ز هجر تو شدم حیران و نالان
شبیه مرغ پر بسته به زندان
ندارم طاقت هجران و دوری
«شده پُر چوب خطّ جمعه هامان!»
شاعر : روح اله گائینی
دلم سودای دلتنگی نداره
شده خاکستر و زنگی نداره
نمی گویم که من چشم انتظارم
«حنایم پیش تو رنگی نداره»
شاعر : روح اله گائینی
ز هجر روی تو زار و حزینم
به اشک و آه حسرت ها عجینم
هزاران جمعه رفته کی میایی؟
«منِ بیچاره خاکستر نشینم»
شاعر : روح اله گائینی
بهار آمد کجایی یابن زهرا
دل ما را ربایی یابن زهرا
بهار ما بدون تو خزان است
بگو پس کی میایی یابن زهرا
شاعر : روح اله گائینی
شکوه آل طاها ، کی میایی؟
شمیم یاد زهرا ، کی میایی؟
نمی دانم کدامین جمعه آیی؟
شده آدینه، یلدا ، کی میایی؟
شاعر : روح اله گائینی
ای کاش به دشت تشنه باران برسد
وز بانگ اناالمهدی او جان برسد
ای کاش که کوتاه شود فاصله ها
آدینه ی انتظار پایان برسد
شاعر : روح اله گائینی
گم کرده دل طریق رسیدن به یار را
باید سپـرد دست خود یار کار را
افتاده ام زچشم تو،یا رفته ام ز یاد
بر دل تفقّـدی،بنگر حال زار را
ای ترجمان عزت حق،منجی زمان
ای معنی حیات طیبه این روزگار را
کی میرسی که فصل غم از یادها رود
دل منتظـر به ره که ببیند بهار را
من بی هوای عشق تو بر باد می شوم
بر این خزان زده برسان برگ وبار را
ما را مدینه همره خود بر به سوی یاس
برعاشقان خسته نشان ده مزار را
هرجا که ذکر روضۀ عباس می شود
بر مجلسش رسان دل بر غم دچار را
چون میثمم هماره دم از عشق می زنم
عمـریست می کشم به سر شانه دار را
شاعر : وحید دکامین
آوازه ی انتظار عالمگیر است
چشم و دل عاشقان به پیشت گیر است
ظلمی که به عالمی روا داشته اند
هر لحظه که زودتر بیایی دیر است؟!
شاعر : روح اله گائینی
آوازه ی غربتت اسیرم کرده
از هر چه در عالم است سیرم کرده
من منتظر ظهور هستم اما
هر ثانیه انتظار پیرم کرده؟!
شاعر : روح اله گائینی
از دوری تو غصه و ماتم دارم
صدها گله از عالم و آدم دارم
تا آنکه تو را ببینمت مهدی جان
امّید به آن جمعه ی مبهم دارم
شاعر : روح اله گائینی
گردیده سیاه، روز من همچو شبم
از دوری تو همیشه در تاب و تبم
تا صبح وصال تو میسر نشود
عجّل لولیک الفرج ذکر لبم
شاعر : روح اله گائینی
ای کاش که سیماش هویدا می شد
امر فرجش ز غیب امضا می شد
ای کاش که با بانگ اناالمهدی او
بر شیعه عیان، تربت زهرا می شد
شاعر : روح اله گائینی
دیدار تو ای کاش میسّر می شد
شب های فراق تو دگر سر می شد
ای کاش که با ظهور تو مهدی جان
بر شیعه عیان تربت مادر می شد
شاعر : روح اله گائینی
تا كجا فاصله افتاد ميان من و تو
چند فرسنگ جدايست مكان من تو
كاشكي خير نبيند دلش اتش گيرد
باني اين همه دوري ميان من و تو
چند سال است قنوت من و تو يكسان است
ايه هاي فرج روي زبان من و تو
نقطه مشترك ماست همين هم خوبست
اشك سرخي كه مسيحاي نشان من و توست
باز هم جمعه شد و نبض زمان بالا رفت
مثل اين ثانيه ها و ضربان من و تو
شاعر : حسن کردی
یک اربعین ای دلربا من گریه کردم
در تکیه ها و روضه ها من گریه کردم
