چه چیزی را میخواهید جستجو کنید؟
هر کس که گریست در عزای تو حسین
او را برسد لطف خدای تو حسین
در باغ بهشت هم بود خانه به دوش
هر کس نرود به کربلای تو حسین
شاعر : فرشیدیار محمدی
آفرینش ز غبار قدم توست حسین
آسمان سایه نشین عَلم توست حسین
کعبه و سعی و صفا، حلّ و حرم، رکن و قیام
صفحه ای از حرم محترم توست حسین
هر کجا عشق و کمال و عظمت دایره بست
نقطه ی دایره، نوک قلم توست حسین
نعمتی را که خداوند از آن می پرسد
دوستیّ تو و یک از نعم توست حسین
ذکر نام تو کنم در همه جا چون گویند
هر کجا نام تو آید حرم توست حسین
اشک روزوشب ما وقف تو ای کشته ی عشق
گریه گر هست سزاوار غم توست حسین
در میان حرم جمله امامان هدی
پرچم سرخ نشان حرم توست حسین
من نگریم به عزایت که بهشتم بدهند
ور بهشتم بدهند از کرم توست حسین
گر خدا بگذرد از جرم دو عالم به جزا
یک جزای کم اصحاب کم توست حسین
جگرم پاره شد از دا
در عزایت دیده گریان سینه پر جوشم حسین
یک نیستان ناله دارم گر چه خاموشم حسین
بار سنگین غمت را که آسمان نتواند کشید
دست تقدیر ای عجب بنهاده بردوشم حسین
این امیدم تا که در محشر بپوشاند مرا
جامه ی ماتم که درسوگ تو می پوشم حسین
تا که گویم بیشتر بر کام عطشانت سلام
تشنه باشم یا نباشم آب می نوشم حسین
***
شاعر : استاد سید رضا موید
اشکی برای گریه به این دیده ها دهید
دستی برای سینه زدن دست ما دهید
روزی اشک ما بود از روضه ی شما
جز روضه رزق گریه ی ما را کجا دهید
زنجیر و شال و بیرق و پیراهن سیاه
چشم انتظار مانده که اذن عزا دهید
این جا مریض هر چه بخواهید حاضر است
هر کس گرفت چشم شما را شفا دهید
حاجت گرفته بودم و خود بی خبر از آن
از بس که حاجت دل ما بی صدا دهید
بانی روضه های محرّم که گشته اید
بانی خیر گشته به ما کربلا دهید
شاعر : محسن عرب خالقی
هر روز پای هر محنت گریه می کنم
بر هر هزار زخم تنت گریه می کنم
با دست های نوحه ی تو سینه می زنم
با روضه های دل شکنت گریه می کنم
یعقوب های چشم من از دست رفته اند
از بس برای پیرهنت گریه می کنم
بر دست قبر هم کفن کربلا به تن
از داغ جسم بی کفنت گریه می کنم
گاهی شبیه روز دهم سرخ می شوم
بر لحظه ی به نِی شدنت گریه می کنم
ای سوخته ترین بدن زیر آفتاب
بر زخم تاول بدنت گریه می کنم
شاعر : محسن عرب خالقی
عطری که از حوالی پرچم وزیده است
ما را به مجلس آقا کشیده است
از صحن این حسینیه تا صحن کربلا
صد کوچه وا کنید محرّم رسیده است
دست ازل دو چشم مرا وقف گریه کرد
اصلاً مرا برای همین آفریده است
آقا ببین برای عزای تو مادرم
پیراهن سیاه برایم خریده است
نورش نمی دهند و بهشتش نمی برند
چشمی که روضه های شما را ندیده است
هر چند صد پیاله تو را گریه کرده اند
اما هزار قطره اشک نچیده است
شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان
آمده ام آمدم از بهر عزای حسین
تا که کنم جان به فدای حسین
ماه غم سرخ حسینی رسید
تکیه به پا کن تو برای حسین
کشور دل جمله سیه پوش شد
ذاکر آن گشته خدای حسین
کرب و بلا فخر کند بر جهان
عرش خدا صحن و سرای حسین
کاش شود قسمتمان یک شبی
سینه زنی کرب و بلای حسین...
