امام زین العابدین علیه السلام

با تمام نیاز می خوانم
حس گرفتم چه ناز می خوانم
نام داوودی تو را امشب
چقدَر دلنواز می خوانم
قصه ات را شبیه گیسویت
در دل شب دراز می خوانم
من به عشق تو ای زلال ناب
رو به دریا نماز می خوانم
نسبتی هست بین ما این را
از همان دیر باز می خوانم
نسبتی را که خوب می دانی
در رگ توست خون ایرانی
نه زمستان نه فصل پاییزی
در بهاری به این دل انگیزی
آمدی تا که خنده ای زیبا
با لبان پدر بیامیزی
از شراب صحیفه ات امشب
جرعه ای در پیاله می ریزی؟
خواهم عیدی شب تولد تو
کربلایی مدینه ای چیزی
چشمه ای از دو چشم تو خورشید
دیده ات را کجا توانم دید؟
السلام ای امام سجاده
ای به روحت سلام سجاده
سجده احیا شد از سجود شما
سرتان التیا

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 06:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

شکر خدا دوباره شدم مبتلای تو
ای کشته ای که جان دو عالم فدای تو
شکر خدا نسیم محرم وزیده است
هرشب شده عبادت من روضه های تو
((باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است))
شکر خدا شکسته دلم در عزای تو
باور نمی کنم که دوباره نشسته ام
با چشم خیس بین حسینیه های تو
با اذن مادرت به سر و سینه می زنم
ممنونم از ترحم و لطف و عطای تو
من با غذای روضه تان رشد کرده ام
وقف شماست بود و نبود گدای تو
بیمار عشقم و دهه ای بسته ام دخیل
کاسه بدست گوشۀ دارالشفای تو
این عطر سرخ می وزد از سمت قتلگاه
حالا دلم رسیده به پایینِ پای تو

شاعر : محمدرضا رضایی

• یکشنبه
• 19
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 12:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

من آمدم کلماتت به من زبان بدهند
زبان ساده ی رفتن به آسمان بدهند
من آمدم کلماتت مرا فرو ریزند
و مثل زلزله روح مرا تکان بدهند
به من که کور و کر و لال هستم و تاریک
مسیر چشمه ی نوری ز کهکشان بدهند
به من که گوشه ای از دوزخ خودم هستم
به قدرِ یک سرِ سوزن کمی امان بدهند
به من مجال ملاقات با خدا در شب
به من زبان سخن گفتن و بیان بدهند
چه می شود که درآیم ز پیله ام امشب
تمام صبح جهان را به من نشان بدهند؟
منِ سفالِ ترک خورده می شوم آرام
اگر برای شکستن به من زمان بدهند
تمام یافته هایم به لرزه افتادند
صدای تو...کلمات تو...بلکه جان بدهند
کجاست تا کلماتت مرا منا ببرند
برات مرقد شش گوشه ی جهان بدهند...؟
بریده ا

• دوشنبه
• 20
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 12:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

اشكم چكید گوشۀ پلكم كه خیس شد
با یك سلام بر تو سرشتم نفیس شد
با گریه بر لهوف تو دنیا شروع شد
لوح و قلم برای تو روضه نویس شد
از بس حدیث آمده كه فابك للحسین
چشمم برای گریه ی دائم حریص شد
منصور، زیر قبه فقط خرج اشك شد
تا بر ملائك حرم تو رئیس شد
باید برای خدمت بر تو تلاش كرد
باید غذای جون تو را كاسه لیس شد
از چشم مهربان تو راه گریز نیست
بیچاره آن كسی كه غلام و كنیز نیست
***

شاعر : محسن حنیفی

• دوشنبه
• 20
• آبان
• 1392
• ساعت
• 11:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

بیایید عشق را عبادت كنیم
به سجاده عرض ارادت كنیم
در این خشك سال صداقت شبی
دو ركعت محبت تلاوت كنیم
«تمام عبادات ما عادت است
به بی عادتی كاش عادت كنیم»
بیایید نوبت بگیریم و بعد
صف عاشقی را رعایت كنیم
همین كه در این صف نشستیم پس
بیایید شكر ولایت كنیم
شب سوم عاشقی های ماست
دوباره كمی عشق نیت كنیم
مجال عبادت به عالم رسید
بهار مناجاتیان هم رسید
به چشم زمین تا كه مهمان شدی
به عمر پدر راحت جان شدی
تو از مادری آریایی نژاد
و از ما و فرزند ایران شدی
عجم با تو شانی دگر یافت چون
تو فامیل با شهر سلمان شدی
پر از لحظه های ركوع و سجود
و تندیس خاكی ایمان شدی
تو هستی؛ قناعت چه معنا دهد
مگر نه كه لبریز احسان شدی

• شنبه
• 2
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

امشب قشنگترین شب لیلایی خداست
جشن تولد گل زهرایی خداست
باشدسرشت او ز تجلای نور حق
زیباترین تجسم زیبایی خداست
تقوا و زهد و معرفت او زبان زد است
او بهترین نمونه ی شیدایی خداست
وقتی تمام هستی سالار زینب است
معلوم میشود همه دارایی خداست
آئینه ی تمام نمای خدا شده
روح دعای ما سر سجاده ها شده
ای منتهای غایت ما بی کران تویی
محبوب قلب فاطمه ی مهربان تویی
روزی ما ز دست کریمانه ی شماست
روزی ده تمام زمین وزمان تویی
ای نور چشم حضرت آقای کربلا
بعد از حسین دلبر دیوانگان تویی
این افتخار ماست که فامیل تان شدیم
پس شاهزاده ی همه ایرانیان تویی
دلداه ایم و منتظر دلبری تان
یک روز هم بیا وطن مادری تان
رزق تمام عالمی

• شنبه
• 2
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا قبله پرواز دل توحیدی ماست
صبح طلوع چشمه ی خورشیدی ماست
بانگ اذان مغرب شهر ستاره
ما را هوایی حرم کرده دوباره
در میکده شور صبوی وصل دارم
عطر بقیع و آرزوی وصل دارم
اشک دل مست مرا عیبی نگیرید
کوتاهی دست مرا عیبی نگیرید
من عاقبت بر پای او سر می گذارم
لب بر لب شبهای ساغر می گذارم
پر می کشم تا آسمان سجده هایش
میل تیمّم کرده ام از خاک پایش
ای مصحف زهرا نهان در مصحف تو
آلاله های سرخ حیدر در کف تو
تو قبله را شور عبادت آفریدی
در سجده ات نور عبادت آفریدی
ای آسمان چشم گریان از تو سیراب
ای نخل های بیت الاحزان از تو سیراب
خاک عبور فاطمه عطر تو دارد
روح عبادات همه عطر تو دارد
کی از نفس های میان روضه هایت
ک

• دوشنبه
• 11
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

در سجده های خویش اگر چشم تر کنی
سجاده های هستی را شعله ور کنی
بی شک ستون هفت فلک می شود اگر
دستی از آستین نیایش به در کنی
داود، طفل مکتب آوای سبز توست
تا در صدای مرثیه خوانش اثر کنی
برخیز ای پرستشِ توحید ، عبد تو
باید جهان بی خبری را خبر کنی
آنقدر خطبه خطبه ، دعا در دعا شوی
آنقدر خون بباری و قرآن به سر کنی ،
تا خشت خشتِ ظلم و ستم را هر آینه
در کاخ های معرکه زیر و زبر کنی
سجاده را که پیرهن عصمتت شده
پرچم برای قصه ی این خیر و شر کنی
یعنی به رغم نعره ی مستانه ی ستم
گوش زمانه را ز "مناجات" کر کنی
باید که روزگار بترسد ز کفر خویش
او را از آه نیمه شبت بر حذر کنی
ای وای بر زمانه ی "لبّیک ناشناس"
"سجاد

• دوشنبه
• 18
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

بر نیزه قرآن را شنیدی گریه کردی
اشک خدا را هم که دیدی گریه کردی
ای شاهد زیباترین روی شهادت
هر گوشه ای دیدی شهیدی گریه کردی
هفتاد و دو ماه و ستاره سرخ گونه
از آسمان عشق چیدی... گریه کردی
آن غنچه های ریخته از بارش ظلم
گلدسته کردی... آفریدی گریه کردی
شام غریبان گریه را آغاز کردی
تا شـام... نه، تا آرمیدی گریه کردی
وقتی که دیدی گوش ها نامحرمانند
لحن دعا را برگزیدی گریه کردی
می ترسم از قلب صبورت... قل هوالله
این رنج را تنها کشیدی؟ گریه کردی

شاعر : رضا محمد صالحی

• دوشنبه
• 18
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

بر نیزه قرآن را شنیدی گریه کردی
اشک خدا را هم که دیدی گریه کردی
ای شاهد زیباترین روی شهادت
هر گوشه ای دیدی شهیدی گریه کردی
هفتاد و دو ماه و ستاره سرخ گونه
از آسمان عشق چیدی... گریه کردی
آن غنچه های ریخته از بارش ظلم
گلدسته کردی... آفریدی گریه کردی
شام غریبان گریه را آغاز کردی
تا شـام... نه، تا آرمیدی گریه کردی
وقتی که دیدی گوش ها نامحرمانند
لحن دعا را برگزیدی گریه کردی
می ترسم از قلب صبورت... قل هوالله
این رنج را تنها کشیدی؟ گریه کردی

شاعر : رضا محمد صالحی

• دوشنبه
• 18
• آذر
• 1392
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

آرزوی کوه ها یک سجده ی طولانی اش
آرزوی آسمان یک بوسه بر پیشانی اش
دست هایش شاخه ی طوباست مشغول دعاست
ماه و خورشید و فلک در سایه ی نورانی اش
تا که شد یک شب عروس خانه ی آل عبا
شهربانوی جهان شد مادر ایرانی اش
می وزد از منبرش فریادهای یاحسین
شام ها ویرانه ی هر خطبه ی توفانی اش
در کلامش ضربت شمشیر حق حیدر است
عبدودها کشته از شور حماسی خوانی اش
اوست فرزند منا و مکه فرزند صفا
چشمه ها می جوشد از هر واژه ی قرآنی اش

شاعر : اعظم سعادتمند

• یکشنبه
• 24
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

با تو هر لحظه‌ی من بوی خدا می گیرد
عطر اخلاص و مناجات و دعا می گیرد
بچشان بر دل ما طعم عبودیّت را
سجده هامان به نگاه تو بها می گیرد
تو ولی نعمت ما و همه عبدت هستیم
رحمت واسعه ات دست مرا می گیرد
تا بقیعت دل شیدای مرا راهی کن
عشق از گوشه‌ی چشمان تو پا می گیرد
آن قَدَر بنده نوازی که دل چون من هم
عاقبت تذکره‌ی کرب و بلا می گیرد
بانی روضه‌ی اربابی و باران باران
چشمم از محضر تو اذن بکا می گیرد
از تو بر گردن اسلام چه دِیْنی مانده
با فداکاری تو شور حسینی مانده
رهبر جان به کف اهل ولایی آقا
مظهر بی بدل صبر و رضایی آقا
به تو و عزّت و ایثار و شکوهت سوگند
علم افراشته‌ی خون خدایی آقا
بیرق نهضت ارباب به روی

• سه شنبه
• 26
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

نور حق می دمد از مشرق سجّاده ی تو
چه شکوهی ست در این زندگی ساده ی تو
می رود از نظرش جنّت و مُلک و ملکوت
آن که از روز نخستین شده دلداده ی تو
زمزم و کوثر و تسنیم به وجد آمده اند
از زلالی مِي و روشني باده ی تو
هر کسي معجزه ی چشم تو را باور کرد
مي شود بنده ولي بنده ی آزاده ی تو
با کرامات نگاهت دل هر عاشق را
می برد سمت خدا روشنی جاده ی تو
آمدي تا به جهان نور يقين برگردد
نور ايمان و سعادت به زمين برگردد
مکّه با مَقدم تو عطر بهاران دارد
ديده ی روشن تو رحمت باران دارد
کعبه بر شانه ی لطف تو توکّل کرده
با نفس هاي مسيحايي تو جان دارد
مثل جدّت تو نهادي حجر الاسود را
وَر نه بي مرحمتت قامت لرزان دارد
هر کسي

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 14:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

مهر قبولی دعا میگیرم امشب
بال و پر پرواز را میگیرم امشب
عالم به دستان علی بن الحسین است
اذن بقیع و کربلا میگیرم امشب

شاعر : علیرضا خاکساری

• شنبه
• 10
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 15:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

بارگاه قرب رحمان بود و یار
محضر درگاه سبحان بود و یار
سفره ی راز و نیاز نیمه شب
حضرت ارباب عطشان بود و یار
سال ها ان چشمه اب حیات
دیده ا ش دریای باران بود و و یار
تا نماید یاری دین خدا
روز و شب در فکر یاران بود و یار
در دعا مطلوب قلبش ، دیدن
سرور شب زنده داران بود و یار
هر کسی اولاد خواهد از خدا
همچو ارباب عطش گوید دعا
ان امام و سرور و دنیا و دین
عابدی میخواست ، زین العابدین
در دل هر سجده ی طولانی اش
ساجدی میخواست زین الساجدین
هر دعا ، ان عبد صالح از خدا
صالحی میخواست زین الصالحین
از خدای خود از سیر و سلوک
سالکی میخواست زین السالکین
در کمال معرفت اصرار داشت
عارفی میخواست زین العارفین
بس دعا کر

• سه شنبه
• 31
• تیر
• 1393
• ساعت
• 09:45
• نوشته شده توسط
• سبحان

وارد میکده شد میکده را مست گرفت
نیستها را به نگاه خودش از هست گرفت

بیخود از کرببلا رهگذر شام نشد
حکمتی داشت که شمشیر دعا دست گرفت

من به بیراهه رسیدم ، سحری دستم را
با ابوحمزه ی خود آخر بن بست گرفت

وصله خوردم به کتاب گنه آلوده ای و
نامه ام را شبی از آن همه پیوست گرفت

دم افتادن من بود ولی دستم را
دید این گمشده در آخر راه است ، گرفت

شاعر : محسن ناصحی

• چهارشنبه
• 5
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سجاده ی اشک تو ، به هر جا باز است
صد جاده به سمت آسمانها باز است

چشمان تو هر روز ، پر از عاشوراست
چون پنجره ای که رو به دریا باز است

شاعر : میثم مومنی نژاد

• جمعه
• 7
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یعقوبِ کربلا ، همه جا گریه میکنی
حق داری جای آب و غذا گریه میکنی
یک گوشه مینشینی و تا گریه میکنی...
آنقدر گریه دار شما گریه میکنی...

هرکس که هست دوروبرت گریه میکند
با زخمِ روی پلکِ ترت گریه میکند

این بغض سدِ راه نفس در گلو شده
اشکت برای آبِ وضو آبرو شده
سجاده ات کجاست دلت زیر و رو شده
وقتِ شروعِ گریه برای عمو شده

با رفت و آمد علقمه را زود گشته ای
دنبالِ آنچه از بدنش بود گشته ای

اعضا که کاملا ً همه یک جا نبود نه ؟!
چیز زیادی از تنِ سقا نبود نه ؟!
آنهم که بود خوش قدوبالا نبود نه ؟!
اینگونه قبر ورنه معما نبود نه ؟!

چه خاک کرده ای که چنین گریه میکنی
تا میرسی به اُمِّ بنین گریه میکنی...

شاعر

• جمعه
• 7
• آبان
• 1395
• ساعت
• 15:15
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

با گریه اش زمین و زمان گریه میکند
این نیمه جان به قیمتِ جان گریه میکند

باید به جای آبِ وضو ، ظرفِ اشک برد
او بی گمان ، بدونِ امان گریه میکند

یادِ " فَقَطَّعوه..." نفسش قطع میشود
وقتی که با صدای اذان گریه میکند

این قدکمان ، اگر که سرش تیر میکشد
دارد به یادِ تیر و کمان گریه میکند

با دست اگر دهانِ خودش را گرفته است
باور کنید یادِ سنان گریه میکند!

قصاب های شهر ، همه میشناسنش...
با ذِبحِ گوسفند ، چنان گریه میکند

باید بپرسد : آب به قربانی داده اند؟!
بعدش همان کنار ِ دُکان گریه میکند!!

کنجی نشست ُ آهِ لبش شد "ابالغریب"
یعنی به یادِ آبِ روان گریه میکند

جایی حصیر دید و بِهَم ریخت صورتش
یادِ تنی

• جمعه
• 7
• آبان
• 1395
• ساعت
• 15:20
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بر غربت غریب شهیدان گریستم
سرشارتر ز چشمه و باران گریستم

چل سال بر مصیبت جانسوز کربلا
از دل کشیده ناله ی سوزان گریستم

چون شمع نیمه سوخته در مجلس عزا
پیدا گریستم من و پنهان گریستم

با خاطرات ، زندگی من گذشت ، آه
هر لحظه ای به قصه ای از آن گریستم

تا آب خوشگوار به لبهای من رسید
بر تشنه جان سپردن مهمان گریستم

ششماهه دیدم آب شدم از غم علی
بر آن شهید کوچک عطشان گریستم

مانند خیمه ها دلم آتش گرفت ، آه
بر ماجرای شام غریبان گریستم

دیدم سر بریده ی خورشید نینوا
بر نی کند تلاوت قرآن گریستم

وقت مرور واقعه ی کربلا به شام
بر قحطی عدالت و ایمان گریستم

هرچند حق روضه ی داغش ادا نشد
در ماتم حسین فراوان گر

• جمعه
• 7
• آبان
• 1395
• ساعت
• 16:54
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شرح حال دل من شرح غم و هجران است
شرح چشم تَرِمن شرح خود باران است
شرحه شرحه شده این دل که همه سوزان است
سال ها سوخته از هجر رخ یاران است

تیر اندوه به جان و دل من بنشسته
مثل آیینه دلم از غمشان بشکسته

ذکر یاران به لب از دوری شان می گیرم
ز جوانی ز فراق و غم آنان پیرم
من که عمری است که از زندگی خود سیرم
لحظه لحظه به خدا جان دهم و می میرم

سال ها منتظرت بوده دلم آه بیا
چه خوش این لحظه که تو آمدی از راه بیا

روزگاری است که از اوج عزا جان دادم
با مرور همه ی خاطره ها جان دادم
به خدا من به همان کرببلا جان دادم
بعد از آن کوفه و در شام بلا جان دادم

چون بهانه شده بر کشتن من زهر ستم
به خداوند قسم کشته م

• جمعه
• 7
• آبان
• 1395
• ساعت
• 16:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سی چهل سال است ، چشم تر عذابم میدهد
سی چهل سال است ، غم ، یکسر عذابم میدهد

ابرِ باران زا ببینم ... ابرِ باران زا شوم
قحط آب و خشکیِ حنجر عذابم میدهد

کاسه ی آبی ببینم ، اشکباران میشوم
غصه های مشک آب آور عذابم میدهد

فکر و ذکر نیزه زار و نیزه دار و ، نیزه ای ..
که به آن بسته شده یک سر ، عذابم میدهد

کودک نوزاد ، میبینم ، دلم خون میشود
فکر حلقوم علی اصغر عذابم میدهد

در میان این همه قاتل که دیدم کربلا
خنده های حرمله بدتر عذابم میدهد

از میان داستانهای کتاب الله ، هم ...
قصه ی یعقوب پیغمبر عذابم میدهد

یاد کردم باز ، از یوسف ، ولیکن غصه ی
یوسف لیلا ... علی اکبر ، عذابم میدهد

آه ... ، از آن لحظه

• جمعه
• 7
• آبان
• 1395
• ساعت
• 17:42
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

امشب دلم از غصه و غم آزاد است
از برکت الطاف شما آباد است

آقای غریب کربلا ادرکنی
جاری به لبم واژه ی یا سجاد است...

شاعر : محسن زعفرانیه

• چهارشنبه
• 12
• آبان
• 1395
• ساعت
• 11:01
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سخت است مردی باشد و خیمه نشین باشد
خاکستر ِ این ماجرای آتشین باشد

دردی غریبانه تر از این نیست، در بستر
افتاده و آن سو علم روی زمین باشد

دارد می افتد هر نگین بر خاک و او باید
بر روی انگشتر نگینِ آخرین باشد

قربانِ چشمانِ تری که بعد از این هرگز
با سایه و سقفی نمی خواهد عجین باشد

باید درختی سبز از پاییز بر می گشت
تا سایه ای بر داغ های سرخِ دین باشد

دیگر چگونه راست قامت می شود هر کس
در کربلا یک لحظه زین العابدین باشد

میترا سادات دهقانی

• چهارشنبه
• 12
• آبان
• 1395
• ساعت
• 11:04
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تو جامعِ اوصافِ خدای متعالی
تو صاحبِ مَجد و شرف و عقل و کمالی

ای چشمه ی کوثر تو چنان پاک و زلالی
تو معنی قدریّ و همان فجرِ وصالی

شاعر : هستی محرابی

• یکشنبه
• 19
• آذر
• 1396
• ساعت
• 10:29
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

#سرود_مدح_امام سجاد_علیه السلام

از شمیمِ نفسِ امامِ سجاد
شده امشب دلِ پیغمبرِ ما شاد

بوی عنبرِ اومده ز باغِ رضوان
که وجودش همه هر سوره ی قرآن

نورِ دو عین اومده، گلِ حسین اومده

سپیده سر زده از طلوعِ صادق
به جهان جلوه شده نورِ حقایق

شهربانو دخترِ شهیرِ شاهان
دامنش پُر شده از لاله وُ ریحان

گل حسین اومده، نورِ دو عین آمده

ساجدین سبطِ رسولِ عالِمَینه
او رو این بس پسرِ امام حسینه

سینه ی پدر از این هدیه شاده
نامِ سجّاد و برای او نهاده

نورِ دو عین اومده، گلِ حسین اومده

چارمین کوکبِ آسمونِ دینه
سلسله امامتِ روی زمینه

جدّه اش فاطمه سرورِ زنانه
امشب از ولادتش چه شادمانه

نورِ دو عین اومده، گلِ

• شنبه
• 1
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 14:24
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

#السلام_علیک_یا_سید_الساجدین_ع

سیمای گلگونت به مثلِ ماهِ پاره
قنداقه ات نوریست آغوشِ ستاره

در مقدمت بال ملائک فرش کردند
از عرش طعمِ سجده می آید هماره!

#میلاد_امام_سجاد_ع_مبارکباد
#هستی_محرابی

• یکشنبه
• 2
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 14:08
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

سجاده ی تو سجده رابی تاب کرده
نور نگاهت قلب بابا آب کرده

آب وضویت آبروی اهل تقواست
اشکت کویر عشق را سیراب کرده

شاعر: #کمیل_یزدی

• دوشنبه
• 3
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 06:45
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آنجا که سکوت مرگ و استبداد است
خون شهدا، رساترین فریاد است
با این همه، در قیام ثاراللهی
فریاد حسین، خطبۀ سجاد است

• چهارشنبه
• 5
• دی
• 1397
• ساعت
• 20:32
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از گلوي قلمم داد چرا مي ريزد
بر سرم اين همه فرياد چرا مي ريزد

اين كه قرآن به سر دست گرفته در شام
خاك روي سر سجاد چرا مي ريزد

گيرم از بام كسي ريخت خس و خاكستر
متحير شده ام باد چرا مي ريزد

با خودش حضرت سجاد فقط گفت كه خون
از سم مركب صياد چرا مي ريزد

گفت با گريه مگر يك نفر او بيشتر است
بر سرش اين همه جلاد چرا مي ريزد

كم مگر چوبه ي تير است ميان بدنش
روي او تيغه ي فولاد چرا مي ريزد

خون تازه ز گلوئي كه به ني ها رفته
خواهرش از نفس افتاد چرا مي ريزد

• یکشنبه
• 21
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:18
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور