وفات حضرت ام کلثوم (س)

#نذر_حضرت_ام_کلثوم_س

ای صبا بگذر ز لاله زارِ من
لاله افشان لاله بر گلزارِ من
گو تو از درمانِ دردِ بی شمار
زآتشِ در کوچه و بازارِ من

ای حسین دردم ز هجرِ روی توست
چشمهایم لحظه لحظه سوی توست
ای قرارِ سینه‌ی سینائیم
مرغِ جانم خوش‌نشینِ کوی توست

گر چه نامی آشَنا دارم حسین
همچو زینب ماجرا دارم حسین
روضه ی جانسوزِ من شد غربتم
بینِ دل صد کربلا دارم حسین

یا حسین گر عقده از دل وا کنم
دیده‌ی خونینِ خود دریا کنم
قصه کوتاه حرفِ من سر در گمیست
روی نیزه من ترا پیدا کنم

زینبم، گو شرحِ احوالِ مرا
قتلگاه و گریه و حالِ مرا
واژگون تا شد کنارِ علقمه
پیکرِ سقا، شکست بالِ مرا!

#وفات_جانسوز_بی_بی_ام_کلثوم_تسلیت

• پنج شنبه
• 16
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 01:30
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

بیست و نُه از مه جمادی شد
وقتش آمد عزا به پا بکنیم

روز گریه بر امّ کلثوم است
روضه خوان را بیا صدا بکنیم

زینب دوّمی برای علیست
دست زهرا به روی سر دارد

همْ حسین و حسن برادرهاش
با ابوفاضل او قمر دارد

گرچه ما کم ز قدرِ او گفتیم
او جلال و شکوهش افزون است

گریه ام نذر گریه هایش شد
او دلش بعدِ کربلا خون است

هرگز از خاطرش نرفت آن داغ
روضه اش، روضه های عاشوراست

غارت خیمه را به چشمش دید
در دلش خیمه ای ز غم برپاست

همره قافله اسیری رفت
کوفه و شام، سنگ کین خورد و

دستِ او را به سلسله بستند
پشتِ همْ، پشتِ همْ زمین خورد و

کوفه وقتی که خطبه میخوانْد او
چون علی بود، کوه غیرت بود

زنده شد یاد خطبه ی زهر

• جمعه
• 4
• اردیبهشت
• 1394
• ساعت
• 20:05
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

می نویسم به اذن ثارالله
از زنی با وقار همچون ماه

راوی صادق بنی هاشم
از علوم خفی حق آگاه

مهد علم و مفسر قرآن
کوه عصمت، مقرب درگاه

چون حسین و حسن سخاوتمند
مثل زینب صبور آل الله

مثل زینب بلا چشیدن را
ام کلثوم بوده خاطرخواه

با صلابت مبارزه می کرد
با سلاح دعا و اشک و آه

خطبه مانند مرتضی می خواند
خطبه هایی پر از غم جانکاه

مدح او را بس است چون بوده
دختر فاطمه، سخن کوتاه

دختر دوم ولی خدا
ام کلثومِ حضرت زهرا

آن قدر داغ و دردسر دیده
قد کمان و نحیف گردیده

بعد داغ غم رسول الله
یاس را در دل شرر دیده

وسط کوچه ی بنی هاشم
یک نفر به چهل نفر دیده

خاک غم روی چادرش مانده
چون شکاف سر پدر دیده

جگرش پار

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

امشب برایت محتشم ها دم گرفتند
با مرثیه ها مجلس ماتم گرفتند

ای خواهریوسف ! برای سوی چشمم
از خاک زیر پای تو مرهم گرفتند

پلکی زدی حوا و هاجر آفریدند
از آستین ات ساره و مریم گرفتند

از معجر تو پرده ی کعبه در امد
از چشم هایت چشمه ی زمزم گرفتند

نور تو را ای بضعة الزهرا یقینا
از سینه ی پیغمبر اکرم گرفتند

محتاج تو هستند فردای قیامت
لطف تو را آنها که دست کم گرفتند

رویش سیاه آن کس که رویت را زمین زد
پوشیه ها از غربت تو غم گرفتند

در شام و کوفه این رباب و فضه بودند
زیر بغل های تو را باهم گرفتند

شاعر : علیرضا خاکساری

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نگاه آسیه‌ها محو درقداست اوست
حیا ؛ ادب‌شده‌ی مکتب نجابت اوست

به شأن و رتبه‌ی او غبطه می‌خورد مریم
دلیل این سخنم جایگاه عصمت اوست

غریب‌تر ز حسن نام ام کلثوم است
که خاک‌خوردن نامش نشان غربت اوست

نوشته‌اند فلک غرق ذکر تسبیح است
حسین گفتن با آه هم عبادت اوست

لهوف مختصری از مصائب بانوست
لهوف گریه‌کن روضه‌ی اسارت اوست

فقط مقابل او نام شام را نبرید...
اگرچه شام اسیر شکوه و هیبت اوست

دوباره مرثیه‌ی قتل صبر می‌خواند
از آن شلوغی گودال این غنیمت اوست

شهیده‌ی غم گودال باید او را خواند
حسین ذکر مدام دم شهادت اوست

شاعر : محسن حنیفی

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:59
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در سنین کودکی بانو شما
شاهد غم های حیدر بوده ای
بعد از آن که میخ بر پهلو گرفت
همدم شبهای مادر بوده ای

گریه هایت بی امان بوده یقین
روز و شب در خاطرت رنجیده ای
بعد از آن که خانه را آتش زدند
مادرت را بین بستر دیده ای

در قنوت هر نماز فاطمه
شک ندارم بیقراری کرده ای
مثل زینب با غم و اندوه و آه
بعد مادر خانه داری کرده ای

تازه اینجا اول آوارگی است
غصه و غم های تو پایان نداشت
زندگی کردن برایت هیج وقت
لحظه ای دور از حسین امکان نداشت

کربلا با چشم هایت دیده ای
غارت انگشتر و خلخال را
نه نشد آخر فراموشش کنی
ماجرای خنجر و گودال را

روضه را بازش نمی خوانم ولی
نانجیبان بی هوایش میزدند
هرکسی هرآنچه داشت آور

• چهارشنبه
• 8
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 09:23
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نگاه آسیه‌ها محو درقداست اوست
حیا، ادب‌شده‌ی مکتب نجابت اوست

به شأن و رتبه‌ی او غبطه می‌خورد مریم
دلیل این سخنم جایگاه عصمت اوست

غریب‌تر ز حسن نام ام کلثوم است
که خاک‌خوردن نامش نشان غربت اوست

نوشته‌اند فلک غرق ذکر تسبیح است
حسین گفتن با آه هم عبادت اوست

لهوف مختصری از مصائب بانوست
لهوف گریه‌کن روضه‌ی اسارت اوست

فقط مقابل او نام شام را نبرید...
اگرچه شام اسیر شکوه و هیبت اوست

دوباره مرثیه‌ی قتل صبر می‌خواند
از آن شلوغی گودال این غنیمت اوست

شهیده‌ی غم گودال باید او را خواند
حسین ذکر مدام دم شهادت اوست

شاعر : محسن حنیفی

• چهارشنبه
• 8
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 09:24
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تراوتِ عشقی، تو مثل بارانی
به سوره کوثر،یک آیه قرآنی
میان دشت خون،چو شمع سوزانی
شام غریبان را، حدیث پنهانی
فاطمه را مظهر، شکوه ایمانی
همقدم زینب، به شام ویرانی

دختر خورشیدی عقیله‌ی ثانی
به کاروان عشق تو جان جانانی
چو حیدر کرار،تو خطبه میخوانی
به کوفه با زینب به کنج زندانی
امام را یاری، تو از شهیدانی
که اربعین تنها تو روضه میخوانی

مربی مریم الگوی نسوانی
شکوه عفت را تو گشته‌ایی بانی
سِّرِ اسارت را تو خوب میدانی
به پای ایمانت همیشه میمانی
تو روی خود را ز حق نگردانی‌
مفّصر آیه های قرآنی

شاعر : مرتضی محمودپور

• یکشنبه
• 16
• مهر
• 1396
• ساعت
• 06:32
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

خواهری در سایه‌ی خواهر گم است
با ادب،چون خوشه‌های گندم است
باب امید تمام مردم است
گوهر غلطان میان قلزم است
خطبه اش در کوفه و شام خراب
میدرخشد در سماء چون آفتاب

دختر مهتاب در تاب و تب است
گوهر رخشنده در قلب شب است
در مسیر راه شیری کوکب است
دُر غلطان در صدف چون زینب است
پای تا سر فاطمه یا حیدر است
بر حسین بن علی چون خواهراست

در پناه سر ناموس خداست
پا به پای خواهرش در کربلاست
شیر زن در مکتب صبر و رضاست
دختر شیر خدا حیدر نماست
یادگار فاتح بدر و حنین
هستیش را ریخت در پای حسین

پاکبازی، عاشقی، نام آوری
رتبه‌اش در کربلا دین باوری
دید تا زینب نموده مادری
کرده بر شاه شهیدان خواهری
کار را با خواهرش تق

• یکشنبه
• 16
• مهر
• 1396
• ساعت
• 06:37
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

ای خبره ی در روضه ! خیلی زود رفتی
پر باز کردی لحظه ی موعود رفتی
ای بانویی که شأن تو "برداًّ سلاما" ست
با خاطرات آتش نمرود رفتی
شش ماه بودی داغدار خیمه سوزان
با خستگی و چشم اشک آلودرفتی
بی عاطفه ها یوسفت را سر بریدند
دنیای زیبایت که شد نابود رفتی
با حالتی که جای سیلی رد شلاق
بر گونه ات بر شانه هایت بود رفتی
دلتنگ دیدار برادر زاده بودی
باخاطری غمگین ولی خشنود رفتی
"أشکوا الیک…" روی لب أُّختُّ المصائب!
تا پیشگاه احمد محمود رفتی
دریا برایت عاقبت آغوش وا کرد
از غم خروشیدی شبیه رود رفتی
ای بی پلاک کربلا و کوفه و شام
با قد خم تا محضر معبود رفتی
ای یادگار ماندگار کربلایی
ای خبره ی در روضه خیلی زود رفت

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 14:15
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

29 جمادی الثانی مطابق با رحلت یا شهادت حضرت ام کلثوم

ندارد چون نشان دین از آغاز
نخواهد گشت هرگز محرم راز
علی با خواستگار دخترش گفت:
کبوتر با کبوتر ، باز با باز

زندیق کجا ، کعبه ی توحید کجا
دوزخ به کجا ، بهشت جاوید کجا
قانون جهان گفت محال است محال
خفاش کجا ، خانه ی خورشید کجا

• پنج شنبه
• 24
• اسفند
• 1396
• ساعت
• 15:02
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

رباعی
زنی چون فاطمه کوثر شمائل
تمام مرتضی را گشته حاصل
لقب، کنیه، مثمایش، همین بس
چوزینب برحسین شدفاتح دل

رباعی
اگر از دیده در دفتر نهانی
به مثل مجتبی غربت نشانی
میان شام و کوفه خطبه خوانده
به مثل مادرت قامت کمانی

رباعی
الا ای ماهتاب در مدینه
الا ای مونس داغ سکینه
شیندیم‌درمدینه‌روضه‌خواندی
برای مادر یاس حزینه

رباعی
ام کلثوم شریک غم زینب شده‌ای
از غم کرببلا مرثیه بر لب شده‌ای
خبر از علقمه و مقتل شاه آوردی
خواهرت ماه شب و لیک تو کوکب شده‌ای

• پنج شنبه
• 24
• اسفند
• 1396
• ساعت
• 16:51
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

تربیت را تو به دامان پیمبر دیدی
عفت وپاکی زهرای مطهر دیدی

زینب دوم بیت علی وفاطمه ای
که غم فاطمه و غصه ی حیدر دیدی

پیش چشمان تو آتش به در خانه زدند
چه بگویم که چها در پس آن در دیدی

مات و مبهوت در آن کوچه نظر میکردی
طفل بودی که کتک خوردن مادر دیدی

ام کلثوم!دعا کن که نبیند چشمی
صحنه هایی که تو با چشم ز خون تر دیدی

نه فقط شاهد غارت شدن پیرهنی
که تو در کرب و بلا غارت معجر دیدی

آسمان تیره شد آندم که به پشت خیمه
دست یک مشت حرامی سر اصغر دیدی

ام کلثوم!به شائق بگو از سوز جگر
که در آن دشت چها با دل مضطر دیدی

*******

شائق

• دوشنبه
• 20
• فروردین
• 1397
• ساعت
• 22:12
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

ند اول

ای اسوه ی حیا و عفت،ثانی زهرا در نجابت
همچو علی حیدر کرار،بودی زبانزد در شهامت

از خطبه ی رسای تو شد،دشمن به کل ذلیل و محکوم
ای خواهر عزیز ارباب،سیدتی یا ام کلثوم

بودی تو دست پرورده ی دامان زهرا
از شیر مادر خوردی و کردی تو غوغا

در یاریه دین خدا همراهه زینب
بودی و گفتی لا رایت الا جمیلا

(سیدتی یا ام کلثوم)

بند دوم

در چهره ی تو نور ایمان،عمر تو صرف دین و قرآن
بعد حسین و ماجرایش،کردی تو در مدینه طوفان

دیدی سری به روی نی ها،دیدی لب خونی سقا
از تازیانه ها نشانه،داری به تن عزیز زهرا

دیدی تو بعد کربلا درد و غم ای وای
بردن تو را در مجلس نامحرم ای وای

طشت طلا دیدی و چوب و لعل خونین
از ا

• دوشنبه
• 13
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 19:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول

تو لحظه های آخر،میگم با چشم خونبار
کاشکی بودی کنارم،عباس من علمدار
یادم نمیره اون روز،رفتی که آب بیاری
با تیر زدن به مشکت،جون دادی تو هزار بار

حالا که من نقش زمینم،منتظرم بیایی،بسه دیگه جدایی،داداش با وفایی

ببین صدات میکنه قلبم،دیگه نمونده نایی،ای ماه دلربایی،داداش با وفایی

بند دوم

آشفته ام برادر،دلم میخواد که باشی
آخه باور نداشتم،زودی ازم جداشی
کاشکی نمیدیدم من،که فرقتو شکستن
مادرو دیدی آخر،خوشبحالت داداشی

ببین برات روضه گرفتم،عالمو من سوزوندم،تو رفتی تنها موندم،پیامتو رسوندم

از سر نیزه ها تو دیدی،چه خطبه ها میخوندم،یزید و جاش نشوندم،پیامتو رسوندم

بند سوم

بیا بیا ابالفضل،داره

• دوشنبه
• 13
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 19:45
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از روز اول در كنار خواهرش بود
آيينه دار حسن و صبر مادرش بود

با روضه هاي مادر خود گريه ميكرد
همراه بابا تا وداع آخرش بود

پاره جگرهاي حسن را ديد در تشت
او مادرانه هر كجا دور و برش بود

-از مكه زد بيرون به همراه حسينش
تا كربلا مردانه جزو لشگرش بود

يك غصه در دل داشت قرباني ندارد
اين غم شبيه درد،داغ ديگرش بود

باب الحوائج گفت من قرباني تو
او مثل عبدي كربلا در محضرش بود

سقا كه پرپر شد قدش يكباره خم شد
در هر نفس ياد عزيز پرپرش بود

ام البكا شد ام كلثوم از غم او
تنها انيس حضرتش چشم ترش بود

شش ماه بعد از كربلا از غصه دق كرد
بانو شهيد روضه ي آب آورش بود

• سه شنبه
• 14
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 11:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از این که دختر شیر است و خواهر شیر است
بدیهی است بیانش شبیه شمشیر است

برای شیرزن عصر خود شدن کافی ست
همین که خون علی در رگش سرازیر است

ظهور دیگری از فاطمه ست وقتی که
مقابلش همه ی فتنه ها زمین گیر است

محال بوده که با کفر همنشین باشد
کسی که آینه آیه های تطهیر است

اگر اسیر خطابش کنم زبانم لال
که شیر شیر بماند اگر به زنجیر است

هزار داغ به جانش نشست در یک روز
عجیب نیست اگر در جوانی اش پیر است

برای از نفس افتادنش همین کافی ست
که روبروش سری روی نیزه تصویر است ...

