امام زین العابدین علیه السلام

به چشم خود دیدم تمام اشرار را
به چشم خود دیدم سر پدرم را
عمو عباس مهربان داشتم ولی چ حیف
به چشم خود دیدم تیر بر چشمش را
تا حالا ندیده بودم که عمه ام پا برهنه باشد ای وای
با چشم خود کتک خوردنش راهم دیدم
من زین العابدینم وارث الحسین
ولی نشد دفاع کنم ازمعجر خواهر حسین

باور نمیکنم که بضم شرابی بود
باور نمیکنم که جای حرامی بود
تا زه از همه داغ تر حرمله و سنان همسفر مان بود
باور نمیکنم که ان همه بد دهانی بود
به پیش چشم با چشمان هیز چشم چرانی بود
رقیه سکینه بچه های اهل حرم به جای غذای خوب
نان خشک و لگد تازیانه بود

شاعر:مهرداد جوادی

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 10:05
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

زاده ی ارباب ما اهل کرامت کردن است
زینت سجاده ها مامور زینت کردن است

ما چه می فهمیم از شان علی بن حسین
چهارمین خورشید کارش با ولایت کردن است

گرکه گمراهی..نرو جای دگر اینجا بیا
پیشه ی مولای ما اصلا هدایت کردن است

مرگ بر دشمن شعارش در تمام برهه هاست
خطبه هایش دشمنان را در شماتت کردن است

کربلا را زنده کرده در تمام نه فلک
چون که تکلیفش یقین دارم زعامت کردن است

یک نگاه ویژه ای دارد به عشاق حسین
خلق او گویا که از ماها ضیافت کردن است

گریه را آموختیم از این امام نازنین
پس ادای حق او تقدیر نعمت کردن است

یک برات کربلا خواهی بگیر از محضرش
زاده ی ارباب ما اهل کرامت کردن است

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 12:08
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

سال های سال بارانی شدم آه ای خدا
بین روضه گاه قربانی شدم آه ای خدا

سال های سال این اشک روان یارم شده
سال های سال طوفانی شدم آه ای خدا

کربلا ها دیده ام گودال ها.. سر نیزه ها
بعد از آن در سینه زندانی شدم آه ای خدا

کاش می مردم نمیدیدم اسارت را چنین
غرق در غم های پنهانی شدم آه ای خدا

خاطرم کی می رود شامات با زنجیر و غل
وارد یک بزم مهمانی شدم آه ای خدا

مست و لایعقل همه با چشم های هیز و بد
غرق تب بودم چه سوزانی شدم آه ای خدا

عمه هایم را اذیت کرده اند اهل جفا
متهم بر نامسلمانی شدم آه ای خدا

کار من گریه ست بعد از کربلا یوم الابد
سال های سال بارانی شدم آه ای خدا

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 12:09
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود

صحیفه‌ای که سراسر شعور و شیدایی‌ست
حدیث سلسله گیسوی آشنایش بود

گرفته بود صبورانه صبر را در بر
همیشه آینه مجذوب سجده‌هایش بود

حدیث تشنگی و آب را مپرس از او
که عهدنامۀ عُشّاق کربلایش بود

اگر چه آب روان بود مَهر مادر او
چه شد که آینه‌گردان غصه‌هایش بود

چگونه لب بگشاید به یک تبسم سبز
کسی که حادثه‌ای سرخ پابه‌پایش بود

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 12:12
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

هر لحظه با هر گونه مضمون گریه کردم
هر روز و شب، یاد پدر، خون گریه کردم

دستی به سوی آب، بی گریه نبردم
مُردم به واللهِ که قدری آب خوردم

قلب مرا هر ناله ی مجروح سوزاند
یک عمر، حتی دیدنِ مذبوح سوزاند

جامه به تن کردند، حالم ریخت برهم
مرده کفن کردند، حالم ریخت برهم

با هر بهانه مجلس روضه گرفتم
خانه به خانه مجلس روضه گرفتم

اشک ربابه در وجودم آتش افروخت
هر بار دیدم شیرخواره، سینه ام سوخت

این داغ، هر ساعت چه کرده با دل ما
بر حرمله لعنت، چه کرده با دل ما

آثار ضرب تازیانه بر تنم ماند
رد غل و زنجیرها بر گردنم ماند

دستان عمه زینبم را تا که بستند
نامردهاخیلی غرورم را شکستند

مانده به گوشم نعره ی دشنام، دشنام
گفتم به شاگردان خود، الشام الشام

یادم نرفته عمه ام را، سنگ می خورد
از پیرزن های یهودی چنگ می خورد

از پشت بام آتش زدند و معجرش سوخت
مانند من سرتاسر بال و پرش سوخت

بغضی است هر لحظه به لب آورده جانم
من کشته ی بزم شراب و خیزرانم

شد حسرت اهل حرم، کنج خرابه
شد قتلگاه خواهرم، کنج خرابه

این زخم ها، آثار جنجال است با ماست
یاد چهل منزل، چهل سال است با ماست

سوزاند داغش تا دم آخر دلم را
ناله کشیدم از درونم واحسینا

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 12:15
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

