از رشادت های تو دیدیم در دنیا بَسی
خار بودی بین چشم هر پلید ناکَسی
بامداد جمعه رفتی لیک با صاحب زمان
بامداد جمعه ای در روز رجعت می رسی
اين متن پيام مردم خونخواه است
اين ضربه ى ما اول بسم الله است
كوتاهى دست ظلم در كل جهان
شفاف ترين پيام حزبالله است
فنا فی الله شد، اما بقا دارد سلیمانی
مقام قدس، در قرب خدا دارد سلیمانی
شهید فی سبیل‌الله، عزیز جان روح‌الله
ولی در قلب حزبالله، جا دارد سلیمانی
زجان باید سلامش کرد، اطاعت از امامش کرد
مرام عاشقی، چون اولیا دارد سلیمانی
به رضوان کرد کاشانه، به دنیا بود بیگانه
که میثاق وفا با آشنا دارد، سلیمانی
به حق تسلیم مولا بود، ولی سردار دلها بود
ارادت بر علی مرتضی دارد، سلیمانی
همای رحمت ایزد، به اوج آسمان پر زد
خوش آوازه، چو پرواز هما دارد سلیمانی
بُود آن کشته توحید، همیشه زنده و جاوید
به گوش جان سرود دلربا دارد، سلیمانی
سپاه قدس را فرمانده لایق، ولی عاشق
نشان با شکوه مرحبا دارد، سلیمانی
عراق و
سراغ از ذکرِ با معنا گرفتیم
شبیه موجِ دریا پا گرفتیم
حماسه آفریدیم آن زمان که...
مدد از حضرت زهرا(س) گرفتیم!
/بند اول/
.
.
رفتی از پیش ما وُ ، اما راه تو باقیست
از درد دوریت سردار ، اشک از چشم ما جاریست
رفتی اما پا برجاست ، این راهِ آسمانی
ماییم چون سربازانت ، ای سردار کرمانی
رفتی و دلم برات بی تابه
عشق من به تو یه عشق نابه
دلتنگم برات عزیزِ جونم
اما جای تو پیش اربابه
( ای سردار خوبِ خاکِ ایران )
.
.
/بند دوم/
.
.
قلب کشور غم داره ، چشما واست میباره
سردار پاک ایران ، درد دوریت بسیاره
ما با اسلام و قرآن ، بستیم یک عهد و پیمان
میجنگیم تا روزی که ، نابود شه کاخِ شیطان
پای رهبرمونم ایستادیم
عمر و جون مون و دستش دادیم
کافیه فقط بخواد آقامون
تا لب تر کُنه براش سر دادیم
( ای سردارِ خوبِ خاکِ ایران )
داغ سلیمانی
هوای چشم همه، ابری است وبارانی است
که روز ما همه از دود آه ، ظلمانی است
گرفته بهت عجیبی فضای دل ها را
نفس به سینه ی سنگین خلق، زندانی است
چراغ گریه ی ما روشن است در این داغ
شرار سینه ،غم قاسم سلیمانی است
کسی که عمر خودش را نثار دین کرده است
کسی که شیوه ی او شیوه ی مسلمانی است
کسی که دشمن از او مثل بید می لرزید
کسی که هم نفس رهبری خراسانی است
کسی که ملک عراق و عجم به او نازد
چراغ و جلوه ی نامش ، همیشه نورانی است
شهادت است نصیب دل سلیمانی
نصیب جمع دل ما همه پریشانی است
کسی که مثل ابالفضل پیکرش پاشید
کسی که در ره محبوب خویش،قربانی است
مدافعان حرم را خبر کنید اکنون
میان بزم شه
سردار رشید دین غمت سنگین است
پیشانی دل زماتمت پر چین است
مردم اگر این قدر تو را می خواهند
تاثیر خلوص عشق و ایمان این است
در عرصه ی عشق شور وغوغا شده است
یک خیمه ی غم دوباره برپا شده است
یک لحظه تو را ببر گرفته است حسین
زیرا بدن تو اربا اربا شده است
دور کردی ز وطن زخم پریشانی را
التیامی شده ای غیرت ایرانی را
هر چه آزاده ی دلبسته به ایران،نبرد
تا ابد از دل خود مهر سلیمانی را
سبک: هوای این روزای من هوای سنگره ...
