ز هجر روی تو دل غصه ها خورد
حساب جمعه ها از خاطرم برد
که این آدینه هم آقا نیامد
غروب جمعه ای دیگر دلم مُرد
شاعر : روح اله گائینی
شبی یاد تو را در خواب کردم
دلم را باز هم بیتاب کردم
ز بس دیر آمدی یاد تو را من
به لوح سینه ی خود قاب کردم
شاعر : روح اله گائینی
دلی شفاف چون آیینه داری
زلال ، امّا غمی دیرینه داری
ظهورت جمعه ای دیگر اگر شد
سکوتی تلخ در آدینه داری
شاعر : روح اله گائینی
دوباره جمعه و چشم انتظاری
دوباره جمعه و دل بیقراری
دوباره این دل طوفانی من
بخواند ندبه ای با آه و زاری
شاعر : روح اله گائینی
امون از دست این دور و زمونه
دل آدینه هامون غرق خونه
بدون تو نه سبزی و بهاری
بهار لحظه هامون چون خزونه
شاعر : روح اله گائینی
بیا که ظلم در حال شیوع است
علامات ظهورت در شروع است
بیا ای آفتاب عالم آرا
که این آدینه هنگام طلوع است
شاعر : روح اله گائینی
دلم در عشق تو نفی بلد شد
غروب جمعه بی حدّ و عدد شد
به جرم غیبت کبرایت آقا
گمانم جمعه هم حبس ابد شد
شاعر : روح اله گائینی
شروع قصه و آن ترک اولی
سقوط از جنّتِ آدم و حوّا
خدایا آخر قصه تو خوش کن
که آید از سفر مهدی زهرا
شاعر : روح اله گائینی
به دل عشق ته مادرزاد دیرم
ز هجر روی ته فریاد دیرم
برای دیدنت تا صبح جمعه
به دستم تیشه ی فرهاد دیرم
شاعر: بابا طاهر عریان
غم عالم نصیب جان ما بی
که ماه روی گل از ما جدا بی
نمی دونم کجا منزل گزیده
مدینه، کاظمین، یا کربلا بی
شاعر : بابا طاهر عریان
به دریای غمت دل غوطه ور بی
چو دریایی مرا اشک بصر بی
ز هجرونت ندانم راه چاره
من بیچاره را خون جگر بی
شاعر : بابا طاهر عریان
فلک زار و نزارم کردی آخر
غریب این دیارم کردی آخر
سراپا سوختم در حسرت یار
خزان بی بهارم کردی آخر
شاعر : بابا طاهر عریان
ز هجر تو شدم حیران و نالان
شبیه مرغ پر بسته به زندان
ندارم طاقت هجران و دوری
«شده پُر چوب خطّ جمعه هامان!»
شاعر : روح اله گائینی
دلم سودای دلتنگی نداره
شده خاکستر و زنگی نداره
نمی گویم که من چشم انتظارم
«حنایم پیش تو رنگی نداره»
شاعر : روح اله گائینی
ز هجر روی تو زار و حزینم
به اشک و آه حسرت ها عجینم
هزاران جمعه رفته کی میایی؟
«منِ بیچاره خاکستر نشینم»
شاعر : روح اله گائینی
بهار آمد کجایی یابن زهرا
دل ما را ربایی یابن زهرا
بهار ما بدون تو خزان است
بگو پس کی میایی یابن زهرا
شاعر : روح اله گائینی
شکوه آل طاها ، کی میایی؟
شمیم یاد زهرا ، کی میایی؟
نمی دانم کدامین جمعه آیی؟
شده آدینه، یلدا ، کی میایی؟
شاعر : روح اله گائینی
ای کاش به دشت تشنه باران برسد
وز بانگ اناالمهدی او جان برسد
ای کاش که کوتاه شود فاصله ها
آدینه ی انتظار پایان برسد
شاعر : روح اله گائینی
گم کرده دل طریق رسیدن به یار را
باید سپـرد دست خود یار کار را
افتاده ام زچشم تو،یا رفته ام ز یاد
بر دل تفقّـدی،بنگر حال زار را
ای ترجمان عزت حق،منجی زمان
ای معنی حیات طیبه این روزگار را
کی میرسی که فصل غم از یادها رود
دل منتظـر به ره که ببیند بهار را
من بی هوای عشق تو بر باد می شوم
بر این خزان زده برسان برگ وبار را
ما را مدینه همره خود بر به سوی یاس
برعاشقان خسته نشان ده مزار را
هرجا که ذکر روضۀ عباس می شود
بر مجلسش رسان دل بر غم دچار را
چون میثمم هماره دم از عشق می زنم
عمـریست می کشم به سر شانه دار را
شاعر : وحید دکامین
آوازه ی انتظار عالمگیر است
چشم و دل عاشقان به پیشت گیر است
ظلمی که به عالمی روا داشته اند
هر لحظه که زودتر بیایی دیر است؟!