چهل سال است دارد اشک ممتد
غمی که از نگاهش شعله می زد
شروع گریه اش حتمی ست وقتی
که چشمش بر حصیری کهنه افتد

الهی خسته ی غربت نباشد
بزرگ دهر بی عزت نباشد
الهی لحظه ای اهل و عیالت
اسیر دست بی غیرت نباشد

به شهر شام بغضش در گلو ریخت
چه سنگی بر سر آنها فرو ریخت
دو دستش بسته بود و دید آتش
به روی چادر ناموس او ریخت

الهی بی برادر ها نباشی
کنار نیزه ی سر ها نباشی
الهی بین یک عده حرامی
دچار داغ معجر ها نباشی

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 12:37
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

هزار حرف نگفته‌ست در دو چشم ترت
چه زخم‌ها که نشاندند بر تن و جگرت

بریده بود قضا دست و پای رزم تو را
به جبر، داشت خدا از نبرد بر حذرت

ندید چشم تو، اما شنیدی از عمه
چگونه ذبح قفا شد به دست کین، پدرت

اگرچه بال گشودی رها شوی ز قفس
گرفت خیمه‌ات آتش، شکست بال و پرت

برادران تو از روی نی هواخواهت
تمام راه، دوتایی شدند همسفرت

نشست زخم زبانها به عمق جانت و آه
ندید چشم کسی غیر زخم فرق سرت

به زیر سایه تنت، پای، لحظه‌ای نگذاشت
تمام روز و شبانِ حیات مختصرت

ز خاطرات تو هرگز برون نرفت انگار
عمود آهن و داغ عموی چون قمرت

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

از رنج و محنت، کشتند ما را
با هتک حرمت، کشتند ما را

در ازدحامی قوم حرامی
از روی فرصت کشتند ما را

در آتش و دود، دروازه ای بود
ساعت به ساعت، کشتند ما را

هرکس که آمد سنگی به ما زد
اینها به نوبت کشتند ما را

سر را نبردند قدری جلوتر
نزد رعیّت، کشتند ما را

دُر بود و میریخت از دیده هامان
بهر غنیمت کشتند ما را

شد رستخیزی...آه از کنیزی
ای کوه غیرت! کشتند ما را

مداح ناگاه از خیزران گفت
در بین هیئت...کشتند ما را

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 14:09
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

پادشاه کشور مرثیه و ماتم منم
پایتخت سرزمین اشک ها شد دامنم

آتش دل را به آب دیده خامش می کنم
آب می بینیم ولی آتش بر این دل میزنم

از تنم جان در نمی‌آید خلاص از غم شوم
بعد عاشورا دگر زندانی پیراهنم

دشتی از یاس و اقاقی و شقایق داشتم
کربلا انداخت اما آتشی بر خرمنم

گر گلی پژمرده شد بربلبلش گریه کنید
حال من آن بلبلم که داغدار گلشنم

باخبر از داغ ها در بین بستر می شدم
تا که بر می خاست ازطف خنده‌های دشمنم

سال‌ها از آن چهل منزل گذشت اما هنوز
خستگی آن اسارت در نیامد از تنم

هیچکس در آن سفر یارم‌نشد جز یک نفر
دست می انداخت تنها ریسمان برگردنم

خواهرم از من کمک میخواست دستم بسته بود
تازیانه می زد او را خصم تا من بشکنم

محمل پرده نشینان حرم بی پرده بود
بین آن نامحرمان شد تار روز روشنم

از کجای شام گویم از سر بازار یا
دست بسته کوچه یوسف فروشی رفتنم

شعله ای روی سرم افتاد دستم بسته بود
سوختم مانند شمع و در نیامد شیونم

گرچه مسمومم ولیکن می کشد این غم مرا
همره ناموس ها بزم حرامی بردنم

باد شیون می شود گر بگذرد از تربتم
یک جهان مرثیه خوابیده میان مدفنمموسی

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 14:11
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

غمش هم مثل اشکش بی حسابه
جلو روش آب اگه باشه عذابه

چهل ساله میگه الشام الشام
هنوزم فکر اون بزم شرابه
*
شده تسبیح ، غم ؛ سجاده آهش
سر ظهر عطش خیس نگاهش

میگن قد یه دریا گریه می کرد
اگه قصاب می دید بین راهش
*
نه تنها روضه ی گودال و دیده
نه تنها پیکر پامال و دیده

چهل منزل کنار عمه زینب
زمین افتادن اطفال و دیده

شاعر:شهریار سنجری

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 14:12
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

شاعر به حیرت است تو را دید یا شنید
گفت از الست و قافیه قالو بلی شنید
صبح از مدینه خواند و شب از کربلا شنید
از یار آشنا سخن آشنا شنید

چشم تو بود روز ازل غمزه ساز شد
نورت ظهور کرد و ابو حمزه ساز شد

دست تو ربنای قنوت اجابت است
سجاده ی تو قبله ی اهل عبادت است
اشکت نزول آیه ی باران رحمت است
لبهای تو صحیفه ی عرفان و حکمت است

هرکس کلاس درس تو را مستعد شده ست
پای دعای خمسه عشر مجتهد شده ست

از بس به نام مادر تو ماه و سال ماست
آغشته با دعای تو رزق حلال ماست
شد مادرت عروس علی، خوش بحال ماست
ایرانی است مادر تو، این مدال ماست

ما را علی غلام حسینش خطاب کرد
از ما عروس فاطمه را انتخاب کرد

در شام، غیرِ بغض تو در سینه ها نبود
مسجد محلِّ رویش آیینه ها نبود
جز بوسه ی معاویه بر پینه ها نبود
منبر که جای بازی بوزینه ها نبود

منبر برای حج تو میقات عشق بود
حق با علی ست، خطبه ات اثبات عشق بود

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 14:14
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

تمام عمر با گریه عجین بود
تمام عمر هر لحظه حزین بود
سلاحش گریه بوده در نبردی
که در راه دفاع از جانِ دین بود
سبک تر از فرشته بال می زد
پر پرواز او اشک وزین بود
نشانِ مهربانی با ضعیفان
به روی شانه هایش چون نگین بود
دعاهایش برای اهل تقوی
همیشه اولین و آخرین بود
صحیفه شرح الفت با خدا و
فرار از دست ابلیس لعین بود
امیر نفس، در بالاترین وجه
سرآمد بر تمام مؤمنین بود
غلامش اذن باران داشت، وقتی
که او در عرش سجاده نشین بود
ملائک مستمندان نگاهش
امام آسمان ها و زمین بود
قنوتش وصل عرش و فرش می کرد
جهان در دست زین العابدین بود
چهل سال آه، جان نازنینش
دچار زخم های سهمگین بود
شهید زخم عاشوراست مولا
شهید روضه ی باباست مولا

چهل سال است آقا داغ دار است
چهل سال است چشمش بی قرار است
چهل سال است که تقویم این مرد
تمام فصل هایش بی بهار است
ستون آسمان و جان دنیا
ولی در تنگ نای روزگار است
پس از کرببلا و قتله گاهش
همیشه چشم هایش سوگوار است
هنوز از هتک حرمت در اسیری
دچار زخم های بی شمار است
عبورش از دل بازار سخت است
چه رنجی در ضمیرش یادگار است
چهل سال است خود را می کِشاند
شهید زنده ی چشم انتظار است
گذشته سال ها اما هنوزم
شبیه روز اول داغدار است
برایش آب و نان و خاک روضه ست
همانگونه، حصیر و گوشوار است
که دیده غیر این آقای زخمی
پدر جانش سرش نیزه سوار است
اسیر کوفه ای شد که برایش
علی کشتن همیشه افتخار است
ندیده تا کنون چشمان غیرت
از اینها یک زنی را در اسارت

• دوشنبه
• 31
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 14:32
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

هربار آب دیدم و هربار سوختم
بسیار گریه کردم و بسیار سوختم

ای زهر، داغ سینه ی من حاصل تو نیست
من سال ها به دیده ی خون بار سوختم

از سال شصت و یک که چهل سال طی شده
هر لحظه یاد قتلگه یار سوختم

دادم به گریه حکم عَلیکُنَّ بِالفرار
در بین خیمه، تشنه و تبدار سوختم

یادم نرفته در وسط نیزه دارها
دیدم نشسته عمه گرفتار، سوختم

وقتی به نیزه شد سر بابای بی کسم
شد کل دهر بر سرم آوار، سوختم

یادم نرفته بوسه به رگ های حنجرش
هر روز یاد آن غم دشوار سوختم

دیدم رقیه خورده زمین روی بوته ای
بیرون کشیدم از بدنش خار، سوختم

در بند مست ها چقدر حرمتم شکست
با ناسزای دسته ی اشرار، سوختم

تا ازدحام می شود از حال می روم
خیلی به یاد روضه ی بازار سوختم

گهواره ی رضیع حرم را میان شام
دیدم میان دکه ی تجار، سوختم

زخم عمیق سلسله هم آن قدر نسوخت
طوری که از تهاجم انظار، سوختم

با دیدن سکینه ی مظلومه خواهرم
یک عمر یاد شرم علمدار سوختم

دیدم کفن به پیکر هر مرده می کنند...
سر را گذاشتم روی دیوار، سوختم

• سه شنبه
• 1
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 12:01
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

