمیدیم
عباس هارا میکُشی ای شْمرِ خودکامه
زیرا که بیزارند آنها از امان نامه
عباسِ ما رو کرد دستِ مُنحرف ها را
دیدیم آخر برْکَتِ اف ای تی اف ها را
ای دشمن خون خوار بنشین و تماشا کن
هنگام رزمِ ماست گورَت را مُهَیا کن
ای آنکه با تو پُر شده میقاتِ بعضی ها
ای کدخدا و قبله ی حاجاتِ بعضی ها
هرچند در داخل تو با یک عدّه همدستی
لعنت به
چون بغض که در گلو گرفتار شده
انگار جان بر سرم آوار شده
با رفتن تو شیعه به خود آمده است
یک طایفه از خواب تو بیدار شده
این مرگ برای تو عجب آسان بود
این مرگ برای ما چه دشوار شده
از اشک حسین عصر خود . فهمیدم
تنگار که خیمه بی علمدار شده
ای جلوه ی روضه های عاشورایی
در جسم تو صد روضه پدیدار شده
ای صاحب ذولفقار ای مرد نبرد
برخیز که وقت رزم و پیکار شده
مالک.جز علی کسی تورا درک نکرد
تاریخ عجب دوباره تکرار شده
عالم همه چون ملک سلیمان شده است
دنیا همه تحت امر سردار شده
ما منتظر ظهور آن منتقمیم
این راه ظهور است که هموار شده
گفتیم که انتقام خواهیم گرفت
چون بغض که در گلو گرفتار شده
نعره می‌زنم برسه صدا، حضرت صاحب آقا سلام
صاحب‌الزمان جان مادرت، مددی آقا، عجّل انتقام
العجل الصاحب، محور مقاومت تشنه دیداره
العجل الصاحب، وقت له کردن پوزه سگ هاره
العجل الصاحب، لشکرت آماده برای پیکاره
العجل الصاحب، وقت سر بریدن از قاتل سرداره
زیر نظر داریم دنیا رو، خصوصاً از رود فرات تا نیل
لشکر مرتضی علی پا شید، پیش به سوی حذف اسرائیل
العجل یا مهدی یا مهدی
روز ما شده، روز عاشورا، پرچم قیام چادر زهرا
ناز شصتتو می‌کشه شمشیر، پسر زهرا، حضرت آقا
صاحب صمصام، گام دوم حذف فتنه از این دنیاست
صاحب صمصام، تیغ ما زیر شارگ سعودی‌هاست
صاحب صمصام، فتنه کار بچه‌های قاتل زهراست
صاحب صمصام، وقت کوبیدن ز
پاشیدی خاک غم رو قلبم/بذر عزا تو سینه کاشتی
با سر و روی خونی رفتی/ خون به دل همه گذاشتی
شیرینی وصلو چشیدی/جرعه ای از عسل گرفتی
پِی شهادت بودی آخر/ شهادتو بغل گرفتی
چه جوری باور کنم غمت
بلای جونم شده دیگه
سایه ی تو نیست روی سرم/پاشو سردار
رفتی و با رفتنت دلا
دوباره کرببلا شده
داغ دلم رو کجا بگم/ پاشو سردار
خسته نباشی ای دلاور/ اجر تو با مادر ارباب
تو شب جمعه پر کشیدی/ که برسی محضر ارباب
تا زنده بودی که نذاشتی / غم به دل حرم بیفته
الهی من بمیرم اما /نبینم این علم بیفته
خالی نبود پشت رهبرو
یه تنه بودی یه لشکرو
چه جوری این آشیونه رو/می ذاری میری
مدافعای حرم ببین
بچه ها شون باز یتیم شدن
این ه
