شهادت امام حسین (ع)

میدان رزم، واقعه، هفتاد و دو سوار
شمشیرهای گمشده در سایهٔ غبار
تصویر داغ خیمۀ در حال انتظار
تفسیر واقعیت تاریخ ماندگار
این جا کجاست؟ مرز زمین تا خود بهشت
باید قلم به دست گرفت و تو را نوشت
×××
باید نوشت از سر سبز و زبان سرخ
از آفتاب سوخته از آسمان سرخ
باران تیغ سمت گلوی اذان سرخ
شرح گدازه در دل آتشفشان سرخ
این شعر تشنه می شود امشب فرات را
گم کرده است خواجه و شاخه نبات را
×××
ظهر «است ساقیا قدحی پر شراب کن»
دنیای پوچ وسوسه ها را جواب کن
از تشنگی بسوز، نگاهی به آب کن
در انتظار توست بهشتت شتاب کن
این انتظار جان تو را که به لب رساند
یکباره ظهر داغ زمین را به شب کشاند
×××
این تک ستاره کیست که دنیا خ

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

سرگرم تماشای تو دنیا به سر نی
دنیا شده مجنون تو امّا به سر نی
از مشرق چشمان تو هفتاد و دو خورشید
تابیده شد از روی زمین تا به سر نی
حس می کنم اینجا شده بعد از تو قیامت
این گونه که محشر شده بر پا به سر نی
گیسو مفشان می رود از دست دل شهر
روییده شد همراه تو دل ها به سر نی
خشکیده لبان غزلم مثل لبانت
شک نیست که جاری شده دریا به سر نی
هر جای زمین سر زده ام کرب و بلایی ست
چشمان زمین حک شده آیا به سر نی؟
هر سال محرّم وسط ظهر دهم ها
سرگرم تماشای تو دنیا به سر نی

شاعر : حسین سنگری

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

دیده بر کرب و بلاییم که پر از خاطره هاست
مثل گلخانهٔ عکسی به دو چشم تر ماست
هر نگاهی که به این پرده ز دل اندازیم
گوشه ای از غم مظلومیت خون خداست
یک طرف شاخهٔ شمشاد حسن غرق به خون
پایمال سُم اسبان ملاعین به جفاست
گوشه ای شبه جمال نبوی روی زمین
پیکرش از دم شمشیر، چو ارباً ارباست
آمده ساقی عطشان به دل آب روان
او که سرچشمهٔ مهر است و سرآمد به وفاست
ساحل علقمه یادآور رزمایش اوست
شاهد غیرت و مشک و علم و دست جداست
سوی دیگر لب خشک گل طناز حرم
تیر نَحسی که به حلقوم گل تشنه رهاست
طفل شش ماهه به آغوش پدر پر پر شد
مادری بهر گل تشنهٔ خود نوحه سراست
لحظه ای را که حسین عازم میدان گردید
دیده ای تر شده از خون

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

كلیم بی كفن كربلای میقاتی
خلیل بت شكن كعبه ی خراباتی
چه فرق می كند آخر به نیزه یا گودال؟
همیشه و همه جا تشنه ی مناجاتی
نخوان كه نور كتاب خدا ندارد راه
به قلب سنگی این مردم خرافاتی
كنار نیزه ی تو گریه می كند یحیی
شنیده معنی ذبح العظیم آیاتی
نگاه لطف تو یك دیر را مسلمان كرد
مسیح من چه قدر صاحب كراماتی!
توان ناقه نشینی به دست و پایم نیست
خدابه خیر كند، وای عجب مكافاتی
شنیده ام كه سفر رفته ای ولی بابا
برای من نخری گوشواره سوغاتی

شاعر : وحید قاسمی

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

مویش به باد عشق وزیدن گرفته بود
زینب هوای آه کشیدن گرفته بود
یک دختر سه ساله طناز و با وقار..
بر لب گلی به نیت چیدن گرفته بود
اشکی به چشم و بغض به حلقوم و پا به گل..
دستی به گوش بر نشنیدن گرفته بود
اشکش چکید مادر خسته به یاد طفل..
(یادش بخیر... حس مکیدن گرفته بود...}
سقا نخواست دست و لب و مشک و چشم و فرق..
کفاره به آب رسیدن گرفته بود
رأسی به نیزه.. چو خورشید در سماع..
با نیزه دار پای دویدن گرفته بود
الله اکبر از آن مرد و گرد و خاک..
ـ هایی که نای دیده و دیدن گرفته بود .. :
از سوی قوم هرزه زبان زبون وُرا ..
خیلی ز زخم.. قصد رسیدن گرفته بود
زینب هلال و ماه هلال و سپه هلال
راوی هلال و هول بریدن گ

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

گودال قتلگاه است یا این که باغ سیب است؟
این بوی آشنایی از تربت حبیب است
هر ظهر تشنه این جا در حیرت اولوالعزم
قرآن به روی خاک و انجیل بر صلیب است
نهج الفصاحه در خون، نهج البلاغه در اشک
جبریل پر شکسته بر خاک ها عجیب است
قصد نماز دارد خورشید خون گرفته
وقتی رسول اکرم بر نیزه ها خطیب است
قد قامت الصلاتش صد اوج در فراز است
حی علی الفلاحش صد موج در نشیب است
در این حرای زخمی، پیچیده سوره ی کهف
لحنش چه دل نشین و صوتش چه دل فریب است
از بس که خیزران ها خط بر لبش کشیدند
سرمشق اهل عالم، خط های این کتیبه است
شیب الخضیب دارد، خد التریب دارد
با السلام رد شو، منظور هر غریب است
آهسته پای بگذار، بال فرشته پهن اس

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

روی نی جلوه ی الله تبسم می كرد
لب خورشید، سوی ماه تبسم می كرد
تا نگاهش به سوی زینب خود می افتاد
گاه گریان شده، ناگاه تبسم می كرد
مرهم زخم دل خواهر رنجورش بود
گرچه یك لحظه ی كوتاه تبسم می كرد
كاش می شد كه بفهمند به گودال چرا
عوض ناله ی جان كاه، تبسم می كرد
گرگ ها زوزه كشان دور و برش رقصیدند
یوسف فاطمه در چاه، تبسم می كرد
كوفیان خنده كنان سنگ زدندش، او هم
در ره قرب الی الله تبسم می كرد

شاعر : محسن مهدوی

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

قرآن بخوان از روی نیزه دلبرانه
یاسین و الرحمان بخوان پیغمبرانه
قرآن بخوان تا خون سرخت پا بگیرد
هم چون درخت روشنی در هر کرانه
باید بلرزانی وجود کوفیان را
قرآن بخوان با آن شکوه حیدرانه
خورشید زینب شام را هم زیر و رو کن
قرآن بخوان با لهجه ای روشنگرانه
کوثر بخوان تا رود رود این جا ببارم
در حسرت پلک کبودت خواهرانه
قرآن بخوان شاید که این چشمان هرزه
خیره نگردد سوی ما خیره سرانه
اما چه تکریمی شد از لب های قاری
تشت طلا و بوسه های خیزرانه
گل داده از اعجاز لب های تو امشب
این چوب خشک اما چرا نیلوفرانه
در حسرت لب های خشکت آب می‌شد
ریحانه ات با التماسی دخترانه
آن شب که می‌بوسید چشمت را سه ساله
خم شد ز داغت

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

خدا صدای خودش را شنید از دهنت
دوید داخل گودال و دید از دهنت...
تلفظ لغت یا غیاث مشگل بود
به گریه نیزه ای بیرون كشید از دهنت
به سمت پهلوی تان راه تیغ ها كج شد
همین كه نام مدینه پرید از دهنت
تو تشنه و جگر نیزه ها خنك می شد!
نسیم باغ فدك می وزید از دهنت
خدا برای بهشت خودش،شقایق را
غروب روز دهم آفرید از دهنت

شاعر : وحید قاسمی

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

به این دلیل که می زد پیامبر بوسه
گرفت تیغ از این جا شدیدتر بوسه
برای این که نبرّند ظهر روز دهم
گرفته است از این حنجر این قدر بوسه
همیشه بوسه نشان خوشی ست این دفعه
از اتفاق بدی می دهد خبر بوسه
از اتفاق بدی مثل ظهر در گودال
از اتفاق بدی مثل تیغ، سر، بوسه
از اتفاق بد خیزران ، لب و دندان
که داده اند به هم بین تشت زر بوسه
به کربلاست که رویانده از لب شمشیر
به شانه های ابالفضل بال و پر بوسه
به کربلاست که حتی در اوج جنگ و گریز
گرفته است پدر از لب پسر بوسه
به کربلاست که تیر سه شعبه ثابت کرد
همیشه فاجعه ای هست پشت هر بوسه
به کربلاست که تیغِ وضو گرفته به خون
تمام جسم تو را غرق کرد در بوسه
و هر کسی که به

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

تابی نداشت بر تن و استاده بود مَرد
تنهاترین مسافر این جاده بود مرد
هستی به راستای قدش تكیه داده بود
حتی سنان كه بر آن تكیه داده بود مرد
با چشم خون به پای وی افتاده بود زخم
از پا ولی هنوز نیافتاده بود مرد
آرام در تلاطم امواج تیغ ماند
انگار در میانه سجاده بود مرد
در آخرین دقایق قبل از عروج سرخ
چون لحظه های اولش آزاده بود مرد
زیباترین ترانه تاریخ عشق شد
آواز عاشقانه كه سر داده بود‍ مرد
این نام جاودانه كه از خود به جا گذاشت
یك واژه غریب ولی ساده بود-مرد

شاعر : هادی جانفدا

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

خون می رود هنوز ز چشم تر شما
خیمه زده است ماه به گرد سر شما
آن زخم های شعله فشان هفت اخترند
یا زخم های جسم علی اکبر شما؟
آن کهکشان شعله ور راه شیری است
یا روشنان خون علی اصغر شما؟
دیوان کوفه از پی تاراج آمدند
گم شد نگین آبی انگشتر شما
از مکه و مدینه نشان داشت کربلا
گل کرد نور واقعه در خنجر شما
با زخم خویش بوسه به محراب می زدید
زآن پیش تر که نیزه شود منبر شما
گاهی به غمزه یاد ز اصحاب می کنی
بر نیزه، شرح سوره احزاب می کنی

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

شور
قال رسول الله ، قال رسول الله
حسین منی و انا من حسین
******
لب تشنه‌ی فرات ، قتیل العبرات
دست مرا هم بگیر ، ای کشتی نجات
گرید ز داغت ، آدم و حور و ملک
غرق عزایت ، ز سما تا به سمک
شعار ما یا ، لیتنا کنا معک
حسین منی و انا من حسین
******
ای جلوه‌ی توحید ، شهید ابن الشهید
پیغمبر اکرم ، گلوی تو بوسید
فدای آن سر ، که رو در روی سنان
فدای آن تن ، که شود در خون طپان
فدای آن لب ، که ببوسد خیزران
حسین منی و انا من حسین

شاعر : میثم مومنی نژاد

دانلود سبک

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

دارد سر از تن تو جدا ميكند چرا؟
از پشت گردنِ تو جدا ميكند چرا؟
چيزي نمانده پس به عقيله نگاه كن
تا آخرين نفس به عقيله نگاه كن
تكليف من پس از تو نگفتي چه ميشود
با سر اگر ز نيزه بيفتي چه ميشود
بگذار من كتك بخورم تو نفس بگير
تاوان هرچه موي سپيد است پس بگير
بگذار من كتك بخورم گريه كن حسين
از تو چگونه دل ببُرم گريه كن حسين
بگذار من كتك بخورم تو بلند شو
مثل لبت ترك بخورم تو بلند شو
آتش گرفت خيمه به جايي رسيد كار
سجاد ناله كرد عليكُنَّ بالفرار

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• دوشنبه
• 11
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

جان من بادا فدای ناله ی پایانیت

عالمی حیران ز اشک غصه ی پنهانیت

سنگ ها آماده شد با دست ظلم کوفیان

تا زند بوسه میان قتلگه پیشانیت

وای از آن ساعت که سنگ آمد به پیشانی نشست

پیش خواهر غرق خون شد چهره ی نورانیت

دست بردی پاک گردانی جمالت را زخون

نیزه ای آمد میان سینه ی قرآنیت

مانده ام از صبر ایوبی زینب خواهرت

با چه حالی بوسه زد بر حنجر رحمانیت

شاعر: اصغر چرمی

• شنبه
• 16
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:29
• نوشته شده توسط
• اصغر چرمي

دارددلم هوای سفر پنج شنبه ها
از سمت قلب من مگذر پنج شنبه ها
بال عروج من به حرم باز میشود
ازیک غروب تا به سحر پنج شنبه ها
دادم لباس مشکی من را رفو کنند
بازخمه های لطمه زنی ام وضوکنند
گفتم اگر که رفتم و دیگر نیامدم
من رامیان کرببلاجستجو کنند
امشب دلم هوای حرم کرده بازهم
قلبم حسینیه شده،دم کرده بازهم
هرچند دورم از حرم و حرص میخورم
داغ مراعزای تو کم کرده بازهم
از جمعه شب حوالی غم وعده میکنم
بین مسیر شورو دو دم وعده میکنم
بامادری که قامت اورا خمیده اند
درحول و حوش درب حرم وعده میکنم
امشب مقیم عاطفه یاس میشوم
شأن نزول آیه احساس میشوم
امشب دلم برای کسی آب میشود
شاید مسافردل عباس میشوم
امشب بهشتم و به

• سه شنبه
• 19
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

جبریل هاتف غزلستان کربلاست
میکال بلبلی زگلستان کربلاست
دانش سرای معرفت و درد میرود
یحیی طفیل درس دبستان کربلاست
انسان شدن اگر که به پاداش میرسد
تنها حسین درخور انسان کربلاست
پی ریزی وجودمان همه محکم شده چرا؟
چون پایه های ماهمه ایمان کربلاست
ما بی غمیم و غصه روزی نمی خوریم
روزی سفره مان فقط از خوان کربلاست
گرد حسین میگذرد روزهایمان
آری بهشت بزم محبان کربلاست
از پیله ها درآمده احساسهایمان
امشب شب بلوغ جوانان کربلاست
تنها زجلوه ازلی ناز میخریم
این شیوه قدیمی دوران کربلاست
بالغ شدیم تازه و تقلید میکنیم
امشب زهرکسی که مسلمان کربلاست
دردستهای راست مان نامه میدهند
پایین نامه مهرحسین جان کربلاست
این ش

• سه شنبه
• 19
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل دست ما که نیست، اسیر شما شده
از لحظه ای که با حرمت آشنا شده...
خواب و قرار را دگر از دست داده است
ذکرش مدام کرب و بلا، کربلا شده
یادش به خیر گنبد و ایوان طلای تو
آن جا که هر که دیده به آن مبتلا شده
میدان مشک ساقی و کفین و علقمه
قلبم عجیب راهی این صحنه ها شده
وقتی که پرچم حرمت در تلاطم است
...گویی که روح از بدن من جدا شده
حالا چقدر میل عسل کرده کام من
یعنی که بزم روضه ی قاسم به پا شده
اشکم شبیه پرچم تان سرخ می شود
وقتی که صحبت از بدن و نیزه ها شده
از تل زینبیه کسی داد می زند...
واویلتا که رأس برادر جدا شده
با سم اسب روی تنت زخم می زدند
حالا سه روز رفته و جسمت رها شده
یک نانجبیب پیرهنت را ربو

• شنبه
• 23
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

عجیب نیست اگر روی نیزه سر بالاست
جواب مرد به ذلت جواب سر بالاست
سری به نیزه دو لب آیه های شیرین خواند
از آن به بعد دگر قند نیشکر بالاست
چه سفره ای است که هفتاد دل نمک گیرند!؟
چقدر شور در این جمع مختصر بالاست!
مصاف عشق و ریا نابرابر این گونه است
که در مقابل هر تیغ صد سپر بالاست
به شوق آب لب خشک غرق تب کم نیست
شگفت آنکه تب آب بیشتر بالاست
در این طرف عطش عشق می کند غوغا
در آن طرف عطش سکه های زر بالاست
مپرس "هَل مِن ناصِر" که در جواب ای سرو
به جای دست فقط دسته ی تبر بالاست
به هیچ آب فروکش نمی کند عطشم
دمای داغ تو در کوره ی جگر بالاست

شاعر : علی فردوسی

• شنبه
• 23
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل دست ما که نیست، اسیر شما شده
از لحظه ای که با حرمت آشنا شده...
خواب و قرار را دگر از دست داده است
ذکرش مدام کرب و بلا، کربلا شده
یادش به خیر گنبد و ایوان طلای تو
آن جا که هر که دیده به آن مبتلا شده
میدان مشک ساقی و کفین و علقمه
قلبم عجیب راهی این صحنه ها شده
وقتی که پرچم حرمت در تلاطم است
...گویی که روح از بدن من جدا شده
حالا چقدر میل عسل کرده کام من
یعنی که بزم روضه ی قاسم به پا شده
اشکم شبیه پرچم تان سرخ می شود
وقتی که صحبت از بدن و نیزه ها شده
از تل زینبیه کسی داد می زند...
واویلتا که رأس برادر جدا شده
با سم اسب روی تنت زخم می زدند
حالا سه روز رفته و جسمت رها شده
یک نانجبیب پیرهنت را ربو

• شنبه
• 23
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

بین مقتل جمعه ای دلگیر می دیدم تو را
در میان نیزه و شمشیر می دیدم تو را
خواب می دیدم که گشته یک کبوتر،سر جدا
در میان خواب و در تعبیر می دیدم تو را
ازدحام آمد دلم صد بار مرد و زنده شد
هر زمانی تا که با تأخیر می دیدم تو را
شمر آمد سوی تو،دیگر ندیدم روی تو
دیر فهمیدم که باید سیر می دیدم تو را
رو به من رأس تو را بالا گرفته قاتلت
با غرورش نعره زد: تکبیر!...می دیدم تو را

شاعر : یاسین قاسمی

• دوشنبه
• 25
• آذر
• 1392
• ساعت
• 13:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

خدا را شکر مهمان حسینیم
به لطف تو سر خوان حسینیم
خدا را شکر هیئت خانهء ماست
پذیرای محبــــــان حسینیم
ز طفلی شیر با عشق تو خوردیم
و حالا مـرد میــــدان حسینیم
طعـام روضه هــا در ما اثـر کرد
نمک پـرورده نـــــان حسینیم
اگر مؤمن شدیم از رحمت اوست
مسلمانان ، مسلمـــان حسینیم
همین که سینه زن هستیم، یعنی؛
وفــاداران پیمـــــــان حسینیم
میــــان روضــــهء جــدّ غریبـت
به همراه تو گریـــــان حسینیم
فـراق کربــلا بی طــــاقتم کرد
ببین بیمار هجــــران حسینیم
بیا مــا را ببر تـــا محضـر یـــار
که محتاجان درمــان حسینیم
خوشا آنان که سر دادند و گفتند؛
تن بی سـر ز یـــاران حسینیم

شاعر : مصطفی هاشمی نسب

• سه شنبه
• 3
• دی
• 1392
• ساعت
• 06:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

هرچه را که داشتی بردند،این غارت گری است
پیرهن را هم که بردند این یکی دنبال چیست؟
کاش "سید" در حواشی "لهوفش" می نوشت
اینکه با ضربه جدا کردند سر را،راست نیست
نامه ام را نخوانده می دانم:
یار ما را نخوانده، می دانم
دل ما از قلم اگر افتاد
عاشقان را نه،خوانده-می دانم
وقت سحر دعای مرا مهر می کنند
با اشک،نامه های مرا مهر می کنند
این اربعین نشد ولی یک روز می رسد
ویزای کربلای مرا مهر می کنند
سیلی و مشت می زند دشمن
در حد کشت می زند دشمن
از قفا سر بریده شد ارباب
خنجر از پشت می زند دشمن
جام داریم،باده نیست ولی
عاشق از پا فتاده نیست ولی
لذت هیج کربلایی چون
""کاروان پیاده" نیست ولی
گره کور دلم جز به دعا وا ن

• سه شنبه
• 3
• دی
• 1392
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

ماسوا هست پریشان اباعبدالله
عاشق و بی سر و سامان اباعبدالله
حق گواه است که پاینده و جاوید شود
هرکه جان داد به جانان اباعبدالله
بی نیاز از دو جهان می کند هر سائل را
کرم و لطف فراوان اباعبدالله
شکر لله که از بین همه خلق جهان
ما شدیم جزء محبان اباعبدالله
هستی خود همه قربانی حق کرد حسین
هستی ما همه قربان اباعبدالله
همه بیمار و نخواهیم شفا را ز مسیح
چشممان هست به درمان اباعبدالله
به شهان سلطنت هر دو جهان ارزانی
ما گداییم گدایان اباعبدالله
دَرِ این خانه نخوردیم غم روزی را
روزی ماست به دستان اباعبدالله
ما نه تنها به سر سفره او ریزه خوریم
آفرینش همه مهمان اباعبدالله
شاه ما نوکریش سلطنت است پس بی شک
پا

• یکشنبه
• 8
• دی
• 1392
• ساعت
• 05:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

چقدر ثانیه هایت حضور ایمان داشت
در آن غروب سیاهی که بوی هجران داشت
چقدر دختر تو دلشکسته بود آن شب
نگاه ابری او یک بهار باران داشت
فدای حلقه ی انگشتری که غارت شد
و دستهای تو که روح سبز احسان داشت
فدای آن دو لبی که مسیح دلها شد
به روی منبر نی این همه مسلمان داشت
چقدر خاطره دارد نسیم با زلفت
که مثل خواهر تو خاطر پریشان داشت
گرفته ماه مرا ابر خون و خاکستر
تنور خانه شب تا سپیده مهمان داشت
چقدر بوی خدا می شنیدم از آن لب
که بین طشت طلا عطر پاک قرآن داشت
در امتداد افق رد خون تو باقی است
غروب سرخ محرم مگر که پایان داشت

• دوشنبه
• 16
• دی
• 1392
• ساعت
• 12:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

در چشم باد، لاله فقط پرپرش خوش است
خورشید روز واقعه خاکسترش خوش است
از باغها شنیده‌ام این را که عطر یاس
گاهی نه پشت پنجره، لای درش خوش است
دریا همیشه حاصل امواج کوچک است
یعنی علی به بودن ِ با اصغرش خوش است
در راه عشق دل نه که ما سر سپرده‌ایم
حتا حسین پیش خدا بی‌سرش خوش است
جایی که آب همسفر ماه می شود
دلها به آب نه که به آ‌ب‌آورش خوش است
جایی که پیش‌مرگ پدر می شود پسر
اولاد هم نبیره‌ی پیغمبرش خوش است
عالم شبیه آن لب و دندان ندیده‌است
لبخند هم میانه‌ی تشت زرش خوش است
از خون سرخ اوست که تاریخ زنده است
این شاهنامه نیست ولی آخرش خوش است:
اندوه بی شمار ِ پسر را گریستن
بر شانه‌های مرتعش ِ مادرش....
ا

• دوشنبه
• 16
• دی
• 1392
• ساعت
• 12:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

همیشه هر شب جمعه کنار مرقدتان
گدایی بر درتانم برای من کافیست
منی که غرق گناهم و روسیاه اما
همینکه نوکرتانم برای من کافیست
درون صحن و رواقت نمیروم اقا
یه گوشه روضه بخوانم برای من کافیست

شاعر : امیر فرخنده

• یکشنبه
• 13
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 13:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا حسین بن علی (ع)

کوزه ی دل را پر از ، اشک بصر کن حسین

با من بی دل شبی را تو سحر کن حسین

لحظه ی رفتن به سمت حرم خواهرت ...

خیل گدایان خویش را تو خبر کن حسین

غمزده ام از غم پر غم روز غمت ....

ثانیه ای با من غمزده سر کن حسین

گر ضرری دارد این همدمی و همدلی

عیب ندارد بیا باز ضرر کن حسین

این جگرم از غم و داغ تو صد پاره شد

این جگر پاره را غرق شرر کن حسین

اُنظر ِالَینا غریب اُنظر ِالَینا شهید

اُنظر الینا قتیل ... آه ... نظر کن حسین

سروده جعفر ابوالفتحی

• یکشنبه
• 13
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 02:23
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

خدا نوشت تو را بر سر جهان باران
تویی حسین"ع" امیر همه طمع کاران
طمع به عشق تو کردم اگر گنه کارم
تویی الهه ی عاصین این گنه کاران
تو اشک دادی و بخشیده ای گناه مرا
سپاس حق که شدم جزئی از بدهکاران
کجا عزیز خدا و کجا غلام سیاه
مرا بس است شوم نوکر هواداران
تو درد دادی و درمان فقط نگاه تو شد
رواست من به تو گویم طبیب بیماران

شاعر : علی قدیمی

• یکشنبه
• 13
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 13:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتش رسیده نوکرتان جان فدا شود
یک روز نذر روضه خون خدا شود
وقتش رسیده حال و هوایی عوض کنم
این قلب کوچکم ز شما در عزا شود
یک لحظه هم نمیشود آقا دخیل عشق
از این شبکه های ضریح تو وا شود
این نوکر همیشه گنه کار و روسیاه
در حسرت است زائر کرب و بلا شود
یا زائر همیشگی کربلایتان
یا خادم همیشگی روضه ها شود

• یکشنبه
• 13
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 13:41
• نوشته شده توسط
• یحیی