در سفره ما بار گنه رنگین است
این جمعه آخر به خدا غمگین است
داغی ست نشسته بر دل منتظران
پایان شده ماه رمضان،پس این است
شاعر:محمدمهدی عبدالهی
راهنما:
این مناجات باسبکی خاص خوانده میشود نکته قابل توجه این مناجات اینست که هر بیت کارایی وجایی دارد
بسیار زیباست برای مناجاتهای استغفاری
اومدم امشب با کوله باری از گنه پروردگارا
الغوث العفو ببخش منو به گریه هام برای زهرا
آمدم امشب بگیرم از دامن حق جرعه ی رحمت
پروردگارا ببخش مرا که دادمت یه دنیا زحمت
زبون روزه قسم میدم به فرق بشــــــــــــــــــکسته مولا
لحظه مرگم بیاد به بالای سرم حضرت زهرا
هرشب وهرروز سیلی زنون دم میدادم ای گل حیدر
الغوث العفو ببخش منو به لطمه هام برای مادر
زبون روزه قسم میدم توروخدا به مادرمون
بجز شهادت نزن رقم برای ما تو رفتنمون
پروردگارا به اشک چشم مضطرم ب
Welcome to Ramadan, the month of mercy.
Sit yourself calm and witness the beauty.
Feel the pure breeze under the shade of palm trees,
Forgiveness - even if sins stretch seven seas.
The month of reflecting on the life we’ve spent
And how it healed after every dent.
The time to realize your true objective
And to live Islam fully and not selective.
The time to appreciate the food and drink.
To unite rich and poor and provide the link.
The month of the struggle to grasp your soul,
For the next eleven months, in full control.
This is the time when the gates of hell are shut.
The devil is locked
همسفره با خدا ( غزل رمضان )
ساقیــا می بـده که لحظه ی افطار و اذان است
میهمان ِ خـود ِ معشـوقـم و مــاه رمضـان است
پـرده بگشای که من عــاشق آن حسن و جمالم
وقــت بـوسیــدن لبـهای پــر از نــور جــهان است
تـوبـه از حـزن و ریـا در مـن ِ مسکین عملی شد
لاف مـی گـــویـد هـر آنکس بـه ثـوابم نگران است
دوش پـرسیــدم از استــاد ازل حـکم طــرب را
گفت بـاطل نشود روزه ی تـو این که عیان است
شوق مستـی بـه دل ِ تشنه ، مرا گوشه نشین کرد
شکـــر لِلـّه ، کــه ایـن آیـتـی از رد ّ ِ گمان اســت
پیــش گـل دیـــد چـو سرّ غـــزل ِ پخته ، هـَزاری
شاهد ِ سوختهْ دل گفت همان سبـْـک روان است
بــی سبـب هیـــچ ن
ماه رمضان خودخدا بانی شد
سی روز تمام غرق مهمانی شد
در چشم به راهی شب قدر امشب
با نور دعا دلم چراغانی شد
آمد رمضان و باز مهمان شده ام
با حال مناجات غزلخوان شده ام
در سفره رحمت ابوحمزه ی تو
با اشک سحر شکوفه باران شده ام
دل آمده پای سفره ی رحمت انس
تا اشک بریزد سحر از غربت انس
دستان مرا گرفت او دعوت کرد
در نیمه شبی به عشق در"خلوت انس"
تا راستی سخن, لب مستان است
باساغر و می , دل به بده بستان است
باید که ره میکده را گم نکنیم
حتی رمضان که بین تابستان است
مـاه رمـضـان رحـمت حق بر همه نازل
ای کاش نـبـاشـد دل از این قافله غافل
هـر ثـانـیـه اش پـر شــده از عـزّت ایمان
شد سفره ی رحمت برکاتش همه کامل
"سروده محسن زعفرانیه"
پيامبر اكرم (ص) فرمودند:ماه رمضان بدين سبب رمضان ناميده شده كه گناهان را مي سوزاند.