• سه شنبه
• 14
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 11:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#السلام_علیک_یا_ام_کلثوم_س

افتخارِ تو همان بس که علی شد پدرت
به سرِ نیزه ابوالفضل شد آخر قمرت
کربلا همرهِ زینب تو قیامت کردی
خطبه‌ ی کوفه و شام است در آنجا ثمرت!

#هستی_محرابی

• پنج شنبه
• 16
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 01:16
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

هرچند از اهل بیت طاها هستی
درغربت خود شبیه بابا هستی

باید بغل اسم تو بااشک نوشت
گمنام ترین دختر زهرا هستی

• پنج شنبه
• 16
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 09:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مانند پدر ،مفسّر آیاتی
چون مادر خود ،کوثر احساساتی

اندازه ی زینب (س)ازتو حرفی نزدیم
حال آنکه تو نیز عمه ی ساداتی

• پنج شنبه
• 16
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 09:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پرورده‌ي‌زهراست‌ از اين‌رو رشيده‌ست
درياي بي پايانِ اوصاف حميده‌ست

او زينب‌صُغري‌ست اين‌يعني‌خدا،باز
"زینت"براي شاه مردان آفريده‌ست

مانند زهرا مثل زينب چون خديجه
او افتـخارِ بانوانِ برگُـزيده‌ست

آنسان که ما زهرا تر از زینب ندیدیم
چشم فلك زینب تر از او را نديده‌ست

وقتي‌كه دِق كرده‌ست از داغ حُسينش
فرض‌است برما كه بگوييم او شهيده ست

او‌ از طفولیت شبیه خواهر خویش
ماتم‌كشيده زجردیده داغدیده‌ست

پیری قبل از موعد او بی سبب نیست
بر شـانه از آغـاز بار غـم كشيده ست

اين سرو پابرجا اگر قدّش كماني ست
ميراث‌دارِ مادری قامت خميده ست

خاكم به سر، زخم زبان از شمر خورده
وقتي دم دروازه ي ساعت رسيده ست

خا

• پنج شنبه
• 16
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 10:08
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عمه‌ی صاحب الزمان، بانو
من فداي شما گداي شما

مددي كن كه خاك بوس توأم
ام‌كلثوم، دختر زهرا

بي بي ِ چاره ساز ادركني
اي شفاعت كننده‌ی فردا

ما همه مستحق لطف توئيم
دستمان را بگير، روز جزا

من و ايل و تبار من مجنون
تو و ايل و تبار تو ليلا

پدر و مادرم به قربانت
خواهر بي نظيرِ خون خدا

جان زهرا بيا همين امشب
كربلاي مرا نما امضا

نوه‌ی پاك حضرت احمد
جايگاهت بود بسي بالا

در حجاب و عفاف، فاطمه‌اي
خواهر خوبِ زينب كبري

در صبوري حسن، به شكل دگر
در شجاعت شبيه شير خدا

زنده‌ی ربناي تو حيدر
کشته‌ی گريه‌هاي تو عيسي

فرش راه تو بال جبرائيل
خاك پاي تو جنت‌الْاَعلي

اي نجابت دخيل چادرتان
وي سخا و شرف دخيل شما

اُسوه‌ی پايداري و عفت
اي وقار هميشه پا بر جا

دائماً بر زبانتان جاري
سورهی قدر و كوثر و شورا

چشم تو ساحلِ نجات همه
دل طوفانيِ شما دريا

ساكن كوي تو همه عالم
ريزه خوار دو دست تو موسي

شب آخر چه روضه‌اي داري
در دلت باز هم شده غوغا

تا كه يك جرعه آب مي‌بيني
خود به خود روضه مي‌شود بر پا

بوده‌اي در كنار اهل حرم
در زمين غريب كرببلا

نينوايي شدي بلا ديدي
اي ركابِ امام عاشورا

موقع رفتنت فقط بودي
ياد لبهاي تشنه‌ی سقا

غمِ زينب غمِ شما بانو
غمتان داغ سيدالشهدا

ياد آن روزها كه مي‌ديدي
آتش از خيمه‌ها كه زد بالا...

