تا عشق ، به سرزمینِ دل غالب شد
معشوق ، علی بن ابیطالب شد
تا کلّ جهان عاشقِ این عشق شوند
تبلیغِ غدیر خم به ما واجب شد
شاعر : رضا قاسمی
مانده ست جبرائیل ابوذر را نگه دارد
یا مالک و سلمان و قنبر را نگه دارد
وقتی پیمبر با ولیِّ خود به بالا رفت
باید دو دستی باد، منبر را نگه دارد
باید کسی مثل پیمبر در زمین هم نه
در آسمان دستان حیدر را نگه دارد
دست نبی دست ولی را می برد یعنی
نام علی نام پیمبر را نگه دارد
عید غدیر خم پس از حج معنی اش این است
باید که حاجی دور آخر را نگه دارد
یعنی بگردد دور تو حاجی پس از حجش
تا حد عیدُاللهِ اکبر را نگه دارد
نامت جنون خیز است حق دارد مؤذن هم
وقت اذان با دست خود سر را نگه دارد
خوشبخت هرکس داشت بیعت باعلی اما
خوشبخت تر آن کس که حیدر را نگه دارد
مثل همیشه در نبود حضرت زهرا
باید که مولا سه
همی گویم و گفته‌ام بارها
بوَد کیشِ من مهر دلدارها
پرستش به مستی است در کیش مهر
بُرونند زین جرعه هشیارها
اگر عقل آید به میدان عشق
کشد کارش آخر به انکارها
خوشا مثل سلمان مسلمان شدن
خوشا جذبه ی حالِ تمّارها
من و جبرئیل و تو دیوانه‌ایم
علی کرده بسیار از این کارها
من امشب خماریِ او میکشم
صدو ده نفس ذکر هو میکشم
اگر تیشه‌ها بُت تراشیده‌اند
اگه کعبه را هم پرستیده‌اند
اگر آسمانها زمین خورده‌اند
اگر مهر و خورشید تابیده‌اند
اگر تاکِ انگورها پخته‌اند
اگر جامها مِی تراویده‌اند
اگر بیتها دل به آتش زدند
اگر شعرها شعله پاشیده‌اند
دلیلش فقط این بُود یک کلام
خدا را به رویِ علی دیده‌اند
غد
از ازل مهر تو در سینه
از ازل مهر تو در سینه درخشید علی
گوش ما مدح کسی غیر تو نشنید علی
از هر انگشت تو دریای کرم می ریزد
کوه از برق نگاه تو بهم می ریزد
در رکوع تو گدا اوج عطا را حس کرد
دست در دست علی دست خدا را حس کرد
هر چه در حق تو گفتند و نوشتند نشد
هیچ کس مثل علی عبد خداوند نشد
سائل غمزده فهمید کجا رو بزند
نجف امد که فقط پیش تو زانو بزند
با اشارات شما چرخ جهان چرخیده
صد و ده بار زمین دور سرت گردیده
صید مهر تو شدیم و به دلت افتادیم
شهروند ابد شهر علی ابادیم
ضربان دل شیعه به علی وابسته ست
علوی بودن ما تا به ابد پیوسته است
تا ابد عطر حریمت نرود از یادم
صد و ده بوسه به انگور ضری
شیر خدا
برکه ! ذکر سَمَکَت تا به سما بالا رفت
چون که بر دست نبی،دست خدا بالا رفت
ظاهراً روی جهاز شتران بود ولی
کس نفهمید علی تا به کجا بالا رفت !
صبحِ زیرِ بغلِ شیرِ خدا کرد طلوع
بسکه آن روز یَدِ شمسِ ضُحیٰ بالا رفت
خطبه ای خواند محمّد که همه مات شدند
خطبه ای خواند که شأن خُطبا بالا رفت
اوّلین بارِ نبی بود که در شصت و سه سال
تا بگوید سخن این قدر صدا بالا رفت
کرد در حقّ علی هر چه دعا در آن روز
گفت `الهی بِعلی” موجِ دعا بالا رفت
وقت بیعت شد و دست همه پایین آمد
دست زهراش در آن معرکه تا بالا رفت
ساقی آمد ز سر لطف ، سرِ خُم غدیر
این چنین شد تَبِ پیمانه ی ما بالا رفت
`أَشـــهدُ اَنَّ
حب علی
میان دلش هر که صافی ندارد
مصونیت از انحرافی ندارد
تعجب ندارد محب خلیفه
اگر مادرش هم عفافی ندارد
نگردید، غیر از علی جا ندارد
دلم حاجت موشکافی ندارد
بگو گرد کعبه به حاجی نچرخد
اگر دور حیدر طوافی ندارد
خود حق برایش گریبان دریده
مگر کنج کعبه شکافی ندارد؟!
سر کوی او گریه آورده تنها
گدایی که حتی کلافی ندارد
اگر ذوالفقارش به عاشق حرام است
چه بهتر که ابرو غلافی ندارد
به معراج ایوان طلا هر که رفته
از این درد دوری معافی ندارد
بیایم... نیایم... سراغم می آید
نیازی غنی بر تلافی ندارد
محب علی را به زهرا ببخشند
اگر هم عبادات کافی ندارد
به لبخند زهرا علی باورم شد
به عشق علی فاطمه م
ولای علی
برد پیمبر به شانه پای علی را
تا که ببینند خلق جای علی را
روز قیامت پناهگاه ندارد
هرکه ندارد به دل ولای علی را
در شب معراج می‌شنید پیمبر
جای صدای خدا صدای علی را
وجه خدا را ببین به صورت حیدر
ای که ندیدی رخ خدای علی را
از دو لب مرتضی کمیل چشیده...
لذت شیرینی دعای علی را
دست علی را به دست فاطمه دادند
تا به ابد دارد او هوای علی را
هست برازنده‌اش ردای خلافت
فاطمه چون دوخته قبای علی را
فاطمه تا آخرش کنار علی بود
خواهر خونی ذوالفقار علی بود
روشنی روز جلوه روی حیدر
هست شب قدر بین گیسوی حیدر
رو به علی سجده میکنند ملائک
قبله و محراب هست ابروی حیدر
تکیه به دستان مرتضی زده اسلام
مظهر دست خداست با
#عید_ولایت
در هر نفسی روح و روانهاست علی
اعجازِ زمین و آسمانهاست علی
بر کرسیِ حق نشسته از روزِ ازل
اصلا همه آرامش جانهاست علی!
هستی محرابی
علی جانم
هر دل که جدا از تو شود دل شدنی نیست
ایمان به جز از راه تو حاصل شدنی نیست
عقلی که گره خورد به عشق تو یقینأ
از سنگ غم حادثه زایل شدنی نیست
هر قدر عبادت شده از اول خلقت
با ضربت تیغ تو معادل شدنی نیست
با ایه اکملت لکم گفت خداوند
دین جز به تولای تو کامل شدنی نیست
ما رو به تجلای شما اهل نمازیم
این قبله به هر سو متمایل شدنی نیست
بی مهر تو ما را چه نمازی چه طوافی؟
بی مهر تو یک رکعت قابل؟...شدنی نیست
ای ابر خطا پوش کرم کن که در این شهر
رحمت به جز از چشم تو نازل شدنی نیست
شاعر : حسن کردی
مست ولایت علی
نماز شکر خوانده ام ، به خاطر محبتت
همیشه مست مانده ام ، به جرعه ی ولایتت
نیمه ی جان کشانده ام ، به بارگاه رحمتت
به عمق دل نشانده ام ، رزق خود از کرامتت
من از الستم به شعف ، مست ولایت علی
مرا کشاند به نجف ، دست ولایت علی
طعم محبتت بود ، فراتر از شهد و عسل
حب تو رمز جمله یِ ، حی علی خیر العمل
جمال دلربای توست ، چه بی نظیر و بی بدل
به روی دلنشین خود ، بیا به هنگام اجل
گفته خدا که بوده است ، خلق جهان برای تو
قسم به حق بهشت ماست ، محبت و ولای تو
بدون حب تو کسی ، نشد پیمبر به خدا
مهر و ولای تو بُوَد ، عشق مقدّر به خدا
غیر مدد ز دست تو ، نبوده یاور به خدا
نیست مرام و دین
أَلْيَوْم أكـمَلْتُ
مِثل خودش مِثل خَلقَش از هرجَهت بی نَظیر است
مَردی که در اوجِ غُـربت ، عشقِ صغیر و کبیر است
مـفهــوم آزادگی را فـهمــیده بهتر ز هر کـس
آن کس که در دام زُلـفِ تو در توی او اسیر است
احمد بشیر و نذیر است احمد سراجِ منیر است
بر پیشوایی چونان او حیدر وصیّ و وزیر است
ای دوست از راه حـیدر ، هرگز مرو سـویِ دیگر
بابِ نجـات من و تو ، در آخـرِ این مـسیر است
جز عشق او در ضمیرش هرکز نگنجیده زیرا
شیعه به لطف ولایت همواره روشن ضمیر است
کـوه از قبول ولایت ، سر باز زد تا خـلایق
با دَرْک کامل بفـهمنـد ، امر ولایت خـطیر است
باید که بـاشـد کنـارش ، خیرِ کثیری چـو زهـرا
شاهی که بهر
تو یداللهی
حَرَمَت قبله ی دل کعبه ی عشاق علی
بر تو و آل تو عالم همه مشتاق علی
ای که تصویر یَد حضرت رَبّی به نبرد
تو یداللهی و دستت یَم اِنفاق علی
جز تو که شیر خدایی بخدا شیر خدا
اسدالله نشد کس به دو آفاق علی
مالک ملک دلی مظهر علم و عملی
بر نکویان شده ای اسوه ی اخلاق علی
از ازل خلق شدی قبلِ همه آدمیان
که شوی همسخنِ حضرت خلاق علی
اهل عالم همگی خاک نشینند و تویی
ساکن عرش و فلک،لوح و قلم،طاق علی
نگرانی نبرد همرهِ خود روز حساب
هر که دارد به تو و آل تو میثاق علی
داریوش جعفری
چنان سرباز گیر افتاده ی در بین عدوانش
به دام افتاده ام در لشکر انبوه مژگانش
اگر تیغ کج ابرو تدارک دیده ، این گردن
نمیباشم مسلمان گر نمایم رد احسانش
کسی که تیغ بُرّانش ، حیات دین اسلام ست
سزاوار است خوانَد آفرینش شیر یزدانش
مسیحی و کلیمی ، شیعه و سنی و زرتشتی
تمام فرقه ها گویند او را شاه مردانش
ز آب چاه کوفه خوردم و زمزم نمیخواهم
ندارم آرزوی وصل کعبه زیر ایوانش
اگر سجده نکرد آنروز شیطان،بی گناه است او
علی را دید و شد مبهوت رخسار درخشانش
(اگر آن رند شیرازی سمرقند و بخارا را...)
دهد با تنگ دستی دیگری ری تا شمیرانش
من عاشق پیشه ای هستم که با احوال درویشی
پی یک برگ سبزی میدهم شش دنگ
سر چیست اگر در آستان بگذارد
باید که به پای عشق جان بگذارد
مجنونِ علی همین همان بگذارد
از هرچه که هست بیش از آن بگذارد
این بیت به روی دیدگان بگذارد:
"هرکس که علی علی علی می‌گوید
پا بر سرِ دوشِ آسمان بگذارد"
در مصحف خویش حَیِ سرمد فرمود
در عیدِ غدیرِ خم محمد فرمود
یک روز دو روز نَه که ممتد فرمود
فرمود به اصحاب و مجدد فرمود
باید که شبیه آلِ احمد فرمود
مولاست علی و با علی حق میخواست
منت به سر هر دو جهان بگذارد
شد منبرشان از همه جا بالاتر
بر دستِ نبی دست خدا بالاتر
می‌رفت صدایش از سما بالاتر
گویید : علی... یکصدا... بالاتر
تکبیر بگویید شما ....بالاتر
آنقدر خدا دست علی بالابرد
تا دست به دست این
یارب به ولایت علی خرسندم
تا روز قیامت به علی پا بندم
باحب علی موقع جان دادن خویش
با شور و طرب به مرگ خود میخندم
در هر نفسی ناد علی میگویم
هر سو که روان شوم علی میجویم
با یاد جمال دلربای حیدر
گلهای معطر جهان میبویم
تا حلقه‌ی نوکری بگوشم کردم
بر گرد حرم دور علی میگردم
یک گوشه‌ی کعبه مستجار است ولی
من سجده به عشق مستجار آوردم
ای مظهر نور کبریا یا حیدر
کشتی نجات انبیا یا حیدر
جز ختم رسل سرآمدی در عالم
ماندم که چه خوانمت ترا یا حیدر
شاعر : مرتضی محمودپور
بنداول
با یک جهان امید تمنات میکنم
هرشب میان نافله پیدات میکنم
بار سفر به سوی نجف بسته این دلم
این جان خسته خاک ره پات میکنم
ای جان عالمی به کف دست خیبریت
با یک اشاره جان و دل اهدات میکنم
سرمست از سبوی غدیریه‌ات شدم
سیراب کام تشنه ز صهبات میکنم
با هر نفس به ذکر علیون مع الحقم
من آشنای حضرت ارباب مطلقم
بند دوم
مخلوق بی نظیر خداوند یا علی
بر دین مصطفی شد پابند یا علی
جز مصطفی تمام رسولان ز سوی حق
بهر گدایی تو بیایند یا علی
خیل فرشتگان مقرب به آسمان
گشتند از حضور تو خرسند یا علی
آزادگان مسلک مردی و معرفت
در آینه جمال تو بینند یا علی
ارباب کائناتی و اسرار لوکشف
باب المراد کعبه‌ای و خفته در نجف
ب
به بارگاه خیالم جمال منظر توست
نگاه عالم امکان به دست همسر توست
میان وحدت و کثرت تو فرد و بی چونی
صفات فعلّیه حق گواه مظهر توست
حریم قرب خدا را تو نقطه‌ی ثقلی
هر آنکه میرود آنجا فقط به شهپر توست
چگونه مدح تو گویم که در شب معراج
خدا به شهر علوم هرچه داده از در توست
ستون خیمه‌ی عالم تویی به حق خدا
نگاهبانی و شانت ز سوی داور توست
منم چو عبد فقیری، کریم بنده نواز
کرامت تو به دل،این ز حسن دیگر توست
ز قدرت تو کسی آگهی نخواهد یافت
همین بس است که یک زان هزار خیبر توست
دو گوشوار عرش الهی ز نسل شماست
شریعت علوی پایدار دختر توست
اساس روز جزا را دو کفه خواهد بود
در آن میانه تو ساقی، شفیعه کوثر توس
ی عروه الوثقی دین حیدر امیرالمومنین
ای مرشد روح الامین حیدر امیر المومنین
اهل زمین و آسمان باجمله‌ی افلاکیان
گویند پنهان و نهان مولا امیرالمومنین
ابن عم پیغمبری معنای اسم اعظمی
ساقی آب کوثری مولا امیرالمومنین
ای گشته بر عالم مدار آمد ز حی کردگار
لا سیف الا ذولفقار مولا امیرالمومنین
عالم ز تو آدم ز تو کوثر زمزم ز تو
ذکر همه هر دم زتو مولا امیرالمومنین
ای شاه ملک لافتی ای مقتدای انبیا
پیر و مراد اولیا مولا امیرالمومنین
شبنم به برگ گل تویی عطر گل سنبل تویی
والله عقل کل تویی مولا امیرالمومنین
صوم صلوات من تویی آب حیات من تویی
شاخه نبات من تویی مولا امیرالمومنین
آتش گستان از تو شد دریا و طو
صفای این حرم از صاحب حرم پیداست
خدا گواهست که صاحب‌حرم، عزیز خداست
زند به عرش‌خدا، طعنه این مکان شریف
برای اهل ولا بوتراب قبله نماست
به حرمت علی و فاطمه قسم که همه
اساس خلقت عالم ز یمن شاه ولاست
خدا برای علی خلق کرده زهرا را
به حق حضرت حیدر که فاطمه لیلاست
به نص آیه قرآن و سوره‌ی کوثر
که فاطمه چو علی در زمانه بی همتاست
علیست محور خلقت علیست باب نجات
علی به دایره‌ی حُسن انجمن آراست
علوم اول و آخر همه بدست علیست
ولیک بین تمامی خلقها علی تنهاست
تمام آیه‌ی قرآن ز حق به مدح علیست
تمام ارض و سموات با علی برپاست
مسیح مرده کند زنده با ولای علی
به شور ذکر علی، زنده در سما عیساست
خدا به طور، تج
سررشته ماسوا غدیراست
سِرِ دل انبیا غدیراست
آئین و طریقِ ما غدیر است آئینه ی حق نما غدیراست
آن دل که ازین خم زده ساغر کی میطلبد باده دیگر
ساقی است فقط ساقی کوثر خُمخانه اولیا غدیراست
ای قوم به حج رفته کجائید جان حرم اینجاست بیائید
دستی پی بیعتش برارید اصل و نصب حرا غدیراست
زان لحظه که بعثتش جلی بود همراه نبی نام علی بود
از روز نخست او ولی بود بردین خدا بقا غدیراست
آوازه نام پدرِ خاک پُر گشته زخاک تا به افلاک
یادآمدم از حدیث لولاک عرشِ دگرِ خدا غدیراست
درچشم کسی کز پی نور است هر لحظه غدیر در حضوراست
چشمی که ندیده است کور است مِن ارض اِلیَ السما غدیراست
افلاک چنین زبان گرفته کامل شده دین و
بغض و کین در سینه ما جمع شد
زان عداوت پیشه گریان شمع شد
دادخواهی در قیامت جای خود
معترض از ظلم و جورش شرع شد
از سقیفه تا قیامت بی علی
ارتباط بین امت قطع شد
گر عدو را لعن می گویم بدان
از سوی پروردگار او خلع شد
هیچ می دانی که در کوچه چه کرد
دست مادر چون ز طفلش قطع شد
اشک ریزان نه فلک فریاد زن
از زمین تا آسمان سبع شد
مهر حیدر در دل هر شیعه ای
از ازل این بذر کشت و زرع شد
شیعه بودن با ولایت با علی
بهترین پاداش و سود و نفع شد
در غدیر خم به دست مصطفی
این سند تدوین اصل و فرع شد
چون شنیدم گفت آیم وقت مرگ
خوف مردن از برایم رفع شد
این غزل جان مایه یک شیعه است
شکرلله با تبری طبع شد
شاعر : جواد کلهر
غدیر خم طلایه دار نور است
تعالی دل و شور و شعور است
غدیر خم نوید سربلندی است
شمیم روح افزای ظهور است
غدیر خم امامت منجلی شد
ولایت عهدی مردی غیور است
غدیر خم نبی فرمود حیدر
پس از من وارث کل امور است
غدیر خم برای اهل بینش
فرازی بر لب فیض حضور است
غدیر خم مسلمانی محک خورد
به شیعه مایه فخر و غرور است
غدیر خم بود جشن امامت
بساط جشن و شادی جور جور است
غدیر خم نگردد فهم هر کس
نصیب و روزی قلب فکور است
غدیر خم شرف دارد به اعیاد
زمان شادی و جشن و سرور است
غدیر خم صراط مستقیم است
امیرالمومنین رمز عبور است
غدیرخم نبی مرسلین گفت
وصی من علی تا به نشور است
غدیر خم هر آنکه باورش نیست
ز راه حق هزاران سال دور ا
نشانه ی ولایت از ریشه ی یقین است
این گفته ی خدا بر محمدِ امین است
پیمبرِ الهی، در حجهًُ الوداع گفت
منصوبِ این خلافت، امیرِ مؤمنین است
این آخرین پیام است از جانبِ خداوند
حُسنِ ختامِ آیات، تکمیلِ باغِ دین است
این است وصیتِ من، ای حاضرین و غایب
حیدر به جایِ احمد، همواره جانشین است
هر کس که من ولی ام، از بعدِ من علی است
هُمامِ شاه ِشوکت، مولایِ متقین است
در نزدتان سپارم، این ثِقل اکبرم را
چون عزٌت دو عالم، از برکتِ همین است
قرآن فروغِ جان و، عترت چو اهلِ بیتم
تا نزدِ حوضِ کوثر در نزدتان امین است
محراب و منبرِ من، این نورِ انورِ من
شایسته ے مقامِ خورشیدِ عالمین است
بر فاطمه مبارک، این جلوه
#عید_سعید_غدیر_خم
باغبان دستِ گل که بالا برد
دل و دینِ همه به یغما برد
دستهای مبارک خورشید
تا خدا سّرِ انما را برد
باب علم نبی امام شده
این خبر را صبا ز صحرا برد
تا رساند به محضر زهرا
پیش چشمانی آشکارا برد
تا که بردند نام حیدر را
بهره‌ها جبرئیل از اینجا برد
هر نسیمی که می رسد بر ما
آن نسیم اسم مرتضی را برد!
#هستی_محرابی
فقط.....
حیدر امیرالمومنین‌است
ای سایه‌ی سرم ز سرم سایه بر مدار
هستم همیشه گرد مدار تو در مدار
ای نقطه‌ای که مرکز ثقل دو عالمی
پرگار عشقی و به تمنایت هر مدار
.
سرورِ هر سه عالم و نور چهار سو علی
کعبه طوفِ شش جهت سیّدِ هفت کو علی
گوردی شب عروجده حضرت ختم الانبیا
ثبت اولوب اوچ مکانیده نامِ علیِّ مرتضا
بیت مقدّس ایچره بیر صَخره نین اوسته ابتدا
بین ستونِ عرش وهم شاخهِ سِدر مُنتها
شُهرَه دی کائناتیده مظهرِ ذاتِ هو علی
اونداکی ختم الانبیا قُبّهِ ی کهکشانیده
پرده به پرده سیر ائدوب وادی لامکانیده
محور عرش اعظم حضرت جاودانیده
گوردی جناب مصطفی چارمین آسمانیده
گلدی سرادقاتیده حضرته روبرو علی
روح الامینیدن سوآل ائیله دی سیّدُ البشر
هانسی زمان بوتراب عرشه عروج اِئدوب مگر؟
گلدی جواب علی دگول گوردوگون ای حمیده فر
بلکه بو بیر فرشته دور شکل علییّه مفتخر
یعنی هم
زبان به مدح تو وا کرده اند جن و پری
چه خوانمت؟که تو فوق تصور بشری
خدا به دست خودش آفریده است تو را
به این بهانه که حتی دل از خودش ببری!
خوشا به حال زبانم! که در همه عمرش
به غیر مدحِ تو گفتن نداشته هنری
روایت است: که پیغمبران زمان بلا
نداشتند به غیر از تو یاور دگری
خدا تو را به بشر هدیه کرد وقتی دید
نداده است به دنیا هنوز تاجِ سری
فقط تو نفس رسولی_عجیب نیست اگر
نداشت در شب معراج جز تو همسفری
قسم به آتش عشقت، که آتش دوزخ
به نوکران تو هرگز نمی کند اثری
شدند عالم و آدم اسیر چشمانت
هزار بار شود جان ما به قربانت
به روز حشر که هر کس به خویش مشغول است
خدا کند برسد دست ما به دامانت
سرِ نماز هم
#یاامیرالمومنین_یاعلی_علیه_السلام
#غدیر_عیدبزرگ_ولایت
#یاکنز_الفقرا
تصوّر می کنم در ذهنِ خود ایوان زرّین را
برای درد ها پیدا نمودم راه تسکین را
پرستیدند آتش را اگر آبا و اجدادم
خدا را شکر از چشمان تو آموختم دین را
اگر فرهاد قبل از کوه، اوصاف تو را می خواند
رها می کرد از اول غرورِ تلخِ شیرین را
دمی پیش فقیرانی و گاهی عرش اعلایی
طراز عشق تو تعیین کُند بالا و پایین را
رکوعت حلقه ی انفاق را در گوش عالم کرد
کدامین شاه اینگونه کرامت کرده مسکین را؟؟
عصا را اژدها کردی شما… امّا نمی دانم
چرا؟! موسی گرفته در میان خلق تحسین را
زمانی که کمی اعجاز را ظاهر کنی، قطعا
مریدان نجف گویند،حتی مردم چین را
چشمه ی نور در ایوان نجف معنا شد
ذره با لطف تو خورشید جهان ارا شد
هر زمان از تب دنیا ز نفس افتادیم
با غبار نجفت راه تنفس وا شد
مدعی خواست که تقلید زکاتت بکند
به رکوع تو قسم پیش همه رسوا شد
سال ها رفت به دنبال حقیقت سلمان
عاقبت گم شده اش نزد علی پیدا شد
(هر که شد محرم دل در حرم یار بماند)
بی سبب نیست که سلمان شما منّا شد
پشت بر دلبری سکه کند در شب فقر
مکتبت روشنی راه ابوذرها شد
راز غم های علی فاش نخواهد گردید
مگر ان چاه بگوید که چه با مولا شد
تا عشق ، به سرزمینِ دل غالب شد
معشوق ، علی بن ابیطالب شد
تا کلّ جهان عاشقِ این عشق شوند
تبلیغِ غدیر خم به ما واجب شد
