ای یدالله خانه ی زهرا
سوره صبر را نوشتی تو
لیله القدر مرتضی هستی
رحمت قدر را نوشتی تو
بهر هر منکر ولایت هم
کفر هر گبر را نوشتی تو
دیده ی تر برای عشاقت
توشه ی قبر را نوشتی تو
و برای حسین مظلومت
گریه ی ابر را نوشتی تو
فوق ادراک فرشیان هستی
مرجع کل عرشیان هستی...
گوهری سر زد ز دریای شرف
(بطن زهرای بتول او را صدف)
اینچنین دُرّی به عالم کس ندید
نی بدید و نی ز صرّافی شنید
در تحیّر مانده صرّاف جهان
بسکه باشد بی نظیر و بس گران
خاک او بِسرِشته شد با آب عشق
شد هویدا گوهر نایاب عشق
گوهری ساقی پرست و دُرد نوش
مِی پرستی جانفزا مستانه هوش
مِی کِشان ساغر بگیرید از طرب
کامده ساقیِّ باقی زینِ اَب
زینب آنکو عالمی سرمست او
رشتهء دُردی کشان در دست او
زینب آن سوداگر بازار عشق
زینب آن شیدا دل اَدوار عشق
زینب آن مِهر درخشان ادب
عالمی چون ذرّه او را در طلب
زینب آن آوازهء ناقوس عشق
زینب آن پروانهء فانوس عشق
زینب آن عنقایِ قافِ بیدلان
ناخدای کشتی شوریدگان
زینب آن دریا دل طوفان عشق
زینب آن دُردی دِهِ مستان عشق
سرخوش از جام فنا و باقی است
تا نهایت باقیان را ساقی است
یاور یاران دین گردیده است
بل که خود یار مِهین گردیده است
خواهران را خواهری آموخته
یاوران را یاوری آموخته
از رموز و بطن دینش آگه است
یار دیرین اَباعبدالله است
دین حق را یاوریها کرده است
با بیانش داوریها کرده است
خطبه ای که خوانده در شام و حلب
کرده او را اَفصَحُ النّاس عرب
خطبه اش از بس بلیغ و سرکَش است
بر دل کافردلان چون آتش است
با بیانی آتشین و جانگداز
کرده رسوا هر پلید حیله ساز
آنچنان نطقی ندیده روزگار
زانکه باشد از بتولش یادگار
خطبه هایش دین حق را زنده کرد
تا ابد اسلام را پاینده کرد
نام دین از منطقش در اِنجلاست
منطقش چون ذوالفقار مرتضاست
نطق حیدر از بیانش منجلیست
خطبه هایش در فصاحت چون علیست
مکتب آموز ولایت بوده است
حامی دین و دیانت بوده است
هرچه همّت را به کار آورده است
تا که نخل دین به بار آورده است
شمس دین بی نور او تابنده نیست
زینبیّت را جز او زیبنده نیست
دُختِ بیحد مامِ گردون زاده است
زینبیّت را به زینب داده است
عصمتش از مادرش زهرا بُوَد
غیرتش از حضرت مولا بُوَد
صبر زینب آیت صبر خداست
آیهء نَشرَح لکَ او را سزاست
تار و پود معجرش حَبلُ المتین
خاک کویش سرمهء چشم یقین
اُسوهء نِسوان عالم عصمتش
آیهء حجب و حیا در عفّتش
کینه خواهِ ثار ثاراللّهیان
خون جاری در عُروق عاشقان
کینه خواهی کرده با افشاگری
تا نماند در جهان اِخفاگری
عاشق شوریدهء نام حسین
سرخوش صهبای گلفام حسین
تا ز عشق و عاشقی باشد نشان
نام زینب می درخشد بی گمان
وصف زینب کی بیابد انتها
قصّه کوته کن، ندارد منتها
راه دین بِسپَر مرو بیراهه ها
تا بیابی منزل جانانه را
راه دین را شاه دین دادست یاد
گفته: " دنیا اَلعقیده وَآلجَهاد "
همّتی کن نوری از دینت بگیر
تا نمانی همچو اَعما و ضریر
ریزه سنگی گر بگیرد نور دین
از فروغ چشمه اش گردد (نگین)
صنعت شعر چارپاره
در مدح عقیله‌بنی‌هاشم
حضرت زینب کبری(س)
ای بانوی زهرا نشان
فخر همه کروبیان
خاک درت پیر و جوان
قدیسه‌ی‌عرش‌آشیان
زین اب حیدر تویی
بر فاطمه دختر تویی
صهبای بر کوثر تویی
ای لنگر هفت آسمان
تندیس ایثار و شرف
ای دُّر غلطان در صدف
ای دختر شاه نجف
ای بانی عصر و زمان
وصفت به قرآن آمده
بر جسمها جان آمده
غمها به پایان آمده
ای برگزیده در جهان
در سوره‌ی مریم ترا
شانت بیان کرده خدا
ای‌گشته‌بر غم‌مبتلا
ای‌کوکب عرش آشیان
مریم کنیز کوی تو
هاجر دوچشمش‌سوی تو
آسیه گرد کوی تو
خاک رهت رشک جنان
کرسی‌درس‌ت‌بی‌نظیر
افلاک‌درکویت‌اسیر
معنا و مفهوم مجیر
ای دستبوست بانوان
ای حافظ خون خدا
سرحلقه اهل وفا
ای قهرمان کربلا
گلزار دیدی در خزان
درس الفبایت عفاف
کعبه به گردت در طواف
روح طوافی در مطاف
دریای صبرت بیکران
هرکس‌بکویت‌شد
مقیم دریافته قلب‌سلیم
شد معنی‌فوزعظیم
بالطف‌تو شد در امان
شکر خدا من ذاکرم
بر درگه حق شاکرم
ازلطف‌تو من‌شاعرم
تاکرده‌ام‌مدحت‌بیان
ای ذوالفقار در نیام
ای پاسدار در خیام
هرخطبه‌ات‌دارد پیام
چه‌آشکارا چه‌نهان
#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza
دلبر سلطان کربلا،دلبر سلطان کربلا
منو ببر(2)منو ببر،ایوان کربلا
حسین،حسین،حسین،حسین،حسین،حسین ،حسین
من گدای هر شب ام شکرلله زینبی(2)
(تو امید دل نا امیدی
از دل اسمون ها رسیدی )(2)
در دو عالم ،ابروی،نو کرای حسین وخریدی(2)
دلبر سلطان کربلا(2)دلبر سلطان کربلا
منو ببر(2)منو ببر،ایوان کربلا
حسین،حسین،حسین،حسین،حسین،حسین،حسین،
در مسیر رفتن تو دست ما و دامان تو
(خواهری نیست به خوبیت تو دنیا
با تو شیرین شده کام زهرا) (2)
به چه عشقی،داره امشب،عیدی می گیرم از دست مولا(2)
عاشق وشیداتر از تو نیست(2)
بانویی، که هیچ کسی،اقا تراز تو نیست(2)
دلبر سلطان کربلا(2)دلبر سلطان کربلا
منو ببر(2)منو ببر، ایوان کربلا
باز آسمـونا چشـاي پر ستاره دارن
از عرش خدا فرشته ها خبر ميارن
پرواز مي كنن ميان همه سمت مدينه
تا سر رو پاي خورشيد كربلا بذارن
از تو مي گيريم ، هر شب مدد
بانـوي ادب ، زينـب مدد
دنيا خاك پاي تو ، دلها نينواي تو ، هستي مون فداي تو زينب
خورشيد قبيله اي ، بانوي جليله اي ، تو تنها عقيله اي زينب
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در تاب و تبـه بي قراره دل پـرنده
آروم نـداره صداي گريـه هاش بلـنده
چشماش باروني ميشه هر كي مياد كنارش
اما براي داداش حسين داره مي خنده
عشقت به حسين ، ضرب المثل
حـب تو چـيه ، خيـر العمل
بانوي صبر و وفا ، هستي خون خدا، زهراي كرب و بلا زينب
بانـوي
آنانكه عاشقند و به شیعه ملقبند
از هدیه های خاص خدایی لبالبند
لیلا اگر كه سر طلبد سر بیاورند
آماده اشاره یك دم از آن لبند
تب میکنند اگر نشود نوکری کنند
از عشق آل فاطمه در تاب در تبند
در زیر بیرق علی و خانواده اش
بالا نشین تر از ملكان مقربند
آنانكه كه در قبیله حیدر حسینیند
از شیعیان عمه سادات زینبند
هر عاشقی که خون خدا را صدا کند
درعاشقی به دخت علی اقتدا کند
وقت ظهور فاطمه ای دیگر آمده
خورشید خانواده حیدر در آمده
بعد از دو شیر مرد علی وار فاطمی
شیر آمده دوباره ولی دختر آمده
آیینه در بغل به سخن آمده علی
زینب نگو بگو که خود حیدر آمده
تا اینکه گاهواره او را تکان دهند
مریم کنار آسیه و هاجر آمده
دهر
سر زده از سما،نور شمس ولا
آمده هستی و،جانِ زهرا
عصمت کبریا،یاور و دلربا
بر شَهِ کربلا،جانِ زهرا
آمد آمد عصمت صغری
بنتُ الحیدر زینب کبری
بنتُ الحیدر زینب کبری...
ای گل فاطمه،مرغ جانم شد
در هوای تو چون،یاکریمت
آرزویم بُوَد،که بگیرم شبی
جشن میلا تو،در حریمت
مهر پاکت در سرشت ما
که این باشد سرنوشت ما
بنتُ الحیدر زینب کبری...
وَ مِنَ المؤمنین،جلوه شد در تو اِی
بانوی رحمت و،صبر و تقوی
ای حجاب تو بر،جمله ی بانُوان
اُلگویی بی نظیر،تا به عُقبی
آیه های نصر عاشورا
ای خورشید عصر عاشورا
بنتُ الحیدر زینب کبری...
دوبیت تقدیم به عاشقان خانم زینب سلام الله علیها در آستانه ولادت حضرت
سالی که رسد شهره آفاق شود
از فراغ یارش صبرما طاق شود
سالی که دو میلاد ززینب س دارد
نامش چه بجاست سال عشاق شود!
تا دست علی(ع) نشست بر دوشِ حسین(ع)
پیچید صدای عشق در گوشِ حسین(ع)
افتاد به گریه چشم های زهرا(س)...
تا دید عقیله را در آغوشِ حسین(ع)!
تقدیم به محضر مقدس زینب کبری(س) :
آسمان را ستاره باران کن
آمده آسمانی از خورشید
باز هم لطف حق تجلی یافت
آمده آیه هایی از توحید
می توان نذز این قدم هایش
دسته گل های یاس را پاشید
می شود خاک درگهش باشیم
می توان خاک پاش را بوسید
می توان جلوه های زهرا را
در صفات خدایی او دید
می توان عطر جنّت حق را
از قنوت نماز او بوئید
می توان وصف صبر او را هم
روی کاغذ شبیه کوه کشید
تا در این خانه خانمی شده بود
چشم همسایه ، سایه اش که ندید
او علمدار عصر عاشوراست
نرگس آسمانی زهراست
آسمان آسمان نگاهش نور
آمده آسمانی از رحمت
آمده اسوه ی رشادت ها
اسوه ی پاک دامنی ، عفّت
مظهر روشنایی و نور و
با ح
عمه ی سادات یا زینب...
*آمدی و بیت وحی از مقدمت پر نور و زیباتر شده
پُر فضا بار ِ دگر از رشحه های سوره ی کوثر شده
شور و شادی کار پیغمبر شده
مرحبا،قنداقه ات چون مصحفی جلوه بر آغوش ِ خوش ِ مادر شده
آمدی و فاتح خیبر یل بدر و حنین و حجت داور،علی بن ابیطالب،
امیر ِ مؤمنان
صاحب ِ دختر شده
ای به آسمان ِ عشق چون کوکب
عمه ی سادات یا زینب...
*ای تمام ِ هستی من نذر نور نام تو
مرغ دل پر میزند بر بام ِ تو
معجزات عیسَوی هم هست فیض عام ِ تو
طائران ِ عرش ِ دلها در حریم ِ عشق،دربند و اسیر دام ِ تو
وَحش ِ صحرا رام ِ تو
ساقی رحمت به دستش جام ِ تو
ای نام ِ خوشت تجلّی ِ یا رب
عمه ی سادات یا زینب..
ثمره‌ي هل اتي تويي زينب
آئينه‌ي حق نما تويي زينب
فرشته‌ي صبر و سادگي زينب
مليكه‌ي كربلا تويي زينب
صدا صـداي بارون بهاريه ، سـهم دل فرشـته بي قراريه
تا كه بياد مليكه‌ي بهشت دل ، آسمونا پر از چشم انتظاريه
امشب ، ستاره‌ي شب اميد مياد
از راه ، يه آسمون گل سپيد مياد
مژده ، آخه بازم صبح عيد مياد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آرامش قلب مادري زينب
ام ابيهاي حيدري زينب
با غنچه‌ي خنده‌ي لبات زينب
تو دل حسينو مي بري زينب
لبريزه كوچـه از ترنم نسيـم ، روي قنـوت بال و پـر يا كـريم
مياد فرشته‌اي كه جا داره همه، فداي خاك پاي زائراش بشيم
مهرت ، برا توسل وسيله اي
بانو ، اوج
باز آسمـونا چشـاي پر ستاره دارن
از عرش خدا فرشته ها خبر ميارن
پرواز مي كنن ميان همه سمت مدينه
تا سر رو پاي خورشيد كربلا بذارن
از تو مي گيريم ، هر شب مدد
بانـوي ادب ، زينـب مدد
دنيا خاك پاي تو ، دلها نينواي تو ، هستي مون فداي تو زينب
خورشيد قبيله اي ، بانوي جليله اي ، تو تنها عقيله اي زينب
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در تاب و تبـه بي قراره دل پـرنده
آروم نـداره صداي گريـه هاش بلـنده
چشماش باروني ميشه هر كي مياد كنارش
اما براي داداش حسين داره مي خنده
عشقت به حسين ، ضرب المثل
حـب تو چـيه ، خيـر العمل
بانوي صبر و وفا ، هستي خون خدا، زهراي كرب و بلا زينب
بانـوي
ماه، ماه جمادی‌الاولی است
ماه میلاد زینب کبراست
اهل‌بیت نبی همه شادند
شادتر قلب حیدر و زهراست
دختری زاده حضرت زهرا
که سراپای، سیدالشهداست
صلوات خدا بر این دختر
که جمال خدا در او پیداست
این همانا همان بهشت علی است
زینت اُمّ و زینت باباست
بر لبش نغمۀ رأیتُ جمیل
بر زبانش پیام عاشوراست
چشم حیدر هماره می‌گوید
این همان قهرمان کرب و بلاست
کوثر کوثر رسول خدا
مادر سربلند صبر و رضاست
شیر از فاطمه ننوشیده
همه چشم انتظار جام بلاست
چشم آینده‌بین او می‌گفت
اشک ما نوش و گریه خنده ماست
تا به عشق حسین سرشکنم
محمل و کوفه کو؟ حسین کجاست؟
من پیام‌آور حسین استم
گودی قتلگاه غار حراست
حج من چ
تضمينی از شعر مرحوم منزوی"
آیِنه در آیِنه نورِ مُکَرَم زینب است
جلوه در جلوه تجلیاتِ خاتم زینب است
خطبه در خطبه امیرالمؤمنین دَم زینب است
زُهره در زُهره ظهورِ اسمِ اعظم زینب است
آنکه با عشقِ حسینی گَشته همدم زینب است
با مُسَمَط با قصیده با غزل با مثنوی
صائِبی از اصفهان و بیدلی از دهلوی
جودی و یَغما و نَیِر شهریار و مولوی
می بَرَد اما دلم را مصرعی از مُنزوی
این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است
(اين حسين عاشق يكی دارد كه آن هم زينب است)
نامِ او پُر کرده عالم را حجابش بیشتر
خُطبه اش بنیان کَن و فصلُ الخِطابش بیشتر
غیرتش مبهوت ساز است،انقلابش بیشتر
محملش دارد تماشا و رکابش بیشتر
گفت با عباس
ای مادر صبر و دختر زهرا
مرآت ز پای تا سر زهرا
در عز و وقار حیدرِ حیدر
در قدر و جلال کوثر زهرا
از دورۀ چار سالگی بودی
یار علی و پیمبر زهرا
زهرا همه بود مصطفی پرور
تو دخت حسین پرور زهرا
تو بهر علی مرتضی بودی
مانند خدیجه، دختر زهرا
رخسار تو در برابر مادر
چون آینه در برابر زهرا
ماه رخ توست مشعل حیدر
سرو قد توست محشر زهرا
تـو زینت امـی و ابـی زینب
در بین دو ماه، کوکبی زینب
ای چشم محمّد و علی سویت
قرآن حسین مصحف رویت
این نیست عجب که خلق را بخشند
در روز جزا به تاری از مویت
دین دست نهاده بر سر شانه
صبر آمده متکی به پهلویت
مغبونم اگر تمام عالم را
گیرم به غباری از سر کویت
من کیستم ای حقیقت زهرا
تا دم ز
سرشار از ترانه ی یك رود جاری ام
امروز در نهایت امّیدواری ام
احساس میكنم كه به دریا بدل شدم
احساس میكنم كه بر این خاك جاری ام
یك لحظه شادمانم و یك لحظه غرق اشك
لبخند ناگهانی ابر بهاری ام
با دست خالی آمده ام محضر شما
رحمی كنید بر من و بر این نداری ام
دست دلم دخیل پر چادر شماست
بانو چه دیدنی است من و بی قراری ام
یك عمر دوستدار حسین تو بوده ام
حتماً به این دلیل تو هم دوست داری ام
فانی ولی به لطف شما جاودانه ایم
خدمتگزار بانوی این آستانه ایم
از روشنای عرش طلوعی دگر رسید
حوریه ای دوباره به شكل بشر رسید
این بار چندم است كه در باغ اهل بیت
طوبای فاطمیِّ علی را ثمر رسید
بانو تو آمدی و به شام سیاه ما
از
وقت کم دنیا و توصیف کمالت
روز قیامت میشود روزِ جلالت
در پای درس فاطمه گشتی عقیله
دل محو شأن بی مثالِ بی مثالت
پیغمبرانه دین حق را یار بودی
ما ذاکرانت را ببین همچون بلالت
چون وحی محضی پس نگاهت فرق دارد
زیبا ببیند هرچه را بیند خیالت
گرچه خودت موسای طور ی با خداوند
تا حق نوای یا حسین شد اتصالت
تا که نیاید در حریم تو حرامی
خون تمام شیعیان باشد حلالت
قد دو عالم خم برای آندمی که
شد قد تو خم بهر آن راسِ هلالت
شب ولادت خدای عشقه
فدای عشقه
پیمبر کربلای عشقه
ب دیدن رونمای عشقه
بهای عشقه
صدای زینب صدای عشقه
شب دل و پروازه پروازه پروازه
خدا برام میسازه میسازه میسازه
شب ولادت خدای عشقه
فدای عشقه
پیمبر کربلای عشقه
شب دیدن رونمای عشقه
بهای عشقه
صدای زینب صدای عشقه
زینب پیمبر عشقه
شکوه داور عشقه
امیر و رهبر عشقه
دلدارو دلبر عشقه
شب ولادت خدای عشقه
فدای عشقه
پیمبر کربلای عشقه
شب دیدن رونمای عشقه
بهای عشقه
صدای زینب صدای عشقه
یا حسین
شب دل و پروازه پروازه پروازه
خدا برام میسازه میسازه میسازه
شب ولادت خدای عشقه
فدای عشقه
پیمبر کربلای عشقه
شب دیدن رونمای عشقه
بهای عشقه
صدای زینب صدای عشقه
عروس دریایی خلقت
روی د
شد شهر نبی گلباران
یاس علوی آمد
مرعات رخ زهرا و
نور نبوی آمد
شه بانوی عالمین
یار و دلدار حسین
میخونن عرش و فرشیان
رخ زینب شده عیان
بزنید کف که اومده
عمه صاحب الزمان
شده ان مست این دلارام
هاجرو مادر مسیحا
یوسف افتد به چاه عشقش
شده مجنون او زلیخا
تو بگو یا الله
من یا زینب کبری
رخشان گهری تابیده
بر طرز مه و اختر
کوثر به جهان می نازد
از مقدم این کوثر
دل مست نوای عشق
آمد مقتدای عشق
زده ام می ز جام تو
که شدم من غلام تو
شده پست و ذلیل و خار
شهر شام از کلام تو
نام پاکت ذکر و دعامه
خاک تو بهترین دوامه
با تو می خوردنم حلال و
بی تو زمزم ولی حرامه
تو بگو یا الله
من یا زینب کبری
هر لحظه و هر دم گویم
یا زین
طبع مىخواهد كه وصف زینب كبرى كند
لیك، قطره كى تواند صحبت از دریا كند؟
توسن طبعم در اینجا پاى در گل مانده است
مرغ بى پَر چون سفر بر عرصه عُنقا كند؟
نطق گویا عاجز است از شرح و ذكر وصف او
كى تواند خامه مدح آن ملك سیما كند؟
جد پاكش مصطفى، باب كبارش مرتضاست
مادرش زهرا كه مدحش ایزد یكتا كند
چون حسین و چون حسن دارد برادر، هر یكى
ناز بر موسى بن عمران، فخر بر عیسى كند
در شهامت بود وارث بر على مرتضى
همت والاى او تفسیر «كرمنا» كند
دختر زهرا كه در حجب و حیا و عصمتش
نقش مادر را به خوبى در جهان ایفا كند
در شجاعت چون حسین و در صبورى چون حسن
در عبادت پیروى از مادرش زهرا كند
دّر دریاى عفاف و گوهر گنج حیا
دخت شیر حق ولی اللّهِ داور زینب است
نور چشم حضرت زهرای اطهر زینب است
دین احمد در جهان از صبر او شد استوار
در حریم قرب حق با شوکت و فر زینب است
میکند شمس و قمر از طلعت او کسب نور
بهر انوار حقیقت بنت حیدر زینب است
آنکه از حلمش به پا این رایت اسلام کرد
آن که شد بر خسرو بییار، یاور زینب است
آنکه از مریم گرفته سبقت اندر بندگی
آن که از حوّا و هاجر هست برتر زینب است
آنکه اندر بردباری فرد بود و بیبدیل
آن که سرمست ازل شد با برادر زینب است
آنکه شد راحت به روز نیمه ماه رجب
از جفا و رنج بیپایان سراسر زینب است
شاعر : اکبرآقا «مظلوم»
ای کوکب آسمان ایمان
ای شیرزن نبرد و میدان
ای همچو پدر فصیح و گویا
رسواگر ظالمان دوران
از آتش گرم خطبههایت
کاخ ستم است کوخ و ویران
تو راز و شکوه سوختن را
آموختی و شدی فروزان
آن روز که غنچههای طاها
پژمرده شدند در بیابان
گردید وظیفه تو سنگین
در راه حمایت از یتیمان
ای مظهر صبر و بردباری
اندیشهْ ز صبر توست حیران
شاعر : سیده اشرفپور
پرورش یافته دامن زهرا هستی
دانش آموخته مکتب مولا هستی
مریم از محضرتان در حیا آموزد
چونکه محجوب ترین دخترحواهستی
جان گرفته شجر طیبه از آمدنت
فصل سرسبز تولاوتبری هستی
خطبه ات معجزه ات منجی موسی صفتان
تو کلیمی که فقط بی ید بیضا هستی
بانگ کوبنده تان بر همگان ثابت کرد
با ابالفضل علمدار هم آوا هستی
طینت مرده یشان زنده شدو فهمیدن
علوی زاده ای و مثل مسیحا هستی
دل دریایی تان در تب امواج غروب
معنی واقعی هیبت در یا هستی
واژه ها پیش مقامت همه تعظیم کنند
تو خداوند نمادین غزل ها هستی
روضه هامون همه با یاد شما ختم شود
از همه زاویه ها روشن وپیدا هستی
بعد هفتاد ودو زخمی که به جانت زده اند
باز در بحبوحه حادثه س
ای زینب! ای که بی تو حقیقت زبان نداشت
خون آبرو، محبّت و ایثار، جان نداشت
بی تو حیا به خاک زمین دفن گشته بود
بی تو شرف ستاره به هفت آسمان نداشت
در باغ وحی بین دو ریحانه رسول
رعناتر از تو فاطمه سرو روان نداشت
تو عاشقی چو یوسف زهرا نداشتی
او چون تو عاشقی به تمام جهان نداشت
بی تو شکوفه های شهادت فسرده بود
بی تو ریاض عشق و وفا باغبان نداشت
آگاه بود عشق، که بی تو غریب بود
اقرار داشت صبر، که بی تو توان نداشت
در پهن دشت حادثه، با وسعت زمان
دنیا سراغ چون تو زنی قهرمان نداشت
تاریخ صابران جهان جان گداز تر
از قصّه صبوری تو داستان نداشت
هفتاد داغ بر جگرت بود و باز خصم
تنها نه از سخن، ز سکوتت امان نداشت
گر
دیگر نمی آید زنی همتای زینب
میمرد عاشورا یقین منهای زینب
در مجلس اهل ریا درکوفه وشام
پر بود از عشق حسینش نای زینب
برخاست از پاخطبۀ جانانه ای خواند
زد بوسه خورشید جهان بر پای زینب
با آن همه بار مصیبت باز فرمود
زیبا بود در کربلا دنیای زینب
صدآفرین بر غیرت مردانۀ او
خون علی جاریست در رگهای زینب
شاعر :سعید محمدی
خالق ز نـور آل علی کوکب آفـرید
با یُمن آل فاطمه روز و شب آفرید
روز ازل «اَلَسـتُ بِرَبّک» چـو گفـت حق
«قالوا بَلی» شنید و سپس منصب آفرید
بنوشت در صحیفه ی خود کاف و هاء و یاء
بـا عیـن و صـادِ مـریم خـود مطلب آفـرید
در بین خلق تا که دهد صبر خود نشان
همّت گمـاشت خالق و یک زینب آفرید
***
گویند مثل فـاطمه حـامیّ حیـدری
قربان مادری که چنین مکتب آفرید
از هر چه حبّ و مهر و محبّت، نماد صبر!
ربّ کــریم حـُبّ تـو را اوجَـب آفــریـد
شاعر : مجید لشکری
با خبر کرد نسیمی همه ی دنیا را
متلاطم شده دیدند دل دریا را
گل سرخی که می از قطره ی شبنم می زد
مست می کرد ز بوی نفسش صحرا را
چه صفایی چه هوایی چه دلی داشت زمین
شور می داد ز حال خوش خود بالا را
چشم هایی به روی چشم دگر وا شد و بعد
دل مجنون کسی برد دل لیلا را
بین آغوش برادر چقدر آرام است
چقدر ناز ربودست دل بابا را
گوییا بار دگر حضرت پیغمبر دید
عکسی از ماه رخ کودکی زهرا را
زینت خانه ی مهتاب به دنیا آمد
زینب حضرت ارباب به دنیا آمد
چهره اش منعکس از طلعت روی زهراست
عشق بازیش از آن حال و هوایش پیداست
حضرت زینب کبری خودش اقیانوسیست
گرچه چشمان پر از گوهر نابش دریاست
اگر عباس علمدار صف کرب و بلاست
از ازل
شبی كه مطلع مهر از، طلوع زینب بود
فروغ روز نشسته، به دامن شب بود
هزار رود نواگر ز كوثر و تسنیم
روان به خانه ی زهرا، به بوی زینب بود
هزار چشمۀ خورشید، از كرانۀ شب
دمیده از دل مهتاب، و چشم كوكب بود
شكوفه بار لب مرتضی به باغ دعا
ستاره ریز دم مصطفی، به یا رب بود
شراب نور ز خمخانۀ سحر، جوشید
كه جام سرخ شقایق، ز می لبالب بود
اگر چه "زین اب" و را نهاد نام، رسول
خدای داند، كاو زینب "ام و اب" بود
زنی به همت و مردی، به مردمی سوگند
پس از حسین، سپهدار عشق، زینب بود
شاعر : مشفق کاشانی
قهرمان عرصه ی صبر و تحمل زینب است
هم چو زهرا جلوه ی روح توکل زینب است
میوه ی قلب محمد در سرا بستان وحی
گلشن آل عبا را شاخه ی گل زینب است
بهره مند از ذوالفقار خطبه های آتشین
چون علی با دشمن دین درتقابل زینب است
عصمت آیینی که در دامان زهرای بتول
با حیا آموخت تدبیر و تامل زینب است
زبده بانویی که بر شخصیت زن اوج داد
همره تبیین ابعاد تکامل زینب است
حکمت آموزی که در ظلمات دوران یزید
رهنمایی کرد با نور توسل زینب است
در قیام جاودان کربلا بعد از حسین
جانشین لایق فرمانده ی کل زینب است
«خوش عمل»فرزانه بانویی که ارکان ستم
یافت از تیغ کلام او تزلزل زینب است
شاعر : عباس خوش عمل کاشانی