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
میاد دوباره بوی سیب سرخ کربلا
داره به دیدنت میاد شهید سر جدا ۲
آخر شدی فدای بچه های فاطمه
به آرزوت رسیدی از دعای فاطمه ۲
امیری حسین و نعم الامیر ۴
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
شهادتت مبارکه مارو یادت نره
دعا بکن منم برا حرم سرم بره ۲
میدونی که منم توی دلم قیامته
تموم آرزوی شیعه ها شهادته ۲
امیری حسین و نعم الامیر ۴
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
میون شعله ها به یاد زهرا افتادی
رو پای اربابت چه عاشقونه جون دادی ۲
تو رفتی و آورده بوی غربتو نسیم
دوباره بچه‌ی مدافعا شدن یتیم ۲
امیری حسین و نعم الامیر ۴
〰️〰️〰️〰️〰️〰️
پاشو بازم به سمت این حرم بزن قدم
میخواد هنوزم عمه جان، مدا
تا دوره ی پرواز ،،سلیمانی،، هاست
یک بغض گلوگیر در ایرانی هاست
هر لحظه به فکر انتقامی سختیم
حالا که علم به دست ،،قاآنی،،هاست
از اوج شرر سوخته بر میگردیم
پر سوخته مهمان خطر میگردیم
ما تا به ابد شیعه ی اثنی عشریم
هرچه بکشید زنده تر میگردیم
غرقیم به موج و ناخدا افتاده
سرلشگر جبهه ها ز پا افتاده
خوب است عقیق سرخ تو مانده هنوز
هرچند که از تنت جدا افتاده
بال و پر مهر خویش وا میکردی
با سختی هر مسیر تا میکردی
اخلاص درون چشم تو میزد موج
این بود که فتح قلبها میکردی
عاشق شده است تا که بی سر باشد
پروانه صفت همیشه پرپر باشد
بگذار که اشعثان بمیرند از ترس
تا بیشه پر از مالک اشتر باشد
تا دل نشود دچار ویرا
چند بیتی به بهانه وقایع اخیر
برای رسیدن به قرب خدا
زجان و سر خویش باید گذشت
ز اخلاص بال و پری باز کرد
زبال و پر خویش باید گذشت
سلیمانی و حاجی زاده یکیست
مهیاست عاشق برای نبَرد
یکی خون خود را دراین راه داد
یکی آبرو خرج این راه کرد
همان شیرمردی که هنگام جنگ
ز طوفان پاییز چابُک تر است
چنین گفت:پیش شما گردنم
زموی سری نیز نازک تر است
بنازم به تقوای فرماندهی
که از جانب لشگرش عذرخواست
یکی نیست گوید به مسئول ها
که این روحیه در وجودِشماست؟
الهی بمیرم از این حادثه
چه دلهای پاکی عزادار شد
فدای غم آن پدر مادری
که بر این مصیبت گرفتار شد
دراین روز ها که دل شیعیان
پریشانِ جان دادنِ مادر است
شرح خبرها چی میگن
این همه غوغا شده باز
چشم یه ملت واسه چی
این همه دریا شده باز
کاشکی دروغ باشه خبر
کاشکی من از خواب بپرم
شرح خبر ها چی می گن
من که نمیشه باورم
باورمون میشه مگه
جبهه دلاور نداره
رهبرمون تنها شده
مالک اشتر نداره
آی رفقا سینه زنا
وقتشه از یاس بخونیم
دور هم این روز و شبا
روضه ی عباس بخونیم
میر و علمدار سپاه
پشت و پناه حرمه
رفته سلیمانی و باز
تو دلمون محرّمه
پیکر صدپاره! پاشو
حضرت ارباب اومده
پاشو که ماه علقمه
این دفه با آب اومده
پاشو با اون دست جدا
روضه ی سقا رو بخون
وقتشه ما گریه کنیم
روضه بخونی واسه مون
دست جدات روضه شد و
گرچه دلم خونه براش
وا نشد انگشترت و