معجرش سوخت بينِ آتش و دود
دختري از نوادگانِ شما

ياد آن روز كه ميان حرم
تشنگي بود و آه بود و نوا

ياد آن روز كه به نِي زده شد
سرِ شش ماهه‌ی رباب حتي

ديدي از نِي چگونه مي‌افتاد
سرِ پاك عليِ اصغرها

دست و پا زد مقابل چشمت
قاسم و اصغر و گل ليلا

مادري كودكش لبش تشنه
در پيِ آب بود واويلا

روي تل بوده‌اي؟ نمي دانم
همره خواهرت گل طاها

ياد آن روز كه جدا مي‌شد
رأس پاك برادرت ز قفا

بين گودال دست و پا مي‌زد
شاه، در زير دست و پا تنها

كربلا داشت زير و رو مي‌شد
با صداي شكسته‌ی زهرا

كربلا بود و نغمه وَلَدي
كربلا بود و ذكر وا اُمّا

• سه شنبه
• 21
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 13:53
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

قسمت این بود از همان اول
عاشقان پایِ هم کنند ایثار
یک نفر صاحبِ حرم باشد
یک نفر بی نشان، بدون مزار

یک نفر شد خدیجه خانوم و
قبر او مانده خاکی و تنها
همه هستیِ خودش را ریخت
پایِ مدفونِ گنبدِ خضرا

یک نفر نیمه هایِ شب رفت و
مانده چون گوهری میانِ صدف
یک نفر قبلگاهِ عالم شد
صاحبِ صحن و بارگاهِ نجف

یک نفر سيّدِ بنی الزّهرا
در بقیع و بدون صحن و سراست
همه عزت و شکوه ِ او
همگی نذر شاهِ کرببلاست

در میانِ دو دخترِ زهرا
یک نفر پایِ ماه، کوکب شد
امِّ کلثوم با تمامِ وجود
هستی اش نذر نامِ زینب شد

در مدینه دو داغِ سنگین دید
او عزادارِ جد و مادر بود
آن دوشنبه که مادرش افتاد
شاهدِ بی حیائیِ در بود

دید مادر نفس نفس میزد
دید مسمارِ نانجیب چه کرد
دید سنگینیِ لگدها با
شاخه باردارِ سیب چه کرد

دید یک زن چگونه دوره شده
دید زیرِ قلاف بازو را
دید چادر چگونه خاکی شد
کتکِ یک شکسته پهلو را

دید وقت هجوم نامَحرم
دردسرهایِ زن چه چیزی شد
عاقبت هم رسید جایی که
پیش او صحبت کنیزی شد

پا به پایِ عقیله هر منزل
بارِ ماتم کشیده این بانو
دیده بر رویِ نیزه هجده تا
یوسفِ سربریده این بانو

با تمامِ مخدراتِ حرم
سرِ بازارِ شام گیر افتاد
پایِ راسِ بریده عباس
وسط ازدحام گیر افتاد

دید سنگی ز راه ِ دور آمد
سرِ بر نیزه را تکانی داد
بارها پیشِ چشم خواهرها
همه سرها ز نیزه ها افتاد

میشنید از کنارِ راسِ حسین
هرقدم ناله هایِ زهرا را
نالة یا بُنَی می آمد
هر چهل منزل از دل صحرا

مادری قد کمان صدا میزد
تشنه لب جان سپُردی ای پسرم
بین گودال من خودم دیدم
چِقَدَر نیزه خوردی ای پسرم

دست انداخت بر محاسن تو
جایِ حنجر زیرِ گلویت ماند
چون گلو از جلو بریده نشد
پیش چشمان من تو را چرخاند

• چهارشنبه
• 22
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 22:12
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

ام کلثومی و شرح غم تو یک دریاست
واژه های لغوی لب تو پُر معناست

زندگی کردن پُر مغز شما از دیروز
الگو و اسوهء زنهای جهان تا فرداست

قلم شعر مرا گیر به دستان خودت
کار من نیست نوشتن زشما کار خداست

خواهر زینب کبرایی و اخت الحَسنِین
دخترِ حیدری و مادرتان هم زهراست

همۀ عمرِ تو در حادثه طی شد اما ...
بد ترین واقعۀ زندگی ات عاشوراست

بین آثار و تواریخ و کُتُب مکتومی
اُم کلثومی و مانند علی مظلومی

• چهارشنبه
• 22
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 22:50
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

