دوبیتی ویژه ولادت حضرت پیامبر اکرم(ص)
اکمال دعا، زینت صوم است و صلات
سرمنشاء خیر است و جمیع حسنات
نَقل است کلیدِ قفل صدها حاجت
باشد به نبی و آل احمد صلوات
لیلیِ لیلای دلها دلنوازی میکند
با دل مجنونِ هر دلداده، بازی میکند
عقل را سرمستِ آهنگ حجازی میکند
این دل دیوانه امشب سرفرازی میکند
شب شب پیدایشِ تمثال محمودِ خداست
یا محمد، عالمی خاطر پریشان شماست
کیستی احمد، که عالم را مُسخّر کرده ای
دشمن توحید را از خود مکدّر کرده ای
تخت و تاج پادشاهان را نگونسر کرده ای
ابروان خویش را شمشیر حیدر کرده ای
کیستی احمد که ازمِهرت فلک مدهوش گشت
با طلوع مقدمت آتشکده خاموش گشت
آمدی بتخانه ها ویرانسرا شد، ای نگار
آمدی کاخ ستم لرزید از این اقتدار
آمدی معراج شد در انتظارت، بیقرار
آمدی خلدبرین شد بر نگاهت وامدار
هستی از نور تو هستی یافت، ای نور خدا
میم و حاء و میم و دا
به پایان نبوت آخرین از راه می آید
برآغاز امامت اولین از راه می آید
به رحمت پا به روی خاک دارد آفتابی که
به شوکت آسمان را کرده زین از راه می آید
جهان مانند انگشتی شد و مکه رکاب آن
برای این رکاب امشب نگین از راه می آید
نبودش باعث بود جهان بوده ست پس تازه
دلیل خلقت این سرزمین از راه می آید
نه اینکه دین بیاید تا که پیغمبر شود تکمیل
که امشب بی گمان منجی دین از راه می آید
صفت تاقبل ازاین آقا فقط تا حد برتر بود
برای خوب ترها هم ترین از راه می آید
بگو هرهفته را ازبعد امشب هفته ی رحمت
چنانکه رحمة للعالمین از راه می آید
شب میلاد و ذکر یاعلی دل هم نمی داند؛
محمد یا امیرالمومنین از راه می آید
دل خ
ترکیب ولادت حضرت پیامبر اکرم(ص)
هر دلي پروانه در كوي محمّد مي‌شود
عاشقي ديوانه بر روي محمّد مي‌شود
در قيامت چشم ها سوی محمّد مي‌شود
محشری آکنده از بوی محمّد مي‌شود
دردِ دل درمان به گيسوي محمّد مي‌شود
كار ما در كُنجِ ابروي محمّد مي‌شود
چاره ی غم ها خمِ مويِ محمّد مي‌شود
هر گرفتاری ثناگوی محمّد می شود
ما مسلمان گشته از خُلقِ نکوی دلبریم
پیروان بهترین و آخرین پیغمبریم
هر كه خواهد روز محشر خنده بر دل آورد
کشتیِ دل را سلامت سوی ساحل آورد
پای هر پرونده اش امضای عاجل آورد
بهرِ عمر خویش انبوهی فضایل آورد
یا متاعی درخور و نیکو و قابل آورد
تا كه در باغِ جنّان جايي به حاصل آورد
یا کتاب دین خود تکمیل و کا
ترجیع بند ولادت حضرت پیامبر اکرم(ص)
آمد به زمين نوای پژواک
ای عاشقِ خسته جان و غمناک
وقتِ غمِ بي كسي به پايان
از غصه و درد و ناله حاشاک
با شور و شعف جدا شويد از
هر ناله‌ي دنيویِ اين خاک
چون آمده نوري از خداوند
ديگر نشود دلي ز غم چاک
صد لشکر حوری و فرشته
بر دورِ سريرِ شاه لولاک
بر قامت آن سرير با زَر
بنوشته خط از مُركبی پاک
اين مَسند ختم مرسلین است
لولاک لَما خلقتُ الافلاک
حق عاشق روی توست احمد
یا حضرت مصطفی، محمّد
آدم شده مستِ روي ماهش
ادريس دلش چو گردِ راهش
خضر است به مجلسش سخنران
داوود غزل خوانِ نگاهش
الياس شده خمار و مدهوش
نوح است به كشتي پناهش
يونس نظرش به سوی دریاست
يعقوب قسم خُورَد به جا
سبک ۱ ـ سرود / واحد ـ ابا الفاطمه
بر لبِ اهلِ آسمان زمزمه آمد
در دلِ دشمنانِ دین واهمه آمد
کار ملایک همگی جشن و سرور است
مژده به عاشقان ابا الفاطمه آمد
آمد بهارم
زيبا نگارم
دار و ندارم
يا رسول الله
يا رسول الله(۴)
ستوده خلقت خودش خالقِ سرمد
لحظه‌ي خلقِ گلِ سيمايِ محمّد
گفته كه احسنت بر اين چهره‌ي زيبا
نيست دگر همچو گلِ چهره‌ي احمد
اي عشقِ هستي
اي شور و مستي
بر دل نشستي
يا رسول الله
يا رسول الله(۴)
جمله فرشتگان همه مستِ نگاهش
دل ببرد ز خالقش آن رخِ ماهش
قلبِ تمامِ انبياء بر سرِ راهش
بوسه زنند همه بر آن خالِ سياهش
در دل هوایت
جان ها فدايت
عالم گدايت
يا رسول الله
يا رسول الله(۴)
شمس و قمر حكايت ا
سبک ۲ ـ سرود / شور واحد ـ آمنه
به روي بالِ ملك حناي سرمدي است
به دستِ آمنه صد گلِ محمدي است
سر زده گلها ـ يا محمّد
از دلِ صحرا ـ يا محمّد
كعبه به نجوا ـ يا محمّد
اي پدر زهرا يا محمّد
يا رسول الله يا محمّد(۴)
چو ديده، ديده تو را، شده شكار رخت
تمام اهل سما، ببين خمارِ رخت
كرده اسيرم ـ رخ ماهش
دل ببرم بر ـ سر راهش
زندگي من ـ به پناهش
حسرت قلبم چشمِ سياهش
يا رسول الله يا محمّد(۴)
تمامِ نازِ رخش به خنده منجلي است
كه نقش بازوي او علی علی علي است
میان عشق ها ـ ولی عشقت
از همه برتر ـ بلی عشقت
دل بنماید ـ جلی عشقت
تو عشق حیدر و علي عشقت
يا رسول الله يا محمّد(۴)
و آنشب از شميم عطر نامش گلستان پر شد
تمام خانه از بوي خوش اين ميهمان پرشد
شگفتا "يوسفي در کاروان حسن پيدا شد"
که از نور جمالش صحن جان عاشقان پرشد
گريبان چاک کرد از مقدم او طاق کسرايي
زمان خالي شد و درياچه هاي باستان پر شد
سماع لحظه ها از چشم صحرا سرخ مي باريد
فرشته بس! دگر ميخانه پير مغان پر شد
خبر دادند سيمرغي ز کوه طور باز آمد
که از آواي سرشارش تمام آشيان پر شد
چنان مضمون صفت بود آن دو چشمان غزل گونش
که تا يک پلک زد ديوان جان شاعران پرشد
طواف لاله گرد کعبه آيينه ديدن داشت
شبي که مکه از نام محمد(ص) ناگهان پرشد
می‌بارد از بهشت دگرگون بهارها
بر دامن تمامی دل بیقرارها
می‌بارد آنکه بارش رحمت به دست اوست
در خشک سال عاطفه چون چشمه‌سارها
پیغمبرانه در دل صحرا قدم گذاشت
رونق گرفت با نفسش کوهسارها
آمد خلیل بت شکن از خیمه‌گاه صبح
تا بشکند غرور یمین و یسارها
آتش به جان چین و سمرقند تا گذاشت
کسری شکست آینه در گیر و دارها
ظلمت شکست و تشنه ی نوری شگرف شد
لبخند صبح قسمت لیل و نهارها
نوری دمید و هاله ی غم اعتکاف کرد
در قبله گاه باور چشم انتظارها
نوری که از فروغ رخش محو گشته‌اند
خورشید و ماه با همه آیینه دارها
نور «محمّد» است که اعجاز میکند
در خلوت تمامی شب زنده دارها
شب میلاده. دلامون شاده. اومده دلبر
این دل ساده. احمد اباده با تو پیغمبر
همه جا نوره. دل پر از شوره. یا نبی الله
عبد پابستم. عاشقت هستم. یا رسول الله
ای پدر امت
پیغمبر رحمت
ذکر لبم احمد یا احمد یا احمد
عشق دل زهرا
سیدی یا مولا
تاب و تبم احمد یا احمد یا احمد
حضرت صادق. این دل عاشق. به تو مدیونه
نوکر سابق. از غما فارق. از تو میخونه
شده گل بارون. این دل مجنون. مسته و در تب
لبامون خندون. شده راه بندون. اسمون امشب
ای پسر زهرا
مدینه شد غوغا
از قدمت مولا یا مولا یا مولا
ارزومه اقا
به زودی ان شاءالله
تو حرمت اقا ای اقا ای اقا
نوری از انوار سرمدآمده
غنچه ای از باغ احمد آمده
توأمان با روز میلاد نبی
صادق آل محمد آمده
این چنین اخبار واثق می رسد
هدیه ای از سوی خالق می‌رسد
همزمان باعید میلاد رسول
صادق آن شمس حقایق می رسد
بر نور خدای حی سرمد صلوات
بر حضرت صادق گل احمد صلوات
امروز که روز عیددو میلاد است
برچهره ی زیبای محمد صلوات
(https://attach.fahares.com/UJeeE+DZeuvi1cPfSIs41A==) به عجب جشن شادی آفرین است
همه از لطف خلاق مبین است
شیعیان حیدر شادی نمایید
جشن میلاد ختم المرسلین است
هفده ماه ربیع الاول شد
جشن میلاد خاتم مرسل شد
آمد از سوی سرمد
جان عالم محمد
آمده نوری از انوار سرمد
خاتم رسالت حضرت احمد
شب میلاد خاتم رسولان
شده ذکر محبان یا محمد
مکه گردیده خلدبرین امشب
آمده دنیا حق الیقین امشب
آمداز سوی سرمد
جان عالم محمد
همه عالم بود در شادی و شور
مکه امشب شده چون وادی طور
خانه ی آمنه بنت وهب شد
امشب از مقدمش نور الا نور
شده از نورش خانه ی دل آباد
هر دلی گشته ز بند غم آزاد
آمداز سوی سرمد
جان عالم محمد
پیک وحی الهی
بهار جـان ها اومده
امیر و آقا اومده
مژده میدن به عاشقا
ماه دلارا اومده
سروری و دلبری از همه عالم سری
قسم به نام زیبات محشری محشری
دلم به زیر پاته اسیر یک نگاته
خورشید عالم قطعا گنبد خضراته
مولانا مدد رسول الله
⬇️ بند ۲
ای ماه زیبایی
کویرم و دریایی
مقام والا داری
چونکه اباالزهرایی
دنیا به تو مینازه درای رحمت بازه
تموم دلها امشب به شور و آوازه
نهایت زیبایی تو شاه بی همتایی
همه میدونن اینو تو عشق زهرایی
مولانا مدد رسول الله
⬇️ بند ۳
اومده هرکی عاشقه
اینجا نشسته لایقه
مژده میدن میلاده
مولا امام صادقه
نگات به دل میشینه عاشقی اینچنینه
راهـی شـدن دلامـون مـدینه مـدیـنه
دوستدارم ای آقا داری مقام والا
راهـی بکـن ایـن جـمعـو کـربـلا
مـولانا مدد امام صادق
پیغمبر صداقت و ایمان خوش آمدی
کامل ترین حقیقت انسان خوش آمدی
دنیا کویر تشنه و تو قاصد بهار
سر تا به پا طراوت باران خوش آمدی
نازل شدی ز کنگره ی عرش بر زمین
ای مشرق تجلی قرآن خوش آمدی
"عزی" ، "منات" و "لات" به پای تو ریختند
عمر "هبل" رسیده به پایان خوش آمدی
پیش از تو عشق و خوبی و احساس مرده بود
تا زندگی ببخشی ، چون جان خوش آمدی...
رباعییات
منشاءذکر صلوات
در هفدهم ربیع حیاتم دادند
از جرم و گنه خط براتم دادند
از لطف خدا تا که محمد آمد
توفیق به ذکر صلواتم دادند
در دست سبو و جامدارم آمد
نور ازلی به شام تارم آمد
با آمدنش امید آمد به دلم
در هفدهم ربیع قرارم آمد
گویم‌به‌شمازسوی‌حق رازمگو
مهر ازلی ز سینه‌ی پاک بجو
از بعد سلام بر جمال احمد
لولاک لما خلقت‌الافلاک بگو
میلاد پیامبر مهربانی
مبارکباد
ای حضرت نور یا محمد
نستوه و صبور یا محمد
در شام ولادتت ، جهانی
شد غرق سرور یا محمد
گویا که زمقدمت جهان شد
چون وادیِ طور یا محمد
ناپاکی و هر بدی به عالم
باشد ز تو دور یا محمد
بخشنده ای و کریم و رحمان
چون حیِ غفور یا محمد
بر نعمت پاک حق همیشه
هستی تو شَکور یا محمد
خوش خُلقی و خالی است ذاتت
از کِبر و غرور یا محمد
زین عالمِ غرق غم دوباره
تا کردی عبور یا محمد
دنیا همه گُلسِتان نمودی
با شادی و شور یا محمد
مدح تو (فرج) چگونه گوید
با لحن قصور یا محمد
آمد به جهان نبیّ اکرم
آن اعظم مرسلان اعظم
محمود خدا و مصطفی شد
بر کلّ پیمبران خاتم
شد روز ولادتش مبارک
برجمله ی ما خلق مُسلَّم
آمد به جهان امام صادق
آن سرور شیعیان عالم
میلاد محمد است و صادق
خورشید و مهی که هست باهم
بر جمله ی عاشقان مبارک
این روز خجسته ومکرَّم
شادمانی.. همه لبریز شده از قدمت
مات و مبهوت شده عالمی از فیضِ دمت
رحمتِ واسعه ای، آمدنت بارشِ نور
ریزه خوارند همه بر تو و خوانِ نِعَمت
شبِ میلادِ تو..احساسِ ترنّم بکنم..
زیرِ دِینِ توام و سفره ی پُر از کرمت
آخرین مُرسلِ یزدان..چقدر بانمکی..
شده ام شکرخدا، سا‌کنِ زیرِ علمت
(در شبِ آمدنت، آمده ام مثلِ گدا)
(سائلی دربدرم پس بده در راه خدا)
آمدی و.. همگی اهلِ تمنّا شده ایم
آمدی و..بخدا غرقِ معمّا شده ایم
حضرت عشق..گرامی پسرِ آمنه ای..
بعد ازین شکرخدا عاشقِ طاها شده ایم
نَفَست حق و دمت گرم و لبت پرخنده
ما مسلمان شده ی خصلت والا شده ایم
یا محمّد قدمت بر سرِ چشمِ دو جهان
امشب از یُمنِ قدومت همگی پا شده ایم
(در شبِ آمدنت شادی من کامل شد)
(لطفِ بی حدّ ِ تو بازم به گدا شامل شد)
صاحبِ گنبدِ خضرا..علمت ماندنی ست
منم احیا شده ات،فیضِ دمت ماندنی ست
شبِ میلادِ تو افتاده به سر شوقِ حرم
تا ابد سرورِ عالم ،حرمت ماندنی ست
آمدم تا که گدایی بکنم پشتِ درت..
کرمی کن بخدا که کرمت ماندنی ست
آرزوهای تو بدجور بهم ریخته است
تا ظهورِ پسرت ،همّ و غمت ماندنی ست
(ای رسولِ مدنی..کاش مسلمان بشوم)
(و به فرمایشِ تو تالی سلمان بشوم)
فخرم اینست که در سایه ی تو حیدری ام
حلقه در گوش شدم شکرخدا قنبری ام
یا محمّد مددی کن که در این عرصه مگر
سرگذارم به زمین..فخر من است نوکری ام
در صراطی که تو ترسیم نمودی به جهان
منِ بی مایه در این راه پُر از سروری ام
دستِ من را برسان دامنِ زهرای بتول
هرچه باشد منِ افتاده ز پا مادری ام
(شبِ میلادِ تو غرقِ شعفم رحمتِ حق)
(کی دهی؟تذکره ی یک نجفم رحمتِ حق)
پر پر پر پرواز منی آقا
با تو دلو دلو دلو میزنم دریا
هرکسی گنبدتو دیده
میگه تویی تویی تویی امیر دلها
بخدا که ماه ماهی و دلبر
شدی شدی از کل جهان برتر
آقا حرف دل من اینه
جون جون جون منی تو پیغمبر
یا رسول الله دین و دنیای منی
حالا حالا حالا دستا همه بالا
دیگه دیگه وقت شادیه یالا
دیگه کم نزار توی این شب
خیلی خیلی خیلی خوبه ماشاالا
آقا آقا آقا تویی دلو جونم
همه همه همه میگن که دیونم
ببین عشق تو چکار کرده
روزو روزو روزو شب از تو میخونم
یا رسول الله دین و دنیای منی
سرود جشن میلاد
حضرت رسول(ص)
امام صادق(ع)
سبک محمود کریمی
(آسمون پرواز من تا مدینه بازه)
بنداول
ماه ربیع از ره رسیده شادی به پا شد
از قدوم پاک محمد عالم کیمیا شد
بانوی با افتخار مادر احمد شده
خاتم پیغمبران بگو محمد شده
یا رسول الله مدد(۴)
بنددوم
آسمون شهر مدینه شد ستاره بارون
همه عرش کبریایی گردیده چراغون
امام صادق رسید کان حقایق رسید
از خونه‌ی ولایت قرآن ناطق رسید
امام صادق مدد (۴)
بندسوم
آقا امام باقر چشمان تو روشن
دامن ام الامام گردیده چو گلشن
گل بریزید به راهش بانی مکتب اومد
شادی کنید دوباره رئیس مذهب اومد
امام صادق مدد(۴)
#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza
باز هم از تبار آینه ها
دسته گل های ناب آمده است
جام هایی پر از شراب طهور
گل نگویم ، گلاب آمده است
آسمان را قرار در دل نیست
مکه در التهاب آمده است
در مدینه گلی ز گلزار
حضرت بوتراب آمده است
مکه دل ها دوباره روشن شد
نور ختمی مآب آمده است
در مدینه ستون فقه علی
کافران را جواب آمده است
در گشا ای رسول رحمت حق
یک گدا از تبار سلمانم
من گنه کرده ام قبول آقا
هرچه باشم ولی مسلمانم
حب و عشق علیست ای آقا
محور عشق و دین و ایمانم
قصه ی مرتضی و کیسه و شب
من یکی از همان یتیمانم
تا نفس دارم ای حبیب خدا
در این خانه ی تو می مانم
حق زهرا نگاه لطفی کن
هر چه باشد ولی مسلمانم
از بام و درِ کعبه به گردون رسد آواز
کامشب درِ رحمت به سماوات شده باز
بت های حرم در حرم افتاده به سجده
ارواح رسل راست هزاران پرِ پرواز
کعبه زده بر عرش خدا کوس تفاخر
مکه شده زیبا و دل افروز و سرافراز
جا دارد اگر در شرف و مجد و جلالت
امشب به سماوات کند خاک زمین ناز
از ریگ روان گشته روان چشمة توحید
یا کوه و چمن باز چو من نغمه کند ساز
دشت و دَر و بحر و بَر و جنّ و بشر و حور
همه گشتند هم آواز در مدح محمد
هر ذرة کوچک شده یک مهر جهان تاب
هر قطرة ناچیز چو دریا کند اعجاز
جبریل سر شاخة طوبی چو قناری
در وصف محمد لب خود باز کند باز
جبریل چه آرد؟ چه بخواند؟ چه بگوید؟
جایی که خداوند به قرآن
بادی وزید بارش باران شروع شد
نوری دمید و خلقت انسان شروع شد
صد آسمان شکوفه به عالم جوانه زد
آری بهار بعد زمستان شروع شد
گویی خلیل آمده از آسمان فرود
آتش فرو نشسته، گلستان شروع شد
ناقوستان را چه شده ست ای صلیبیان
این معجزات سبز از ایوان شروع شد
دینم اگر به دست پیمبر به من رسید
اکمال آن ز سمت خراسان شروع شد
«انگار بین قافیه و من جدال شد»*
بادی وزید بارش باران شروع شد...
شعر از: محمد جواد خراشادیزاده
www.harf-e-del.blogfa.com
تا بر بسیط سبز چمن پا گذاشته است
چشمش بهار را به تماشا گذاشته است
از بس که دست برده در آغوش آسمان
پا بر فراز گنبد میان گذاشته است
می بارد از طلوع نگاهش تبار صبح
خورشید را به سینه خود جا گذاشته است
تا مثل کوه ریشه دواند به عمق خاک
یک عمر سر به دامن صحرا گذاشته است
دستی لطیف ساغر سرشار عشق را
در هفت سین سفره دنیا گذاشته است
نوری(امین)نشسته به آغوش (آمنه)
دریا قدرم به دیده دریا گذاشته است
نوری که از تبلور رخسار او دمید
خورشید را به خانه دلها گذاشته است
غلامرضا شکوهی
خورشيد عشق را، ره شام و زوال نيست
بر هر دلي که تافت، در آن دل ضلال نيست
در آسمان دلبري و آستان عشق
نور جمال دلبر ما را مثال نيست
هر دم چو مهر نور فشاند به خاطرم
تا شوق اوست، جان و دلم را ملال نيست
با نام احمد است که دل زنده مي شود
دل را بيازماي که کاري محال نيست
اي آفتاب حق که تويي ختم مرسلين
با روشنيّ روي تو، بدر وهلال نيست
حد کمال و حکمت و انوار معرفت
تنها تويي وغير تو حدّ کمال نيست
تا تو شفيع خلقي و درياي رحمتي
اميد عفو هست و نشان وبال نيست
در صحنه حيات و به طومار کائنات
آيين پاک منجي ما را همال نيست
ما عاشقان و پيرو راه محمديم
بهتر ازين طريقت و راه و روال نيست
منبع : سایت
و انسان هر چه ايمان داشت پاي آب و نان گم شد
زمين با پنج نوبت سجده در هفت آسمان گم شد
شب ميلاد بود و تا سحرگاه آسمان رقصيد
به زير دست و پاي اختران آن شب زمان گم شد
همان شب چنگ زد در چين زلفت چين و غرناطه
ميان مردم چشم تو يك هندوستان گم شد
از آن روزي كه جانت را ، اذان جبرئيل آكند
خروش صور اسرافيل در گوش اذان گم شد
تو نوح نوحي اما قصه ات شوري دگر دارد
كه در طوفان نامت كشتي پيغمبران گم شد
شب ميلاد در چشم تو خورشيدي تبسم كرد
شب معراج زير پاي تو صد كهكشان گم شد
ببخش - اي محرمان در نقطه خال لبت حيران -
خيالِ از تو گفتن داشتم ، اما زبان گم شد
شاعر:؟؟؟
منبع: سایت شیعتی
به روزى در جهان ظاهر دو شمس عالم آرا شد
به فردوس برين رقصان شجر مانند حورا شد
زِه ها زِه حَبّذا اين روز، روز وجد كبرى شد
سحرگه معنى نور على نور آشكارا شد
چو خوش باشد دو مولودى كنم اعلام عالم را
شدم از عشق هر يك زان دو سرور واله و مجنون
دل آشفته ام باشد به حبّ هر يكى مرهون
يكى كنزالله مكنون يكى سرالله مخزون
دو فيروزى دو دلشادى بشارت مى دهم اكنون
ظهور صادق و عيد محمد فخر عالم را
پى تشريف ميلاد نبى دانى كه چون گرديد
سرير خسروان دهر آندم واژگون گرديد
ز رودِ خشك و بى آب سماوه نم برون گرديد
محمد چون ولادت يافت بت ها سرنگون گرديد
دو مولود درخشان كرد نورانى دو عالم را
منور گشت از نورش ت
گاهِ سُرور است و گاهِ شادىِ بى حد
دولت عيش و سرور باد مخلَّد
مى رسدآنَك صلاكه تا كى و تا چند
پاى دلِ اهلِ دل به بند، مقيّد؟
تا به سرانگشتِ طبع نادره مضمون
زلف عروس سخن كنيم مجعَّد
مژده كه آمد خبر ز خلوتىِ راز
پرده ز رخ برگشود شاهدِ سرمد
آينه ذات، در تجلّى و اشراق
نورِ اَحَد جلوه گر ز طلعت احمد
خاتم خيل رسل، رسول خداوند
احمد ومحمود و مصطفى و محمّد
روح لطيفى كه در دو كون نگنجد
بهر تماشا كنون شده ست مُجَسَّد
آن كه تنِ خاكى اش لطيف تر آمد
در نظرِ اهلِ دل ز روحِ مجرّد
آن كه نهد پيش بارگاه جلالش
از سر تعظيم، جبرئيل امين، خَدْ
گشته دوچندان شكوهوشوكت امروز
از فرِ ميلاد جعفر بن محمّد
اى به ذكر روى تو، تسبيح گردان ماه و مهر
وى به روز و شب جمالت را ثناخوان ماه و مهر
با خيالت رو به ذكر ياجميل آورده اند
بيش ازين در آتش حسرت مسوزان ماه و مهر
آسمان با صدهزاران ديده مى جويد تو را
رونما، تا رونما آرد به دامان ماه و مهر
در حجاب نور مستورى، ولى با اين همه
با نگاهى دل ز كف دادند آسان ماه و مهر
از فروغ روى تو هفت آسمان روشن شده ست
اى رخت را روز و شب آيينه گردان ماه و مهر
چشمشان در خواب هم هرگز نبيند خواب را
در رخ تو مات و حيرانند اينسان ماه و مهر
مدّعا را با دو شاهد آسمان اثبات كرد:
از سحرخيزان و از شب زنده داران، ماه و مهر
در گذرگاه تجلّى اى فروغ لايزال
با دو جلوه از ت
مژده كه ميلاد شه خاتم است
عيد سعيد نبى اكرم است
مژده كه مسرورى عالم رسيد
خرمى عالم و آدم رسيد
هادى كل سيد خاتم رسيد
منجى عالم نبى اكرم رسيد
خرم از او خاطره عالم است
عيد سعيد نبى اكرم است
عالم ايجاد از او خرم است
عيد سعيد نبى اكرم است
زان كه ظهور نبى اعظم است
عيد سعيد نبى اكرم است
اهل ولاء خرّمى عالم است
عيد سعيد نبى اكرم است
مژده كه پير فلك آمد جوان
گشت منور همه كون و مكان
از رخ دلجوى شه انس و جان
فخر بشر خاتم پيغمبران
آن كه از او فخر بنى آدم است
عيد سعيد نبى اكرم است