شاعر : روح اله گائینی
حدیث عشق را معنا حسین است
کلید حل مشکل یا حسین است
اگر چه ساقی طفلان اباالفضل
ولیکن ساقی سقّا حسین است
قیامت با تمامیّ بدی ها
شفاعت می کند از ما حسین است
اگر چه زینت دوش نبی بود
قتیل روز عاشورا حسین است
خدایی می کنم در روز محشر
امام من به دنیا تا حسین است
همیشه فاطمه زائر به قبرش
تمام هستی زهرا حسین است
شاعر : روح اله گائینی
المنه لله که دلم مست حسین است
دیوانه ی زنجیری و پابست حسین است
المنه لله که بهشت ابدی هم
از روز ازل حکم به دربست حسین است
المنه لله که خدا گفته به شیعه
دوزخ بروی یا که بهشت دست حسین است
المنه لله که نظام همه هستی
وابسته و مدیون همه بر هست حسین است
این مایه ی فخرم همه جا در صف محشر
المنه لله که دلم مست حسین است
شاعر : روح اله گائینی
جز غم عشق تو در سینه ی من جایی نیست
دم همه ذکر تو باشد به جز این نایی نیست
شیر عشق تو بداده ست به من مادر من
ور نه بی عشق حسین دیده ی بینایی نیست
مکتب عشق حسینی به جهان درسی داد
تا ابد جز غم تو هیچ الفبایی نیست
گرکنی گوش به صوتی که جهانگیرشده است
لک لبیک حسین و دگر آوایی نیست
روزگاری که پر از عشق مجازی شده است
جز غم عشق تو درسینه ی من جایی نیست
شاعر : روح اله گائینی
غروب عاشقان رنگش طلائیست
دل عاشق همیشه کربلائیست
غروب عاشقان احساس دارد
کمی هم روضه ی عباس دارد
غروب عاشقان غم دارد و اشک
کمی گریه برای آب در مشک
غروب عاشقان دریای خون است
غروب عاشقان رنگ جنون است
غروب عاشقان با غم عجین است
غم یار امیرالمؤمنین است
غروب عاشقان و بیت الاحزان
غم کوچه؛ غم سیلی دونان
غروب عاشقان از غصه حاکی
غروب عاشقان قبرای خاکی
غروب عاشقان حسی غریب است
غروب عاشقان دل بی شکیب است
غروب عاشقان دلگیر و تار است
دلی در حسرت دیدار یار است
غروب عاشقان دلتنگی و درد
دعا بر یار غائب زود برگرد
غروب عاشقان اشک های نم نم
غروب عاشقان ماه محرّم...
***
شاعر : روح اله گائینی
در هر مصیبت و محنی فابک للحسین
در هر عزای دل شکنی فابک للحسین
در خیمه ی مراثی و اندوه اهل بیت
قبل از شروع هر سخنی فابک للحسین
در مکتب ارادت ابن شبیب ها
هم ناله با اباالحسنی فابک للحسین
أن کنت باکیاً لِمُصاب کالانبیاء
فی الابتلاء و الحَزن فابک للحسین
شب های جمعه مثل ملائک میان عرش
با بوی سیب پیرهنی فابک للحسین
در تندباد حادثه ای گر کبود شد
بال نحیف یاسمنی فابک للحسین
دیدی اگر میان هیاهوی تشنگی
طفلی و لب به هم زدنی فابک للحسین
لب تشنه جان سپرد اگر عاشقی غریب
یا روی خاک ماند تنی فابک للحسین
گرم طواف نیزه و شمشیر و تیرها
دور شهید بی کفنی فابک للحسین
در لحظه ی تلاوت قرآن که دیده است؟
غرق به خون شود
شکر خدا که بوی محرّم گرفته ام
در کوچه های سینه زنی دم گرفته ام
شکر خدا عبادت من روضه های توست
در دل دوباره هیئت ماتم گرفته ام
گاهی کنار روضه ات از دست می روم
با چشم های پر شفق و غم گرفته ام
این آبروی نوکری هیئت تو را
از دستمال مشکی اشکم گرفته ام
دیگر هراس روز قیامت نمی برم
وقتی دخیل از پر پرچم گرفته ام
با تربت تو کام دلم را گشوده اند
عمری اگر که بوی محرّم گرفته ام
گفتم میان روضه از اعجاز چشم هات
دیدم رسیده ام به حوالی کربلات
دَم
یک جهان روضه و یک ماه محرّم داری
آه آقای غریبم چقدر غم داری
تا ابد هم که بخوانند همه مرثیه ات
باز هم روضه ی ناخوانده به عالم داری
این همه زائر دلسوخته ی خاکت را
از ازل
ناله در دل، اشک بررخسار،بغضم در گلوست
عضو عضوم با حسین فاطمه در گفتگوست
نامه ی اعمال من این چشم گریان من است
اشک من برصورت من خوشترازآب وضوست
هر کجا پا می نهم انگار نهر علقمه
هر طرف رو می کنم قبر حسینم روبروست
اشک ازسوز عطش خشکیده در چشم رباب
کودک شش ماهه را تیرسه شعبه در گلوست
مکتب من خیمه ی عباس و درسم یا حسین
دین من آئین من تاصبح محشرعشق اوست
با حسین و کربلا یک عمر عادت کرده ام
کربلایم کربلایم کربلایم آرزوست
***
شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار
من کجا از دلبرم یک لحظه دل بر داشتم
پیش تر از خلقت دل مهر دلبر داشتم
پیشتر از بودن چشمم هزاران موج اشک
از برای گریه بر آن جسم بی سر داشتم
پیشتر از بردن نام پدر گفتم حسین
مهر او را در دل از دامان مادر داشتم
شیر مادر را ننوشیده به چشمم سیل اشک
بر گلوی تشنه ی شش ماهه اصغر داشتم
پیشتر از نوجوانی سینه بر اکبر زدم
پاره های دل بر آن صد پاره پیکر داشتم
مادرم می گفت ای فرزند، من کام تو را
از ازل با خاک سرخ کربلا برداشتم
***
شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار
من و جدا شدن از کوی تو خدا نکند
خدا هر آنچه کند از توأم جدا نکند
صفای دل تویی و دل هر آنچه داشت صفا
صفا ندارد اگر با غمت صفا نکند
جواب ناله ی دل های خسته بر لب توست
که را صدا کند آن کو تو را صدا نکند
هزار مرتبه حیف از نماز مرده بر او
که زنده ماند و جان در رهت فدا نکند
رضا مباد خدا از کسی که در همه عمر
تو را به قطره ی اشکی ز خود رضا نکند
رهایی همه عالم بُود به دست کسی
که هر چه بر سرش آید تو را رها نکند
کشیدم از دو جهان آستین که دولت عشق
مرا به جز در این آستان گدا نکند
کسی که خاتم خود را دهد به دشمن خود
چگونه از کرم خود نگه به ما نکند
گذشت عمر و اجل پر زند به دور سرم
بمیرم و نروم کربلا خدا نکند
ندای اهل عالم یا حسین است
قبولی عبادت با حسین است
ندارم وحشت از روز قیامت
شفیعم در قیامت تا حسین است
شاعر : روح اله گائینی
این روزها غم تو مرا می کشد حسین
شب های ماتم تو مرا می کشد حسین
تا آن دمی که منتقم تو نیامده ست
سرخی پرچم تو مرا می کشد حسین
از لحظه ی ورودیه تا آخرین وداع
هر شب، محرّم تو مرا می کشد حسین
هنگام پر کشیدن یاران یکی یکی
اشک دمادم تو مرا می کشد حسین
داغ علی اصغر و عباس و اکبرت
غم های اعظم تو مرا می کشد حسین
از قتلگاه تو چه بگویم؟ حکایت
انگشت و خاتم تو مرا می کشد حسین
بر نیزه در مقابل چشمان دختری
گیسوی درهم تو مرا می کشد حسین
سالار سر بریده ی زینب، سرم فدات
هستیِّ فاطمه! پدر و مادرم فدات
شاعر : یوسف رحیمی
چشم من محفل اشک وغم واندوه و عزاست
در حسینیه ی دل هیئت عشق تو به پاست
مُحرم روضه ی تو مُحرم بیت الله است
تا ابد پرچم سرخ حرمت قبله نماست
در شکوه و شرف و مرتبه و منزلتت
جز خدایی به خدا هر چه بگوئیم رواست
همه ی هستی خود را به میان آوردی
بی سبب نیست بهای تو و خون تو خداست
« کشتگان غم تو زنده ی جاویدانند»
بی گمان فانی عشق تو شدن عین بقاست
دل بریدن پر پرواز حسینیون است
هر که از خود گذرد در سفر کرب و بلاست
شاعر : یوسف رحیمی
با نور خود سرشت مرا ناب ناب کن
من را برای نوکری ات انتخاب کن
هر چند بد حساب شدم بی وفا شدم
اما مرا ز گریه کنانت حساب کن
من را به حق مادرت ارباب رد مکن
امشب بیا به خاطر زهرا ثواب کن
اول به دست خالی من یک نگاه... آه
درمانده را اگر دلت آمد جواب کن
در فتنه خیز غفلت و آفتاب و ابتلاء
قلبم ز دست می رود آخر شتاب کن
یک گوشه از تجلی خود را نشان بده
یک شب برای عاشق خود فتح باب کن
در آتش فراق حریم الهی ات
این قلب بی شکیب مرا کم عذاب کن
من را ببر به جنت الاحرار کربلا
با مسلم و حبیب و وهب هم رکاب کن
ما تشنه ی بصیرت عباس گونه ایم
در قلب های سینه زنان انقلاب کن
شیب الخضیب فاطمه! من کشته ی توأم
این چهره را ز خ
باز این چه شورش است که در جان ما شده؟
دل ها چرا به غصه و غم مبتلا شده؟
اهل سما چرا؟ ز چه رو گریه می کنند؟
وقت عزا و داغ کدام آشنا شده؟
هرجاکه می روی همه کس بیخودازخود است
دیگر گمان کنم که قیامت به پا شده
جن و ملک چرا همگی گریه می کنند؟
پشت فلک خمیده و قدش دوتا شده
از عرش حق به ناله کسی می زند صدا
ایام سوگواری خون خدا شده
ایام ماتم است که ماه محرّم است
در سینه دل نمانده که بیت العزا شده
می میرم از غمی که نرفتم به کربلا
باور کنید قاتل من کربلا شده
شاعر : محمدحسن بیات لو
باز هر کوچه و بازار، شده وادی ماتم
شده غرق تب واشک، پرازگریه ی نم نم
وزیده ست دوباره همه جا عطر محرّم
بساط غم و اندوه، شده بار فراهم
بیائید همه سینه زنان
گریه کنان، نوحه بخوانید
همه شور بگیرید
همه اشک بریزید
بخوانید از آن عشق مجسّم
از آن روح مکرّم
که غرق غم و اندوه شده عرصه ی عالم
چه شوریست، چه حالیست
چه احساس زلالیست
بیائید که از سفره ی ارباب
از این سفره ی پر برکت و پر خیر
همه رزق بگیریم
که دست همه خالیست
و این اشک شبیه پر و بالیست
که تا یک دل و یک رنگ
همه بال بگیریم و بمیریم
شبیه همه جان به کفان حرم دوست
شهیدان و دلیران ره عشق، برایش
که جانم به فدایش
و احرام ببندیم که باشیم همه
معتکف ماه عزا
شب های جمعه این دلم (می شه مست وهوایی)2
تا میاد اسم تو حسین( می شه کرببلایی)2
سینه زنان گریه کنان، دائم از تو می خونه
می میره از عشقت حسین، بی عذر و بی بهونه
مولا حسین(2) یا سیدی حسین جان
هلال ماه خون دمید ( هلال ماه ماتم )2
رخت ماتم به بر کنید ( اومد ماه محرّم )2
شال عزا بر گردن صاحب عصرمونه
هر دم زیارت نامه ی اربابمون می خونه
مولا حسین(2) یا سیدی حسین جان
می خونه چاووش ازغم ( عزای تو حسین جان)2
خونه ی حق سیاه پوشه ( برای تو حسین جان)2
تکیه به پا کرده خدا، توی بیت الحرامش
یعنی حسینی هست خدا، اینه ختم کلامش
مولا حسین(2) یا سیدی حسین جان
شاعر : روح اله گائینی
دانلود سبک
نگذار که من مست و هوایی باشم
از درگه تو فکر جدایی باشم
ارباب حسین تا که دنیا دنیاست
بگذار فقط کرب و بلایی باشم
شاعر : روح اله گائینی
سرمه ی چشای زارم، خاک بین الحرمینه
قبله ی قلب شکسته ام، حرم آقام حسینه
تو قنوت هر نمازم، توی هر سوز و گدازم
توی سجده و تشهد، اسم تو راز و نیازم
زندگیم بی روح و سرده، دلم از غم پر درده
آقاجون ببین که شوق،کربلات بامن چی کرده
دلمو دیوونه کرده، مرغکی بی لونه کرده
قلب زارمو حسین جان، تا ابد ویرونه کرده
من دیگه شفانمی خوام، چیزی ازخدانمی-خوام
به خدا که در دو عالم، غیر کربلا نمی خوام
شب های جمعه دل من، عمریه که مبتلاته
وقتی که می آد تو هیئت، انگاری تو کربلاته
شاعر : روح اله گائینی
دانلود سبک
یه عمره این دلم آقا، اسیر و مبتلای توست
شده دل تنگ توانگار،توصحن کربلای توست
یه سمتش عطروبوی سیب،یه سمتش عطروبوی یاس
گهی مست ازِمی ارباب،گهی مست ازمِی عباس
تمام هستی ام مولا، تمام اعتبار من
تو بر من آبرو دادی، همه دار و ندار من
می زارم سر به خاک پات، تویی تو قبله ی دل ها
تویی شافع به روز حشر، تویی تو هستی زهرا
دو چشمت چشمه ی هستی،فلک رارهنما عباس
حسین را یاری و یاور، امیر کربلا عباس
***
شاعر : روح اله گائینی
نیمه شبا اسم حسین، همیشه رو لب منه
ذکر حسین حسین من، نافله ی شب منه
نیمه شبا روضه ی مشک، دعای روی لبمه
ذکر ابوفاضل مدد، قنوت وتر شبمه
نیمه شبا این دل من، گاهی که وقت اذونه
به جای توبه ی سحر، روضه ی اصغر می-خونه
وقت سحر ذکر حسین، همیشه عادت منه
شبا زیارت عاشورا، نماز حاجت منه
نماز حاجت می خونم، بلکه بشم حاجت روا
شاید آقام مهدی بیاد، منم برم به کربلا
یه عهدی دارم با خدا، بدونید آی گریه کنا
اگه آقام مهدی نیاد، من نمی رم به کربلا
اگه مردم می بینید، یل ام البنینم
برای اینکه حرز، یا زینبِ رو سینه م
من که تموم عالم، می گن یه پهلوونم
شاگرد پای درس، زینب مهربونم
بچه بودم که مادر، با شور و شوق و احساس
می خوند برای زینب، بلاگردونت عباس
مادر می گفت اگر که، قوی و پهلوونی
باید به پیش زینب، دست به سینه بمونی
ختم کلامم اینه، آی مردم زمونه
عباس غلام زینب، تا به ابد می مونه
***
شاعر : روح اله گائینی
دانلود سبک
شب جمعه بهترین شب خداست
غوغایی میون دشت کربلاست
شبای جمعه دلم پر می گیره
مدد از حضرت بی سر می گیره
شب جمعه تو دلا همهمه شد
دلامون قدمگاه فاطمه شد
پر می دَن دلامونو تو هیأتا
اسما رو می نویسن تو زائرا
شب جمعه اشکامون جاری میشه
وقت گریه و عزاداری می شه
هرکسی گریه کنه برا حسین
یه روزی می ره به بین الحرمین
تموم آبرومون اشکمونه
به تموم زائرا رَشکمونه
اگه من نیومدم تا کربلا
عیب نداره من میرم پیش رضا
آخه آقام خوب می بینه ضَجَّمو
با زیارتش می گیرم حجَّمو
حج من زیارت امام رضاست
حرم آقام خودش یه کربلاست
هرکسی که مشهد الرضا می ره
سفر بعدی به کربلا می ره
اگه رفتی تو یه شب امام رضا
زیارت خوندی توایوون طلا
ب
نه دلم ثانیه ای حوصله کرده ست حسین
نه تحمل غم این فاصله کرده ست حسین
نه همین چند نفس قلب من از روز ازل
دورشش گوشه ی تو هروله کرده ست حسین
شاعر : یوسف رحیمی
