متن روضه های حضرت فاطمه زهرا (س)

فاطمه مانند نو عروسان وارد بهشت می شود.

عيون أخبار الرضا عليه السلام بِالْأَسَانِيدِ الثَّلَاثَةِ عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص تُحْشَرُ ابْنَتِي فَاطِمَةُ وَ عَلَيْهَا حُلَّةُ الْكَرَامَةِ قَدْ عُجِنَتْ بِمَاءِ الْحَيَوَانِ فَيَنْظُرُ إِلَيْهَا الْخَلَائِقُ فَيَتَعَجَّبُونَ مِنْهَا ثُمَّ تُكْسَى أَيْضاً مِنْ حُلَلِ الْجَنَّةِ أَلْفَ حُلَّةٍ مَكْتُوبٌ عَلَى كُلِّ حُلَّةٍ بِخَطٍّ أَخْضَرَ أَدْخِلُوا بِنْتَ مُحَمَّدٍ الْجَنَّةَ عَلَى أَحْسَنِ الصُّورَةِ وَ أَحْسَنِ الْكَرَامَةِ وَ أَحْسَنِ مَنْظَرٍ فَتُزَفُّ إِلَى الْجَنَّةِ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ وَ ي

• دوشنبه
• 14
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 11:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با نور چادر فاطمه علیهاسلام ۸۰ یهودی مسلمان شدند

رُوِيَ‏ أَنَّ عَلِيّاً اسْتَقْرَضَ مِنْ يَهُودِيٍّ شَعِيراً فَاسْتَرْهَنَهُ شَيْئاً فَدَفَعَ إِلَيْهِ مُلَاءَةَ فَاطِمَةَ رَهْناً وَ كَانَتْ مِنَ الصُّوفِ فَأَدْخَلَهَا الْيَهُودِيُّ إِلَى دَارٍ وَ وَضَعَهَا فِي بَيْتٍ فَلَمَّا كَانَتِ اللَّيْلَةُ دَخَلَتْ زَوْجَتُهُ الْبَيْتَ الَّذِي فِيهِ الْمُلَاءَةُ بِشُغُلٍ فَرَأَتْ نُوراً سَاطِعاً فِي الْبَيْتِ أَضَاءَ بِهِ كُلُّهُ فَانْصَرَفَتْ إِلَى زَوْجِهَا فَأَخْبَرَتْهُ بِأَنَّهَا رَأَتْ فِي ذَلِكَ الْبَيْتِ ضَوْءاً عَظِيماً فَتَعَجَّبَ الْيَهُودِيُّ زَوْجُهَا وَ قَدْ نَسِيَ أَنَّ فِي بَيْتِهِ مُلَا

• دوشنبه
• 14
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 11:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

[عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ لَمَّا حَضَرَتْ رَسُولَ اللَّهِ ص الْوَفَاهُ بَکَی حَتَّی بَلَّتْ دُمُوعُهُ لِحْیَتَهُ فَقِیلَ لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا یُبْکِیکَ فَقَالَ اَبْکِی لِذُرِّیَّتِی وَ مَا تَصْنَعُ بِهِمْ شِرَارُ اُمَّتِی مِنْ بَعْدِی کَاَنِّی بِفَاطِمَهَ بِنْتِی وَ قَدْ ظُلِمَتْ بَعْدِی وَ هِیَ تُنَادِی یَا اَبَتَاهْ فَلَا یُعِینُهَا اَحَدٌ مِنْ اُمَّتِی فَسَمِعَتْ ذَلِکَ فَاطِمَهُ س فَبَکَتْ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا تَبْکِینَ یَا بُنَیَّهِ فَقَالَتْ لَسْتُ اَبْکِی لِمَا یُصْنَعُ بِی مِنْ بَعْدِکَ وَ لَکِنِّی اَبْکِی لِفِرَاقِکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ لَهَا

• جمعه
• 20
• مهر
• 1397
• ساعت
• 14:12
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

[رُوِیَ اَنَّهُ لَمَّا قُبِضَ النَّبِیُّ ص امْتَنَعَ بِلَالٌ مِنَ الْاَذَانِ قَالَ لَا اُوَذِّنُ لِاَحَدٍ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ إِنَّ فَاطِمَهَ ع قَالَتْ ذَاتَ یَوْمٍ إِنِّی اَشْتَهِی اَنْ‏ اَسْمَعَ صَوْتَ مُوَذِّنِ اَبِی ع بِالْاَذَانِ فَبَلَغَ ذَلِکَ بِلَالًا فَاَخَذَ فِی الْاَذَانِ فَلَمَّا قَالَ اللَّهُ اَکْبَرُ اللَّهُ اَکْبَرُ ذَکَرَتْ اَبَاهَا وَ اَیَّامَهُ فَلَمْ تَتَمَالَکْ مِنَ الْبُکَاءِ فَلَمَّا بَلَغَ إِلَی قَوْلِهِ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ شَهَقَتْ فَاطِمَهُ ع وَ سَقَطَتْ لِوَجْهِهَا وَ غُشِیَ عَلَیْهَا فَقَالَ النَّاسُ لِبِلَالٍ اَمْسِکْ یَا بِلَالُ فَقَدْ

• جمعه
• 20
• مهر
• 1397
• ساعت
• 14:20
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

[عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُبِضَتْ فَاطِمَهُ ع فِی جُمَادَی الْآخِرَهِ یَوْمَ الثَّلَاثَاءِ لِثَلَاثٍ خَلَوْنَ مِنْهُ سَنَهَ إِحْدَی عَشْرَهَ مِنَ الْهِجْرَهِ وَ کَانَ سَبَبُ وَفَاتِهَا اَنَّ قُنْفُذاً مَوْلَی عُمَرَ لَکَزَهَا بِنَعْلِ السَّیْفِ بِاَمْرِهِ فَاَسْقَطَتْ مُحَسِّناً وَ مَرِضَتْ مِنْ ذَلِکَ مَرَضاً شَدِیداً وَ لَمْ تَدَعْ اَحَداً مِمَّنْ آذَاهَا یَدْخُلُ عَلَیْهَا وَ کَانَ الرَّجُلَانِ مِنْ اَصْحَابِ النَّبِیِّ ص سَاَلَا اَمِیرَ الْمُوْمِنِینَ ص اَنْ یَشْفَعَ لَهُمَا إِلَیْهَا فَسَاَلَهَا اَمِیرُ الْمُوْمِنِینَ ع فَلَمَّا دَخَلَا عَلَیْهَا قَالَا لَهَا کَیْفَ اَنْتِ یَا ب

• جمعه
• 20
• مهر
• 1397
• ساعت
• 14:27
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پس از اینکه مرا دفن کردی بر سر مزارم زیاد قرآن بخوان و دعا کن زیرا در چنین لحظه هایی مردگان به انس گرفتن با زندگان نیاز دارند.
بحارالأنوار،ج۷۹،ص۲۷

• جمعه
• 20
• مهر
• 1397
• ساعت
• 14:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

قال الصادق(ع):
[فَرَفَسَها بِرِجلِهِ وَ کانَت حامِلَةَ بابن اسمُهُ المُحَسِّنَ، فَاَسقَطَتِ المُحسِنُ مِن بَطنِها،ثُمَّ لَطَمَها فَکَاَنّی اَنظُرُ اِلی قُرط فی اُذُنِها حین نَقَفَت].
امام صادق(ع)می فرماید:
"عمر با پا به فاطمه(س)زد،در حالی که پسری به نام محسن را باردار بود و در اثر این ضربه،آن پسر سقط شد.
سپس سیلی به روی مبارک آن حضرت زد،به طوری که گویا می بینم گوشواره حضرت در گوشش شکست...به همین جهت هفتاد و پنج روز بیمار گردید و سپس به شهادت رسید".
اختصاص،ص۱۸۵
بحارالانوار،ج۲۹،ص۱۹۲

• جمعه
• 20
• مهر
• 1397
• ساعت
• 14:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شيخ طوسى در امالى به سندش از عبد اللَّه بن عبّاس روايت كرده:
هنگامى كه وفات پيغمبر اسلام صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم نزديك گرديد آن حضرت به قدرى گريست كه محاسن مباركش تر شد. عرض شد: يا رسول اللَّه! چرا گريه مى‏كنى؟ فرمود: براى ذرّيّه و فرزندانم و آن ستمهايى كه از جفاكاران امّتم بعد از من به ايشان مى‏ رسد، مى ‏گريم. گويا مى‏بينم دخترم فاطمه زهرا بعد از من مظلوم واقع شده، هر چه صدا مى‏ زند: يا ابتاه! احدى از امّت من به فرياد او نمى‏ رسد. وقتى فاطمه اين مطلب را شنيد، گريان شد. پيغمبر اكرم به وى فرمود: دخترم، گريان مباش! فاطمه گفت: پدر جان! من براى ظلم‏هايى كه بعد از تو خواهم ديد گريه نمى ‏كنم،

• چهارشنبه
• 19
• دی
• 1397
• ساعت
• 19:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

[عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ لَمَّا حَضَرَتْ رَسُولَ اللَّهِ ص الْوَفَاهُ بَکَی حَتَّی بَلَّتْ دُمُوعُهُ لِحْیَتَهُ فَقِیلَ لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا یُبْکِیکَ فَقَالَ اَبْکِی لِذُرِّیَّتِی وَ مَا تَصْنَعُ بِهِمْ شِرَارُ اُمَّتِی مِنْ بَعْدِی کَاَنِّی بِفَاطِمَهَ بِنْتِی وَ قَدْ ظُلِمَتْ بَعْدِی وَ هِیَ تُنَادِی یَا اَبَتَاهْ فَلَا یُعِینُهَا اَحَدٌ مِنْ اُمَّتِی فَسَمِعَتْ ذَلِکَ فَاطِمَهُ س فَبَکَتْ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا تَبْکِینَ یَا بُنَیَّهِ فَقَالَتْ لَسْتُ اَبْکِی لِمَا یُصْنَعُ بِی مِنْ بَعْدِکَ وَ لَکِنِّی اَبْکِی لِفِرَاقِکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ لَهَا

• یکشنبه
• 30
• دی
• 1397
• ساعت
• 11:21
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در كتاب«ارشاد القلوب»نقل شده كه فاطمه(س)فرمود:

هيزم بسيار به در خانه ی ما آوردند،تا خانه و اهلش را بسوزانند،من در پشت «در» ايستاده بودم،و آن قوم مهاجم را به خدا و رسولش،سوگند می‌دادم كه دست از ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ما بردارند و ما را ياری نمايند.

عمر،تازيانه را از دست قنفذ غلام آزاد شده ی ابوبكر گرفت،و با آن بر بازويم زد و اثر آن همچون رگه‌های بازوبند در بازويم باقی ماند،آنگاه لگد به در زد و در را به طرف من فشار داد،در اين هنگام به صورت بر زمين افتادم در حالی كه فرزند در رحم داشتم، آتش زبانه می‌كشيد و صورتم را می‌سوزانيد،او با دستش مرا می زد، گوشواره‌ام قطع و پراكنده شد،درد مخاض مرا فراگرفت

• یکشنبه
• 30
• دی
• 1397
• ساعت
• 11:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پیامبر اکرم«ص» فرمودند:
«خلق نور فاطمه «س» قبل ان تخلق الارض و السماء فقال بعض الناس
یا نبی الله! فلیست هی انسیه؟! فقال: فاطمه حوراء انسیه

نور فاطمه(س) قبل از خلقت زمین و آسمان آفریده شد، بعضی از مردم عرض کردند: ای پیامبر خدا! پس زهرا(س) از آدمیان نیست؟» فرمودند: «فاطمه(س) حوریه بشری است.»

منبع:
عبدالله بحرانی؛ العوالم؛ ج ۶؛ ص ۹

• دوشنبه
• 1
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 10:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

منبع: روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ابن فتّال نیشابوری، ج‏1، ص150-151.

ثُمَّ مَرِضَتْ مَرَضاً شَدِيداً فَلَمَّا نُعِيَتْ إِلَيْهَا نَفْسُهَا دَعَتْ أُمَّ أَيْمَنَ وَ أَسْمَاءَ بِنْتَ عُمَيْسٍ وَ وَجَّهَتْ خَلْفَ عَلِيٍّ وَ أَحْضَرَتْهُ فَقَالَتْ يَا ابْنَ عَمِّ إِنَّهُ قَدْ نُعِيَتْ إِلَيَّ نَفْسِي وَ إِنَّنِي لَأَرَى مَا بِي لَا أَشُكُّ إِلَّا أَنَّنِي لَاحِقَةٌ بِأَبِي سَاعَةً بَعْدَ سَاعَةٍ وَ أَنَا أُوصِيكَ بِأَشْيَاءَ فِي قَلْبِي قَالَ لَهَا عَلِيٌّ أَوْصِينِي بِمَا أَحْبَبْتِ يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ فَجَلَسَ عِنْدَ رَأْسِهَا وَ أَخْرَجَ مَنْ كَانَ فِي الْبَيْتِ ثُمَّ قَالَتْ يَا اب

• چهارشنبه
• 3
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 13:50
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

منبع: روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ابن فتّال نیشابوری، ج‏1، ص: 150-151

ثُمَّ تُوُفِّيَتْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهَا وَ عَلَى أَبِيهَا وَ بَعْلِهَا وَ بَنِيهَا فَصَاحَتْ أَهْلُ الْمَدِينَةِ صَيْحَةً وَاحِدَةً وَ اجْتَمَعَتْ نِسَاءُ بَنِي هَاشِمٍ فِي دَارِهَا فَصَرَخْنَ صَرْخَةً وَاحِدَةً كَادَتِ الْمَدِينَةُ أَنْ تَزَعْزَعَ مِنْ صُرَاخِهِنَّ وَ هُنَّ يَقُلْنَ يَا سَيِّدَتَاهْ يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ وَ أَقْبَلَ النَّاسُ إِلَى عَلِيٍّ وَ هُوَ جَالِسٌ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ع بَيْنَ يَدَيْهِ يَبْكِيَانِ‏ فَبَكَى النَّاسُ لِبُكَائِهِمَا... وَ اجْتَمَعَ النَّاسُ فَجَلَسُوا وَ هُمْ يَرْ

• چهارشنبه
• 3
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَکِ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَکِ فَوَجَدَکِ لِمَا امْتَحَنَکِ صَابِرَةً وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَکِ أَوْلِیَاءُ وَ مُصَدِّقُونَ وَ صَابِرُونَ لِکُلِّ مَا أَتَانَا بِهِ أَبُوکِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ أَتَی [أَتَانَا] بِهِ وَصِیُّهُ فَإِنَّا نَسْأَلُکِ إِنْ کُنَّا صَدَّقْنَاکِ إِلا أَلْحَقْتِنَا بِتَصْدِیقِنَا لَهُمَا لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوِلایَتِکِ.

و مستحب است نیز آنکه بگوید :

السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ
السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ نَبِیِّ اللَّهِ
السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ حَبِیبِ اللَّ

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 19:18
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

برای روضه ی زهرا
به خدا یک جمله بسه

تو کوچه گوشواره ی
عرش خدا از گوش افتاد

به روی عصمت الله
توی کوچه دست بلند شد

یه جوری سیلی زد
که فاطمه بیهوش افتاد

چشاش دیگه وا نمیشه
آخه از رو زمین پا نمیشه

حسن داره دق میکنه
گوشواره پیدا میکنه

کبودِ رویِ ماهشو
گرفته خون نگاهشو

فاطمه به علی نگفت
قصه ی قتله گاهشو

روضه ی کوچه خودش
اندازه ی صد سال حرف

روضه های فاطمیه
حرف تازه کم نداره

گریز روضه ی امشب
همین باشه که زهرا

تو این عالم یه سنگِ
قبر کوچیکم نداره

کجا بیام زار بدنم
سرم و به دیوار بزنم

کجا بیام داد بزنم
بغضم و فریاد بزنم...

علی جان!
تو بر نوشتن قرآن به خانه مشغولی
بیا که سوره ی کوثر به کوچه

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 20:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حضرت صدیقه اطهر(س) بیست و هفت روز(۱) پس از شهادت پدر گرامی اش زندگانی کردند .بیماری ایشان (بر اثر ضربات عمر، قنفذ، ملعون، فشار بین در و دیوار، ضربات خالد ملعون و صدمات روحی) شدت یافته بود به طوری که حضرت نمی توانستند به کارهای خانه بپردازند و از خانه بیرون روند. حال حضرت هر روز وخیم تر می شد تا آنکه در بستر افتادند. ام سلمه برای عیادت خدمت حضرت مشرف شد. از حال حضرت سؤال کرد پرسید: یا بنت رسول الله(ص) شب را چگونه گذراندید؟
پاسخ دادند: تمام شب را با غم و غصه و اندوه گذارندم. بخاطر رحلت پیامبر(ص) و ظلم و ستمی که درباره وصی او(امیرمؤمنان.ع) شده است. به خدا سوگند حرمت او را دریدند و برخلاف آنچه خدا

• چهارشنبه
• 11
• دی
• 1398
• ساعت
• 12:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مصیبت فاطمه زهرا سلام الله علیها سخت‌تر از مصیبت سیدالشهدا علیه السلام

شیخ عباس قمی در بیت الاحزان می‌نویسد: می‌توان گفت برخی از مصیبت‌های حضرت زهرا سلام الله عليها از مصیبت فرزندش حسین علیه‌السلام که هر مصیبتی در برابرش کوچک می نماید بزرگ‌تر است.
در کتاب خود نفس المهموم، در شرح حادثه های روز عاشورا به نقل از طبری آورده ام: شمر بن ذی الجوشن جنگ را به آنجا رساند که نیزه اش را در خیمه ی حسین فرو برد و نعره زد آن آتش را به من بدهید تا این خیمه را با اهلش بسوزانم. زنان جیغ کشیدند و از خیمه بیرون دویدند. حسین علیه‌السلام بر سر شمر فریاد زد: پسر ذی الجوشن تو آتش می طلبی که خیمه ام را بر اهلش بسوزان

• سه شنبه
• 1
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 15:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور