زن بود مثل مرد اما حرف می زد
پر جوش و غوغا مثل دریا حرف می زد
بر مردی خود کوفیان شک کرده بودند
مثل تمام مردها تا حرف می زد
از بغض های در گلو ترکیده می گفت
از زخم های عشق حتی حرف می زد
راز حضور اهرمن را فاش می کرد
وقتی از عشق اهورا حرف می زد
گویی علی در پیکر او زنده می شد
از بس که زینب مثل بابا حرف می زد
شاعر : حامد صافی قهدریجانی
حسین بود و تو بودی، تو خواهری کردی
حسین فاطمه را گرم، یاوری کردی
غریب تا که نمانَد حسین بی عباس
به جای خواهری آن جا، برادری کردی
گذشتی از همه چیزت به پای عشق حسین
چه خواهری تو برادر، که مادری کردی!
تو خواهریّ و برادر، تو مادریّ و پدر
تو راه بودی و رهرو، تو رهبری کردی
پس از حسین، چه بر تو گذشت وارث درد!
به خون نشستی و در خون، شناوری کردی
پس از حسین، تو بودی که شرح عصمت را
که روز واقعه، را یاد آوری کردی
به روی نیزه، سر آفتاب را دیدی
ولی شکست نخوردیّ و سروری کردی
حسینِ دیگری آن جا پس از حسین شکُفت
تو با حسین پس از او، برابری کردی
چه زخم ها که نزَد خطبه ات به خفّاشان!
زبان گشودی و روشن، سخنوری کرد
نسیم؛ پرده ی گهواره را تکان می داد
برای عرض ارادت خودی نشان می داد
ستاره های درخشان خوشه ی پروین
کنار پنجره مبهوت کودکی شیرین
شمیم قدسی او در مدینه پیچیده
بهار آمده بلبل به غنچه خندیده
چکاوکان به در باغ ریسه می بندند
شکوفه ها همه دیوانه وار می خندند
نشانه های ظهور مسیح ظاهر شد
مدینه مرکز ثقل خیال شاعر شد
نسیم گرد سر نو رسیده دف می زد
بنفشه داخل گلدان مدام کف می زد
صدای خواندن پروانه ها چه زیبا بود
تبسم لب شیر خدا چه زیبا بود
ز نور طلعت رویش ستاره حیران شد
و ماه با عجله پشت ابر پنهان شد
ستاره گفت به خورشید: بی خبر ؛ساده
خدا به فاطمه خورشید دیگری داده
زمان سیطره و سلطه گشته طی خورشید
شکسته حرمت
خدای من! صدف بحر نـور، گوهر زاد
ادب کنید که دخت رسول، دختر زاد
چه دختری که ز مردان دهر، بهتر زاد
بـرای حیــدر کـرار، بـاز، حیــدر زاد
به جلوۀ حسنینش خجسته خواهر زاد
یقیـن کنیـد کـه ام‌الحسین دیگر زاد
سلام باد بر این خواهر و به خواهری‌اش
خـدای داده مقــام حسیــن‌پروری‌اش
****
محمدنـد و علـی هر دو محـو دیدارش
نشان بوسـۀ زهــرا بــه مـاه رخسارش
هــزار مریــم و هاجـر شـده گرفتارش
شـرف گرفتـه شرافت بـه ظل دیوارش
عفـاف و عصمت و ایثار، جنس بازارش
فقط به روی حسین است و چشم بیدارش
برات عفو خدا ریخته است در قدمش
یقیـن کنیـد بود قلب فاطمه حرمش
****
چـه دختـری که جلال پیامبـر دارد
ز خردسالی خـود صـولت پـد
امشب شب میـلاد امید حسین است
عید حسین عید حسین عید حسین است
گویـی خدا کوثر به کوثر داده امشب
یک حیدر دیگر به حیدر داده امشب
کوثـر بــه روی دامـن کوثـر ببینید
قـرآن به روی دست پیغمبـر ببینید
امشـب دوبــاره پنـج تـن را آفریدند
احمد، علی، زهـرا، حسن را آفریدند
در پنج مهـر آمد بـه دنیـا مـاه دیگر
یــا آمــده میــلاد ثــارالله دیگــر؟
بـر زینـت دیــن خـدا زین اب آمـد
الله اکبــر! زینـب آمــد زینـب آمـد
در خلق و خو زهرا و ختم‌المرسلین است
هنگام خطبه یک امیرالمؤمنین است
این شیردخت شیر حی کردگار است
فریاد، نه! حتی سکوتش ذوالفقار است
هــر صبحـدم بـا یـاد او یک یادواره
هــر روز دازد عید میــلادی دوبـاره
نماز عشق به پا می کنم به نام حسین
به نای سینه نوا می کنم به نام حسین
تو زینبی و همه قاصرند از وصفت
کتاب عشق تو وا می کنم به نام حسین
به نام دلبرت اذن دخول می گیرم
طواف کوی تو را می کنم به نام حسین
به نام نامی معشوق، شهره اند عشاق
تو را همیشه صدا می کنم به نام حسین
من از تو یاد گرفتم چنین عبادت را
میان سجده دعا می کنم به نام حسین
قسم به سجدۀ تو اعتقاد من این است
نماز سوی خدا می کنم به نام حسین
تو آمدی که بگویی برای قرب خدا
وجود خویش فدا می کنم به نام حسین
دمشق و کرببلا هر دو تربت عشق است
شب ولادت تو وقت صحبت عشق است
خدا عنان دل ما به دست تو داده
اسیر دام تو اما ز غیر آزاده
اگر پیالۀ ما بوی چشم
من شیردخت شیر خدایم
مرآت سیدالشهدایم
من زینبم که زِینِ‌‌اب استم
نایب‌مناب فاطمه هستم
مردانگی فتاده به خاکم
روح حسین در تن پاکم
ناخوانده‌درس، عالمه‌ام من
قرآن دست فاطمه‌ام من
تحسین کند پدر سخنم را
بوسیده فاطمه دهنم را
مرآت حسن حی مجیدم
یکروزه مادر دو شهیدم
من خواهر امام حسینم
سرتا قدم تمام حسینم
روزی که چشم خویش گشودم
اول دل از حسین ربودم
نزدیک بود بال درآرم
تا سر به شانه‌‌اش بگذارم
او سر گذاشت بر روی دوشم
با چشم خویش گفت به گوشم
کای مادر صبور بلاها
ای قهرمان کرب و بلاها
ای خواهری که مادر مایی
در موج خون پیمبر مایی
لبریز شور آل محمّد
سنگ صبور آل محمّد
سرمایۀ بزرگ ولایت
مانند من چراغ هدایت
یاد آ
سرود جشن میلاد
بنداول
چشم حیدر شده روشن
اومده زینب کبری
همه عالم میدونن که
اومده ثانی زهرا
گل بریزید به‌قدمهاش
سر بزارید روی پاهاش
همه باهم.... دم بگیرید
یه صدا بگیم ماشالله
تهنیت گو.... تو به زهرا
به علی و رسول‌الله
عقیلةالعرب زینب مدد(۲)
بنددوم
اومده جان حسین و
اومده یار برادر
اومده زینت بابا
اومده ساغر کوثر
قهرمان بی‌نظیره
بر همه زنها امیره
مثل زهرا مثل حیدر
هم شجاع و هم دلیره
پس بیائیم با ترانه
یه صدا بگیم.... ماشالله
عرض تبریکم به زهرا
به علی و رسول‌الله
عقیلةالعرب زینب مدد(۲)
سـلام فاطمـه! مـرآت داور آوردی
زهی که خون خدا را پیمبر آوردی
ببـال کوثـر احمد که کوثر آوردی
بـرای حیـدر کـرار، حیـدر آوردی
به روی دامن تو شیرْدخت شیرِخداست
درون سینـۀ او قلـبِ سیدالشهداست
****
سپهر عصمت! کوکب، مبارکت باشد
تحیـت از طـرف رب مبـارکت باشد
عجب شبی بوَد امشب، مبارکت باشد
شـب ولادت زینـب مبـارکت بــاشد
محمّد آمده یا حیدر است این دختر؟
بگـو که فاطمۀ دیگر است این دختر
فرشتگان! همـه از جـای خـود قیـام کنید
کنــار فاطمــه بــر زینب احتــرام کنید
به خاک مقدمشان سجده صبح و شام کنید
همــه بــه فاطمـه و دخترش سلام کنید
تمـام فاطمه زیـن اب است این دختر
ادب کنید همه، زینب است این دختر
****
کر
ثمــر نخــل ولایـت همـه عالم بــه فدایت
شب میلاد تو زیبد کـه کنم مـدح و ثنـایت
به تو نازد حضرت زهرا که تو هستی زینب‌کبری
سیدتی یا زینب میلادت مبارک
سیدتی یا زینب میلادت مبارک
بـه رسـالت، تـو رسولـی بـه جلالت تو بتولی
قمــر بــرج شــرافت در دریـــای عقــولی
تو ز سر تا پا حسنینی تو چراغ قلب حسینی
سیدتی یا زینب میلادت مبارک
سیدتی یا زینب میلادت مبارک
نـه عجب خالـق سرمد به تو نازد به تو نازد
همه جا شخص محمّد بـه تو نازد به تو نازد
تو پیـام خـون خدایـی تـو علمدار شهدایی
سیدتی یا زینب میلادت مبارک
سیدتی یا زینب میلادت مبارک
گل یاسیــن گــل طاهــا ثمــر ام ابیهـا
به زمین کوثر کوثر به سما زهره زهرا
بوي بارون ياس گلدون،مژده مي ده صبح عيده
روي بال صد فرشته،مي رسه از راه سپيده
كيه خورشيد قبيله،كيه بانوي جليله
آيينه دار عليه،زينبه تنها عقيله
تو شب غربت و غمها،واسه دلها آفتابه
وارث عصمت مادر،زينت ابو ترابه
پر جبريل فرش راشه،آسمونا خاك پاشه
هيبت و غرور حيدر،طنين توخطبه هاشه
آسموني نور عينه،دل و دلداره حسينه
مهربوني تو نيگاشه،همه جا يار حسينه
بانوي صبر و صلابت،بانوي شور و شهامت
براي عرض ارادت،بياييد بريم زيارت
هواييه دل تنگم،تا حريمش پر مي گيره
اين دلي كه بي قراره،حرم نعم الاميره
زائر صحن و سراي،بانوي صبر و صفا شيم
بگيريم برگ برات و ،زائر كرببلا شيم
يوسف رحيمي
امشب صفا دارد صفای دیگری را
مروه،منا،حال و هوای دیگری را
از سوی شرق و غرب ِ یثرب می شنیده
گوش فلک لبخندهای دیگری را
وقت سحر در قاب چشمانش ببیند
شهر نبی خیرالنّسای دیگری را
خورشید دیگر سر زده یا این که جبریل
نازل نموده ((والضحا))ی دیگری را
تاریخ عشق از نو شروع شد،ای قلم ها
از سر بگیرید ابتدای دیگری را
در باز مانده مثل این که می پذیرند
افتاده از پا و گدای دیگری را
بنده نوازی رسم و آیین است اینجا
حاتم گدا،محتاج و مسکین است اینجا
وقت دعا را پاسی از شب می شناسند
در صبحدم دل را مقرّب می شناسند
شرط پریدن تا خدا بال دعاهاست
معراج را با ذکر "یا رب" می شناسند
اینجا بنای نوکری بر احترام است
ذاتاٌ گدایان
آسمان از ستاره لبریز است
آخر عمر فصل پاییز است
امشب از ذهن شاعرت بی بی
غزلی آمده که ناچیز است
وقت بد مستی زحل آمد
اول مثنوی ، غزل آمد
عید نوروز ما مبارک شد
نو بهاری در این محل آمد
شب عیدی خدا چه عیدی داد
عید "احلی من العسل" آمد
ماهی قرمزی که در تنگ است
برج حوت است و در حَمَل آمد
بین آغوش ساقی کوثر
ساغری ناب و لم یزل آمد
آمد و بهر مردی زن ها
تا ابد اسوه و مَثل آمد
غزل امشب هوای روضه گرفت
یادم آمد که روی تل آمد
هم زمان با صدای وااُماش
سوت و طبل و کف و کتل آمد
می نویسم عشق چون تفسیر شد با نام تو
می نویسم شور چون تعبیر شد با نام تو
تا كه در عرش الهی نام زیبایت شكفت
ذكر هر مُلك و مَلَك تكبیر شد با نام تو
شادی و غم در وجود پُر زِ نورت جلوه كرد
جمع بین این دو تا تصویر شد با نام تو
می نویسم پا به پای عالم بالاترین
با افق هایی كه تا تكثیر شد با نام تو
یك جهان آمد پدید و قطعه ای از جنس نور
یك زمین آمد كه عالم گیر شد با نام تو
حضرت حق سرزمین عشق ها را آفرید
نام زیبای تو بُرد و كربلا را آفرید
از ازل الطاف حق نور شما را آفرید
با حضورت در جهان عشق و صفا را آفرید
تا بگوید رمز عشق واقعی را ذوالجلال
كشتی صبر آفرید و ناخدا را آفرید
باز ایزد بر خداییِّ خودش أحسنت گ
خدا به هیبت یك زن فرود می آید
و نسل سینه زنان به وجود می آید
و زن اگر كه تویی ما كداممان مردیم؟
اگر تو اوج زنی زن شناس می گردیم
دوباره طرح تو در ذهن من مجسم شد
برآیم آیه ی توحیدیت مسلّم شد
در آسمان عدم دو سه قطره از اشكت
به خاك پست نبودن چكید و آدم شد
شب تولد تو گریه بر حسینم چیست؟
گمان كنم كه از امشب شب محرم شد
تو ظهر فاجعه یك لحظه چشم خود بستی
زمین برای اهالی چنان جهنم شد
غروب كرب و بلا، عشق شد پراكنده
و بعد با زدن نبض تو منظّم شد
تو گریه دارترین شعر شاعران غمی
تو عمق آخر دریای بی كران غمی
تو هر چقدر غمی باز شكل لبخندی
و با شكوه تر از قله ی دماوندی
تو از غزل بوجود آمدی ترانه شدی
تو اوج مرثیه
با دست شوق چاک گریبان گرفته ایم
از فرط شور بادۀ طوفان گرفته ایم
در اوج ناز تخت سلیمان گرفته ایم
امشب به دست زلف پریشان گرفته ایم
شکر خدا ز جام جنونش لبالبیم
شکر خدا که گوشه نشیان زینبیم
امشب دلم به تاب و سرم گرم از تب است
شمع است و شاهد است و شرابی که بر لب است
شور و شگفتی است و شبی عشق مشرب است
شامی که روشنایی روز است امشب است
امشب تمام گرمی بازار زینب است
امشب شب ملیکه دادار زینب است
فصل الخطاب عاشقی ما رسیده است
ای قطره های تب زده دریا رسیده است
زیباترین حماسه دنیا رسیده است
زینب به دست حضرت زهرا رسیده است
چشمی گشود و چشم شقایق به خواب شد
زیباترین دعای علی مستجاب شد
باور نداشت چشم فلک دختر
ای بحر کمال گوهر آوردی
ای کوثر وحی کوثر آوردی
ای نخل امید نوبر آوردی
ای ماه خجسته اختر آوردی
ای دخت رسول دختر آوردی
زینب؟ نه، حسین دیگر آوردی
بر نفس رسول زیب و زین است این
سر تا به قدم همه حسین است این
تو وجه خدایی و تجلا او
تو روح محمدی و اعضا او
تو بحر کمال و در یکتا او
تو باغ بهشت و نخل طوبا او
او با تو بود شبیه و تو با او
الله الله تو زینبی یا او
بانوی زنان عالم آوردی
بعد از دو مسیح مریم آوردی
آیات خداست نقش رخسارش
در چشم رسول حسن دادارش
شمشیر علی است تیغ گفتارش
زهرا شده محو چشم بیدارش
هم مرغ دل حسن گرفتارش
هم چشم حسین محو دیدارش
آیینۀ احمد است این دختر
قرآن محمد است این دختر
هم مام ائمه ر
آن شب كه گل از دامن مهتاب مى ریخت
شبنم به پاى نخل باور آب مى ریخت
آن شب كه غم آهنگ شادى ساز مى كرد
قفل اسارت را به گرمى باز مى كرد
آن شب كه ساقى بوسه بر پیمانه مى زد
گیسوى شب را بهر مستان شانه مى زد
آن شب كه بهر باغ دل غم لاله مى كاشت
در نیستان نینوانى ناله مى كاشت
آن شب شفق دیوان فتح نور مى خواند
بهر فلق شعر شب عاشور مى خواند
شهر مدینه طالب دیدار حق بود
چشم انتظار مطلع الفجر فلق بود
فطرس فراز آسمان ها بال مى زد
فریاد آزادى و استقلال مى زد
كاى اهل عالم در دیار شور و شادى
زد خیمه روز پنجم ماه جمادى
دیوان خلقت را خدا زیب و فرى داد
ساقى كوثر را ز كوثر كوثرى داد
شیر خدا را داد خالق ماده شیرى
قامت
دوباره آمده از ره بهار عاطفه ها
گلی شکفته شده از تبار عاطفه ها
به آسمان علی، ماه روی زینب بین
حلول عشق نگر در مدار عاطفه ها
چه کودکی که به والله هیبت الله است
از اوست شأن بلند وقار عاطفه ها
مقام صبر خدا داد بر علی و بتول
درود بر نسب بردبار عاطفه ها
رسید در بغل یار و با کنایت گفت
همیشه عشق بود در حصار عاطفه ها
مرا اسیر دو لبخند زینبم کردند
هزار شکر که در بند زینبم کردند
عزیز خانۀ حق، دخت شیر آورده
امیره ای ز برای امیر آورده
به روی دست علی آن چنان نمایان که
خدا دلیل دگر بر غدیر آورده
پیام وحی برای پیمبر خاتم
خبر ز عالمه ای بی نظیر آورده
شب ولادت گریه است، فاطمه امشب
که غم به قلب تو درد کثیر آورد
وقت نزول رحمت حق از سحاب شد
یعنی که جام دیدۀ ما پُر شراب شد
مستی ما به رتبۀ اعلی رسیده است
آن گونه که دل همۀ ما خراب شد
زهراترین ستاره ی زهرا طلوع کرد
نوری دمید و قبلگه آفتاب شد
بعد از طلوع مِهر رخش دل جلا گرفت
در ذره ذره های دلم انقلاب شد
امشب خدا برای علی حیدر آفرید
زیباترین دعای علی مستجاب شد
"یک نیمه اش حسن شد و یک نیمه اش حسین"
از شدّت بزرگی اش عالی جناب شد
از بس که شأن و منزلتش پر بها بود
وحی خدا به حضرت ختمی مآب شد
... آمد ندا که نام دل آراش زینب است
این گونه شد که زینت بابا خطاب شد
قائم مقام فاطمه آمد ادب کنید
از او سعادت دو جهان را طلب کنید
ما از ازل گدای پریشان زینبیم
شکر خدا که ریزه
شادم و دلم رو می کشونم
تا که پیش چشماش بنشونم
همه عاشق شدن امشب که شب خواهر عشقه
دوبـاره دسـت نـیـازم سـوی بـانـوی دمـشقه
دوباره مست حرم و اسیـر دسـت کرم و
میدم براش اگه بخواد با یک اشاره سرم و
مدد مدد گل حیدر
******
شیر بیشه حق پدرشه
دختر پـیـمبر مادرشه
میگه چشماش که خریدارو گرفتار حسینه
بی قرار و هـوادار و هـمـه جا یار حسینه
عـلـی دیـوونه نـگـاش داداش حسن میشه فداش
لـالـایی عاشقی رو حسین داره میگه براش
مدد مدد گل حیدر
******
زینت پدر شد تو عالمین
میمیره برا مکتب حسین
کسی که هر دو تا عالم شده مدیون قیامش
دل آواره مـا عـمـریه افـتاده تو دامش
شـرافـت آسـمـونه گل ولی باغبونه
همه میگن همیشه با حس
کبوتـر دلم ، بــازم هـوایـیـه ، شهر عشقه
آخه میدونه که ، یه تیکه از بهشت ، تو دمشقه
باز خدا قشنگی آفریده تو دلای کربلایی عیده
عیده عیده عیده
شب شب گل ابوتـرابه جام عاشقی پراز گلابه
امشبم از اون شبای نابه ، نابه
******
تو خونه ی علی ، گـل تبـسمه ، روی هر لب
میخونه فاطمه ، برای کودکش ، جـانم زینب
زینت پدر ز ره رسیده توی بیت زهرا بازم عیده
عیده عیده عیده
مادری کـه خیلی مهربونه داره لالایی براش میخونه
واسه حسین گرفته بونه ، بونه
******
تا گره ای دارم ، خودتو با دعا ، میرسونی
اخه یه عمره ، که تو با حسینیا ، مهربونی
جون من دیگه به لب رسیده کربلا بده بهم که عیده
عیده عیده عیده
کربلا نرفته ها کجایید د
با نام عشق، نام خدا، عشق نام تو
دارم شروع می شوم از فیض عام تو
بر دست های هر که رسیدی دلش شکست
غم را چکانده اند مگر بین کام تو؟
تو آمدی عصاره ی این پنج تن شدی
ای مظهر خدایی عصمت مرام تو
مثل خدیجه هستیِ تو وقف می شود
یعنی که دینمان شده مدیون نام تو
از جانب خدای تمامی یاس ها
واجب شده برای همه احترام تو
قائم مقام فاطمه ی خانه ی علی
تندیس صبر! عالمه ی خانه ی علی
ای قلّه ی نجابت توحید جایتان
تا آسمان کشیده شده ردّ پایتان
باران هم از لطافتتان حرف می زند
وقتی نزول می کند از چشم هایتان
طوفان نور! بال و پر جبرئیل ریخت
در اولین شب حرم کبریایتان
ای سایه ی ندیده شده، آیه ی حجاب
ارث نجیب فاطمه بوده حیایتان
دل را به پاس عشق تو میل خُم است و بس
جان در ره دمشق تو سر در گم است و بس
زاندم که از بهشت تو تبعید می شدیم
تا حال ننگ ما طلب گندم است و بس
ای نور مهر و ماه طفیل نگاه تو
تنها نه مست جلوه ی تو انجم است و بس
تو چارده جمال و جلال محمّدی
کی گفته محو تو قمر سوم است و بس
عالم تمام مست ولای تو زینب اند
این میکده نمونه ای از مردم است و بس
ای صاحب مقام ولایت خوش آمدی
ای رهبر طریق هدایت خوش آمدی
ای نفس ناطقه گره ام وا نمی شود
وصف تو ای عقیله مهیّا نمی شود
گل ها اگر کتاب و گیاهان قلم شوند
هرگز مقام قرب تو انشا نمی شود
ای عاقله، محدّثه، عُلیا مخدّره!
مُلک و ملک ز مدح تو ارضا نمی شود
قلب سلیمه، نفس زکیّه، م
شهر مدینه نور گرفت از نگاه تو
روشن شد از فروغ رخ همچو ماه تو
ای زینب ای شکوفۀ گلزار مرتضی
ای آن که هست باغ ولا جلوه گاه تو
چون بوی گل که دامن گل هست جای او
دامان پاک فاطمه شد جایگاه تو
در گوش تو چه گفت که لب بستی از فغان
افتاد چون به روی حسینت نگاه تو
تا پرده دار عصمت و شرم و حیا شدی
حق در عفاف و شرم و حیا شد گواه تو
اندیشه را به درک مقام تو نیست راه
تا عرش کبریاست چو معراج جاه تو
فردا که نامۀ عملم را کنند باز
با اشک شرم خویشتنم عذرخواه تو
روزی که آفتاب قیامت کند طلوع
ای کاش جا دهند مرا در پناه تو
تا رشته ای ز چادر تو آورد به دست
چون خاک ره نشسته «وفائی» به راه تو
شاعر : استاد سید هاشم وفایی
مثل رنگین كمانی از پسِ ابر، روی دامان یاس افتادی
اشك شوق حسین را دیدی، باده ی ناب را نشان دادی
زینت خانواده ی عصمت!...، دختر نور، دختر دریا!...
با اصالت ترین نواده ی وحی، خواهر عشق، مادر بابا...!
تا كه گل های باغ كامل شد، تا كه نور جمال تو تابید
ماه با دیدنت تبسّم كرد، عازم پشت كوه شد خورشید
آمدی و به جلوه آوردی، عشق خورشید را به یك مهتاب
دامنت را ستاره باران كرد، خنده ی آسمانی ارباب
لایی لایی خواب شیرینت، طبق معمول عشق با عشق است
گفته ای بین گاهواره ی خویش، مهد دست حسین را عشق است
حلقه ی اشك شوق یار آمد، زلف هایت به پیچ و تاب افتاد
تا كه بوسه گرفت از تو پدر، دهن جبرئیل آب افتاد
نازهای دخترانه
دلم یک باره از غصه رها شد
هوای خانۀ دل با صفا شد
مرا بر سفرۀ زینب نشاندند
که جانم، مملوّ از نور خدا شد
برای نوکری درگه تو
ازل، ذکر لبم « قالو بلی » شد
شود روزی مسیحای دو عالَم
هر آنکس در ره تو خاک پا شد
زمانی تا که بردم نام زینب
دعاگویم شهید سرجدا شد
دو عالَم گردی از خاک کف پات
مرا دریاب ای بانوی خیرات
خدا را شکر حیران تو هستم
نمک گیر همان نان تو هستم
مرا مهمان لطف خویش گردان
که از اولاد سلمان تو هستم
تو معنای همه اسلام هستی
پس اینگونه مسلمان تو هستم
تمام افتخارم باشد اینکه
اسیر برکت خوانِ تو هستم
مکوبی دست ردّ بر سینۀ من
گدایی از گدایان تو هستم
بوَد مشق شب عشّاق امشب
فقط صد مرتبه از نام زینب
باز چشمم به دری مانده ز خواب افتاده
دلم از فرط جنون در تب و تاب افتاده
کارم انگار به یک باده ناب افتاده
کاسه در برکه مواج شراب افتاده
باده دادند که برباد دهم هستی را
بعد ساغر بزنم عربده مستی را
بنویسید بیایند مسافرترها
مست ها، دلشده ها، ازهمه شاعرترها
بنویسید به عشق دل زائرترها
که بیایند طواف، از همه جابرترها
که به ارباب جهان دلبر و دلداررسید
خواهر خون خدا قافله سالاررسید
چقدر عاطفه گنجانده خدا در خواهر
چه صفایی است در این جشن برادر خواهر
چه می آید بغل واژه معجر، خواهر
لفظ لالایی لبها شده خواهر خواهر
پر جبریل امین هست ،ولی راحت نیست
بغلی بودن این طفل که بی حکمت نیست
ناز از حضرت زینب بود و کشته
چه شبیه امشب ، رسیده آخر عشق
چه شبیه امشب ، اومده خواهر عشق
امشب، شب نور و، شب شور و، شب عشقه
امشب، شب شادی، توو هر وادی، تب عشقه
زینب خدای عشقه
زینب دعای عشقه
زینب ابتدا و انتهای عشقه
******
برده با نگاهش ، دل داداشش حسین
توو بغلش آروم ، میکنه نازش حسین
معنا، میگیره دیگه از امشب، واژه ی عشق
اومده به دنیا، بانی و وا،سطه ی عشق
زهرا محو نگاشه
خیره سوی چشاشه
انگار که صدای حیدر تو صداشه
زینب خدای عشقه
زینب دعای عشقه
زینب ابتدا و انتهای عشقه
******
میخونیم به یاد ، مدافعان حرم
اونا که دادن جون ، پای بیرق و علم
اونها،یی که سرها،شون و دادن، به عشقِ عشق
تا که، باشه بر پا، تا قیام
با درد آمدیم و به دنبال مرهمیم
کیسه به دوش کوچه ی این نسل آدمیم
ما را نوشته اند گدایان اهل بیت
پس بی دلیل نیست که سلطان عالمیم
از لطف مادری است به ما راه داده اند
صد شکر دور سفره ی مهری فراهمیم
شیرینی محبت شان را چشیده ایم
با اذن فاطمه همه سلمان و محرمیم
اینجا به یک نفس همه عیسی شوند و ما
عمری نفس نفس زده محتاج آن دمیم
بیت علی است ، چشمه ی تسبیح داوری
با این سرا بهشت ندارد برابری
با جلوه ی محول الاحوال دیگری
امروز داشت بیت علی حال دیگری
حال فرشته های خداوند دیدنی است
مستانه می زنند پر و بال دیگری
زهرا ؟ علی ؟ نبی ؟ نه ... خدا نام او نهاد
زینب گرفت نام ، به اجلال دیگری
حتی به دیدن حسن اشکش ادام