شاعر : روح اله گائینی
آوازه ی غربتت اسیرم کرده
از هر چه در عالم است سیرم کرده
من منتظر ظهور هستم اما
هر ثانیه انتظار پیرم کرده؟!
شاعر : روح اله گائینی
از دوری تو غصه و ماتم دارم
صدها گله از عالم و آدم دارم
تا آنکه تو را ببینمت مهدی جان
امّید به آن جمعه ی مبهم دارم
شاعر : روح اله گائینی
گردیده سیاه، روز من همچو شبم
از دوری تو همیشه در تاب و تبم
تا صبح وصال تو میسر نشود
عجّل لولیک الفرج ذکر لبم
شاعر : روح اله گائینی
ای کاش که سیماش هویدا می شد
امر فرجش ز غیب امضا می شد
ای کاش که با بانگ اناالمهدی او
بر شیعه عیان، تربت زهرا می شد
شاعر : روح اله گائینی
دیدار تو ای کاش میسّر می شد
شب های فراق تو دگر سر می شد
ای کاش که با ظهور تو مهدی جان
بر شیعه عیان تربت مادر می شد
شاعر : روح اله گائینی
تا كجا فاصله افتاد ميان من و تو
چند فرسنگ جدايست مكان من تو
كاشكي خير نبيند دلش اتش گيرد
باني اين همه دوري ميان من و تو
چند سال است قنوت من و تو يكسان است
ايه هاي فرج روي زبان من و تو
نقطه مشترك ماست همين هم خوبست
اشك سرخي كه مسيحاي نشان من و توست
باز هم جمعه شد و نبض زمان بالا رفت
مثل اين ثانيه ها و ضربان من و تو
شاعر : حسن کردی
یک اربعین ای دلربا من گریه کردم
در تکیه ها و روضه ها من گریه کردم
وقتی شنیدم که شما صاحب عزایی
بهر تسلای شما من گریه کردم
هر ساله در بزم عزا ماه محرم
با جمله آقا بیا من گریه کردم
اشکی اگر جاری شده از دیده من
نذر تو ای صاحب عزامن گریه کردم
جایی که چشمان شما خون گریه کرده
دریای اشک تو کجا من گریه کردم
یک سال دیگر آمد و همچون همیشه
چونکه تو ختم کربلا من گریه کردم
شاعر : عباس شاکری
دنیای بدی شده عجب دنیایی
با این همه عاشق تو ولی تنهایی
گرچه نشدم نوکر خوبی اما
کردی تو برای نوکرت آقایی
از تو کرم و عنایت و لطف آقا
از من گنه و خیانت و رسوایی
دنبال همینم که ببینم روزی
در گوشه هیئت از تو رد پایی
خواهم که میان روضه جان بسپارم
پای قدمت اگر کرم فرمایی
شیدای توام دگر ندارم طاقت
آقا چه کنم از این غم شیدایی
من هر شب جمعه کربلایی هستم
زیرا شب جمعه کربلا می آیی
شاعر : عباس شاکری
بیا به بزم عزای محرمم آقا
دوباره شکر خدا زیر پرچمم آقا
فدای شال عزایی که گردنت کردی
ببین که از غم جدت پز از غمم آقا
بیا ببین که سر سفره کرم هستم
بیا ببین که حسین گوی عالمم آقا
دلم شکسته چو شیشه ای نمی آیی
عزیز فاطمه آخر من آدمم آقا
ز جور و ظلم و جفایی که مرتکب گشتم
گسسته بار دگر عهد محکمم آقا
برای خیمه سبز تو بی قرارم من
منی که عاشق گیسوی پر خمم آقا
نظر نکن به گناهان نظر بکن امشب
به گریه ها و به این توشه کمم آقا
شاعر : عباس شاکری
در حسرتم که دلبر عالم ببینمت
روزی مقابلت بنشینم ببینمت
در آرزوی روز وصال که یک دمی
پای تو را به دیده گذارم ببینمت
دارم نظر به کعبه که هنگامه ظهور
پای صفا و مروه و زمزم ببینمت
تا روز مرگ و حادثه چیزی نمانده است
باید عزیز فاطمه کم کم ببینمت
آقا اگر که مردم و رفتم به زیر خاک
نزدم بیا که لااقل اندم ببینمت
با این بهانه راهی هر خیمه می شوم
شاید کهزیر بیرق و پرچم ببینمت
ای سفره داره مجلس ماتم چه می شود
در خیمه عزای محرم ببینمت
شاعر : عباس شاکری