با غم و غربت عجینه
گله داره تو مدینه
غصه ها داره تو سینه

مثله بارون خون میباره
طاقت موندن نداره
مگه خاطرات میزاره

یه عمر ، شونه به شونۀ برادراش
زینبُ هیچ موقع تنها نزاشت
حالا غریبی مونده براش

امون ، از کارِ دنیایِ بی وفا
کسی نموند از برادرا
تنها رفیقش اشکِ چشماش

اُم کلثوم، همه کَس شُو داده پایِ مکتب
اُم کلثوم، غریبه شبیه حسین و زینب ..

نورِ چشم مرتضایی
یادگارِ کربلایی
تو غریبِ آشنایی

خواهرِ شهیدِ عشقی
همسرِ شهیدِ عشقی
همدمِ آیینه هایی

خانم ، یه دهه روضه کمه برات
ناله زدی و گرفت صدات
جوونیِ ما بی بی فدات

خانم ، وارثِ خونِ خدا تویی
گریه کنه کربلا تویی
خونِ همیشه اشکِ چشات

اُم کلثوم، دمایِ آخرته نیمه جونی
اُم کلثوم، شبیه مادرتی بی نشونی

شَرفُ الشمسِ حجازی
تو که معنایِ نمازی
بانویِ حماسه سازی

لرزه انداختی به لشکر
زنده شد یادِ پیمبر
خطبه خوندی مثله حیدر

بگو ، به کوفه از شانُ و عزتت
از پدر و از اصالتت
فدایِ صبر و جلالتت

بگو ، که خونِ حیدر تو خونته
جونِ حسین بندِ جونتِ
فدایِ حلم و صلابتت

اُم کلثوم، تو خونۀ علی تو نورِ عینی
اُم کلثوم، تویی که مونس غم حسینیِ

• چهارشنبه
• 22
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 22:55
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

زینب ثانی

هرچند که صدیقه صغری لقبی
در شرم وعفاف بانویی منتخبی
نیکوست بگویند که اُم کلثوم
تو زینب ثانی امیر عربی

• پنج شنبه
• 23
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 12:39
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

عمه‌ی صاحب الزمان، بانو
من فداي شما گداي شما

مددي كن كه خاك بوس توأم
ام‌كلثوم، دختر زهرا

بي بي ِ چاره ساز ادركني
اي شفاعت كننده‌ی فردا

ما همه مستحق لطف توئيم
دستمان را بگير، روز جزا

من و ايل و تبار من مجنون
تو و ايل و تبار تو ليلا

پدر و مادرم به قربانت
خواهر بي نظيرِ خون خدا

جان زهرا بيا همين امشب
كربلاي مرا نما امضا

نوه‌ی پاك حضرت احمد
جايگاهت بود بسي بالا

در حجاب و عفاف، فاطمه‌اي
خواهر خوبِ زينب كبري

در صبوري حسن، به شكل دگر
در شجاعت شبيه شير خدا

زنده‌ی ربناي تو حيدر
کشته‌ی گريه‌هاي تو عيسي

فرش راه تو بال جبرائيل
خاك پاي تو جنت‌الْاَعلي

اي نجابت دخيل چادرتان
وي سخا و شرف دخيل شما

اُسوه‌ی پايداري و عفت
اي وقار هميشه پا بر جا

دائماً بر زبانتان جاري
سورهی قدر و كوثر و شورا

چشم تو ساحلِ نجات همه
دل طوفانيِ شما دريا

ساكن كوي تو همه عالم
ريزه خوار دو دست تو موسي

شب آخر چه روضه‌اي داري
در دلت باز هم شده غوغا

تا كه يك جرعه آب مي‌بيني
خود به خود روضه مي‌شود بر پا

بوده‌اي در كنار اهل حرم
در زمين غريب كرببلا

نينوايي شدي بلا ديدي
اي ركابِ امام عاشورا

موقع رفتنت فقط بودي
ياد لبهاي تشنه‌ی سقا

غمِ زينب غمِ شما بانو
غمتان داغ سيدالشهدا

ياد آن روزها كه مي‌ديدي
آتش از خيمه‌ها كه زد بالا...

معجرش سوخت بينِ آتش و دود
دختري از نوادگانِ شما

ياد آن روز كه ميان حرم
تشنگي بود و آه بود و نوا

ياد آن روز كه به نِي زده شد
سرِ شش ماهه‌ی رباب حتي

ديدي از نِي چگونه مي‌افتاد
سرِ پاك عليِ اصغرها

دست و پا زد مقابل چشمت
قاسم و اصغر و گل ليلا

مادري كودكش لبش تشنه
در پيِ آب بود واويلا

روي تل بوده‌اي؟ نمي دانم
همره خواهرت گل طاها

ياد آن روز كه جدا مي‌شد
رأس پاك برادرت ز قفا

بين گودال دست و پا مي‌زد
شاه، در زير دست و پا تنها

كربلا داشت زير و رو مي‌شد
با صداي شكسته‌ی زهرا

كربلا بود و نغمه وَلَدي
كربلا بود و ذكر وا اُمّا

• پنج شنبه
• 23
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 13:24
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

ای آرامش و سامون دلم
گرمه با شما کانون دلم

از تو دورم و گریه می‌کنم
اشکام رو برات هدیه می‌کنم

کاری کن که آخرش یه خاطره ازم بمونه

کاری کن که مثل عابست بهم بگن دیوونه

کاری کن که راهی شم به کربلا به هر بهونه

ای آرامش و سامون دلم
گرمه با شما کانون دلم

من تنهای روزگارم، بی تو دلخوشی ندارم
میگم صادقانه هرچی دارم از خود تو دارم

نون از سفره‌ی تو بردم، با تو حسرتی نخوردم
این قلب مریضم رو برای شفا به تو سپردم

خرجم کن آقا توی روضه هات
جونم رو بگیر توی کربلات

با هر روضه‌ای این بوده دعام
باشه رو سرم سایت مستدام

ای آرامش و سامون دلم
گرمه با شما کانون دلم

• پنج شنبه
• 23
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 13:55
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

این شیرزن که اسوه بُوَد مثل مادرش
فرزانه است و زینب کبری است، خواهرش

در عصمت و عفاف بخوانش چو فاطمه
در منطق و کلام ببین مثل حیدرش

بیهوده نیست زینب صغری لقب گرفت
آتش گرفته خرمن دشمن ز آذرش

دشمن به کاخ هم نبُوَد در امان از او
با این که هست گوشه‌ی ویرانه، سنگرش

این خطبه نیست، صاعقه خوانش که شعله زد
بر تار و پود هستیِ خصمِ برادرش

«کلثومِ» دل گرفته و یک کاروان اسیر
جز خواهرش نمانده کسی یار و یاورش

می‌گوید از شقایق و از لاله‌زارها
آن صحنه‌ها هنوز بُوَد در برابرش

بر بوم سینه‌های پُر از سوز می‌کشد
تصویری از شکستن نخل تناورش

اشکش مدام می‌چکد از چشم روزگار
وقتی که یاد می‌کند او از صنوبرش

شاعر: #حسن_واشقانی_فراهانی(سائل)

• پنج شنبه
• 23
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 14:29
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

عاشقان را غمِ سر نیست که سر ناچیزست
داغ این رنگ به سیمای جگر ناچیزست

تیر این راه بر آیینه نشستن دارد
سینه تا هست و دلی هست سپر ناچیزست

ذرّه را جذبه‌ی خورشید قمر خواهد کرد
در بقا، نیستی ذره مگر ناچیزست؟

سر خورشید به نیزه‌ست بزرگ است خبر
راه بستند ولی پیش خبر ناچیزست

بادیه بادیه آواره شدن چیزی نیست
تا برادر همه جا هست، سفر ناچیزست

راوی قصّه‌ی دردست سخن کوتاه است
بار این داغ گران، کفّه اگر ناچیزست

او چه کرده‌ست که از سنگ عرق می‌ریزد
پیش اکسیر دمش قیمت زر ناچیزست

رد شدن از دل این شام بسی طولانی‌ست
گرچه با بودن خورشید و قمر ناچیزست

• پنج شنبه
• 23
• بهمن
• 1399
• ساعت
• 15:00
• نوشته شده توسط
• taherehsadat