مونده عقیقش سرج
ای شهید به خون آرمیده
ای که بر رهبری نوردیده
حاج‌قاسم شهید ولایت
پشت امت زداغت خمیده
شد شهادت معنا
گشته ایران ما
از غمت عاشورا
تسلیت یا مهدی(۳)
دل امت زداغت شکسته
رهبری در غم تو نشسته
هرکجا گشته برپاعزایت
عاشقان آمده دسته دسته
بر تو ما می‌بالیم
همه در ملالیم
از غمت می نالیم
تسلیت یامهدی
ای سلیمانی مهربانم
بنگر اشک و سوز و فغانم
یاد تو ای فدایی رهبر
ریزد از دیده اشک روانم
یاد تو گریانم
با دل سوزانم
بر سر پیمانم
تسلیت یا مهدی
بوده ای یاور و یار مظلوم
ظالمان را نمودی تو محکوم
از تن غرق خون تو سردارِ
عشق تو بر حسین گشته معلوم
عشق دین قانونت
عالمی محزونت
رهبری دل خونت
تسلیت یا مهدی
جای تو در جن
بار دگر ایران شده گلستان
ازعطروبوی پیکر شهیدان
پاک و بی مثالند حیدری خصالند
مقاومت غرق عزا شد
در هر کجا ماتم بپا شد
یابن الحسن سرت سلامت(۲)
قاسم سلیمانی شهید امت
شهید راه دین شده به غربت
دشمنش زبون است مظهرجنون است ایرانیان در اتحادند
همراه باپیر ومرادند
یابن الحسن سرت سلامت (۲)
قاسم سلیمانی بود حیدری
مالک اشتر بود بر رهبری
این شهید ممتاز خون پاکش اعجاز
قاسم رهش ادامه دارد
ایران بسی آزاده دارد
یابن الحسن سرت سلامت(۲)
ایرانیان مردند و آزاده اند
پای امام و رهبر استاده اند
جملگی حیدری درخط رهبری
مردم ایران در خروشند
جام شهادت را بنوشند
یابن الحسن سرت سلامت(۲)
بند۱
تو آسمون شهیدا شدن نوحه خون حی علی العزا
توی بغل گرفته علمدارشو شهید سرجدا
فاطمیه اومدو
تازه شده داغ ما
آخه شهیداومده
ازکربلا
انا لله و انا الیه راجعون
به یاد ظهر عاشورا میگیرم زبون
دامن کشان رفتی
دلم زیرورو شد
چشم حرامی با حرم روبرو شد
بیا برگرد خیمه ای کس و کارم
منو تنها نگذار ای علمدارم
آب به خیمه نرسید فدای سرت
حسین قامتش خمید فدای سرت
بند۲
دل زمین گرفته داره آسمون خون گریه میکنه
چه خبره تو این شهر که پیر و جوون خون گریه میکنه
شهیدی که پیکرش
خیلی مثه قاسمه
دم آخری میگفت
با زمزمه
انا لله و انا الیه راجعون
به یاد ظهر عاشورا میگیرم زبون
ای کشته دور از وطن دور از وطن وای
ای کشته
باور نمی کنم / یک اربعین گذشت / از داغ هجر تو / ای حافظ حرم
رفتی و در غمت / هر مرد و زن گریست / با ناله و فغان / سردار بی سرم
ای حافظ حرم/سردار بی سرم
نامت به دل صفاست / راهت ره خداست / دل بر تو مبتلاست / ای پاره پیکرم
تو پر کشیده ای / در آسمان عشق / دست مرا بگیر / بی بال و بی پرم
ای حافظ حرم / سردار بی سرم
ما با ولایتیم / در راه انقلاب / در راه رهبری / آن صاحب علم
روز و شب از خدا / خواهم که عاقبت / جانم شود فدا / در راه رهبرم
ای حافظ حرم / سردار بی سرم
صاحب زمان بیا / روحی لک الفدا / امید قلب من / ای سایه سرم
کن قسمت شوم / در راه او فدا / یارب به حق آن / بانوی بی حرم
یا صاحب الزمان(ع)
آن پرچمی که حاملش قاسم سلیمانی‌ست
حالا به روی دوش اسماعیل قاآنی‌ست
