ولادت امام رضا (ع)

تازه دانستم نه با آب و نه با نان زنده ام
تازه فهمیدم نه با جسم و نه با جان زنده ام
تازگی ها باورم شد اینکه مثل هرغریب
دورتر از خود دلی دارم که با آن زنده ام
هر کجا رفتم به چشمان من آمد خاک او
دور نزدیکی که از او سخت حیران زنده ام
گرم او بودم دریغا دیر فهمیدم که من
با چه گرمایی در آغوش زمستان زنده ام
کم نمی آرم که در امروز و در فردای خود
از سرانگشتان آن لطف فراوان زنده ام
سایه وار از خود ندارم هیچ دور از آفتاب
هر کجا باشم به خورشید خراسان زنده ام
شاعر:علی محمد مودب

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:36
• نوشته شده توسط
• علی

این چه حسی است که امشب به دلم پاداده
به من کورچنین میل تماشا داده
خانه حضرت موسی شده وادی بهشت
گوئیا بازخدا حضرت عیسی داده
مریم است اینکه در آغوش خود عیسی دارد
یاخدافاطمه را مولد زیباداده
چه کسی آمده که باز عطش آورده
نکند باز خداحضرت سقاداده
نبی آمد,علی آمد,حسن آمد,نه حسین
همه را دست خدا بر رخ او جاداده
خوش بحال دل ماچون حرمش ایران است
پرچم نوکریش فاطمه بر ماداده
حرمت وادی طوراست که حاجت دارم
خادم پیرحرم حاجت من را داده
روز اول به تو و گنبد و گلدسته تو
حضرت ذات احد نمره بالا داده
صحن توصحن بهشت است خدایی چونکه
نقشه صحن تورا حضرت زهرا داده
شاعر:مهدی نظری

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:29
• نوشته شده توسط
• علی

گلدسته های مرقدتان پایه های عرش
فانوس های ساحل بی انتهای عرش
بر ساحت ضریح تو انس و ملک دخیل
آیینه کاری حرمت کار جبرئیل
زوار خاکی حرمت کبریایی اند
سرگرم کار و کسب شریف گدایی اند
هرلحظه فطرس آمده پابوسی شما
طفلی همیشه مانده پرش زیر دست و پا
لاهوتیان مقلد احکام عشقتان
می خوارگان دائمی جام عشقتان
ای قبله ی نیاز سماواتیان رضا
پیر مُغان دیر خراباتیان رضا
صدها ستاره مست شراب نگاهتان
بال فرشته های سما فرش راهتان
پیغمبران ز محضرتان فیض می برند
بهر کبوتران حرم دانه می خرند
روح الامین به لطف شما دل سپرده است
او با کبوتران حرم دانه خورده است
امشب دخیل پنجره فولاد می شوم
در بیستون عشق تو فرهاد می شوم
ای نو

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• علی

گاهی که با نیاز دلم ناز می کنی
داری مرا دقیق برانداز می کنی
یعنی نگاه می کنی اول کجایم و
بعدا مرا به سمت خود آغاز می کنی
دارم دوباره شاعرتان می شوم مرا
داری دوباره قافیه پرداز می کنی
تازه شدم شبیه پسر بچه ای که تو
پیش ضریح می بریش ناز می کنی
حس می کنم که وقت دعا لطف خویش را
از لابلای جمعیت ابراز می کنی
گاهی برای تو همه تن سوز می شوم
تو در عوض همیشه مرا ساز می کنی
از خوبی شماست که خوب کم مرا
تو در حساب خویش پس انداز می کنی
گاهی کنار پنجره ات بسته می شوم
گاهی میایی و گره را باز می کنی
بر پرده ، زنده کردن شیرت عجیب نیست
هرشب مسیح معجزه ! اعجاز می کنی
اینبار هم شبیه خودم نه شبیه تو
دل می دهم به پن

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:28
• نوشته شده توسط
• علی

بايد به قد عرش خدا قابلم کنند
شايد به خاک پاي شما نازلم کنند
دل مي کنم از آنکه دل ازتو بريده است
دل مي دهم به دست تو تا بي دلم کنند
امشب کميت شعرم اگر لنگ مي زند
فردا به لطف چشم شما دعبلم کنند
ايمان راستين هزاران رسول را
آميخته اگر که در آب و گلم کنند.....
....شايد خدا بخواهد و با گوشه چشم تان
بر رتبه ي غلامی تان نائلم کنند
وقتي سرشت آب و گلم را ازل خدا
بر آن نوشت رعيت سلطان ارتضا
در هشتمين دمي که خدا بر زمين دميد
بوي بهشت هفتم او ناگهان وزید
از شش جهت نسيم خبر داد و بعد از آن
از پنجره صداي اذان خدا رسيد
چار عنصر از ولادت او جان گرفته اند
يعني زمين به يمن وجودش نفس کشيد
از صلب سومين گل سرخ خدا

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:24
• نوشته شده توسط
• علی

با هرم دستهای تو گرما گرفته است
عشقت عجیب در دل من جا گرفته است
آرامشی شبیه به صحن و سرای تو
چشمان شوق را به تماشا گرفته است
جان من است! این که شبیه کبوتری
یک گوشه در کنار تو مأوا گرفته است
آقا به من اجازه ی پرواز می دهی
بالم زبس نشسته ام اینجا گرفته است
اینجا هزار پنجه ی خورشید پشت ابر
در انتهای غربت دریا گرفته است
هرکس که حاجتی زتو درخواست می کند
با چشمهای خیس تمنا گرفته است
دیدم کنار پنجره فولاد مادری
دستش تمام روزنه ها را گرفته است
"طفلی مریض دارم و دستم به دامنت!
آقا! ... دلم ز مردم دنیا گرفته است"
هر گوشه ای که می نگرم دل شکسته ای
با تو زبان به شکوه و نجوا گرفته است
معلوم نیست سیطره ی مه

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:23
• نوشته شده توسط
• علی

دل سودا زده سامان نپذیرد هرگز
کافر چشم تو برهان نپذیرد هرگز
آنکه بیمار نگاهی شده هنگام سحر
منت مرهم و درمان نپذیرد هرگز
با نگاه تو اگر عاشقی آغاز شود
جز به دیدار که پایان نپذیرد هرگز
دل اگر خانه ی هر بی سر و پایی گردد
اثر از گفته ی خوبان نپذیرد هرگز
عمر بی معرفت آبی است که از جو رفته
این زیانی است که جبران نپذیرد هرگز
ما در خانه ی سلطان سر و سامان داریم
هرچه داریم ز آقای خراسان داریم
با دم قدسی معشوق نفس تازه کنم
تا که قدری سخن از یار خوش آوازه کنم
صحن گردی حرم وقت سحر می خواهم
تا صفای دل شیدا زده اندازه کنم
بین هشتی حرم گر بکشیدم بر دار
سر سودایی خود زینت دروازه کنم
سرگذشت من و تو گشته کرمنام

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:21
• نوشته شده توسط
• علی

در دل خویش غم آل عبا دارم من
میل جان دادن بر آل کسا دارم من
سر سودا زده ی من به غم خویش خوش است
دلخوشم با غم و کی میل دوا دارم من
نبوی مکتب و زهرا منش و حیدریم
قبله ای سوی شه کرب و بلا دارم من
اغنیا را تو بگو دل به منا خوش دارند
کعبه ای چون حرم پاک رضا دارم من
تا که آن شاه کند میل به قربانی من
سر خود بر کف و دل غرق دعا دارم من
آس و پاسم من اگر بین شماها مردم
صاحبی با حرم بقعه طلا دارم من
در میخانه به من باز کن ای شاه رئوف
که فقط در همه افلاک تو رادارم من
بی نصیبم مکن از گردش چشمت ای دوست
که دلی سخت گرفتار بلا دارم من
گرچه در چشم خلایق شده ام خوار ولی
در میان همه مرغان تو جا دارم من
دعبل عصر و

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• علی

بر آن شدم که برایت کمی تَر انه بگویم
از آن نگاه دل انگیز دلبَر انه بگویم
دوبار ه پر بگشایم کبوتَر انه بگوی
حدیث عشق مدد کن که شاعرانه بگویم:
که بر ضریح توسل دخیل بسته نگاهم
به مویه های تغزل دخیل بسته نگاهم
به شوق عطر حرم چون نسیم بال گشودم
کبوترانه تر از یاکریم بال گشودم
بهشت من! به هوای شمیم بال گشودم
عجیب نیست که در این حریم بال گشودم
که آسمان خیال تبسمت وطنم شد
و خاک پای شما اوج بال و پر زدنم شد
جهان فلسفه خاموش در برابر چشمت
شکست خورده یهود از شکوه باور چشمت
طلوع کرده خور آسان ز سمت خاور چشمت
حریم عشق توئی تو, توئی که یکسره چشمت....
....پناه می دهد آهوی خسته را به نگاهی
که ضامنش بشوی در حر

• سه شنبه
• 28
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:32
• نوشته شده توسط
• علی

تو را با نام آهو می شناسند
رضای حضرت هو می شناسند
تمام رعیت ملک عظیمت
به نام شاه خوشرو می شناسند
کجا اینگونه سلطان را همیشه
به خم های دو ابرو می شناسند
همه از بس که یار بی کسانی
شهی بازور و بازو می شناسند
تمام دلبران اینجا شما را
به زیبایی گیسو می شناسند
تمام راه را تا روز محشر
زمهتاب تو مه رو می شناسند
به عشق مادرت ام الائمه
تو را فرزند بانو می شناسند
حریمت را به عشق قبر زهرا
به نام خانه ی او می شناسند
مسیر پنجره فولاد صحنت
گدایانت زهر سو می شناسند
تمام آستان و صحن ها را
همه پهلو به پهلو می شناسند
همه ما را میان صحن هایت
گدای آب و جارو می شناسند
بیا اینجا غریبان یاردارند
که ماها را در این تو

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 14:17
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

ما در ره ثامن الحجج هشیاریم
در حفظ حریم او قدم برداریم
گر دشمن ما خواب پریشان دیده
در سایه ی حضرت رضا بیداریم
ما در ره ثامن الحجج یک رنگیم
در راه ولای حضرتش همسنگیم
با دشمن دشمنان او می سازیم
با دشمن دوستان او در جنگیم
ما در ره ثامن الحجج خون باریم
فرزند شهادت و گل ایثاریم
از لطف و عنایت امام هشتم
یک ملت صاحب الزمانی داریم
ما در ره ثامن الحجج می مانیم
از طوس به قدس کاروان می رانیم
دشمن اگر از تلاش ما مرعوب است
در پرتو حضرت رضا طوفانیم
ما در ره ثامن الحجج می میریم
از طوس سراغ کربلا می گیریم
امروز چو چشمه های سرخ اشکیم
فردا به رکاب منقم تکبیریم
سروده محمود ژولیده

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 14:27
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

بر درد عشق نسخه و درمان اثر نکرد
مرهم برای زخم غم تو ثمر نکرد
تنها حریم پاک تو داریم زآن زمان
دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
از هر قبیله ای به تو امید بسته اند
نبود کسی که چشم تو بر او نظر نکرد
شاهنشه غریب، امیر رئوف طوس
دل نیست، آنچه داغ تواش پر شرر نکرد
در بازکن که از ره دوری رسیده ام
این خسته بی دلیل در این ره، خطر نکرد
امشب، سحر دوباره به کوی تو آمدم
مخمورم و به شوق سبوی تو آمدم
بر حال من به جان جوادت نگاه کن
فکری به حال این دل بی سرپناه کن
بر زائران پاک تو من غبطه می خورم
آقا ترحمی به من پر گناه کن
امشب برات کرب و بلای مرا بده
ما را دوباره زائر آن بی سپاه کن
گر این زیارتم شده دیدار آخرین

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 14:31
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

پلک خورشید به فرمان تو بر می خیزد
صبح ، از سمت خراسان تو بر می خیزد
نور ، هر صبح می افتد به در خانه ی تو
بعد از گوشه ی چشمان تو برمی خیزد
می کند مست ، ملائک را در حال سجود
عطر سبزی که از ایوان تو بر می خیزد
تا کسی زیر رواق تو دلش می گیرد
ابر می پیچد و باران تو بر می خیزد
با دل پاک کبوتر تو چه گفتی که هنوز
بال وا کرده پر افشان تو بر می خیزد
آخرین حلقه ی در های جهانی مولا !
درد می آید و در مان تو بر می خیزد
باز از مرو بیا ! تا که ببینی که چطور
ـ دل و دین باخته ـ ایران تو بر می خیزد

سید محمد حسین ابوترابی

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 14:35
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

با دست ، سایه ای به بیابان داد
از چشم ، ابرهای فراوان داد
فواره کرد این همه گل از خاک
چترش همینکه وا شد و باران داد
وقتی قدم گذاشت به نیشابور
فیروزه ای به حلقه ایران داد
صیدش شدند بعد پراکنده
یک دشت امنیت به غزالان داد
با اینکه خود غریب غریبان بود
یکباره شهرتی به غریبان داد
از غرب دور آمد و مهمان شد
خورشید تازه ای به خراسان داد
یک پنجره به سمت شفا وا کرد
هر دل شکست ، شیشه درمان داد
از هستی اش بهشت برون آمد
هفت آسمان شکوه به ایوان داد
این واژه ها بلند شدند از دل
اذن دخول خواندم و فرمان داد
سید محمد حسین ابوترابی

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 14:49
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

به زور قامت خود را کشید تا درگاه
نشست روی دو زانو ، نگاه پشت نگاه
سلام ضامن آهو ! جواب خواهی داد
سلام من این درمانده را ؟ ـ کسی ناگاه
به بازوان نحیفش نهیب زد بر خیز
گذاشت دست به زانو و گفت یا ا...
غریب وار به سمت حرم قدم برداشت
و گفت آمدم آقا ، شکست نامه سیاه
تمام غربت خود را تکاند و جاری شد
حرم پر از هیجان شد ، پر از جنون از آه
چقدر بوی کبوتر در آسمان جاری است
چقدر بوی خدا لا اله الا ا...
چگونه نام بلندت غریب خواهد بود
غریب نه که صمیمی است آسمان با ماه
شبیه شعر صمیمانه درد دل می کرد
که دست قافیه شد از تمام او کوتاه
دو شقه شد غزل رقص خاک و خاکستر
یکی به ماه رسید و یکی رسید به ما
اگر سلام مرا ب

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 14:52
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

رضا آمد رضا آمد
رضا آمد، رضاآمد، رضا آمد
رضا آمد، رضا آمد، رضا آمد،
بشارت میرسد برما
كه ای اهل ولا برپا
سپاس مقدم مولا
امیر جان ما آمد
رضا آمد، رضا آمد
جهان شد غرق نور از او
منورتر ز طور از او
خلایق در سرور از او
شه ملك ولا آمد
رضا آمد، رضا آمد
سرور شیعیان باشد
كه شاد از او جهان باشد
مفرح انس و جان باشد
كه عطرش با صفا آمد
رضا آمد، رضا آمد
زیمن مقدمش یكسر
جهان شد غرقه در زیور
كه ما را آمده دلبر
به بزم ما صفا آمد
رضا آمد، رضا آمد
بود ایران ما خرم
نماید فخر بر عالم
از این مولد از این مقدم
كه از لطف خدا آمد
رضا آمد، رضا آمد
شاعر:رضا محمدی

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 14:57
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

مولا رضا
ای قبلة عشق قصر بلندت
آهوی دلها صید كمندت
پرمیكشد مرغ دلم سوی خراسان
مولارضا، مولارضا، مولارضا جان
ای رستگاری، ظل لوایت
از شرط توحید مهر ولایت
ای روضه ات چشم و چراغ اهل ایمان
مولا رضا، مولا رضا، مولارضاجان
مأمون به جانت كینه فزون كرد
زهر ستم داد قلب تو خون كرد
مولا رضا، مولا رضا، مولارضاجان
شد چشم عالم در عزایت گریه باران
مولا رضا، مولا رضا، مولارضاجان
در شهر غربت از پا فتادی
به خاك حجره صورت نهادی
لب تشنه جان دادی تو چون شاه شهیدان
مولا رضا، مولا رضا، مولارضاجان
شاعر:اکبری

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 14:59
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

چشمه های خروشان تو را می شناسند
موجهای پریشان تو را می شناسند
پرسش تشنگی را تو آبی، جوابی
ریگهای بیابان تو را می شناسند
نام تو رخصت رویش است و طراوت
زین سبب برگ و باران تو را می شناسند
از نشابور بر موجی از «لا» گذشتی
ای که امواج طوفان تو را می شناسند
اینک ای خوب فصل غریبی سر آمد
چون تمام غریبان تو را می شناسند
کاش من هم عبور تو را دیده بودم
کوچه های خراسان تو را می شناسند
شاعر:قیصر امین پور

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 15:01
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

رقص قشنگ نور
امشب چه دیدنی ست
آواز شاد باد
امشب شنیدنی ست
عید است و عطر گل
پیچیده در هوا
بوی خوش گلاب
پر کرده سینه را
گلبوته های شمع
روییده هر کجا
می ریزد اشک شوق
یک غنچه بی صدا
گلدسته ها همه
غرق ستاره هاست
هر گوشه حرم
فریاد «یارضاست»
وقت زیارت است
پر می کشد دلم
همراه کفتران
من می روم حرم
شاعر:محمد مال دار

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 15:05
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

با دیده دل اگر رضا را بینی مرآت جمال کبریا را بینی
گر پرده اوهام به یک سو فکنی اندر پس آن پرده خدا را بینی
تا گوهر اشکم سر بازار نیاید کالای مرا هیچ خریدار نیاید
خوارم من و در سینه من عشق شکفته است تا خلق نگویند گل از خار نیاید
ای حجت هشتم که خدا خوانده رضایت مدح تو جز از خالق دادار نیاید
نومیدی و درگاه تو بی سابقه باشد هر کار ز تو آید و این کار نیاید
دیدم همه جا بر در و دیوار حریمت جائی ننوشته است گنهکار نیاید
گوئی به کجا روی کند ای همه رحمت گر بر در تو شخص گرفتار نیاید

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 15:07
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

آمد بهار و صحنه گلزار دیدنیست
آمد بهار و صحنه گلزار دیدنیست
گل جوش سبزه از در ودیوار دیدنیست
باغ و بهار و لاله وگل جمله روح بخش
در این میانه نرگش بیمار دیدنیست
چون عمر گل چو شادی امروز ما کم است
فرصت مده زدست که بسیار دیدنیست
امشب شب ولادت خورشید رأفت است
رخسار آفتاب و شب تار دیدنیست
هر جا گلیست صف زده گردش هزار خار
در باغ عشق این گل بی خار دیدنیست
این است آنکه بضعة منی مدال اوست
پاره تن پیمبر مختار دیدنیست
او مظهر خدا و خدارا در او ببین
ان ذات غیب چون که به آثار دیدنیست
چشم از جمال او نتوان بر گرفت زود
آری جمال ثامن الاطهار دیدنیست
اکرام ن کریم به یاران شنیدنیست
احسان آن امام بزرگوار دیدنیست

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 15:38
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

مژده ای اهل رضا روی رضا پیدا شد
جلوه حسن الهی به فضا پیدا شد
ضعفا روی به گلزار ولایت آرید
که گل روی معین الضعفا پیدا شد
غنچه نجمه به دامان سحر گاه شکفت
بوی گل در نفس باد صبا پیدا شد
علوی طلعت او آینه حسن خداست
بر همه آینه حسن خداپیدا شد
موسی آن طلعت نادیده که در طور ندید
صبحدم در حرم موسی ما پیدا شد
جلوه باطن اسرار نهان را نگرید
به خدا آینه غیب نما پیدا شد
جان فشانید که جانان دو عالم آمد
درد آرید که ناگفته دوا پیدا شد
نجمه را نجمه نخوانید خدا می داند
این سپهریست کز او شمس ضحی پیدا شد
به دعا دست برآرید چرا خاموشید؟
قبله حاجت ارباب دعا پیدا شد
چنگ بر چنگ زن آهنگ غریبی بنواز
چه نشستی که غریب الغر

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 15:42
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

مرغ دلم می خونه نغمه عاشقونه
دلش می خواد همیشه تو حرمت بمونه
چه عطر دلفریبی چه بوی خوب سیبی
به قلب خسته من امام رضا طبیبی
وقتی که ای نگارم پا تو حرم میذارم
قسم به جون زهرا دل تو دلم ندارم
تو حرمت خدایی دلم میشه هوایی
شبای جمعه انگار تو خود کربلایی
رودل غبار و گرده اسیر صد تا درده
با این دل پریشون صحن وسرات چه کرده
زعا لمی گسستم دل به دل تو بستم
روز قیامت آقا منتظر تو هستم
حاجت دل همینه ای شاه بی قرینه
دلم می خواد که روزی منم برم مدینه
چه روضه ها که خوندم غم رو دلت نشوندم
با روضه های زهرا قلب تورو سوزوندم
شاعر:وحید قا سمی

• چهارشنبه
• 21
• مهر
• 1389
• ساعت
• 14:23
• نوشته شده توسط
• سعيد رضايي

حق، معرفت به هر نگاهم داده / در حلقه ی عشق خویش راهم داده
اینها همه علتش فقط یک چیز است / ایرانی ام و رضا پناهم داده . . .
میلاد مسعود ولی نعمت ما، آقا امام رضا مبارک
پلک خورشید به فرمان تو بر می خیزد / صبح ، از سمت خراسان تو بر می خیزد
نور ، هر صبح می افتد به در خانه ی تو / بعد از گوشه ی چشمان تو برمی خیزد . .
مگذار مرا دراین هیاهو، آقا / تنها و غریب و سربه زانو آقا
ای کاش ضمانت دلم را بکنی / تکرار قشنگ بچه آهو آقا
عیدتون مبارک..
کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد / بدون واسطه دم از احد نخواهد زد
گدای کوی رضا شو که آن امام رئوف / به سینه ی احدی دست رد نخواهد زد
بهترین شادباش ها تقدیم به شما
بمنا

• چهارشنبه
• 21
• مهر
• 1389
• ساعت
• 15:23
• نوشته شده توسط
• سعيد رضايي

پلک خورشید به فرمان تو بر می خیزد
صبح ، از سمت خراسان تو بر می خیزد
نور ، هر صبح می افتد به در خانه ی تو
بعد از گوشه ی چشمان تو برمی خیزد
می کند مست ، ملائک را در حال سجود
عطر سبزی که از ایوان تو بر می خیزد
تا کسی زیر رواق تو دلش می گیرد
ابر می پیچد و باران تو بر می خیزد
با دل پاک کبوتر تو چه گفتی که هنوز
بال وا کرده پر افشان تو بر می خیزد
آخرین حلقه ی در های جهانی مولا !
درد می آید و در مان تو بر می خیزد
باز از مرو بیا ! تا که ببینی که چطور
ـ دل و دین باخته ـ ایران تو بر می خیزد

سید محمد حسین ابوترابی از قروین

• چهارشنبه
• 21
• مهر
• 1389
• ساعت
• 15:27
• نوشته شده توسط
• سعيد رضايي

شعر تازه آیت‌الله صافی‌گلپایگانی برای امام ‌رضا (ع)

باز آمدم به طوس، به شهر و دیار دوست
شهر شهادت و حرم مشکبار دوست

شهرى که هست قبـله‌ عشّاق و عارفان
شهرى که هست مشتهر از اشتهار دوست

شهر وفا و طور لقاء مشهد رضا
دارد شرافت از شرف و اعتبار دوست

ز آن طوس گشته شهره آفاق کاندر آن
گردیده دفن، پیکر پر افتخار دوست

می‌سوختم ز آتش سوزان هجر او
شُکر آن که باز، کرد نصیبم جوار دوست

آب حیات و عمر ابد کی برابر است
با دولت حضور دمى در کنار دوست

امر جهان و نظم امور جهانیان
ز امر خدا است در کف با اقتدار دوست

صف بسته‌اند خیل ملائک به احترام
در روضه‌ مقدس گردون مدار دوست

ما را سخن ز بیش و کم و هست و نیست

• چهارشنبه
• 21
• مهر
• 1389
• ساعت
• 15:29
• نوشته شده توسط
• سعيد رضايي

دستم به دامان تو ای مولای فروردین !
از این زمستان واره های برفی و سنگین
می بارد از این آسمان شرجی و نمناک
باران بغضی آتشین ، طرحی جنون آگین
افسارآتش برگلویم مانده است آقا !
مسموم کرده واژه ها را تاولی چرکین
مولای ما ! رعشه است در هر خیزش این شهر
آواز گیسو را ببین آقا ! کمی بنشین !
. . . این شانه های یخ زده ،این روح تفتیده . .
تلقین خواب و پنجره ،این غربت غمگین. . .
دور از تو ،بیرون حرم تحریم خورشید است
ای مهربان تر از سخاوتهای علّیین !
آنجا وقاحت های سرخ است و نشاط یاس
اینجا ولی آتشفشان جاریِ تسکین
آنجا تمدن میچرد در کوچه های عصر
اینجا ولی سُر می خورد دیوار های چین!!
دارد مسافر می رسد ، نقاره

• چهارشنبه
• 21
• مهر
• 1389
• ساعت
• 15:49
• نوشته شده توسط
• سعيد رضايي

شعر مخصوص تولد امام رضا ( ع )

نقاره می زنند . . . مریضی شفا گرفت
دیدی که سنگ در دل آیینه آب شد
دیدی که آب حاجت آیینه را گرفت

خورشید و آمد و به ضریح تو سجده کرد
اینجا برای صبح خودش روشنا گرفت
پیغمبری رسید و در این صحن پر ز نور
در هر رواق خلوت غار حرا گرفت

از آن طرف فرشته ای از آسمان رسید
پروانه وار گشت و سلام مرا گرفت
زیر پرش نهاد و به سمت خدا پرید
تقدیم حق نمود و سپس ارتقا گرفت

چشمی کنار این همه باور نشست و بعد
عکسی به یادگار از این صحنه ها گرفت
دارم قدم قدم به تو نزدیک می شوم
شعرم تمام فاصله ها را فرا گرفت

دارم به سمت پنجره فولاد می روم
جایی که دل شکست و مریضی شفا گرفت...

• یکشنبه
• 18
• مهر
• 1389
• ساعت
• 15:45
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

شما یک آسمان باران نابی

برای خشکی چشم خرابی

میان کاسه های خالی ما

نزول قطره های مستجابی

بتابان گنبد و گلدسته ها را

تو تنها قبله گاه آفتابی

تمام معجزات عیوسی را

نشان دادی میان کاسه ابی

برای زائر غرق گناهت

همیشه مظهر حسن الثوابی

کنار پنجره فولاد، هرکس

برای مشکلش دارد جوابی

سروده محمد بختیاری

***

گل می کند بهار تو در باغ سینه ها

پر می شود ز باده ی تو آبگینه ها

نقاره می زنند به بامت فرشتگان

حتما شفا گرفته ز دست تو سینه ها

دیگر غریب نیستی ای آشنا ترین

تایید می کند سخنم را قرینه ها

اول همین که سمت حریم تو آمدند

صدها هزار مرد غریب از مدینه ها

دیگر هم آن که از نفس تو غریب ماند

د

• چهارشنبه
• 21
• مهر
• 1389
• ساعت
• 14:01
• نوشته شده توسط
• سعيد رضايي

بوی کبوتر در آسمان جاری است . . .
به زور قامت خود را کشید تا درگاه
نشست روی دو زانو ، نگاه پشت نگاه
سلام ضامن آهو ! جواب خواهی داد
سلام من این درمانده را ؟ ـ کسی ناگاه
به بازوان نحیفش نهیب زد بر خیز
گذاشت دست به زانو و گفت یا ا...
غریب وار به سمت حرم قدم برداشت
و گفت آمدم آقا ، شکست نامه سیاه
تمام غربت خود را تکاند و جاری شد
حرم پر از هیجان شد ، پر از جنون از آه
چقدر بوی کبوتر در آسمان جاری است
چقدر بوی خدا لا اله الا ا...
چگونه نام بلندت غریب خواهد بود
غریب نه که صمیمی است آسمان با ماه
شبیه شعر صمیمانه درد دل می کرد
که دست قافیه شد از تمام او کوتاه
دو شقه شد غزل رقص خاک و خاکستر
یکی به ماه رس

• چهارشنبه
• 21
• مهر
• 1389
• ساعت
• 15:53
• نوشته شده توسط
• سعيد رضايي