گـفت پيغمبر اكرم (ص) بركات آمده است
در رَگ خُـشـك زمان آبِ حيـات آمـده است
آمــد و با قدمـش كـوه گُـنه را سوزاند
رمضان است كه با برگ نجات آمده است
اصغر چرمي
قرآن كريم مي فرمايد:اي كساني كه ايمان آورديد،روزه بر شما نوشته شد،واجب گرديد
همان گونه كه بر كساني قبل از شما بودند واجب شد.سوره بقره-ايه 85
مـي رسد بر ملك اين گونه ندا
روزه واجب شده بر شاه و گدا
سُـفـره ي فـيـض خـدا پهن شده
تا نـشيـنند هـمه خــلـق خـدا
اصغر چرمي
اَللّهُمَّ لَكَ صُمْنا وَعَلى رِزْقِكَ اَفْطَرْنا فَتَقَبَّلْ مِنّا اِنَّكَ اَنْتَ السَّميعُ الْعَليمُ
روزه دار رمـضانم فَــتَـقَـبَّـل مِـنّـا
اين بُودخطّ امانم فَــتَـقَـبَّـل مِـنّـا
آمده ماه مبارك مَـهِ تسبيح ُدعا
تا سحر اشك فشانم فَتَقَبَّل مِنّا
عهد كردم سرِِسجّاده ميان محراب
پــاي اَلـــعَـفـو بــمانم فَــتَـقَـبَّـل مِـنّا
چَشم برهم زدم ُموي سرم گشت سپيد
بـِنـِگـر رو بـه خـزانـم فَــتَـقَـبَّـل مِــنّا
من كه جامانده ي ياران خميني هستم
تـو بـده راه نـشـانـم فَــتَـقَـبَّـل مِــنّا
به شهيدان سر كوي تو من مديونم
مـددي كُـن ، بِـپَـرانـم فَــتَـقَـبَّـل مِــنّا
ماه مهمانيِ مخص
خورشید پشت ابر! نشانی به ما بده
ای ماه! مژدۀ رمضانی به ما بده
مثل نسیم صبح از این جا گذر کن و
باد صبای مشک فشانی به ما بده
بی کس تر از همیشه رساندیم خویش را
آواره ایم... جا و مکانی به ما بده
از بس که در پی همه غیر از تو بوده ایم
از پا نشسته ایم... توانی به ما بده
از سفره ای که وقت سحر پهن می کنی
مانده غذا و خوردۀ نانی به ما بده
"با روضۀ حسین نفس تازه می کنیم"
روضه بخوان دوباره و جانی به ما بده
شاعر : محمد بیابانی
ماه خدا رسید ولی تو نیامدی
وقت دعا رسید ولی تو نیامدی
ماه از تو ،سفره از تو ،خدایی شدن ز تو
لطفت به ما رسید ولی تو نیامدی
سلطانی و مقربیِ سائلان ز تو ست
شاها گدا رسید ولی تو نیامدی
از دستِ دوری از قدم سست ،عاشقت.
....تا ناکجا رسید ولی تو نیامدی
دل مرده ایم و در ظلمات گنه اسیر
آب بقا رسید ولی تو نیامدی
مهر طبیب و لذت درمان برابر است
دارالشفا رسید ولی تو نیامدی
سر قرار سحرهای ارک مان آقا
هر آشنا رسید ولی تو نیامدی
مست شهادتیم که عطر حضورتان
از لاله ها رسید ولی تو نیامدی
سال امام هادی و انوار جدتان
از سامرا رسید ولی تو نیامدی
از افتتاح و زمزمه ی یا حسین مان
تا کربلا رسید ولی تو نیامدی
آه ای خدا ! دار و ندار ما نیامد
آقا و صاحب اختیار ما نیامد
ماه مبارک، سفره اش را پهن کرده
خوب است امّا سفره دار ما نیامد
شاید نگاه حضرتش برگشته از ما
وقتی گُلی بر شاخسار ما نیامد
باید که از اعمال این هفته بپرسیم
... آخر چرا این جمعه یار ما نیامد؟!
عادت به تاریکی ما شاید سبب شد
ماه مُنیر شام تار ما نیامد
درد فراق یار ... گریه ... آه ... افسوس
از چه به پایان انتظار ما نیامد؟
وقتی که ما سرگرم کار خویش هستیم
حق دارد او در روزگار ما نیامد
سهمیّۀ کرب و بلای ما چه شد پس؟
آخر چرا وقت قرار ما نیامد؟
باید به حقّ عمّه اش او را قسم داد
آن عمّه ای که در میان مقتل افتاد
شاعر : محمد فردوسی
السلام ای ماه پنهان پشت استهلال ما
ما به دنبال تو می گردیم و تو دنبال ما
ماه پیدا، ماه پنهان، ماه روشن، ماه گم
رویت این ماه یعنی نامه ی اعمال ما
خاصه این شب ها که ابر و باد و باران با من است
خاصه این شب ها که تعریفی ندارد حال ما
کاش در تقدیر ما باشد همه شب های قدر
کاش «حوّل حالنا»یی تر شود احوال ما
این سحرها در زلال ربّنا گم می شویم
این سحرها آسمان گم می شود در بال ما
ما به استقبال ماه از خویش تا بیرون زدیم
ماه با پای خودش آمد به استقبال ما
گوشه ی چشمی به ما بنمای ای ابرو هلال
تا همه خورشید گردد روزی امسال ما
شاعر : علیرضا قزوه
وَمَا أُبَرِّىءُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّيَ إِنَّ
رَبِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ .سوره ي يوسف-آيه ي53
من خويشتن را بی گناه نمی دانم ، زيرا نفس ، آدمی را به بدی
فرمان می دهد مگر پروردگار من ببخشايدزيرا پروردگار
، من آمرزنده و مهربان است
---
بـی رحـم تـریـن دشمنم آمــد به جِدالــم
ايـكاش كه ميسوخت دِلِ نفس به حـالـم
من را به زمين مي زند اين نفس ستمگر
بــا تـيــر جَـفـايـي كـه رهـا كـرد بـه بـالـم
مي ترسـم اَز ايـن ِكـبـر و غُـرورِ دلِ غافل
مــانــِع بِــشَـود از سَـــفــرِِ رو بــه كــمـالـم
اِي كـاش كـه درنـيـمه ي ايـن مـاهِ مُـبارك
تـقديـر شَــوَد لَـحـظـ
امشب هلال ماه خدا شد حلال من
یعنی که پر ز می شده جام وصال من
چندی بود که منتظر ماه رحمتم
شکر خدا که ماه خدا شد حلال من
خوان کرامتی که خدا پهن کرده است
برده ز چهره گرد و غبار ملال من
لایق به درک وصل تو اصلاً نبوده ام
زیرا ندارد از تو نشانی مقال من
از کثرت گناه و معاصی ام ای خدا
خشکیده آب چشمه ی چشم زلال من
غفلت مرا به وادی عصیان کشانده است
بی یاد تو گذشته همه ماه و سال من
بال و پرم شکسته ببین ای شکسته بند
یا ایها الکریم نظر کن به حال من
بار گناه شاخه ی دل را شکسته بود
از لطف تو جوانه زد امشب نهال من
یا رب به آبروی حسینت مرا ببخش
مهر حسین ز روز ازل شد نوال من
اذن سفر به کرب و بلا روزی ام نما
طوف
بر پا شده حسینیه ای از دعا بیا
یک شب کنار سفرۀ شب های ما بیا
من خسته ام از این همه توبه از این شروع
امشب برای توبۀ از توبه ها بیا
از معرفت تهی ام و از مصلحت پُرم
تا زیر و رو شَوَم ز قدوم شما بیا
یادش به خیر صحن رضا داد می زدم
آقا نشسته ام در ایوان طلا بیا
ای منتقم اگر که نشد تا ببینمت
وقت سحر زیارت پایین پا بیا
وقتی کنار پنجره فولاد می روم
آن جا میان روضۀ دارالشفا بیا
می خوانمت که بین ابوحمزه بشنوم
نذرت قبول یک سفر کربلا بیا
مثل مُشتت كه به پيش من ِسلطان باز است
درِ اين خانه به تو ، عبدِ پشيمان!.. باز است
آن چنان نفْس تو را مي‌كِشد انگار هنوز
غل و زنجير من از بازوي شيطان باز است *
واي از قلبِ تو كه جايِ كس و ناكس شد
مثل دروازه‌ي خالي ز نگهبان باز است!
اين تويي كه نمي‌آيي به سويم ، بنده‌ي من!
ورنه همواره در ِتوبه ، مسلمان! باز است
به مناسبت فرارسیدن ماه رمضان ماه حبیب
اومدی ماه رمضون دلم برات تنگ شده بود
دل من بدون تو حتی مث سنگ شده بود
اومدی ماه رمضون رفیق نیمه راه نشی
مث ماهای دیگه تو هم اسیر آه نشی
اومدی ماه رمضون خوش اومدی خوش اومدی
نکنه به من بگی چقد بدی چقد بدی
آره من بدم ولی تو خوبی و خوب می مونی
گناهای دلمو تو بهتر از من می دونی
آره من بدم ولی خدای من مهربونه
گنامو می بخشه و به پای من هم می مونه
اومدی ماه رمضون ببین اسیر داغتم
تو میون کفترات منم مث کلاغتم
اومدی ماه رمضون سیاهیامو پاک کنی
همه ی بدی هامو یه روز بگیری خاک کنی
اومدی ماه رمضون ماه خدا ماه دعا
اومدی ماه رمضون ماه علی ماه بلا
سروده جعف
امسال هم چیدی بساط میهمانی
بال و پرم دادی که گردم آسمانی
منت نهادی در به رویم باز کرد
آغوش بگشودی برای همزبانی
در هر ضیافت خانه ای که پا نهادم
مانند تو پیدا نکردم میزبانی
از من چه دیدی دعوتم کردی دوباره
باور نمیکردم مرا قابل بدانی
هرگز به روی من نیاوردی که بودم
گفتی همین که آمدی از دوستانی
با یک نگاه کبریایی می توانی
از چهره ام عرض ندامت را بخوانی
نادانی ام شد عذر بدتر از گناهم
آگاه بودم خرج عصیان شد جوانی
تو خواستی تا من نمک گیرت بمانم
تو عهد کردی که برای من بمانی
باعفو خود باید مرا در بر بگیری
آخر کریمی تو،خدایی،مهربانی
من در جوار رحمتت یعنی حسینم
مانند تو باشد حسینت جاودانی
با بردن نام قش
باز امشب لحظه تنهائیم
فکر کردم بر دل دنیائیم
بسکه زنجیر بدی محکم شده
روزگارم دائما درهم شده
مردگی کردم به جای زندگی
سرکشی کردم به جای بندگی
بار و بندیلم پر از سنگینی است
بال پروازم فقط تزئینی است
در جوانی یاد پیری نیستم
یاد ایام اسیری نیستم
سبزی عمر مرا زردی زده
سر درختی مرا سردی زده
ساعتم روی عبادت کوک نیست
جای طاعت در دل متروک نیست
ظاهرا در چشم مردم عاقلم
باطنا از حال و روزم غافلم
روبرو با احترام و با ادب
پشت سر دادم به هرکس صد لقب
خار را در چشم مردم دیده ام
شاخه را در چشم خود گم دیده ام
گردنم همسایه حق دارد ولی ....
چند طفل مستحق دارد ولی ....
یک زمان استاد عرفان میشوم
یک زمان شاگرد شیطان
عاشقان ماه خداباز آمد
ماه قرآن ودعا باز آمد
ماه توبه مه غفران مه نور
مه شوق ومه عشق ومه شور
ماه از خویش جداگردیدن
ماه واصل به خدا گردیدن
ماه قدری که بود قدرش ُگم
ماه میلاد امام ُدوّم
ماه مهمانی حیّ ازلی
ماه سر مستی عشّاق علی
ماه تسبیح سرودن برلب
ماه بیدار دلان در دل شب
ماه از اشک درون را شستن
خویش گم کرده خدارا جستن
ماه سر تا به قدم ذکر شدن
روشن از روشنی فکر شدن
به چه خوش گفت رسول منّان
جمعۀ آخر ماه شعبان
که مه حق به شما رو آورد
رحمت وفیض زهر سو آورد
َبه چه ماهی که برای امّت
رحمت ومغفرفت است وبرکت
کرد با منطق شیرین تشریح
که نفس هاست در این مه تسبیح
صومتان هست سعادت این
رمضان آمده از ره که من انشاءالله
با خداوند شوم هم‌سخن انشاءالله
رمضان آمده از راه که شب تا به سحر
شویم از ذکر الهی دهن انشاءالله
رمضان آمده تا روزه بگیریم همه
پاک سازیم دل و جان و تن انشاءالله
رمضان آمده تا شمع صفت آب شویم
نور بخشیم به هر انجمن انشاءالله
رمضان آمده تا بال و پری باز کنیم
پا بـرآریـم ز دام دل و پرواز کنیم
رمضان آمده تا سوی خدا پر بزنیم
وقت آن است که با دست دعا در بزنیم
رمضان آمده تا در پی آمرزش خویش
دست بر دامن اولاد پیمبر بزنیم
رمضان آمده تا بهر تقرب به خدا
اشک ریزیم و در خانۀ حیدر بزنیم
رمضان آمده کز خواندن قرآن مجید
خود به آیینۀ دل صیقل دیگر بزنیم
رمضان آمده تـا اشک فشانیم ه
باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک
می زند بانگ منادی که گنه کار کجاست
سفره رنگین و خدا چشم به راه من و توست
تاکه معلوم شود طالب دیدار کجاست
بار عام است خدا را به ضیافت بشتاب
تا نگوئی که در رحمت دادار کجاست
مرغ شب نیمه شب دیده به ره می گوید
سوز دل ساز بود دیده بیدار کجاست
ماه رحمت بود ای ابر خطاپوش ببار
تا نگویند که آن وعده ایثار کجاست
حق به کان کرمش طرفه متاعی دارد
در و دیوار زند داد خریدار کجاست
آن خدائی که رحیم است و کریم است و غفور
گوید ای سوته دلان عاشق دلدار کجاست
من ژولیده به آوای جلی می گویم
آنکه با توبه ستاند سپر نار کجاست
شاعر:ژولیده نیشابوری
آمد خبر که من خبری دست و پا کنم
برقلب مرده ام شرری دست و پا کنم
ماه خدا عیان شد و درمانده مانده ام
در چشم کور یک قمری دست و پا کنم
سوز و فضای عطر مناجات روبراه
مستولی است تا جگری دست و پا کنم
آوای ربنا و ابوحمزه می رسد
باید که دیدگان تری دست و پاکنم
حال و هوای عالم و آدم عوض شده
باید که در دلم؛اثری دست و پا کنم
باید از این دیار جنایت فرار کرد
باید که مقصد سفری دست و پا کنم
دل بردن از خدا که طریق عوام شد
بیچاره گشته ام هنری دست و پا کنم
قامت خمیدگان گنه راست گشته اند
کو دغدغه که من کمری دست و پا کنم
ماهش رسید و کام دلم تلخ می شود
باید که زودتر شکری دست و پا کنم
مردم خلیل خالق خود گشته اند و من
سرخوشم از باده ای که یار دستم میدهد
جام اشکی که سحر دلدار دستم میدهد
همرهان بار سفربستند ومن جا مانده ام
گفتم آخر روسیاهی کار دستم میدهد
وای از نفسم که درراه خطا خوارم نمود
او بهانه از سر اجبار دستم میدهد
آنقدر توجیه شیطانی بچیند روی هم
تا گنه را از سر اصرار دستم میدهد
معصیت کردن براین عادی گشته چرا؟
این بلا را نفس با تکرار دستم میدهد
من گنه کارم ولی آخر به عشق فاطمه
برگ سبزی حضرت غفار دستم میدهد
ناز ساقی را به خون دل کشم تا لحظه ای
- که سبویی لحظه دیدار دستم میدهد
زیر دین کس نباشم تا دم جان دادنم
جام کوثر حیدر کرار دستم میدهد
بوسه دارد دست آن ساقی که ازروز ازل
باده را بی منت
سفره آماده ،سر سفره گدا آماده
کرم آماده من آماده خدا آماده
این کرم خانه دو ماه است تدارک دیده
قبل مهمان همه جا هست غذا آماده
اینکه اینجائیم از لطف خود اوست نه من
او نخواهد ، نشوم بهر دعا آماده
گر خدا رحم نیارد به من آلوده
نفس من هست به انجام خطا آماده
دل بیمار محال است به درمان نرسد
مطب آماده دل آماده دوا آماده
بی پرو بال به پرواز رسیدن شدنی است
بسکه در ماه خدا هست هوا آماده
توبه بی ذکر علی نیست میسر ولله
ذکر حیدر بکند قلب مرا آماده
عجبی نیست ببینم در این ماه علی
بیشتر از همگان فاطمه را آماده
طلب کعبه در این ماه طواف یار است
پس چه بهتر که بود کرببلا آماده
وقت یاری گل فاطمه فردای فرج
کاش باشیم
اومدم آشتی کنم وقتشه حالا - آخدا
روت و برنگردون از من،جون مولا آخدا
من میخوام ساده و بی پرده باهات حرف بزنم
مِثِه اون چوپون که بود دوره ی موسی آخدا
هر چی بنده بد باشه،تو زود ازش راضی می شی
نمیخوای میون مردم بشِه رسوا آخدا
من که روشو ندارم،اِسمتو برلب بیارم
امّا تو گفتی بیا بگو خدایا،آخدا
بَدَم و،یه عُمریه برای اینکه خب بشم
می کنم هِی با خودم امروز و فردا آخدا
کی می تونه به تو نارو بزنه،رو راس نشه
خال تو بالاتَره از همه خالا آخدا
من می خوام غیر خودت به هیچ کسی رو نندازم
دَستامُو دراز کنم پیش تو تنها آخدا
تو که بهتر از همه می دونی من چیکاره ام
جونِ مولا - نزنی پَردَه مو بالا آخدا
تو که ب