این نسخه را عمل کن و آویزه کن به گوش
جز در رضای حضرت صاحب زمان نکوش

چشمی به هم زدی و جوانی تمام شد
ای دل بگیر عبرت از آن مرد یخ فروش

لوح سیاه قلب مرا دید و دم نزد
شرمنده ام من از رخ مولای پرده پوش

گویید با امام زمان از غم فراق
دیگر برای گریه کنانش نمانده هوش

گریه نکرد آن که به جد مطهرش
والله هست معرفتش کمتر از وحوش

بار گناه و معصیتش ریخت بر زمین
هر کس کشید بار غمش را به روی دوش
**
جانم فدای داغ امامی که بین تب
می سوخت بین خیمه و داغش نشد خموش

مقتل نوشته است که زین العباد را
بستند بین سلسله بر مرکبی چموش

لعنت به شمر، حضرت سجاد هرچه گفت:
از خیمه دور باش، حرامی نکرد گوش

تبدار بود و روضه ی ناموس را چشید
آمد میان سلسله خون در رگش به جوش

• سه شنبه
• 1
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 12:02
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

باید که از زندان غم ها پر بگیرم
یکبار دیگر روضه را از سر بگیرم

وقتی گرفتارند خواهرها چگونه..
راه فراری از دل لشگر بگیرم؟؟

من که نخ عمامه ام حبل المتین است
سخت است از عمامه خاکستر بگیرم

از سهل، کهنه پارچه درخواست کردم
تا مرهمی بر زخم این پیکر بگیرم

اصلا تمام سعی من در راه اینست
گهواره را از حرمله دیگر بگیرم

حالا که ناموسم معذب در گذرهاست
هرچیز دارم میدهم معجر بگیرم

شلاق هی خورده به پهلویم چه بهتر
دراین میانه روضه مادر بگیرم

شرمنده از بابا شدم بیمار بودم
آخر نشد از قاتلش خنجر بگیرم

بین قنوتم آرزوی مرگ کردم
شاید که مرگ خویش را آخر بگیرم

شاعران:حسین قربانچه-سید پوریا هاشمی

• سه شنبه
• 1
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 12:13
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

صلى الله عليک - مولا امام سجاد
آقاى بى انيس و - تنها امام سجاد
السلام اى امام گريه
منبرت با كلام گريه
دل با غمهايت همنشين است / اى كه نامت احياى دين است
اشک تو نهضت آفرين است ۲
واويلا على على مظلوم ۳

〰️〰️〰️〰️〰️〰️

صلى الله عليک - اى روضه ى مجسم
بعد از كرببلا شد - هر ماه تو محرم
السلام اى امام روضه
اى پيامت پيام روضه
آه تو دين را رهبرى كرد / عمه زينب را ياورى كرد
خطبه هايت روشنگرى كرد ۲
واويلا على على مظلوم ۳

〰️〰️〰️〰️〰️〰️

آتش گرفته اى - با خاطرات گودال
آب خوش از گلويت - پايين نرفت چهل سال
ذات بى رحم دشمن ديدى
از قفا سر بريدن ديدى
تو ديدى به همراه زينب / جسمى كه شد پامال مركب
مى سوزى با اين روضه هر شب ۲
واويلا على على مظلوم ۳

• سه شنبه
• 1
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 12:15
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

دیدم سر بابای خود را روی نیزه
با چشم گریان کرده ام رو سوی نیزه

دیدم تن صد پاره اش را زیر مرکب
دیدم سر تل می زند بر سینه زینب

دیدم که نیزه در تنش خم کرده بودند
قلب حرم را مملو از غم کرده بودند

دیدم سر عمامه اش دعوا گرفتند
شمشیر و نیزه در دهانش جا گرفتند

دیدم که صحرا تر شد از خون گلویش
بی سر شده یک لشکر افتاده به رویش

دیدم سری که بوسه گاه مصطفی بود
گاهی به نیزه گاه زیر دست و پا بود

دیدم که قاتل مست از گودال می رفت
بر پهلویش میزد لگد خوشحال میرفت

دیدم که پیراهن ندارد بر تن چاک
دشمن فرو کرده تنش را در دل خاک

دیدم که خولی می برد سر را به یغما
در پیش چشمان من و از بین زن ها

دیدم که انگشتر ندارد ساربان برد
دیدم لب چاکش پیاپی خیزران خورد

در چشمم اقیانوس اشکی بر ملا هست
بر این چنین داغی بمیرم هم روا هست...