وقتی شنیدم که شما صاحب عزایی
بهر تسلای شما من گریه کردم
هر ساله در بزم عزا ماه محرم
با جمله آقا بیا من گریه کردم
اشکی اگر جاری شده از دیده من
نذر تو ای صاحب عزامن گریه کردم
جایی که چشمان شما خون گریه کرده
دریای اشک تو کجا من گریه کردم
یک سال دیگر آمد و همچون همیشه
چونکه تو ختم کربلا من گریه کردم
شاعر : عباس شاکری
دنیای بدی شده عجب دنیایی
با این همه عاشق تو ولی تنهایی
گرچه نشدم نوکر خوبی اما
کردی تو برای نوکرت آقایی
از تو کرم و عنایت و لطف آقا
از من گنه و خیانت و رسوایی
دنبال همینم که ببینم روزی
در گوشه هیئت از تو رد پایی
خواهم که میان روضه جان بسپارم
پای قدمت اگر کرم فرمایی
شیدای توام دگر ندارم طاقت
آقا چه کنم از این غم شیدایی
من هر شب جمعه کربلایی هستم
زیرا شب جمعه کربلا می آیی
شاعر : عباس شاکری
بیا به بزم عزای محرمم آقا
دوباره شکر خدا زیر پرچمم آقا
فدای شال عزایی که گردنت کردی
ببین که از غم جدت پز از غمم آقا
بیا ببین که سر سفره کرم هستم
بیا ببین که حسین گوی عالمم آقا
دلم شکسته چو شیشه ای نمی آیی
عزیز فاطمه آخر من آدمم آقا
ز جور و ظلم و جفایی که مرتکب گشتم
گسسته بار دگر عهد محکمم آقا
برای خیمه سبز تو بی قرارم من
منی که عاشق گیسوی پر خمم آقا
نظر نکن به گناهان نظر بکن امشب
به گریه ها و به این توشه کمم آقا
شاعر : عباس شاکری
در حسرتم که دلبر عالم ببینمت
روزی مقابلت بنشینم ببینمت
در آرزوی روز وصال که یک دمی
پای تو را به دیده گذارم ببینمت
دارم نظر به کعبه که هنگامه ظهور
پای صفا و مروه و زمزم ببینمت
تا روز مرگ و حادثه چیزی نمانده است
باید عزیز فاطمه کم کم ببینمت
آقا اگر که مردم و رفتم به زیر خاک
نزدم بیا که لااقل اندم ببینمت
با این بهانه راهی هر خیمه می شوم
شاید کهزیر بیرق و پرچم ببینمت
ای سفره داره مجلس ماتم چه می شود
در خیمه عزای محرم ببینمت
شاعر : عباس شاکری
جمعه ها روز انس با مهدی است
بهترین ذکر جمعه یا مهدی است
حاجت از حجت خدا خواهید
به خدا حجت خدا مهدی است
هر که را در جهان امامی هست
اهل عالم! امام ما مهدی است
با دو بال غدیر و عاشورا
اوج پرواز شیعه تا مهدی است
چارده وجه چارده معصوم
ز ابتدا تا به انتها مهدی است
حجر الاسود و حطیم و مقام
زمزم و مروه و صفا مهدی است
زخمی زخم سینه زهرا
وارث خون کربلا مهدی است
چارده قرن هم سخن شب و روز
با سر نوک نیزه ها مهدی است
ما دعا بر ظهور او کردیم
روح آمین این دعا مهدی است
چشم دل باز کن ببین « میثم »
شیعه هر جا که هست با مهدی است
شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار
درد شیعه عاقبت دوا می شه مهدی میاد
به خدا حاجتامون روا می شه مهدی میاد
در آتشکده ها، بتخونه ها بسته می شه
در کعبه به روی ما وا می شه مهدی میاد
آقامون میاد مدینه همه عالم می بینن
قبر زهرا عاقبت پیدا می شه مهدی میاد
سیدا! همون که بر مادرتون سیلی زده
پیش چشم همتون رسوا می شه مهدی میاد
حالا که پشت بقیع نمیگذارن گریه کنید
عقده هاتون تو مدینه وا می شه مهدی میاد
علم آقاتونو رو دوش عباس می بینید
همه جا صحنه کربلا می شه مهدی میاد
همگی آب فرات از کف عباس می گیرید
دوباره سردارتون سقا می شه مهدی میاد
صحنه قیامتو روز ظهورش می بینید
صداهاتون همه یا زهرا می شه مهدی میاد
گل لبخند علی اصغرو اون روز می بینید
چش
سیاهی شب از این بیشتر نخواهد شد
گمان کنم تو نباشی سحر نخواهد شد
خلاصه وار بگویم بیا دلم تنگ است
که حرفهایم از این مختصر نخواهد شد
به خواب می روم و پا به پات می آیم
بیا قشنگتر از این سفر نخواهد شد
همیشه موقع باران که چتر لازم نیست
بدون تو تن این خاک تر نخواهد شد
چه قدر در بزنم خانه های خالی را؟
شبیه من احدی دربه در نخواهد شد
بنام دوست صدا کن مرا که غیر از این
شناسنامه ی من معتبر نخواهد شد
دارد جهان به نقطه ي شر مي رسد بيا
دائم به گوش، زنگ خطر مي رسد بيا
اين روزها فقط خبر مرگ مي دهند
بي شك به محضر تو خبر مي رسد بيا
آقا جسارت است ولی دیر می شود
اصحابتان به چند نفر مي رسد؟بيا
فرموده است جدّ شما كه: درخت دين
با هرم دستهات به بر مي رسد بيا
خورشيد فاطمي! تو به هر ذرّه بنگري
بي شك به عرش اهل نظر مي رسد بيا
ظلم است در سراسر دنیای بعد تو
اين حرفها به گوشت اگر مي رسد بيا
آقا ببخش ! بچّگي ام را به دل نگير
صبرم چقدر زود به سر می رسد بیا
ای سایه ی پناه تو بر سر بیا بیا
ای یادگار زمزم و کوثر بیا بیا
دنیای بی تو شد قفس زندگی من
هر لحظه بی تو لحظه ی آخر بیا بیا
دیگر بهار رنگ خزان شد بدون تو
گل های رازقی همه پرپر بیا بیا
دیگر زمانه پر ز یزید و ز ملجم است
با ذوالفقار حضرت حیدر بیا بیا
کوچه به راه مقدم سبزت نشسته است
ای روضه خوان روضه ی مادر بیا بیا
از حمله ای که خانه مولا عدو زده
زخمی تمام بال کبوتر بیا بیا...
شاعر : روح اله گائینی
ای پادشاه انس و جان برگرد برگرد
ای وارث هفت آسمان برگرد برگرد
هر صبح جمعه ازفراقت تا بیایی
هستیم ما ندبه کنان برگرد برگرد
امشب نمی دانم کجای این جهانی
در سهله ای یا جمکران برگرد برگرد
خانه به دوش دیدنت تا صبح محشر
در جای جای این جهان برگرد برگرد
از دست روشن فکرها و طعنه هاشان
آزرده از زخم زبان برگرد برگرد
ماه محرم آمد و در شهر کوفه
یک عده با تیر و کمان برگرد برگرد
از کربلا تا شام و تا کوفه نظر کن
سرها به نیزه بر سنان برگرد برگرد
شاعر : روح اله گائینی
ای مسیح قلب بیمارم بیا
ای همه برگ و همه بارم بیا
دیگر از چشم انتظاری خسته ام
خون به جای اشک می بارم بیا
لحظه ای بی تو برایم قرن ها
تشنه ی یک لحظه دیدارم بیا
دل بریدم از زمین و آسمان
ماه من تنها تو را دارم بیا
کار من آخر کشیده بر جنون
همچو حلاج سر دارم بیا
گاه فکر کوچه و گه کربلا
گاه فکر میخ دیوارم بیا
شاعر : روح اله گائینی
چرا غیبت مولا کمی طول کشیده
چرا چشم من و تو رخ ماه ندیده
چرا گوش من و تو صدایش نشنیده
صدایی که همه حاکی از آن غربت مولاست
همه مدعی عاشقی و او تک و تنهاست
به ظاهر همه آماده آن صبح ظهوریم
همه جان به کف آماده آن وقت حضوریم
ولی ما خودمانیم
چقدر از پسر فاطمه دوریم...
•
چرا در همه عمر
رضای دل خود را به رضایش نفروشیم
عطایش به لقایش بفروشیم
همه دیده به راه پسر فاطمه هستیم
همه مست الستیم
همه منتظر بانگ اناالمهدی مولا بنشستیم
ولی ما خودمانیم
همه عهد گسستیم
به هر جای نشستیم
به هر صبح و به هر شام
دل مهدی زهراست شکستیم...
•
چرا عمر من و تو
خزان بی بهار است
مسلمانیمان هم
همه حرف و شعار است
همه نیمه شعبان فق
ای صد هزار جان گرامی فدای تو *
عالم کم است تا که شود رو نمای تو
نامت همیشه و همه جا ذکر هر لب است
خالی بُود میان همه لیک جای تو
از درگه تو جای دگر من نمی روم
پر می زند دلم به خدا در هوای تو
روزی که می رسی همه ی خلق و انبیا
هستند زیر سایه ی سبز لوای تو
خوش باشد این دلم که شود ایها العزیز
روز فرج سیاهی لشگر برای تو
ناقابل است جان من و مثل من ولی
ای صد هزار جان گرامی فدای تو
*صائب تبریزی: ای صد هزار جان مقدس فدای تو...
شاعر : روح اله گائینی
الا که بی گل رویت بهار، پائیز است
شب فراق تو با غصه، دل گلاویز است
تفألی که به حافظ زدم جوابم داد
( که موسم ورع و روزگار پرهیز است )
تمام شهر دل از دوری تو شاکی شد
که جای صبرنمانده ست و کاسه لبریز است
بدون یاد تو و بی وجود تو مهدی
تمام لحظه ی عمرم همه غم انگیز است...
شاعر : روح اله گائینی
گرد غریبی بر رخ مهدی نشسته
جرم و گناهم قلب مهدی را شکسته
در بین مردم عاشقی چشم انتظارم
شب تا سحر از هجر او دل بیقرارم
مردم گمان دارند من مشتاق اویم
نه دوست دارم راستش را من بگویم
من عاشقی سر تا به پا بی رنگ و بویم
طبلی که توخالیست من تمثال اویم
هر شام جمعه در دل خود شادمانم
در گفتگو با خالق هفت آسمانم
این صبح جمعه خوب شد رعدی نیامد
این صبح جمعه خوب شد مهدی نیامد
چون کارهایم جملگی نیمه تمامند
هر یک مقدم بر ظهور آن امامند
چند ماه دیگر گر بیاید مشکلی نیست
آقا بیاید یا نیاید مشکلی نیست؟!!
ای وای بر من عاشقی بی عار و دردم
در حقّ مولایم چرا اجحاف کردم
مهدی که بر درد همه عالم طبیب است
در بین شیعه پ
دارم دعا ای کاش مهدی را ببینم
یا لحظه ای در محضر آقا نِشینم
گیرم که دیدم مهدی صاحب زمان را
آن منجی و مرهم به درد شیعیان را
در حیرتم با آن همه جرم و گناهم
آیا کند آن مهربان یک دم نگاهم
شکی ندارم مهدی زهرا رئوف است
قلبش به مانند نبی قلبی عطوف است
امّا منم شرمنده از دیدار رویش
چون برده ام با هر گنه من آبرویش
دارم دعا ای کاش مهدی را نبینم
یا لحظه ای در محضر مولا نَشینم
چون گر بپرسد در جواب خوبی ما
از چه گنه کردی شکستی قلب ما را...
شاعر : روح اله گائینی