تلفیق خون حاج قاسم با ابومهدی
تثبیت پیمان برادرهای ایمانی‌ست
اول قدم در گام دوم را کسی برداشت
که پا به پا هم‌گام با یار خراسانی‌ست
جسمش به زیر خاک رفته اسمش اما نه
آری به غیر از عشق هرچیز دگر فانی‌ست
دشمن ندانسته که گل پرپر اگر باشد
گلبرگ در گلبرگ آن در گرد افشانی‌ست
گفتند حاجی جان مراقب باش موج آمد
او گفت قاسم مرد دریاهای طوفانی‌ست
تحریم دشمن بود اما ایستاد و گفت
ترسیدن از تحریم نادانان ز نادانیست
امروز هر کس نیست با ما موقع سختی
فردا که آسانی بیاید نیز با ما نیست
افتاد پرچمدار اما پرچم سرخش
حالا به روی دوش اسماعیل قا
سبک تسبیحات حضرت زهرا حاج مهدی رسولی
حس چشمات
مثل چشمای علمداره
حس کربلا برام داره
هرجا بارون تو میباره
آروم آروم
قطره قطره قطره دریا شد
قلبی که با تبت احیا شد
عشق تو تو هردلی جا شد
ای جانم به رجز خونی تو
ای جانم به شمشیر دو دمت
ای جانم حالا تو دست همست
تا به ابد سربند و پرچمت
بند دوم
بعد از تو شد
غیرتهای همه طوفانی
بعد از لبیک حسین میگیم
کلنا شهید سلیمانی
یا لیتنا
کنا معک رو لبا شد دم
حماسه ای تازه شد بازم
فجر ما و فجر تو باهم
خون اشتر تو رگهای تو بود
که پرچمدار حیدرت شدی
خوشبحالت باعث رضایت
قلب مجروح مادرت شدی
بند سوم
وقتی رفتی
زهرا رو با قد خم دیدی؟
چشمای حیدرشم دیدی؟
مشک و تو دست
افتاده باز ذکرِ شهیدان مرا به یاد
دست قضا به سینه شراری زِ غَم نهاد
گشته وصالْ سختْ برایم زِ معصیّت
رفت از فِراقْ ، خِرمَنِ آمالِ من به باد
شوقِ شهادت از نظرم مَحو گشته است
از این مصیبت و اَلَم و رنج و درد ، داد
هر شب به یاد فاطمیون زار می زنم
تنها به اشک و آه شود قلبِ زار ، شاد
با اشک حسرت از دل و جان گویم اینچنین
ای زائر دو کوهه زیارت قبول باد
مداحی او سوز عجیبی دارد
سجاده ی او چه عطر سیبی دارد
امروز به دامنش بهشت زهرا
شاخه گل ،،یونس حبیبی،، دارد
ای فکه سکوت رَملی ات رابشکن
حرفی بزن و باز کن این بُغض گلو
شرحی بده از غیرت یک فرمانده
حرفی بزن از حسین اسکندرلو
فرماندة گردان علیِ اصغر
دنبال ظهورِ عصرِ عاشورا بود
یک سینه زنِ حسینی غیرتمند
برروی لبش نوایِ یازهرا بود
با آنکه کمی خسته ز فاو آمده بود
بر امر امامِ خویش لبیکی گفت
از بسکه مطیع رهبرش بود فقط
هر ایده که داشت در دل خویش نهُفت
چندسال پس از نیمة شعبان آن سال
یکباره برات وصل او امضا شد
در نیمة ماه رمضان این عاشق
با دست امام مجتبی پیدا شد
آری چه حکایتی ست این مجنونی
هرکس که شبیه تر به لیلا گردد
آنقدر تنش به خاک وخون می ماند
تا نیمه شبی زائر زهرا گردد
تولد:41/12/12
شهادت:65/2/13
تقدیم به روح بلند شهید لاجوردی
او از رجال صادق من ینتظر بود
پایان بیامد عاقبت این انتظارش
برعهد بسته با خداوندش عمل کرد
فیض شهادت شد براو پایان کارش
فزت ورب گفتا مثال جد پاکش
مانند حیدر، مرگ کردی رستگارش
شیر خدا در عرصه پیکار با ظلم
بودی زبانش چون ابوذر ذوالفقارش
بر قاتلانش تا ابد لعن خدا باد
هر روز وشب بادا سلام ما نثارش
هرکس که بوده آشنا با لاجوردی
این آشنایی شد همیشه افتخارش
اهل بصیرت بود ودنبال حقیقت
ازکس نمی ترسید اِلاّ کردگارش
باشد درود حق براین مرد خداجو
سردار جنگِ با نفاقِ روزگارش
شعر:اسماعیل تقوایی
آنکه دل در ره یاران شهیدش داده
بهر ایثار و شهادت شده بود آماده
اجر او جز به شهادت به خدا کم لطفیست
فخر ایران بشود محسن فخری زاده
"شهریاری" فخر ایران است و "فخری زاده" ها
کاسب تحریم لم داده ست بر سجاده ها
می خورد تا هفت پشت از لقمه ی آماده ها
اف به این اصحاب فتنه، تف به این تکرار شوم
آن سلبریتی جماعت، وین مخنث ماده ها
دست شان با توله های خرس در یک کاسه است
می زنم چون شیر امشب در صف واداده ها
باده پنهان خورده اند و باده پنهان می کنند
نعره اش باقی ست، داد از مستی آن باده ها
روزگاری شد که در موج بلا افتاده است
با گرفتاران دنیا، کار ما آزاده ها
آن که از دیوار می ترساند مردم را کجاست؟
بازی جمعی قرمساق است و مشتی ساده ها!
تف به این برجام و فرجام و به تَکرار دروغ
سوخت ایرانم به دستِ از نفس افتاده ها
شهریاری را شما تقدیم دشمن کرده اید
حاج قاسم را شما کشتید! آقازاده ها!!
این وزیران و وکیلان نارسیده می روند
"شهریاری" فخر ایران است و "فخری زاده" ها
جاده ها باز است و راه رستگاری بازتر
می رسد فردا سواری تازه از این جاده ها
کاسب تحریم لم داده‌ست بر سجاده‌ها
می خورد تا هفت پشت از لقمه‌ی آماده‌ها
اف به این اصحاب فتنه، تف به این تکرار شوم
آن سلبریتی جماعت، وین مخنث ماده‌ها
دست‌شان با توله‌های خرس در یک کاسه است
می‌زنم چون شیر امشب در صف واداده‌ها
باده پنهان خورده‌اند و باده پنهان می‌کنند
نعره‌اش باقیست، داد از مستی آن باده‌ها
روزگاری شد که در موج بلا افتاده است
با گرفتاران دنیا، کار ما آزاده‌ها
آن که از دیوار می‌ترسانْد مردم را کجاست؟
بازی جمعی قرمساق است و مشتی ساده‌ها!
تف به این برجام و فرجام و به تَکرار دروغ
سوخت ایرانم به دستِ از نفس افتاده‌ها
شهریاری را شما تقدیم دشمن کرده‌اید
حاج قاسم را شما کشتید! آقازاده ها!!
این وزیران و وکیلان نارسیده می‌روند
"شهریاری" فخر ایران است و "فخری‌زاده"ها
جاده‌ها باز است و راه رستگاری بازتر
می‌رسد فردا سواری تازه از این جاده‌ها
گرد و خاکی کردی و بنشین که طوفان را ببینی
وقت آن شد قدرت خون شهیدان را ببینی
می رود تابوت روی دست مردم، چشم وا کن
تا که با چشم خودت فرش سلیمان را ببینی
پاشو از پای قمارت! روی دور باخت هستی
پاشو! باید آخرین اخبار تهران را ببینی
گوش کن! این بار حرف از مرگ شیطان بزرگ است
رو به خود آیینه ای بگذار شیطان را ببینی
خواب را دیگر حرام خود کن از امشب که باید
باز هم کابوس موشک های ایران را ببینی
رازها در ذکر بسم الله الرحمن الرحیم است
وعده ها داده خدا، باید که قرآن را ببینی
قول دادیم انتقامی سخت می گیریم، بنشین
تا که فرق قول کافر با مسلمان را ببینی!
سیلمانی سلیمان زمان بود
مرید شهریار انس و جان بود
بسان رهبر جان برکف خویش
دلیری بی بدیل و قهرمان بود
مدیری لایق و مردی مدبر
سلحشوری خبیر و مهربان بود
چو خیل عاشقان حضرت عشق
نهال معرفت را باغبان بود
میان جبهه ی اخلاص و همت
که لشگرگاه ایمان را توان بود
سپاهی بود و سربازی بسیجی
شجاعت پیشۀ عصرو زمان بود
سخنها با سران فتنه گر داشت
که گفتاری فراتر از بیان بود
چو اربابِ بخون غلطیده خویش
خدائی بود و مرد آسمان بود
دل از دنیا برید و بر جنان رفت
از اوّل چون مرید لامکان بود
چسان گویم چو عباس دلاور
به تیر فتنه جوئیها نشان بود
ولیکن پیکر صد پاره‌ی او
بسان جسم عباس جوان بود
بگوش آمد شبی که (مژده) وصل
شهیدکربلارا میهمان بود
دور تا دور حوض خانه ما
پوکه های گلوله گل داده است
پوکه های گلوله را آری
پدر از آسمان فرستاده است
عید آن سال ،حوض خانه ما
گل نداد و گلوله باران شد
پدرم رفت و بعد هشت بهار
پوکه های گلوله گلدان شد
پدرم تکه تکه هر چه که داشت
رفت همراه با عصاهایش
سال پنجاه و هفت چشمانش
سال هفتاد و پنج پاهایش
پدرم روی جانماز خودش
بی نیاز از تمام خواهش ها
سندی بود و بایگانی شد
کنج بنیاد حفظ ارزش ها
روی این تخت رنگ و رو رفته
پدرم کوه بردباری بود
پدر مرد من به تنهایی
ادبیات پایداری بود ....
سبک‌بالان خرامیدند و رفتند
مرا بیچاره نامیدند و رفتند
سواران لحظه‌ای تمکین نکردند
ترحّم بر من مسکین نکردند
سواران از سر نعشم گذشتند
فغان‌ها کردم، اما برنگشتند
اسیر و زخمی و بی دست و پا من
رفیقان، این چه سودا بود با من؟...
اگر دیر آمدم مجروح بودم
اسیر قبض و بسط روح بودم
در باغ شهادت را نبندید
به ما بیچارگان زان سو نخندید
رفیقانم دعا کردند و رفتند
مرا زخمی رها کردند و رفتند
رها کردند در زندان بمانم
دعا کردند سرگردان بمانم
شهادت نردبان آسمان بود
شهادت آسمان را نردبان بود
چرا برداشتند این نردبان را؟
چرا بستند راه آسمان را؟...
دلم تا دست بر دامان در زد
دو دستی سنگ شیون را به سر زد...
چه درد است این که در فصل اقاقی
به روی عاشقان در بسته ساقی
بر این در، وای من قفلی لجوج است
بجوش ای اشک هنگام خروج است
در میخانه را گیرم که بستند
کلیدش را چرا یا رب شکستند؟!...
من آخر طاقت ماندن ندارم
خدایا تاب جان کندن ندارم
دلم تا چند یا رب خسته باشد؟
در لطف تو تا کی بسته باشد؟
بیا باز امشب ای دل در بکوبیم
بیا این‌بار محکم‌تر بکوبیم...
بکوب ای دل که غفار است یارم
من از کوبیدن در شرم دارم
بکوب ای دل که جای شک و ظن نیست
مرا هر چند روی در زدن نیست
کریمان گر چه ستار العیوب‌اند
گدایانی که محجوب‌اند خوب‌اند
بکوب ای دل، مشو نومید از این در
بکوب ای دل هزاران بار دیگر...
اگر آه تو از جنس نیاز است
در باغ شهادت باز، باز است...
شاعر:قادرطهماسبی
