باز، از معرکه سربندِ شهید آوردند
سرمان بندِ عزا بود، امید آوردند
باد، از کرببلا تربتِ اعلا آورد
قبله همراهِ خودش قبله‌نما را آورد
سر به راهش بسپارید، که سردار آمد
بین آغوشِ علمدار، علمدار آمد
تا حرم فاصله‌ای نیست، مجاور شده‌ایم
شده تابوت ضریح و همه زائر شده‌ایم
چشم‌مان خیره به انگشتِ امامِ روضه‌ست
عکسِ انگشترِ سردار، تمام روضه‌ست
این چه عطری‌ست، که پیچیده میان کفن است ؟
عطرِ تربت به مشام آمده؛ بوی وطن است
گرچه تابوتِ علمدار، کمر می‌شکند
دستِ بر سر زده‌ی ماست، که سر می‌شکند
داغداریم، ولی مردِ نبردیم هنوز
کشته دادیم، ولی جنگ نکردیم هنوز !
رجزِ آخرمان؛ اولِ بسم‌الله است
به معاویّه بگویید،
- سه شنبه
- 17
- دی
- 1398
- ساعت
- 04:39
- نوشته شده توسط
- سید محسن احمدزاده صفار
از رشادت های تو دیدیم در دنیا بَسی
سراغ از ذکرِ با معنا گرفتیم
سردار رشید دین غمت سنگین است
آنکه دل در ره یاران شهیدش داده