• چهارشنبه
• 2
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 09:29
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

دلم خون شد،از اونروزی،که دیدم داغ عزیزامو
قدم خم شد،از اونروزی،که دیدم رو نیزه بابامو

چهل ساله یاد خنجر روی حنجرت گریه میکنم
چهل ساله یاد زخمای روی پیکرت گریه میکنم
چهل ساله که به یاد اون نیزه و سرت گریه میکنم

بیا ای زهر راحتم کن و،که دیگه جونم به لب رسید
از این دنیا خسته ام دیگه،کسی مثل من عذاب نکشید

واویلا آه و واویلتا

هنوز رو دست و پای من کبودی و رد زنجیره
میفتم تا به یاد شام دلم از اونروزا میگیره

چهل ساله با قد کمون زیر آسمون گریه میکنم
چهل ساله یاد غربت شام و بی امون گریه میکنم
چهل ساله یاد طعنه و یاد خندشون گریه میکنم

بیا ای زهر راحتم کن و،که دیگه جونم به لب رسید
از این دنیا خسته ام دیگه،کسی مثه من عذاب نکشید

واویلا آه و واویلتا

• چهارشنبه
• 2
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 09:53
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

امام اهل بکا،آلاله ی کربلا
زینت سجده کنان،روح عبادت،دعا
امین ارض و سما،مخزن سِرّ خدا
چهارمین نور حق،وارث خون خدا

حضرت سجاد،چراغ راه دین
حضرت سجاد،ماه فروزنده
حضرت سجاد،کن نظری بر ما
حضرت سجاد،شاهی و ما بنده

یا علی بن الحسین

?بند دوم

امام اهل یقین،معنای نور مبین
مدح تو گفته خدا،یا سیدالساجدین
صحیفه ی تو شده،راه نجات همه
به تو سلام و درود،ای پسر فاطمه

حضرت سجاد،سیدنا مولا
حضرت سجاد،ما قطره تو دریا
حضرت سجاد،شده به نطق تو
حضرت سجاد،پاینده عاشورا

یا علی بن الحسین

• چهارشنبه
• 2
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 09:56
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

شده به پا دردلم، خیمه ی درد و بلا
اشک چهل ساله ام، چکیده برکربلا
قیام گریه ،به پا نمودم
دمی بدون، گریه نبودم
من پسر خون خدایم
حافظ خون شهدایم

به ذکر کرب وبلا، گرم عبادتم من
حافظ سرسبزی، باغ شهادتم من
به اشک خود ره، به ظلم بستم
سفیر خون ، حسین هستم
من پسر خون خدایم
حافظ خون شهدایم

زسلسله پای من، اگرچه سائیده شد
گردنم از سلسله، اگرچه رنجیده شد
غم وبلارا، به جان خریدم
سرپدر را به نیزه دیدم
من پسر خون خدایم
حافظ خون شهدایم

به راه شام کوفه ،هزار غم دیده ام
زکوفی وشامیان ، بسی ستم دیده ام

زخم زبان و، سنگ لب بام
زده بجانم ، شراره دشنام
من پسر خون خدایم
حافظ خون شهدایم

سرم اگرسوخت از، شراره ی شامیان
شرربه جانم زده، نظاره ی شامیان
امان امان از، درد و غم شام
محارم ما، درملاء عام
من پسر خون خدایم
حافظ خون شهدایم

خون دل ماشده، روان زچشمان ما
نیمه ی شب شد پدر، خرابه مهمان ما
امان زظلم ، بنی امیّه
مصیبتی شد، غم رقّیه
من پسر خون خدایم
حافظ خون شهدایم

من که جگرپاره از، کودک وگهواره ام
توهم بیا زهرکین برجگر پاره ام
نیامدی و،چه دیرکردی
مرا زهجران ،تو پیر کردی
من پسر خون خدایم
حافظ خون شهدایم

• چهارشنبه
• 2
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 12:42
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

ز بعد کرب وبلا کارتو اگر زاری است
قیام گریۀ تو خود حدیث بیداری است

خدا نخواست که خالی شود زمین ازتو
اگرکه مصلحت تو تب است و بیماری است

که گفته اشک ندارد صدا،که تا محشر
صدای اشک تو درغربت زمان جاری است

بهشت سرخ ولایت هنوز هم سبز است
که باغبانی این باغ با گهرباری است

اگر که پایۀ ظلم ازکلام تو لرزید
پیام خطبۀ روشنگر تو هشیاری است

تو را به زهر چه حاجت که روی سینۀ تو
زدشت کرب وبلا زخم غربتی کاری است

به عزّت و به مقام و وجاهتت سوگند
نصیب دشمن ظالم هنوز هم خواری است

به ناله های دل زائر شما مهدی
بقیع شب همه شب شاهد عزاداری است

زهجرکوی تودلتنگ شد «وفایی» وگفت
زشوق جان من آگاه حضرت باری است

• چهارشنبه
• 2
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 12:43
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

