متن روضه های حضرت فاطمه زهرا (س)

منبع: أمالي، شیخ طوسي، صفحه: 110-109 / امالی شیخ مفید، صفحه: 281-283

فَلَمَّا نَفَضَ يَدَهُ مِنْ تُرَابِ الْقَبْرِ هَاجَ بِهِ الْحُزْنُ، وَ أَرْسَلَ دُمُوعَهُ عَلَى خَدَّيْهِ، وَ حَوَّلَ وَجْهَهُ إِلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فَقَالَ: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، عَنِّي وَ عَنِ ابْنَتِكَ وَ حَبِيبَتِكَ، وَ قُرَّةِ عَيْنِكَ وَ زَائِرَتِكَ، وَ الثَّابِتَةِ فِي الثَّرَى بِبُقْعَتِكَ، الْمُخْتَارِ اللَّهُ لَهَا سُرْعَةَ اللِّحَاقِ بِكَ، قَلَّ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صَفِيَّتِكَ صَبْرِي، وَ ضَعُفَ عَنْ سَيِّدَةِ النِّسَاءِ تَجَلُّدِي.
قَدِ اسْتُرْجِعَ

• چهارشنبه
• 3
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 13:45
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای نگاهت پر از سپیده بیا ..
دل زِ هجرت به خون تپیده بیا ..

« آقای من .. »

شبِ غم را سحر،سحر برگرد
ای صفایِ سحر ، سپیده بیا ..

« آقای من .. »

آه از این انتظارِ جان فرسا

*چه قد فاطمیه ها بیاد تو رو صدا بزنم*

آه ازین انتظار جان فرسا
ای امید دل رمیده بیا ..

* با همین زمزمه و ناله ات می تونی صداش بزنی .. آقاجان .. برا من نیا ، به خاطر من نیا ، من کجا شما کجا .. الحمدلله یه اشاره برا شما بسه *

ناله دارد برای آمدن
مادری با قد خمیده بیا ...

قسمت می دهم ..
*چه قد حق این قسم رو ادا می کنی ؟.. این قسم ، قسم معمولی نیست . شاید بعضی وقتها لقلقۀ زبان من و تو بشه . اما حواسمون رو جمع کنیم ، امام زما

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 18:20
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

الهی برات بمیرم مادر...روایت داریم اهل بیت تاکید کردن...اگه کسی مریض شد زود بروید عیادتش...روحیه بهش بدید...خبر دادن گفتن زنای مدینه میخوان بیان ملاقات فاطمه...زنهای مدینه اومدن دور بستر بی‌بی رو گرفتن خانوم جان حالت چطوره...؟فرمود: بعد در و دیوار هر نفسی که میکشم خون تازه میاد...همیچی که زن های مدینه داشتن میرفتن...زینب اومد بدرقه کرد...همچین که بدرقه کرد در و بست دیدن زار زار گریه میکنه...حسن اومد جلو خواهرم چی شده گریه میکنی...
گریه امونش نداد حرف بزنه...اما تا چشمش به حسین افتاد صدا زد داداش به تو میگم...زنای مدینه اومدن مادرو ملاقات کردن...خواهرجان باید خوشحال باشی اومدن عیادت کنن...یه نگ

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 18:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به علی هم نگفتی ای زهرا
که چگونه شبت سحر میشد

هر کسی با علی عداوت داشت
به تو در کوچه حمله ور میشد

جسمِ در هم شکسته ات هر دم
هدف ضربه ای دگر میشد

چشمشان تا که برعلی افتاد
ضربه هاشان شدیدتر میشد

*کی باور میکرد یه زنِ هیجده ساله ، دورش چهل تا نامحرم ... هی به علی نگاه کنن ، زهرا را بزنن ... اینجا آخرین جایی نبود که دورِ یه زن حلقه زدن ... یه جایی دیگه ام سراغ دارم .. دور یه زن مردها حلقه زدن ..

هرچه او بیشتر نفس میزد ..
بیشتر میزدند زینب را ..

تیغ ها مانده بود در گودال
با سِپَر میزدن زینب را ..

یک نفر مانده بود در گودال
صدنفر میزدن زینب را ..

بیاید همین الان نیت کنیم برا زیارت حرم حضرت رق

• پنج شنبه
• 11
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:24
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یکی از این روزها وجود مقدس زهرای مرضیه (س) مرا صدا زدند و فرمودند: اسماء! دقایقی من استراحت می کنم، تو هم از اتاق بیرون برو، به تعبیر مرحوم حاج شیخ عباس و دیگران که می فرمایند: حضرت زهرا (س) یک تمهیدی اندیشید که جان دادنش را بچه های کوچک نگاه نکنند.

حسین و حسن (ع) به مسجد رفتند، زینب و ام کلثوم را خانۀ زن های هاشمی فرستاد، امیرالمؤمنین (ع) هم طبق این نقل مسجد بود.

حضرت تنها با اسماء در خانه بوده است. لذا فرمود: اسماء تو هم بیرون برو، بگذار فاطمه تنها باشد و دقایقی بعد بیا مرا صدا بزن، اگر جوابت را دادم که هیچ وگر نه، آن وقت برو بچه ها و همسرم را خبر کن.

اسماء می گوید: از اتاق بیرون آمدم جلو

• شنبه
• 13
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 20:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

فرستاد شوهرش را خبر کنند.
علی علیه السلام که آمد خانه را خلوت کرد.
نشست روبه روی او.
فاطمه سلام الله علیها گفت: " پسر عمو! این چند سالی که با من زندگی کردی، به تو دروغ نگفتم و خیانت و مخالفتی با تو نکردم. "
علیعلیه السلام گفت: " پناه بر خدا! تو خداشناس تر، مهربانتر، باتقواتر و بزرگوارتر از آن بودی که من را ناراحت کنی. به خدا قسم! جدایی از تو مصیبتی است که تسلیتی ندارد. "
سر فاطمه اش را چسباند به سینه.
کسی نفهمید به هر دوتایشان چه گذشت.

- علی جان! من را خدا همسرت کرد تا در دنیا و آخرت مالِ تو باشم.
- علی جان! بعد از من با امامه، دخترِ خواهرم زینب، ازدواج کن.
- علی جان! خودت شبانه غسلم بده، کفن

• سه شنبه
• 16
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 18:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

متن :

وَ مِنْ كَلَامٍ لَهُ (علیه السلام) رُوِيَ عَنْهُ أَنَّهُ قَالَهُ عِنْدَ دَفْنِ سَيِّدَةِ النِّسَاءِ فَاطِمَةَ (علیها السلام) كَالْمُنَاجِي بِهِ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) عِنْدَ قَبْرِهِ:

(1)السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّي وَ عَنِ ابْنَتِكَ النَّازِلَةِ فِي جِوَارِكَ وَ السَّرِيعَةِ اللَّحَاقِ بِكَ.

(2)قَلَّ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صَفِيَّتِكَ صَبْرِي وَ رَقَ عَنْهَا تَجَلُّدِي، إِلَّا أَنَّ فِي التَّأَسِّي لِي بِعَظِيمِ فُرْقَتِكَ وَ فَادِحِ مُصِيبَتِكَ مَوْضِعَ تَعَزٍّ، فَلَقَدْ وَسَّدْتُكَ فِي مَلْحُودَةِ قَبْرِكَ وَ فَاضَتْ بَيْنَ نَحْرِي وَ صَدْرِي نَفْس

• چهارشنبه
• 1
• اسفند
• 1397
• ساعت
• 18:06
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

طلب آمرزش حضرت فاطمه علیهاسلام برای زائران

عَنْ زُرَارَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَیه السَّلام‏ ...وَ مَا مِنْ عَيْنٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ وَ لَا عَبْرَةٍ مِنْ عَيْنٍ بَكَتْ وَ دَمَعَتْ عَلَيْهِ وَ مَا مِنْ بَاكٍ يَبْكِيهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَةَ سَلامُ الله علَیها وَ أَسْعَدَهَا عَلَيْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ وَ أَدَّى حَقَّنَا

داود بن کثیر از امام صادق علیه‌السلام نقل کرده که آن حضرت فرمود:
حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها دخت حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله برای زوار قبر فرزندش حسین بن علی حاضر شده فَتَستَغفِرُ لَهُم ذُنُوبُهُم و برای گناهان ایشان طلب آمرزش می‌نماید.

مناب

• چهارشنبه
• 2
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 09:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آتش شعله ور بود و حرارتش صورتم را می‌سوزاند

در کتاب ارشاد القلوب ابی محمّد حسن بن محمّد دیلمی (متوفّای ۷۷۱ هـ)، داستان به آتش کشیده شدن در خانه ی حضرت زهرا علیهاسلام و وقایع مربوطه را از زبان خود حضرت زهرا علیهاسلام نقل می‌کند:
فَجَمَعُوا الحَطَبَ الجَزلَ عَلی بابِنا وَ أتَوا بِالنارِ لِیُحرِقُوهُ وَ یُحرِقُونا، فَوَقَفتُ بِعِضادَةِ البابِ وَ ناشَدتُهُم بِاللهِ وَ بِأبِی أن یَکُفُّوا عَنّا وَ یَنصُرُونا.
فَأخَذَ عُمَرُ السَوطَ مِن یَدِ قُنفُذٍ ـ مَولی أبِیبَکرٍ ـ فَضَرَبَ بِهِ عَضُدِی، فَالتَوی السَوطُ عَلی عَضُدِی حَتّی صارَ کَالدُملُجِ وَ رَکَلَ البابَ بِرِجلِهِ فَرَدَّهُ عَلَیَّ ـ وَ أنا ح

• دوشنبه
• 14
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 11:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بیا بیا گل زهرا عزای مادر توست
آخ قربون گریه هاتون امشب چه شبیه مگه ایجوری بی قراری
بیا بیا گل زهرا عزای مادر توست
صفای فاطمیه از صفای مادرتوست
اگر كه سائلم و نوكر همیشه گی ام
فقط به خاطر لطف و عطای مادر توست
می خوای با امام زمان بگی بگو:مادر مادر...داری می ری مادر،كجا می خوای بری مادر
تمام عزت شیعه رحین منت اوست
تمام زندگی ما فدای مادر توست
زندگی چه قابل داره ،دارو ندارم فدات مادر
زنور چادر او ما همه مسلمانیم
نه فقط اون هفتاد تایهودی،هشتاد تا یهودی مسلمان شدند،ما هم تا ابد،اسلام مون مدیون چادر زهرا ست،این چادر نبود فقط،ما نگامون فقط یه چادره،اون خیلی حرف داشت،این چادر سیاه پرچمه تا آخر عمرت،ت

• شنبه
• 24
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 07:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ أَهْلِک أَعْدَاءَهُمْ». [1]

«یا فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ یا بِنْتَ مُحَمَّدٍ یا قُرَّةَ عَینِ الرَّسُولِ یا سَیدَتَنَا وَ مَوْلاتَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِک إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاک بَینَ یدَی حَاجَاتِنَا یا وَجِیهَةً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعِی لَنَا عِنْدَ اللَّهِ». [2]حضرت دست امام مجتبی (ع) را گرفته بود. دومی تو کوچه های باریک بنی هاشم راه را بر ایشان بست و گفت: کجا بودی؟ پیش ابوبکر چه می کردی؟ حضرت گفت: قباله فدک را گرفتم. گفت: قباله رو بده. دست نامحرم با صورت ناموس خدا آشنا شد. م

• چهارشنبه
• 3
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 12:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

السلامُ علَی الجوهرةِ القُدسیَّة فی تعیُّنِ الإنسیّة ، صورةِ النَّفسِ الکُلیّةِ ، جوادِ العالمِ العَقلیّةِ ، بِضعَةِ الحَقیقةِ النَّبویّةِ ، مطلع الأنوارِ العلویّةِ ، عینِ عیونِ الأسرارِ الفاطمیّة ، النّاجیةِ المُنجیّةِ لِمُحبّیها عن النّار ، ثمرة شَجَرة الیقین ، سیدة نساء العالمین ، المعروفة بالقَدْر ، المجهولةِ بِالْقَبرِ ، قُرّةِ عین الرَّسولِ ، الزَّهراءِ البتول ، علیها الصّلوة و السّلام.

بهترین مدح رو امام صادق برای مادرشون خوندن...سئوال کردند آقا جان یا امام صادق "اِنسیة الحَوراء" یعنی چی...؟حضرت گریه کرد...گفت حور العین تو این موجودات، تو فرشته ها، انقدر لطیفه اگه یه برگ گل رو صورتش بش

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 18:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سه ماه آب شدی ، آبرویِ این خانه
سه ماه سوختی از درد ، مثلِ پروانه

سه ماه با غم خون های تازه درگیری
سه ماه دست به دیوار خانه می گیری

سه ماه پا شدی از بستر و زمین خوردی
سه ماه خیره شدی بر در و زمین خوردی

سه ماه لاله دمیده به رویِ پهلویت
سه ماه می شود اصلاً ندیده ام رویت

سه ماه نیمه شب و اشک های پنهانی
سه ماه نافله ات را نشسته می خوانی

سه ماه آرزویِ مرگ می کنی هر شب
سه ماه شانه نخورده به گیسوی زینب

سه ماه هق هق روز و شب حسن بودی
سه ماه بغض گلوی حسین من بودی

سه ماه در قفسِ گریه هام محبوسم
سه ماه رفتنت از خانه گشته کابوسم

سه ماه گرد و غبارِ دلم نخوابیده
سه ماه نورِ طلوعت به من نتابیده

سه م

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 19:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پژوهشگر حوزه دین و فرهنگ در یادداشتی تاکید کردند: هجوم به بیت الوحی و شهید نمودن حضرت محسن علیه السلام قطعی و یقینی است ؛ اما تاریخ دقیق آن مشخص نیست ولی قطعا در دهه اول ربیع الاول نمی باشد اگر کسی یک بار حداقل اصول کافی و منابع اصیل را خوانده باشد هرگز نمی گوید دهه اول ربیع ؛ ایام محسنیه است .این نشان می دهد مدعیان این ایام ؛ با منابع اولیه و اصیل شیعه بیگانه هستند .

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی هدایت‌پرس، متن پیشرو ناگفته‌هایی از حجت‌الاسلام والمسلمین سید حسین خادمیان نوش‌آبادی، از ایام محسنیه است که در قالب یادداشتی به رشته تحریر در آورده است که متن کامل این یادداشت در ادامه در مقابل دیدگان

• پنج شنبه
• 14
• آذر
• 1398
• ساعت
• 09:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

برای علی روزی بزرگتر از دو روز نیامد. روز اول روزی بود که پیغمبر (ص) از دنیا رحلت کرد و روز دوم روزی بود که برخی در سقیفه بنی ساعده نشسته بودند. در طرف راست ابی بکر و مردمان با او بیعت می کردند. ناگاه عمر به او گفت: که ای مرد، اگر علی با تو بیعت نکند چیزی در دست تو نخواهد بود از خلافت. بفرست به طلب او که بیاید و با تو بیعت کند. اینها که با تو بیعت می کنند مردمان پست نادانی هستند.
پس قنفذ را بطلب آن حضرت فرستاد و به او گفت: برو به علی بگو اجابت کن خلیفه رسول خدا را.
قنفذ رفت و پیغام ابوبکر را به آن حضرت رساند و فورا برگشت و به ابی بکر گفت که علی گفت برای تو که رسول خدا(ص) غیر از من احدی را خلیف

• چهارشنبه
• 4
• دی
• 1398
• ساعت
• 10:58
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سیلی زدن خلیفه دوم به مقداد

فلَمّا طَلَعَ الصُّبحُ، أقْبَلَ الناسُ إلی بَیتِ فاطمةَ علیها سلام لِیُصَلُّوا علیها ، وَ رأی المقدادُ أبابَکر فقال له : نَحْنُ دَفَّنَّاها البارحه . فقال عمرُ لأبی بکرٍ : ألَمْ أقُلْ لَکَ أَنَّهُمْ یَفْعَلون کذلک ؟ قالَ مقدادُ : إنَّ فاطمةَ علیها سلام أوْصَتْ بِذلک ؛ أنکم لا تصلُّن عَلیها.
فَرَفع عُمرُ یَدَه و ضَرَبَ علی رأسِ مِقْدادِ و وَجْهَه ضَرْباً عَنیفاً حَتَّی أعیَی مِنْ کِثرةِ الضَّربْ ، و خَلَّصَ الحاضِرُون المِقدادَ مِنْ یَدهِ . وقال المقدادُ :ماتَتْ إبنهُ رسولِ اللهِ علیها السلام وَالدَّمُ یَنزِفُ مِنْ جَنْبِها بِسبَبِ ضربةِ سَیفٍ وسَوْطٍ ضَرَبْتَها أنت

• پنج شنبه
• 3
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 12:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای دوستان فاطمه! علیهاسلام به رشته‌های چادر او بیاویزید

عَن النبی صلی الله علیه و اله: إنَّ اللهَ تَعالى إذا بَعَثَ الخَلائِقَ مِنَ الاَوَّلينَ وَ الآخَرينَ نادى مُنادي رَبَّنا مِن تَحتِ عَرشِه:يا مَعشَرَ الخَلائِقَ غُضُّوا أبصارَكُم لِتَجوزَ فاطِمَةُ بِنتُ مُحَمَدٍ سَيِدَةُ نِساءِ العالَمينَ عَلَى الصِراطِ .
(فَيَغِضُ الخَلائِقُ كُلُهُم أبصارَهُم ، فَتَّجُوزُ فاطِمَةُ عَلى الصِراطِ) لا يَبقى أحَدٌ فِي القيامَةِ إلّا غَضَّ بَصَرَهُ عَنها إلا مُحَمَّدٍ وَ عَلياً وَ الحَسَنَ وَ الحُسَينَ وَ الطاهِرُونَ مِن أولادِهِم فَإنَّهُم مَحارِمُها، فَإذا دَخَلَت اَلجَّنَةَ بَقي مِرطُها مَمدُوداً عَلَى الص

• یکشنبه
• 6
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 09:28
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مصائب بعد از شهادت

قالَ عمّارُ: مَضَیْتُ إلی دارِ سَیّدی وَ مولای أمیرِ المُؤمنین عَلیهِ السلامُ فاسْتَأْذَنْتُ الدُّخُولَ علیه ؟ فَأَذَّنَ لی...
فَدَخَلْتُ عَلیهِ، فَوَجَدْتُه جالساً جلسةَ الحَزینِ الکَئیبِ و الحَسَنُ علیه‌السلام عَنْ یمینه و الحُسَیْنُ عَلیه السلام عَنْ شِمالِه وَ هُوَ تارةً یَلْتَفِتُ إلیَ الحُسَینِ علیه‌السلام و یَبْکی ... فلَمّا نَظَرتُ إلی حالِه وَ حالِ وُلدِه ، لَمْ أَمْلِکْ نَفْسی دُونَ أَنْ أَخَذَتنی العبرةُ وَ بَکیْتُ بُکاءً شدیداً ، فَلَمّا سَکَنَ نَشیجی قلتُ : سَیّدی! أَتأْذَنُ لی بِالکَلامِ ؟ قال: « تَکَلَّمْ یا أَبَا الیَقْظان» قُلتُ : سَیّدی! إِنَّکُم تَأمُرونَ

• دوشنبه
• 14
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 11:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

روز شهادت

قال حسین بن محمد الدرازی فی ذکر مرض وفاة فاطمة علیها سلام:
فَلمّا کانَ فی بعضِ الایامِ. دَخَلَ امیرُ المؤمنین علیه‌السلام علی فاطمةَ سلامُ الله عَلَیها وَ هِی فِی الحُجرَةِ الطاهِرَةِ فَرَآها عَجِنَتْ عجیناً للخُبزِ و وَضعتْ طیفاًفی الماءِ لِتَغسِلَ به رَأسَ وَلَدَیْها الحسنِ و الحسینِ عَلَیهِما السَّلام مُتَعَجِّبٌ اَمیرُ المُومِنین مِن ذلک وَقالَ یا بِنتَ رَسُولِ اللهِ ما عَهِدتُک تَشتَغِلینَ بِعمَلیْنِ مِن اعمالِ الدُنیا فی یَومٍ واحِدٍ وَ ما أظُنُّهُ إلّامِن سَبَبٍ.
فَبَکَتْ فاطمةُ عَلَیهَا السَّلام وَ تَحَّدَرتْ عَبَراتُها وَجَناتَها و قالتْ : یا أمیرَ المؤمنین علیه السلام ، هذ

• دوشنبه
• 14
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 11:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

علی(ع) زهرا را در هفت پارچه کفن کرد، اینک می خواهد کفن را ببندد، ولی معمول است قبل از این که بندهای کفن را ببندد، فرزندان وکسان و نزدیکان شخص درگذشته را می خوانند و اجازه می دهند که باز دیداری از او کنند.
امام (ع) هم صدا زد: «ای حسن، ای حسین، ای زینب، ای ام کلثوم! بیایید و بشتابید و توشه از دیدار مادرتان برگیرید که دیگر او را نخواهید دید.»
یتیمان زهرا(ع) بعد از آن که پدر اذن دیدار دارد، شتابان آمدند و با ناله جانسوز و شیون صدا می زدند: وا حسرتا.... .
این صدای شیون، قلب مادر مهربان را تکان داد، اما نه مختصر، بلکه به اندازه ای که دست هایش از کفن به سوی فرزندان بیرون امد.
امیرالمومنین(ع) می فرمای

• چهارشنبه
• 21
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 10:11
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

نقل است که علی(ع) از شخصی یهودی قدری جو به عنوان قرض خواست و او از آن حضرت به عنوان گرو چیزی خواست. آن جناب چادر فاطمه(س) را که از پشم بود به او رهن داد و یهودی آن را در خانه خود برد و در اطاقی گذارد، چون شب شد، زن او داخل آن اطاقی که چادر فاطمه(س) در آن بود شد و نور مشتعل بر افروخته ای را دید که همه اطاق را روشن کرده، پس به نزد شوهر خود رفت و به او خبر داد که چنین نور بزرگی را در آنجا دیده. شوهر یهودی او تعجب کرد. فراموش کرده بود که چادر فاطمه(س) را در آنجا گذارده. شتابان از جا برخاست و در آن اطاق داخل شد. دید روشنی و شعاع چادر را که از نزدیک مانند ماه شب چهارده می درخشد و خانه را پر کرده. خو

• دوشنبه
• 1
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 10:36
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

«يَا فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ يَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ يَا قُرَّةَ عَيْنِ الرَّسُولِ يَا سَيِّدَتَنَا وَ مَوْلَاتَنَا إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِكَ إِلَى اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنَا يَا وَجِيهَةً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعِي لَنَا عِنْدَ اللَّهِ». [1]

به خانه امیرالمؤمنین آمدند؛ ناموس حضرت زیر دست و پای دشمن بود، حضرت ردایش را روی فاطمه انداخت ...

دست امیرالمؤمنین بسته بود، ولی حضرت می دید که ناموس خدا بین در و دیوار است ...

صدای فاطمه بلند شد:«يَا أَبَتَاهْ يَا رَسُولَ اللَّهِ هَكَذَا كَانَ يُفْعَلُ بِحَبِيبَتِكَ وَ ابْنَتِكَ، آهِ يَا فِضَّةُ إِلَيْك

• پنج شنبه
• 4
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 12:55
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امشب شهادت بانویی است که فرزندانش هر وقت به یادش می افتادند اشک می ریختند. امام جواد (ع) در سن چهار سالگی به یاد مصائب مادر اشک ریخت؛ امام صادق (ع) همین که نام مادر را می شنید اشکش جاری می گشت؛[1] امام باقر (ع) تب نموده بود وقتی آب به سر و رو می ریخت به یاد مادر می افتاد؛ امام سجاد (ع) بر فراز منبر شام به وجود زهرا افتخار می کند، و امیرالمؤمنین (ع) در نامه ای به معاویه می نویسد:«لِیَ الفَخر بِفاطمه»

مصیبت فاطمه مثل قبرش مخفی است. مصیبت ها زیاد است، شاید مثل همین روزهایی امیرالمؤمنین کنار بستر فاطمه نشسته است و زهرا در حال وصیت به اوست. تعبیر تاریخ این است:«أَخْرَجَ مَنْ کَانَ فِی الْبَیْت»[2]

• دوشنبه
• 8
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:50
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ببین التماسِ دلِ دخترت رو
چرا جمع کردی دیگه بسترت رو؟

میشه دیگه امشب تو روت رو نگیری
بدونِ من آخه کجا داری میری؟

نمیگی که بی تو یه خونه خرابم
برا هر سلامم کی میده جوابم؟

شده بستر تو پر لاله بازم
آخه کار من نیست که تابوت بسازم

مرو یار حیدر....

* بي بي چشمش به تابوت افتاد...خودش سفارش داد...گفت: اینا چیه.؟گفتن: خانوم در حبشه کسی از دنیا میره...تو اینا قرار میدن...بهش میگن: تابوت...فرمود: از اینا برا من هم درست کنید...فرمود: میخوام برآمدگی بدن من مشخص نشه...
گرچه کسی هم نیست و نمیتونه ببینه ،آخه ايشان طاهره است...اما بی بی به ما یاد داد...حجاب یعنی این....*

به تابوتِ دیگه، تمام حواست
بازم خ

• دوشنبه
• 8
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 19:33
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آتش گرفت سینه و پهلو،شانه ات
دشمن چرا زده است چنین تازیانه ات؟
از میخ در نگویم و جسمِ نحیف ِ تو
از بی گناه کشتن ِ طفلِ شریفِ تو
آری سخن نگویم از هنگامه ی علی
آن دست که جدا نشد از جامه ی علی
بازو نثارِ راه علی کرد تا ابد
باید که حفظ جانِ ولی کرد تا ابد

*یک دونه از این مصیبت ها برای یک آدم معمولی،یه جو فقط غیرت و مردانگی داشته باشه،زمین میزنه اون رو..یه دونه ازاین مصیبت ها...فاتحِ بدر خیبر رو داریم می گیم...*

فاطمه ببین گریونم
روضه ی تو رو می خونم
بی تو من چطور آروم بمونم
برگرد داره می باره اشک ِ دخترت
برگرد به جون این شهیدِ بی سرت
برگرد تا که خونه بازم صفا بگیره
برگرد نبودنت دلم رو میشکنه
برگ

• یکشنبه
• 14
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حالات ایام بستری حضرت زهرا سلام الله علیها

روایت شده آن حضرت بعد از پدرش دستمال مصیبت بر سر بسته در حالتی که جسم او کاهیده شده و رکن او منهدم شده و چشمش گریان بود و سوزش دل او زیاد بود. ساعتی بعد از ساعتی غش می کرد(۱) و می گفت به دو فرزند خود که کجا رفت پدر شما که شما را گرامی می داشت و هر مرتبه ای شما را بلند می کرد؟ کجا رفت پدر شما که از همه مردمان بیشتر به شما مهربان بود و نمی گذاشت روی زمین راه روید؟ و دیگر نمی بینیم او را که این در را بر روی شما باز کند هرگز شما را بر گردن خود سوار کند، چنانچه همیشه این کار را با شما می کرد.
پس بیمار شد و چهل روز بیماری او طولانی شد. پس ام ایمن و اسما بن

• پنج شنبه
• 28
• آذر
• 1398
• ساعت
• 13:45
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

فاطمه عليهاسلام ریشه شرافت، کرامت و نیکویی

قال رسول اللّه صلی‌الله‌عليه‌وآله: وَ لَو كانَ الحُسنُ شَخصاً لكانَ‏ فاطِمَةَ عَلیهاسلام، بَل هِي أعظَمُ، إنَّ‏ فاطِمَة اِبنتَي‏ خَيرُ أهلِ الأرض عُنصراً، وَ شَرفاً، وَ كرَماً.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: اگر حُسن و نیکویی شخصیت می‌یافت به شکل فاطمه علیهاسلام می‌بود، بلکه فاطمه علیهاسلام از آن اعظم و بزرگ‌تر است. همانا دخترم فاطمه علیهاسلام بهترین اهل زمین از لحاظ ریشه و شرافت و کرامت است.

منابع:
فاطمه الزهرا آیت عظمه الله، صفحه ۱۲۴
برگرفته از کتاب فاطمیه ماثور، حجه الاسلام شیخ محسن حنیفی، صفحه ۲۹

• چهارشنبه
• 2
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 09:34
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دشمن من و رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را آگاه مکن!

آن حضرت خطاب به امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود:
اُوصِیکَ اَنْ لایَشْهَدَ اَحَدٌ جِِنازَتِی مِنْ هؤلاءِ الَّذینَ ظَلَمونِی وَ اَخَذوا حَقِّی فَاِنَّهُمْ عَدُوِّی وَ عَدُوُّ رَسولِ اللهِ وَ لا تَتْرُکْ اَنْ یُصَلِّیَ عَلَیَّ اَحَدٌ مِنْهُمْ وَ لا مِنْ اَتْباعِهِمْ وَ ادْفِنِّی فِی الَّیْلِ اِذا هَدَأت الْعُیُونُ وَ نَامَتِ الاَبْصارُ.

ای علی علیه‌السلام تو را وصیت می‌کنم هیچ یک از آنان که به من ظلم روا داشتند و حق مرا غصب کردند، نباید در تشییع جنازه من شرکت کنند؛ زیرا آن‌ها دشمنان من و دشمنان رسول خدا هستند و اجازه نده که فردی از آن‌ها و پ

• یکشنبه
• 6
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 09:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یا علی علیه السلام! مرا یاد کن

او در لحظه‌های واپسین زندگی به امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود:
قالت: یا اَبَاالْحَسَنِ لَمْ یَبْقَ لِی اِلاّ رَمَقٌ مِنَ اَلْحَیاةِ وَ حَانَ زَمانُ الرَّحِیلِ وَالْوِداعِ فَاسْتَمِعْ کَلامِی فَاِنَّکَ لا تَسْمَعُ بَْعدَ ذلِکَ صَوْتَ فاطِمَةَ أبَداً اوُصیکَ یَا اَبَاالْحَسَنِ اَنْ لا تَنْسَانِی وَ تَزُورَنی بَعدَ مَمَاتِی؛

ای اباالحسن! برای من لحظه‌ای بیش از زندگانی نمانده است و زمان کوچ و خداحافظی فرارسیده است. سخنان مرا بشنو؛ زیرا پس از این صدای فاطمه علیها سلام را هرگز نخواهی شنید. ای اباالحسن! تو را وصیّت می‌کنم که مرا فراموش نکنی و پس از وفات من همواره مر

• دوشنبه
• 14
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 11:39
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پاسی از شب گذشته و سر و صداها خوابیده بود و دیدگان به خواب رفته بودند که علی(ع) از جا برداشت تا وصیت های فاطمه زهرا(ع) را عملی سازد.

آری؛ آن بدن نحیف را که مصائب فراوان، چونان هلال ماه ذوبش ساخته بود؛ آری آن بدن پاک را روی دست خویش حمل کرد تا مراسم اسلامی را در موردش جاری فرماید. آن بدن پاک را روی محل غسل قرار داد. و همان گونه که حضرت صدیقه خواسته بود لباس فاطمه از تن بیرون نیاورد، زیرا که نیازی نبود جامه را از آن بدنی که خدای متعال پاکش قرار داده بیرون کند (و شاید فاطمه(ع) از فرط حیا و شرم نمی خواست شوهر بزرگوارش اثر صدمه در و تازیانه و غلاف شمشیر را به پشت و پهلو و بازوی همسرش ببیند، چنان ک

• چهارشنبه
• 21
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 10:19
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار