دوبیتی ولادت حضرت علی بن موسی الرضا(ع)
در هوای مشهدت از کودکی پیرت شدم
پای سقاخانه ات تا آمدم سیرت شدم
من کبوتر بچه ای بودم کنارِ مادرم
گندم صحن تو را خوردم نمک گیرت شدم
دوبیتی ولادت حضرت علی بن موسی الرضا(ع)
گوییا هفت آسمان امشب نویدی می دهد
نغمه ای جان بخش و پیغامِ امیدی می دهد
امشب از یُمن قدوم حضرت موسی الرضا
حضرتِ باب الحوائج، حاجت عیدی می دهد
دوبیتی ولادت حضرت علی بن موسی الرضا(ع)
تنها نه فقط شاه خراسان هستی
در منطقه ی طوس، تو سلطان هستی
در ذیلِ قلمروِ تو کلِ دنیاست
تو مالکِ کهکشانِ ایران هستی
دوبیتی ولادت حضرت علی بن موسی الرضا(ع)
حق معرفتي به هر نگاهم داده
در حلقه‌ي عشق خويش راهم داده
اين ها همه علتش فقط يك چيز است
ايراني‌ام و رضا پناهم داده
دوبیتی ولادت حضرت علی بن موسی الرضا(ع)
مولود پادشاه و علمدار ارتضاست
میلاد هشتمین پسر آل مرتضاست
بر روی دستِ نجمه و موسی چه گوهریست
نامش علی ولی لقبش حضرت رضاست
مسمط ولادت حضرت علی بن موسی الرضا(ع)
این چه مولودی ست این گونه سرآمد آمده
یوسف از حُسنِ جمالِ او مردّد آمده
عالمی گوید رئوف آل احمد آمده
حیدر و زهراست، یا اینکه محمّد آمده
عاشقان عید آمده عیدِ تولا مژده باد
حضرت موسی الرضا آمد به دنیا مژده باد
عید میلادِ رضا شمس الشموس عالم ست
بضعه ی زهرای اطهر دلربای خاتم ست
رهبرِ کلِ بشر، او رهنمای آدم ست
هشتمین نور ولایت او ولی اعظم ست
مشهدت شد مقصدِ حجِ فقیران یا رضا
پادشاهی و گدایت اهل ایران یا رضا
مادرم می گفت فرزندم دوایم مشهدست
همچو بابایم همیشه جانفزایم مشهدست
حاجت بین نماز و هر دعایم مشهدست
یا رضا از کودکی دار الشفایم مشهد ست
در میان صحن تو وقتی کبوت
روی تو روی خدا ای بضعه پاک پیمبر
سر و جان نذر قدومت زاده ی موسی بن جعفر
به یمن مقدمت زمین گلشن شده
به نورت آسمان عجب روشن شده
رضا جانم رضا
بر گل روی تو امشب می زند نجمه تبسم
آمد از عرش برین روی زمین خورشید هشتم
پناه عالمین امید ما سوا
به دنیا آمده علی موسی الرضا
رضا جانم رضا
شادی قلب پیمبر در شب میلادت آقا
دم به دم بادا به مامون و به هارون لعنت ما
دل اهل ولا بود غرق سرور
کنیم امشب دعا فقط بهر ظهور
رضا جانم رضا
******
شائق
آمد به جهان دسته گل باغ پیمبر
این طفل بود ناز و مبارک و مطهر
نجل زهرا آمده،سلطان عالم،ماه طوس
جان به قربانش که باشد؛این همان شمس الشموس
یا مولا یا مولا
ای نجمه جمال پسرت باد مبارک
تابیدن قرص قمرت باد مبارک
حجره ات امشب بود زیباتر از خلد برین
که تو داری در بغل امشب امام هشتمین
یا مولا یا مولا
در کوی تو آورده گدا عرض ارادت
از درگه خود مرا مران جان جوادت
نه فقط خودم که بچه هام فدات امام رضا
بچه هام بشن الهی خاک پات امام رضا
یا مولا یا مولا
******
شائق
شکوه ها دارم بدل از گردش چرخ ستمگر
کز فراق روی یاران بر دلم افکنده اخگر
.
کرده توشم بر فراق و هجر یار نازنینی
سرو قدّی،خوش خرامی،مهر روئی،ماه منظر
.
آب شد جانم ز هجرانش چنان شمعی ز آتش
سوختم از سوز عشقش همچنان عودی به مجمر
.
همچو آن مرغم که او را سنگ طفلان بشکند پا
مانم آن پروانه را کز شمع سوزان سوزدش پر
.
ای صبا افتد اگر روزی گذارت کوی جانان
این پیام از ما رسان بر آن نگار سیم پیکر
.
آخر این شام فراقت را بُودَ صبح وصالی؟
یا بسان آرزوها فرقتت را نیست آخر
.
آری آری آرزوی آدمی را نیست پایان
شاه باشد یا گدا بی پا و سر یا صاحب افسر
.
راحتی جستن خطا باشد ز دنیای دنی هان
کی شود ایمن ز طوفان کشتی بشکس
مرحوم حاج شيخ ابراهيم صاحب الزماني از مداحان مخلص و مرثيه خوانان باسوز اهل بيت عليه السلام بود او سال‌ها پيش از شروع درس مرحوم آيه الله حائري بنيانگذار حوزه‌ي علميه‌ي قم، دقايقي چند روضه مي‌خواند و آنگاه آيت الله حائري درس خويش را آغاز مي‌كرد.
او داستاني شنيدني دارد كه از حضرت رضا عليه السلام براي مدح خويش صله دريافت داشته است! خود نقل مي كرد كه يك بار مشهد مقدس مشرف شدم و مدتي در آنجا اقامت گزيدم. پولم تمام شد و كسي را هم براي رفع مشكل خويش نمي‌شناختم. از اين رو قصيده‌اي در مدح حضرت رضا عليه السلام سرودم و فكر كردم كه بروم و آن را براي توليت آستان مقدس بخوانم و صله بگيرم با اين نيت حركت كردم
محدث نوري رضوان الله عليه نقل مي‌كند:
يكي از خدمتگزاران حرم مطهر حضرت رضا عليه السلام گفت: در شبي كه نوبت خدمت من بود، در رواقي كه به دارالحفاظ معروف است خوابيده بودم.
ناگاه در خواب ديدم كه در حرم مطهر باز شد خود حضرت امام رضا عليه السلام از حرم بيرون آمدند و به من فرمودند: «برخيز و بگو مشعلي فروزان بالاي گلدسته ببرند، زيرا جماعتي از اعراب بحرين به زيارت من مي‌آيند و اكنون در اطراف « طرق » (هشت كيلومتري مشهد) بر اثر بارش برف راه را گم كرده‌اند برو به ميرزا شاه نقي متولي بگو مشعلها را روشن كند و با گروهي از خادمان جهت نجات و راهنمايي آنان حركت كنند»
آن خادم مي‌گويد: از خواب پريدم و فوري از جا ب
شیعیان مژده که میلاد رضا مفخر ماست
خاک زیر قدمش سرمه چشم تر ماست
.
بدرخشیده چو مهر از افق برج ولا
هشتمین اختر تابنده که تاج سر ماست
.
ماه ذیقعده شده موسم شادی و نشاط
زین تیمّن که همای شرف اندر بر ماست
.
عجبی نیست که عالم همگی در طرب است
طلعت ماه رخش زینت و زیب و زر ماست
.
عندلیبان به چمن بانگ غزل سرداده
خوش بحال من و تو باد رضا سرور ماست
.
همچو خون در شریان گشته عجین مهر رضا
نام زیبای رضا صبح و مسا از بر ماست
.
گر چه مانند جدش تربت او خاک شفاست
عزت و جاه نگر تربت او افسر ماست
.
شرف خاک خراسان زرضا باشد و بس
جان فدای حرمش مدفن او دلبر ماست
.
بار گاهش که بخورشید درخشان ماند
افتخار وطن و خاک گهر
به بزم عشق صفامی دهد امام رضا
بیا ببین که چه هامی دهد امام رضا
.
بیاکه قول شفاعت به روز واقعه را
برای اهل وفا می دهد امام رضا
.
طبیب اهل دل است و مریض عشقش را
به یک نگاه شفامی دهد امام رضا
.
شب ولادت او گفتم ای خدا امشب
چه عیدیانه به ما میدهد امام رضا
.
به یُمن آمدنش گریه کردم و دیدم
به اشک شوق بها می دهد امام رضا
.
به عاشقان حسینی دهید مژده ی وصل
برات کرب و بلامی دهد امام رضا
.
شمیم لم یزلی کرده عالمی را مست
چرا که بوی خدا می دهد امام رضا
.
به جمع غیر مرو «صادقا» که طبع روان
به شاعران «رثا» می دهد امام رضا
.
ای نور خدا ماه هدی مظهر داور
سلطان جهان کهف امان شاه مظفّر
از کعبه تو عرش مجید است منوّر
جبریل امین تاج غلامی تو برسر
شد پاس درت فخر ملائک همه یکسر
هم رشک جنان روضه تو ای مَه انور
.
.
ربّ ارنی گو به خدا موسی عِمران
اندر هوس جلوات ای ماه بدخشان
آئی به تجلّی اگر ای مهر درخشان
فانی شده در کوی تو ای مظهر سبحان
شد پاس درت فخر ملائک همه یکسر
هم رشک جنان روضه تو ای مَه انور
.
.
آثار حق از عین تو بینیم سراپا
اسرار وی از نطق تو گردیده هویدا
انوار وی از وجه تو شد ظاهر وپیدا
آیات وی از دست تو همچون ید و بیضا
شد پاس درت فخر ملائک همه یکسر
هم رشک جنان روضه تو ای مَه انور
.
.
مدح تو سزد زآنکه چه نقش تو عیان
سبک 2ـ سرود / تک ـ نذر
شب شبِ نذرِ کفتراست، شبِ شبِ آب و گندمه
شب شبِ میلاد آقاست، شبِ امام هشتمه
ماشاء الله گل های یاسِ دسته دسته
ماشاء الله رو دامنِ نجمه نشسته
امشب مدینه باصفاست ـ یا رضا جان(3)
شب شبِ میلاد رضاست ـ یا رضا جان(3)
علی موسی الرضا مولانا(3)
شام دلا سحر شده، لحظه ی غم به سر شده
كاظم آل فاطمه، صاحب گلْ پسر شده
ماشاء الله بابا فدای تاب و تب هاش
ماشاء الله عسل می ریزه از دو لب هاش
از آسمون صدا می آد ـ یا رضا جان(3)
نغمه ی یا رضا می آد ـ یا رضا جان(3)
علی موسی الرضا مولانا(3)
زندگيمون فداش بشه، فدای خاک پاش بشه
زودی به حاجت می رسه، زائری که گداش بشه
ماشاء الله طبیبِ هر پیر و جوونه
م
عشق است خراسان را تا باد چنین بادا
میلاد رضا جان را تا باد چنین بادا
ساقی زبهشت آید تا پُر کُنَد از باده
ابریق خماران را تا باد چنین بادا
آن شمس خدا آمد تا حشر بدرخشاند
این کشور ایران را تا باد چنین بادا
آمد که رئوف باشد مرهم بِنَهَد بر دل
دلهای پریشان را تا باد چنین بادا
خلقش بنمود ایزد تا حشر که بر گیرد
دستان ضعیفان را تا باد چنین بادا
جن و ملکان آیند پا بوسی ِ یک لحظه
خورشید درخشان را تا باد چنین بادا
جبریل زخدا خواهد از عشق فراوانش
گل کاری ِ ایوان را تا باد چنین بادا
فخراست به ما روزی صدبار زدن جارو
ایوان شبستان را تا باد چنین بادا
شاها به خداسوگند ما بی تو نمی خواهیم
آن گلشن رضوان
ولادت حضرت امام رضا علیه السلام
دارم ولایِ حضرت موسی ابن جعفر
هستم گدایِ حضرت موسی ابن جعفر
در بیتِ او مُحرم شدم مانند حُجّآج..
هستم فدایِ حضرت موسی ابن جعفر
پر می زنم تا که طوافِ دل نمایم..
دورِ سرایِ حضرت موسی ابن جعفر
دیدارِ فرزندش بُود از آرزوها..
عشقم..رضایِ حضرت موسی ابن جعفر
(آمد امامی که امامِ آسمانهاست )
(نامش شفابخشِ دلِ پیر و جوانهاست)
آمد رئوفِ آل احمد ..مظهرِ عشق
نامش نوشته شد به دلها..سرورِ عشق
آئینه ی رخسارِ ماهِ مرتضا شد
آنکس که شد چارم علی و حیدرِ عشق
خوانند السلطان امام هشتمین را..
آنان که هستند در حریمش نوکرِ عشق
شد پاره ی قلبِ رسول اللهِ اعظم..
این زاده ی زهراست تاجی بر سرِ عشق
(ای عاشقان مژده که ایّامِ خدا شد)
(میلاد مسعودِ علی موسی الرضا شد)
آمد کسی که قبله ی رنگین کمان است
از نسلِ مولانا امیر مومنان است
پیچیده بوی یاسِ این آقا همه جا
این سرورِ دلهاست که زهرا نشان است
بخشیدنش معنا شده مانندِ باران..
بر هر کس و هر ناکسی او مهربان است
لحنِ شریفش زنده می سازد جهان را
از بسکه این آقای ما شیرین زبان است
(ای عاشقان آمد امامِ با محبّت)
(آمد که بر دارد غم از جانِ رعیّت )
با لطفِ این آقا شدم آقایِ عالم..
با لطفِ این مولا شدم مولایِ عالم
من هرچه دارم از امام هشتمین است
ورنه که بودم بی گمان رسوایِ عالم
نابود می گردم اگر دستم نگیرد
دستم بگیرد آنکه هست مبنایِ عالم
سرمست از جامِ می سلطانِ عشقم
بی خود شدم از خود شدم شیدایِ عالم
(ای عاشقان..جز این درِ خانه نکوبید )
(راهِ سعادت را بجز این در نجوئید)
سلطانِ ما را می شناسد اهلِ غربت..
با یک نگاهش می دهد رزقِ سعادت
گرچه پریشانیم و در ذلّت فتادیم..
او می دهد بر سائلانِ خانه..عزّت
از ارزش افتادیم بد جوری وَلیکن..
آقا دهد بی مایه ها را لطفِ قیمت..
با مهر این آقاست در کُلّ دنیا..
هر شیعه ای پیدا نموده راهِ همّت
(ما عاشقانِ حضرت سلطانِ عشقیم)
(ما ریزه خوارِ سفره ی احسانِ عشقیم )
شاعر؛محسن راحت حق
#سرودمیلادامام_رضا
مدینه غرق شادی وشورونوا
زمقدم علی بن موسی الرضا
بیت موسی بن جعفر - درسروروشعف سرتاسر
عالم روشن ازنور-پاره ی جان وتن پیغمبر
منی که عاشقمو مجنونم _همیشه ازته دل
میخونم
همه عالم بدونن تامحشر_(اینکه به امام رضا مدیونم) مدیونم مدیونم
علی علی علی موسی الرضا
پنجره فولاد شما دوامیده _همه میگن برات کربلامیده
.امشب ازمی لبریزم_جان به رو نمای او میریزم
عشقش کرده مسرورم _گرچه بی لیاقت وبی چیزم
کبوتر دلم پرمیگیره _صفازکوی دلبرمیگیره
تاگنبدطلای دلدارم_پ یدنشو ازسرمیگیره میگیرا میگیره
علی علی علی موسی الرضا
دلم همیشه عاشق واسیرته_حاتم طایی بخدافقیرته
امشب مست وپرشورم_ازولادت شما مسرورم
باآنکه پرعصیانم_برغلامی شما مشهورم
دله منوحرمت یامولا_دست منو کرمت یامولا
خداکنه که نره تامحشر_(ازدل ماها غمت یا مولا )
علی علی علی موسی الرضا
#علی_اصغرخواجه_زاده
@khajezade۱۲۸
زلال و ناب تر از قطره های بارانی
شکفته در طپش رجعت بهارانی
سلام حضرت سلطان سلام شمس شموس
طلوع مشرقی آفتاب ایمانی
نگاه گرم تو تفسیر سوره ی "والشمس"
قسم به ساحت قرآن تمام قرآنی
به نام دولت تو "سکه ی رضا" خورده است
که عزت و شرف و آبروی ایرانی
نشسته ایم سر سفره ی کرامت تو
چه میزبان رئوفی اگرچه مهمانی !!
دل رمیده ی من صید یک نگاه تو شد
پناه خستگی آهوی بیابانی
رواق های حرم غرفه های باغ خداست
تو باغبان گل آرای این گلستانی
به آب زر بنویسم "حدیث سلسله" را
که شرط اصلی اسلام هر مسلمانی
همیشه تا که خدا هست و عشق هست و حضور
امیر کشور دل خسرو خراسانی
طوس از نفس تو باغ رضوان شد
هر جا که قدم زدی گل افشان شد
از صبح ازل به شوق دیدارت
خورشید ، مسافر خراسان شد
منظومه ی شمسی آستین افشاند
خاک قدمت ستاره باران شد
تا بوسه زند به پای هر زاير
در صحن تو جبرییل دربان شد
صحن تو به عرش می زند پهلو
ایوان طلات مشرق جان شد
جاروکش آستان قدس تو
تاج سر اهل علم و عرفان شد
هرگز نشنیده ام کسی جز تو
در غربت ، ضامن غریبان شد
آرام گرفت در کنار تو
چون زلف تو هر دلی پریشان شد
از «سلسلة الذهب» دلم فهمید
عشق به تو از شروط ایمان شد
سلمانی پیر شهر نیشابور
هر خواسته داشت از شما آن شد
دستی که دخیل برضریحت بست
هر درد که داشت زود درمان شد
یا حضرت ثامن الحجج ، مولا
ایران ز تو بود اگر که ایران شد
مهمانی و میزبان نواز آری
با لطف تو رزق ما فراوان شد
در خاطره اش همیشه می ماند
هر کس که به سفره ی تو مهمان شد
هر زخم به مرهم تو شد ترمیم
هر سخت به دست مهرت آسان شد
هرگاه به کشورم شکست افتاد
با لطف تا کارها به سامان شد
در باغ تو زاغ با امید آمد
با یک نفست هزار دستان شد
خوشبخت کسی که در تمام عمر
بر عشق تو پایبست پیمان شد
آقایی او «کمیل» ، تضمین است
هر کس که گدای کوی سلطان شد
بِاذنِ الله احوالم خدایی است
دلم از لطفِ زهرا هَل اَتایی است
دوباره کوثری شد جان و دلها
رئوف آمد، کرامت ها رضایی است
نیازِ آفرینش برطرف شد
بیا سائل که هنگام گدایی است
به نجمه میدهد مژده، فرشته
قدوم ماه پاره، مصطفایی است
نه تنها شیعه میخواند علی را
علی موسی الرضا هم مرتضایی است
فدای پنجمین فرزندِ ارباب
که حتی مشهدش هم کربلایی است
بخوانند اهلِ دل، از دل رضا را
که سلطان سریرِ ارتضایی است
رضا آمد، خدا خوانَد رضایش
که او بِالذّات میداند رضایش
خدا را دل چه آسان میشناسد
که از شاه خراسان میشناسد
نه من از جان رضا را میشناسم
رضا جان را، حسین جان میشناسد
امامِ صاحبُ التفسیرِ خود را
همه آیات قرآن میشناسد
نه دیروز و نه امروز و نه فردا
رضا را کلِّ دوران میشناسد
ز عُلیا تا به سُفلی خِطّۀ اوست
رضا را عرش رحمان میشناسد
ز فَوقَ الارض تا تَحتَ الثَّری نیز
ولی را اِنس تا جان میشناسد
امامِ خویش را قلبِ مؤیَّد
ز ابر و باد و باران میشناسد
رضا آمد، خدا خوانَد رضایش
که او بِالذّات میداند رضایش
شده وِردِ ملائک ذکرِ نامش
رسد از عالم و آدم سلامش
خدا حبِّ ولایش را بما داد
خوشا آنکه رضا باشد امامش
حدیثِ سلسله، تطهیرِ دلهاست
و یک جمله است، مضمونِ کلامش
گِره خورده است توحید و ولایت
همان تکمیلِ دین باشد مقامش
غدیر از لطف او بر ما رسیده
خدا را شکر، زین لطفِ تمامش
علیِ سوم زهراست آقا
شهیرِ شاه مردان است نامش
چنان جدِّ کریمش سفره دار است
نِشیند در کنارِ او غلامش
رضا آمد، خدا خوانَد رضایش
که او بِالذّات میداند رضایش
فلک با دورِ چشمانش بگردد
تمام چرخ حیرانش بگردد
همه هفت آسمان زیرِ نفوذش
زمین در تحت فرمانش بگردد
تمام عمر، کارش میزبانییست
خوشا عمری که مهمانش بگردد
بگو حُجّاج را، حَجّی است مقبول
که حاجی دورِ ایوانش بگردد
غنی ها گِردِ کعبه در طوافند
گدا هم دورِ سلطانش بگردد
همه قربانیِ کوی منایش
که مسلخ نیز قربانش بگردد
به دربارش همه عنوان بگیرند
گدا دنبال سلطانش بگردد
رضا آمد، خدا خوانَد رضایش
که او بِالذّات میداند رضایش
بیا ای دردمند، آقا طبیب است
رضا حتی به پیغمبر حبیب است
امیدِ حضرت موسی بن جعفر
شبیه جدِّ مظلومش غریب است
چه مظلومانه او مسموم گردد
گریزِ روضه اش، یَابنَ الشبیب است
بیاد کربلا روز و شبِ اوست
غمین از روضۀ شَیبُ الخضیب است
هماره پلکهایش زخم از اشک
قرینِ گریۀ خَدُّالتریب است
تمام عمر، ذکرش واحسینا
شهید داغِ اَبدانُ السَّلیب است
برای عمۀ مضروبۀ خود
دعایش تا فرج، صبر و شکیب است
رضا آمد، خدا خوانَد رضایش
که او بِالذّات میداند رضایش
شاعر:محمودژولیده
سلام! اهل خراسان! بهشت مال شماست
جهان، فدايي خورشيد بي مثال شماست
و روشنايي افلاك از هلال شماست
خوشا به حال شما! چون كه حال، حال شماست
مجاوران دلآگاه! التماس دعا
رسيده ام به قدمگاه، التماس دعا
به محض اين كه رسيدم، دلم به شور افتاد
گذار تشنه به پيمانه اي طهور افتاد
نگاه غرق گناهم به كوه نور افتاد
و چشم «خواجه» گمانم به اين سطور افتاد
به خاكبوسي ات اي شاه! آمدم رحمي
«فقير و خسته به درگاه آمدم رحمي»
براي حضرت سلطان و لطف دربارش،
كسي كه شعر بگويد، خدا نگهدارش!
«سراج» ماست به عالم، عيون اخبار ش
فداي مرثيه خوانان ماه رخسارش !
فرشتگان غزلخوان در اين مكان جمعند
«حضور مجلس انس است و شاعران جمعند»
به يمن شعر «مؤيّد» ، غزل، مؤيّد شد
به لطف حضرت سلطان، «شفق» زبانزد شد
شُكوه شعر «شكوهي» از آن سرآمد شد
كه «رستگار» شد و بيقرار مشهد شد
جهان و هر چه در آن است از امام رضاست
و نام ديگر «هاشم» ، همان «غلامرضا» ست
غبار غربت و ماتم كه هست بر تن دوست
كشانْد اهل جهان را به سمت مدفن دوست
شبي كه سر بگذاريم روي دامن دوست
«توان واژه كجا و مديح گفتن دوست؟»
به عزّت و شرف «لا اله الّا الله»!
گذشت «خسرو» شيرين سخن از اين درگاه
گذشتم از در و ديدم چقدر زائر داشت
امام، گوشه ي چشمي به شعر «فاخر» داشت
در اين حريم كسي كه دلي مسافر داشت
چه خوب، شعر «نگارنده» را به خاطر داشت!:
«به ملّتي كه مرامش بُوَد مرام حسين
من احترام گزارم به احترام حسين»
در اين فضاي بهشتي، نشاني از غم نيست
شبيه اين حرم جانفزا به عالم نيست
چگونه از تو بخواند كسي كه «محرم» نيست؟
شميم روضه ي «قانع» در اين هوا كم نيست
به شوق آتش عشقي كه جان «آذر» داشت
هميشه صحن، هوايي پُر از كبوتر داشت
چگونه ميشود از اصل ماجرا ننوشت؟
رهين لطف رضا بود و از رضا ننوشت
غريب بود و از آن يار آشنا ننوشت
كسي شبيه «رسا» مدح را رسا ننوشت
به آستان رفيعش دخيل بايد بست
به ياد «شاهد» دلخون «آستانه پرست»
فداي قامت «سروي» كه محو قامت اوست!
وجود پاك «ترابي» ، تراب «تربت» اوست
ضمير سبز «زرافشان» ، پُر از محبّت اوست
وفاي هر چه «وفايي» به يُمن طلعت اوست
بگو به اهل خراسان كه سخت «بندار»ند
به سمت قبله ي هشتم نماز بگزارند
رضا به هر كه نظر كرد، شور و حال گرفت
«كمالپور» از اين آستان، كمال گرفت
درخت طبع «بقا» ، رنگ اعتدال گرفت
و «قهرمان» غزلها از او مدال گرفت
هميشه سير غزلهايشان صعودي بود
وجود «قدسيِ» «جودي» ، عجب وجودي بود
خوشا دمي كه به يعقوب، پيرهن برسد!
غريب باشي و پيغامي از وطن برسد
نسيم از دم «فرّخ» به انجمن برسد
غزل به دست كريم اباالحسن برسد
لب صبور «صبوري» چقدر صامت بود!
و پاي ثابت روضه، هميشه «ثابت» بود
شبي كه صحبت انگور هست و پيمانه
دوباره بر سرم آوار ميشود خانه
اماممان كه غريب است، پس غريبانه
بيا ز داغ بسوزيم مثل «پروانه»
به ياد باب جوادش پُر از «بهار» شويم
خدا كند كه از اين باب، «رستگار» شويم!
من از قم آمده ام، آشيانه ام آن جاست
مقيم ساحل عشقم، كرانه ام آن جاست
رها در اين حرمم، آب و دانه ام آن جاست
دلم هوايي اين جا و خانه ام آن جاست
بگو كجا بروم جز حريم حضرت يار
كه شعر، كار من است و رضاست «صاحبكار»
دخيل بسته دل من به بغضهاي كبود
به شعر «واعظي» و روضه هاي بغض آلود
نشسته مادر باران، ميان آتش و دود
دوباره با دل غمگين، دوباره اي «محمود»
بگو بگو كه «علي راز ناشناخته» است
بگو سرودن از اين داغ از كه ساخته است
به سبک(علی مولای درویشان)
رضا ای معدن ایمان
رضا آئینه ی یزدان
ستون کشور ایران
رضا جانم رضا جانم
تو سلطان خراسانی
امیر کشور جانی
وصی حی سبحانی
رضا جانم رضا جانم
توئی احسان لاینها
جمالت آیت کبری
رواقت جنت الاعلی
رضا جانم رضا جانم
فلک را شوکت از بامت
ملک را عزت از نامت
نصیبم کی شود جامت
رضا جانم رضا جانم
نه تنها من غلام تو
ملائک مست جام تو
خدا گوید سلام تو
رضا جانم رضا جانم
نظر کن حال زارم را
به جان مادرت زهرا
شب مرگم بیا مولا
رضا جانم رضا جانم
#ترکی
جمالون آیه رحمت
رواقون روضه جنت
ملک ایلرسنه خدمت
رضاجانم رضاجانم
سنه عبد ذلیلم من
گنهکارم علیلم من
دخیلم من دخیلم من
رضاجانم رضاجانم
منیم آرام جانیمسن
گوزل نام و نشانیمسن
امیر مهربانیمسن
رضا جانم رضا جانم
نظربرحال زارم کن
به یک غمزه شکارم کن
به درد خود دچارم کن
رضاجانم رضاجانم
?بنداول?
بهترین شاه و امیری،دسته نوکر رو میگیری
باهمه فرق داری آقاجون،یه پادشاهه بی نظیری
حرمه تو برام بهشته،خدا روی دلم نوشته
با خاکه پای زائراتون،روزه ازل گلم سرشته
پر زده این دلم نشسته روی گنبدت
عمریه آشیون زده کناره مرقدت
کفتره بامتم میگم که همه بشنون
آب و دونم میرسه از حرمه مشهدت
?یاعلی موسی الرضا?
????
?بنددوم?
آرزومه بشم یه زائر،روزی به راهتون مسافر
همه ی زندگیمو میدم،با حرمت بشم مجاور
طپشه قلبه من توهستی،یه عمره تودلم نشستی
غلامه روسیاهتم من،امیر و پادشاهه هستی
شکره خدا که نوکری امام رضائیم
دره خونش عمریه مشغوله گدائیم
عزت و آبروم دادی حالاازت میخوام
دمه باب الجواد بگی که کربلائیم
?یاعلی موسی الرضا?
????
?بندسوم?
صدای نقارت رو عشقه،پنجره فولادت رو عشقه
نماز جماعتهای توی،صحنه گوهرشادت رو عشقه
یه جرعه آب اسماعیل طلا،برده دل و دین وعقله ما
تو صحنه انقلاب آقاجون،میاد بوی صحنه کربلا
جونه جوادت آقاجون بده یه تذکره
همون جواد که شافعم تو قبرومحشره
یه بار بیام سه بار میآی به دیدنم آقا
امام رضا شمس الشموسه آله حیدره
?یاعلی موسی الرضا?
بنداول
بوی گل پیچیده توی مدینه،حبوته ملائک به زمینه
خنده میکنه موسی بر پسر،آروم میخوابه بغل پدر
نجمه شد مادره هشتم امام،فاطمی نسب علوی مرام
وارثه خوی واخلاقه نبی،توبه عالمی سومین علی
بوی جنت ومیده مشهدت،ملجا همه شده مرقدت
ضامنه آهو بشوضامنم،صحنه باصفات شده مامنم
یا امام رضا
بنددوم
دوباره دل شده سائل بر درت،بده توشه ای توبه نوکرت
هوای حرمت زده بر سرم،به فدای تو پدرمادرم
طپشه دله من فقط نامه تو،میزنم مدام لب به جامه تو
هوسه یه زیارته تودلم،عمریه به کوی توسائلم
یاامام رضا هستی به خدا،قبله ی دل وحجه فقرا
دره هشتمی مه انجمی،توصفاومروه وکعبمی
یا امام رضا
بندسوم
یه نماز توحرم شده آرزوم،جدایی زتو بغضه توگلوم
کی میشه ببینم که یه زائرم،من به راهه تو یه مسافرم
یه براته کر ببلا میخوام،تااین اربعین به حرم بیام
میگیرم صله از دسته شما،کاظمین ومدینه وسامرا
تورئوفی وشه ملکه ما،صدقه سریت امنیته ما
توایران زمین تویی بی قرین،ضریحه شما عشقه مومنین
یا امام رضا
عاشقا باز قاصدک داده خبر امشب
حضرت موسی ابن جعفر شد پدر امشب
به امام ما گل پسر داده خدا
یه پسری همچون قمر داده خدا
گل بریزید گل بریزید رو قدمهای رضا
عیدیمون افتاده بازم دست بابای رضا
شاده دل آل عبا
می ریزه نقل خیرالنسا
این شبا تو آسمونم ریسه بندونه
ماه و خورشید و فلک هم شاد و خندونه
اومده ز راه شاه محبوب جهان
اونی که می ده به گنهکارا امان
این شبا غوغاییه تو صحن آقامون رضا
کفترا پر می کشن از شادی رو گنبد طلا
امشب شب آقامونه
غوغاس در سقاخونه
کل درهای حرم رو زائرا بازه
سفره احسان آقامون رضا بازه
پهنه همه جا سفره های حضرتی
همه می گیرن از غذای حضرتی
هر کسی با حاجتی تو صحن آقا اومده
از در باب الجواد با چشم دریا اومده
تا که بگیره از رضا
اذن نجف با کربلا
عاشقا باز قاصدک داده خبر امشب
حضرت موسی ابن جعفر شد پدر امشب
به امام ما گل پسر داده خدا
یه پسری همچون قمر داده خدا
گل بریزید گل بریزید رو قدمهای رضا
عیدیمون افتاده بازم دست بابای رضا
شاده دل آل عبا
می ریزه نقل خیرالنسا
این شبا تو آسمونم ریسه بندونه
ماه و خورشید و فلک هم شاد و خندونه
اومده ز راه شاه محبوب جهان
اونی که می ده به گنهکارا امان
این شبا غوغاییه تو صحن آقامون رضا
کفترا پر می کشن از شادی رو گنبد طلا
امشب شب آقامونه
غوغاس در سقاخونه
کل درهای حرم رو زائرا بازه
سفره احسان آقامون رضا بازه
پهنه همه جا سفره های حضرتی
همه می گیرن از غذای حضرتی
هر کسی با حاجتی تو صحن آقا اومده
از در باب الجواد با چشم دریا اومده
تا که بگیره از رضا
اذن نجف با کربلا
عاشقا باز قاصدک داده خبر امشب
حضرت موسی ابن جعفر شد پدر امشب
به امام ما گل پسر داده خدا
یه پسری همچون قمر داده خدا
گل بریزید گل بریزید رو قدمهای رضا
عیدیمون افتاده بازم دست بابای رضا
شاده دل آل عبا
می ریزه نقل خیرالنسا
این شبا تو آسمونم ریسه بندونه
ماه و خورشید و فلک هم شاد و خندونه
اومده ز راه شاه محبوب جهان
اونی که می ده به گنهکارا امان
این شبا غوغاییه تو صحن آقامون رضا
کفترا پر می کشن از شادی رو گنبد طلا
امشب شب آقامونه
غوغاس در سقاخونه
کل درهای حرم رو زائرا بازه
سفره احسان آقامون رضا بازه
پهنه همه جا سفره های حضرتی
همه می گیرن از غذای حضرتی
هر کسی با حاجتی تو صحن آقا اومده
از در باب الجواد با چشم دریا اومده
تا که بگیره از رضا
اذن نجف با کربلا
عاشقا باز قاصدک داده خبر امشب
حضرت موسی ابن جعفر شد پدر امشب
به امام ما گل پسر داده خدا
یه پسری همچون قمر داده خدا
گل بریزید گل بریزید رو قدمهای رضا
عیدیمون افتاده بازم دست بابای رضا
شاده دل آل عبا
می ریزه نقل خیرالنسا
این شبا تو آسمونم ریسه بندونه
ماه و خورشید و فلک هم شاد و خندونه
اومده ز راه شاه محبوب جهان
اونی که می ده به گنهکارا امان
این شبا غوغاییه تو صحن آقامون رضا
کفترا پر می کشن از شادی رو گنبد طلا
امشب شب آقامونه
غوغاس در سقاخونه
کل درهای حرم رو زائرا بازه
سفره احسان آقامون رضا بازه
پهنه همه جا سفره های حضرتی
همه می گیرن از غذای حضرتی
هر کسی با حاجتی تو صحن آقا اومده
از در باب الجواد با چشم دریا اومده
تا که بگیره از رضا
اذن نجف با کربلا
عاشقا باز قاصدک داده خبر امشب
حضرت موسی ابن جعفر شد پدر امشب
به امام ما گل پسر داده خدا
یه پسری همچون قمر داده خدا
گل بریزید گل بریزید رو قدمهای رضا
عیدیمون افتاده بازم دست بابای رضا
شاده دل آل عبا
می ریزه نقل خیرالنسا
این شبا تو آسمونم ریسه بندونه
ماه و خورشید و فلک هم شاد و خندونه
اومده ز راه شاه محبوب جهان
اونی که می ده به گنهکارا امان
این شبا غوغاییه تو صحن آقامون رضا
کفترا پر می کشن از شادی رو گنبد طلا
امشب شب آقامونه
غوغاس در سقاخونه
کل درهای حرم رو زائرا بازه
سفره احسان آقامون رضا بازه
پهنه همه جا سفره های حضرتی
همه می گیرن از غذای حضرتی
هر کسی با حاجتی تو صحن آقا اومده
از در باب الجواد با چشم دریا اومده
تا که بگیره از رضا
اذن نجف با کربلا