بودیم گمنام
ما را خوش آمد گفت سنگِ بر‌ روی بام

خواندیم قرآن
اما به ما گفتند در این شهر دشنام

نان پرت می کرد
آنکه علی هر شب برایش برد اطعام

بر ناقه می رفت
پیش نگاه کافران ، ناموسِ اسلام

با خیزرانش
ای کاش می زد جای لبهایش به لبهام

مثل مغیره
بر آنکه می زد عمه را دادند انعام

طفلِ سه ساله
شد فاطمه با زخمهای خود سرانجام

من هم شهیدم
اما شهید کوچه های کوفه و شام

• چهارشنبه
• 2
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 13:42
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

آنقدر داغ بود از تب که
آب اگر بود بر لبش می‌سوخت

احتیاجی نبود بر آتش
خیمه هم داشت از تبش می‌سوخت

درد را چاره‌ای اگر بکند
چه کند با غمِ پریشانیش

نیست آبی که دستمالی خیس
بگذارند روی پیشانیش

خویش را می‌خورد ، ندارد جان
قوَتی نیست جز تقلا حیف
یک به یک می‌روند یاران و
چاره‌ای نیست جز تماشا حیف

بارها شد به دست بی جانش
پرده‌ی خیمه را به بالا زد
شاهدِ مقتل همه ، هربار
به سرِ خویش دستِ خود را زد

دید از خمیه روی یک نقطه
لشکری را که بی هوا می‌ریخت
دید در بین راه تا به حرم
چقدر اکبر از عبا می‌ریخت

بین بستر نشست در خیمه
زد به سر با دو دست در خیمه
تا صدای برادرش آمد
کمرِ او شکست در خیمه

باز هم پرده را کناری زد
قاسمش بود و سنگ باران بود
یک یتیم و هزارها ... می‌دید
لحظه‌ی پایکوبی سواران بود

ناله‌ی دختران به او فهماند
دستهایی میان راه اُفتاد
دید از خیمه خواهرش غَش کرد
مادری بینِ خیمه‌گاه اُفتاد

پرده را زد کنار و گفت ای وای
حرمله آمده گلو بزند
او خجالت کشید وقتی دید
پدرش رفته است رو بزند

بی برادر شدن چه حسی داشت
کمرش را دو مرتبه خَم کرد
تشنه‌ای بود یک سپاهی که
هرچه آورده بود دَرهَم کرد

چند باری فقط برای وداع
پدرش بوسه‌اش زد و برگشت
دید در قتلگاه خولی را
سمت گودال آمد و برگشت

او گرفت از عصا که برخیزد
تا پدر تکیه داد بر نیزه
او زمین خورد تا حسین اُفتاد
داد می‌زد بجای سرنیزه

گرد و خاکی بلند شد فهمید
آخرش شمر با سنان آمد
غم ناموس دارد او یعنی
عمه‌اش هم نفس زنان آمد

عمه فریاد می‌زند که نزن
چکمه بردار احترامش کن
چقدر کُند می‌بُرد تیغت
زیر و رویش نکن تمامش کن

* *

خیمه‌ای که نگاهبانش بود
ناگهان سوخت بر سرش اُفتاد
بعد از آن سی و پنج سال آقا
ناله می‌زد که مادرش اُفتاد....

• چهارشنبه
• 2
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 15:58
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

پنجم شعبان ماه دل آرا
حضرت سجاد آمده دنیا
بر مادرش
نور دو عین
این مه بود
جان حسین
مولا علی بن الحسین۲

نور خدایی جلوه‌گر امشب
بر حسین حق داد یک پسر امشب
مادر او
خرسند شده
محو رخ
فرزند شده
مولا علی بن الحسین۲

گلی از بستان حیدر آمد
علی از نسل پیمبر آمد
اوفاطمه
نشانه است
بین همه
یگانه است
مولا علی بن الحسین۲

پیغمبر کربلا رسیده
زیر قدم هاش یاس و سپیده
او پسر
ثارالله است
نور دل
آل الله است
مولا علی بن الحسین۲

دوباره امشب دل منجلی شد
زینت دنیا دوم علی شد
گرچه که من
بی مایه ام
مهر علی
سرمایه ام
مولا علی بن الحسین۲

• پنج شنبه
• 4
• اسفند
• 1401
• ساعت
• 09:10
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ساجدین را شب میلاد است
همه دل های محبان شاد است
این گل گلشن آل احمد
هستی و جان حسین سجاد است
همه عالم از
وجودش زیباست
عزیز مولا زینت عرش و دنیاست
ز دیدار او
مدینه غوغاست
به جنت شاد از مقدم این گل زهراست
امام سجاد
امام سجاد
فدای نام تو یا امام سجاد۲

جلوه گر نور خدا می آید
منشاء جود و سخا می آید
در جهان از نسب ثارالله
شیعه یار آشنا می آید
دوباره فصل
گل سوسن شد
رسیده سجاد و این جهان ایمن شد
از این گل امشب
جهان گلشن شد
ز دیدارش دیده ی حسین روشن شد
امام سجاد
امام سجاد
فدای نام تو یا امام سجاد۲

این پسر جلوه ی آل الله است
هدیه ای که از سوی الله است
گل گلزار ولایت سجاد
همه ی هستی ثارالله است
دوباره فصل
شکوفایی شد
عزیز زهرا محور زیبایی شد
مدینه امشب
چه رؤیایی شد
گل زهرا ساجدین تماشایی شد
امام سجاد
امام سجاد
فدای نام تو یا امام سجاد۲

جان عالم به فدایت سجاد
تویی منشأ عنایت سجاد
بر همه شیعه ی مولا داری
لطف و جود بی نهایت سجاد
چو حیدر بر ما
امیری مولا
امام بی مثل و بی نظیری مولا
چو مادر خیر
کثیری مولا
شدم مهمانت دستم بگیری مولا
امام سجاد
امام سجاد
فدای نام تو یا امام سجاد۲

• پنج شنبه
• 4
• اسفند
• 1401
• ساعت
• 09:13
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مدینه با صفاست
غرق نور و ضیاست
آمده پنجم،ماه شعبان
گل ایمان رسید
عطر قرآن رسید
سرزده در جهان،نور یزدان
سجاد آمد
بر حسین نور عین
مولا مولا
علی بن الحسین

مظهر بندگی
نور آزادگی
از سوی حق رسید،در مدینه
غنچه ای وا شده
زیب دنیا شده
بود او در جهان،بی قرینه
سجاد آمد
بر حسین نور عین
مولا مولا
علی بن الحسین

فاطمی روی او
حیدری خلق و خو
از تبار نبی،ساجدین است
اوچراغ ره است
پور ثارالله است
بر حسین نور عین،ساجدین است
سجاد آمد
بر حسین نور عین
مولا مولا
علی بن الحسین

ماه رخشنده است
دین ز او زنده است
بر گل فاطمه،نور عین است
ماه عصمت بود
جان امت بود
همه آثار او،چون حسین است
سجاد آمد
بر حسین نور عین
مولا مولا
علی بن الحسین

بهر آن نور عین
شادمان شد حسین
بوسه زد بر رویش،مادر او
چهارمین رهبر است
نسبش کوثر است
کودک چون مه،انور او
سجاد آمد
بر حسین نور عین
مولا مولا
علی بن الحسین

حضرت ساجدین
تویی حق الیقین
شکر حق گشته‌ایم،بر تو مهمان
شب میلاد تو
همگی شاد تو
شده ایم از کرم،غرق احسان
سجاد آمد
بر حسین نور عین
مولا مولا
علی بن الحسین

• پنج شنبه
• 4
• اسفند
• 1401
• ساعت
• 09:17
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

عاشقان شده پنجم شعبان
از ره آمده مظهر یزدان
غوغا شده در شهر(مدینه)۲
آمده امام بی(قرینه)۲
صاحب وقار است و(سکینه)۲
امام سجاد(رسید از راه)۲
تبریک بگویید(به ثارالله)۲
خوش آمدی ای(گل زهرا)۲

رخشنده مهی جلوه‌گر آمد
بر حسین زهرا پسر آمد
خورشید دوباره شد(نمایان)۲
گردیده خزان ما(بهاران)۲
گل وا شده امشب به(گلستان)۲
مظهر تقوا(بود سجاد)۲
کعبه ی دل ها(بود سجاد)۲
خوش آمدی ای(گل زهرا)۲

هدیه ای رسیده از سوی رب
گل وا شده در مدینه امشب
همچنان حسین ماه(جمالش)۲
همچو فاطمه مهر و(کمالش)۲
همچو حیدر است خوی و(خصالش)۲
مدینه امشب(صفا دارد)۲
شیعه ی حیدر(نوا دارد)۲
خوش آمدی ای(گل زهرا)۲

پیغمبر کربلا رسیده
کس همچو گل حسین ندیده
عید آمده و عید(سعیده)۲
نوری ز سوی خدا(رسیده)۲
زیر پای او یاس و(سپیده)۲
ز لطف حق شد(حسین بابا)۲
آمده دنیا(گل طاها)۲
خوش آمدی ای(گل زهرا)۲

ما آمده و بر تو پناهیم
محتاج تو و نیم نگاهیم
امشب همه مهمان(تو هستیم)۲
شرمنده ی احسان(تو هستیم)۲
ما ریزه خور خوان(تو هستیم)۲
ای که تو هستی(گل طاها)۲
عیدی ما را(بده مولا)۲
خوش آمدی ای(گل زهرا)۲

من خار به گلزار تو هستم
عمری است گرفتار تو هستم
همچو فاطمه خیر(کثیری)۲
آمده سویت عبد(فقیری)۲
آمدم که دست من(بگیری)۲
مولا تو هستی(قرار من)۲
همیشه ای تو(کنار من)۲
خوش آمدی ای(گل زهرا)۲

• پنج شنبه
• 4
• اسفند
• 1401
• ساعت
• 09:26
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

امشب یثرب شده زیبا
از مقدم گل زهرا
آمده ساجدین دنیا
شادان شد دل حسین
نور خدای سرمد رسید از راه
علی رسیده فرزند ثارالله
یا علی مولا یا علی مولا یا علی بن الحسین۲

مدینه شده روح افزا
بیت مولا شده غوغا
آمده کعبه ی دل ها
شادان شد دل حسین
مدینه ماهی جلوه‌گر آورده
عروس زهرا گل پسر آورده
یا علی مولا یا علی مولا یا علی بن الحسین۲

هستی عالمین آمد
بر مولا نور عین آمد
نور چشم حسین آمد
شادان شد دل حسین
مادر او بوسه زد روی ماهش
همچو حسین علی بود جا هش
یا علی مولا یا علی مولا یا علی بن الحسین۲

چون حیدر ماه روی او
چون زهرا عطر و بوی او
چون بابا خلق و خوی او
شادان شد دل حسین
صفای بیت حسین رسید امشب
نور دل زینبین رسید امشب
یا علی مولا یا علی مولا یا علی بن الحسین۲

مولا ما از محبانیم
میلادت بر تو مهمانیم
شکر حق غرق احسانیم
مولا یک نظری کن
به جمع ما عیدی کن عطا مولا
نجف، مدینه، کرب و بلا مولا
یا علی مولا یا علی مولا یا علی بن الحسین۲

امشب من آمدم سویت
مستم از عطر دلجویت
فدای خلق نیکویت
مولا یک نظری کن
آمده ام مولا در پناه تو
گردیده ام محتاج نگاه تو
یا علی مولا یا علی مولا یا علی بن الحسین۲

• پنج شنبه
• 4
• اسفند
• 1401
• ساعت
• 09:29
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

شیعه را نور عین تویی تو،یا علی جان
علی بن الحسین تویی تو،یا علی جان

پنجم شعبان رسیده
مظهر یزدان رسیده
چارمین خورشید عصمت
از سوی جانان رسیده

نور حق جلوه گر آمد
نخل دین پر ثمر آمد
مدینه غرق سرور است
بر حسین گل پسر آمد

مدینه وادی طور است
همه جا غرق سرور است
در کنار مادر او
حسین در شادی و شور است

گل گلزار دین رسیده
شیعه حبل المتین رسیده
بهر یاری دین یزدان
حضرت ساجدین رسیده

غنچه ای وا شده امشب
دنیا زیبا شده امشب
از کرامات خداوند
حسین بابا شده امشب

مهی در مدینه آمد
گل بی قرینه آمد
امشب از الطاف سرمد
مهر او به سینه آمد

شده‌ام مهمان سجاد
غرق در احسان سجاد
در کنار سفره ی او
ریزه خوار خوان سجاد

گرچه مولا روسیاهم
آمدم بر تو پناهم
آقاجان از کرم و لطف
بنما امشب نگاهم

• پنج شنبه
• 4
• اسفند
• 1401
• ساعت
• 09:31
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

پنجم شعبان رسید و نور حق جلوه گر آمد
از کرامات خدایی نخل دین پرثمر آمد
مدینه غرق نور
شده وادی طور
شده بیت حسین
پر از شادی و شور
علی بن الحسین۴

گلی دیگر از گلستان ولایت وا شد امشب
یوسف زهرا حسین بن علی بابا شد امشب
گلی گشته عیان
بود زهرا نشان
حسین را این پسر
بود روح روان
علی بن الحسین۴

این پسر از نسل طاها و امام ساجدین است
شیعیان مرتضی را رهبر و حبل المتین است
امام چارمین
بود حق الیقین
مه اهل سما
صفابخش زمین
علی بن الحسین۴

مادر پاکش زند بوسه به روی همچو ماهش
می برد دل از حسین بن علی نیم نگاهش
به شهربانو بود
گل او نورعین
ز لطف خاص حق
بود جان حسین
علی بن الحسین۴

شده غوغایی ز یمن مقدم او در مدینه
او بود در بین عالم همچو حیدر بی قرینه
شده بیت حسین
پر از نور و صفا
زند بوسه بر او
شهید کربلا
علی بن الحسین۴

• پنج شنبه
• 4
• اسفند
• 1401
• ساعت
• 09:34
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار