چه چیزی را میخواهید جستجو کنید؟
در کشور دل غیر توأم یاری نیست جـــز خدمت درگاه توام کاری نیست
هــــــــــر چند بَدَم گدای با سابقه ام وین سابقه را جز تو خریداری نیست
شاعر : موید
محبوب رضاست هر که دل ریش تر است
از کــــــــــعبه صفای این حرم بیشتر است
اینجاست طــــــــــبیبی کـــــــه ندارد نوبت
هــــــــر دل که شکسته تـر بود پیشتر است
شاعر : موید
تـا در کنف لطف تو مأوای من است خـــــاک در تو عرش معلای من است
ای خسرو طوس، این بود مَسلک من آنکس که بود عبد تو، مولای من است
شاعر : ثابت
ای هشتمین شمس ولا ، ای رضا جانم 2 حاجات ما را کن روا ای رضا جانم 2
ای شیعه در زیر لوایت تا ابد زنده اسلام وقرآن با تولای تو پاینده
خلق دو عالم تا ابد بر درگهت بنده حاجات ما را کن روا ای رضا جانم 2
ای هشتمین شمس ولا ، ای رضا جانم 2 حاجات ما را کن روا ای رضا جانم 2
ای چشم زهرا و علی گریان به یاد تو از زهر دشمن سرکشد آه از نهاد تو
گرد الم بنشسته بر روی جواد تو نالد به هر صبح و مسا ، ای رضا جانم 2
ای هشتمین شمس ولا ، ای رضا جانم 2 حاجات ما را کن روا ای رضا جانم 2
در حجره ی در بسته تنها جان فدا کردی جان را به قربان قوانین خدا کردی
چشمت به در بود و جوادت را صدا کردی از آشنا بودی جدا ، ای رضا جانم 2
الهی یا الهی من غریبم به غربت بی پرستاری و طبییم
چو شاه طوس در ملک خراسان ز سوز زهر شد حالش پریشان
دل پر اضطراب و چشم گریان زبان حال می فرمود نالان
الهی یا الهی من غریبم به غربت بی پرستاری و طبییم
تو هستی با خبر ای حی بیجون ز احوال من و این قلب پر خون
الهی الامان از جور مأمون دم مردن به غربت چون کنم چون
الهی یا الهی من غریبم به غربت بی پرستاری و طبییم
دلم بهر وطن در اضطراب است ز زهر جانگداز قلبم کبابست
ببالینم اجل اندر شتابست به غربت کوکب بختم به خوابست
الهی یا الهی من غریبم به غربت بی پرستاری و طبییم
مرا کرد از وطن مأمون خونخوار به شهر طوس بی یار و هوادار
به وقت مردن از بیداد اشرار مرا نبود ا
ای شه طوس به دیدار تو باز آمده ام در حریم تو پی عرض نیاز آمده ام
ما گداییم و تویی پادشه بنده نواز خدمت پادشه بنده نواز آمده ایم
دل مشتاق ز بس تشنه ی دیدار تو بود بر لب چشمه ی الطاف تو باز آمده ایم
تا کنی با خبر از راز حقیقت ما را با دلی پاک ، به خلوتگه راز آمده ایم
چهر بگشای که جان در قدمت بفشانیم قبله بنمای که از بهر نیاز آمده ایم
بی جواز تو متاعی نپذیرد ز ما
رحمتی کن که به امید جواز آمده ایم
شاعر : قاسم رسا
اسلام ای شهید خراسان ای پناه همه بی پناهان
ای گل پرپر باغ حیدر
پاره قلب موسی بن جعفر
ای رضا جان ای رضا جان 2
السلام ای شهید خراسان ای پناه همه بی پناهان
تو جگر گوشه مرتضایی
تو علی ابن موسی الرضایی
ای رضا جان ای رضا جان 2
السلام ای شهید خراسان ای پناه همه بی پناهان
جان زهرا و جان جوادت
وقت مردن کن از من عیادت
ای رضا جان ای رضا جان 2
السلام ای شهید خراسان ای پناه همه بی پناهان
یک نظر براین قلب خسته
جان زهرای پهلو شکسته
ای رضا جان ای رضا جان 2
ای عزیزیکه غریبانه شدی پایمال ستم دشمن بیگانه شدی
دور از خانه و کاشانه شدی
داد ای جان به ره دین خدا
یا غریب الغربا
یا معین الضعفا
جان عالم به فدای حرمت چشم ما را نبود لایق خاک قدمت
بنما گوشه چشمی ز جود و کرمت
نظری کن سوی عدنان ز ره لطف و صفا
یا غریب الغربا
یا معین الضعفا
شاعر: عدنانی
من شمع ام و از خجلت
می سوزم و می سازم (2)
هر کس به کسی نازد – من هم به رضا نازم (2)
ای شرط ولای تو
سرمایۀ توحیدم (2)
وقتی که ضریحت را
بوسیدم و بوئیدم (2)
من خیل ملائک را
گرد حرمت دیدم (2)
هر کس به کسی نازد – من هم به رضا نازم (2)
چون شمع وفا عمری
در سوز و گداز تو (2)
عنای شب قدری
در پرده رازی تو (2)
دور از وطنی اما
مائیم گدای تو (2)
هر کس به کسی نازد – من هم به رضا نازم (2)
هر کس که رضا دارد
عیش دو جهان دارد (2)
هر کس به کسی نازد
من هم به رضا نازم (2)
ای جــــــــانشین مصطفی
نــــور دو چشم مرتضی
ای زادۀ خـــــــــــیرالنساء
جـــانم رضا، جانم رضا
من عـــــــاشق و تو دلربا
من بـینوا، تـــــــو پادشاه
شاها نـــــــظر کن بر گدا
جـانم رضــا، جانم رضا
جــــــــــانم فدای روی تو
دل شــــــد اسیر کوی تو
بــــــــــاشم گدای کوی تو
جانـم رضــا، جانم رضا
راز و نـــــــیاز من توئی
ســوز و گــداز من توئی
آگـــــــه به راز من توئی
جـانم رضا، جـــانم رضا
مـــــــا جمله مهمان توایم
ریزه خور خـــوان توایم
ای منبـــــــع جود و سخا
جانم رضا، جـــانم رضا
رفـــــــــتم گر از دار فنا
دارم تـــــــمنا ای شهــــا
آئــــــی به دیدارم سه جا
جانم رضا، جـــانم رضا
جــ
ای خدا تنهایم ، سلالۀ زهرایم (2)
فتاده بین حجره ، ز کینۀ اعدایم
می روم دل خسته ، دل زغم شکسته (2)
یا رضا مظلوم ، رضا رضا یا مظلوم
میان شهر غربت ، تا به خودم پیچیدم
مادرم زهرا را ، در کنارم دیدم
گر دلم بشکسته ، کتاب عمرم بسته
ولی شکسته پهلو کنار من بنشسته
گرچه گوش عالم ، پر شد از فریادم
نمی کند ای خدا، یک نفر امدادم
بیا بیا جوادم که از نفس افتادم
یا رضا مظلوم ، رضا رضا یا مظلوم
من مُحرم بیت الحرم کوی تو هستم
محتاج و اسیر خم کوی تو هستم
برده دل من را ایوان طلایت
ای کاش بمیرم در صحن و سرایت
یا ضامن آهو ، یا ضامن آهو(2)
مرغ دل من جز حرمت لانه ندارد
غیر از کف پای تو لبم خانه ندارد
آهوی دل من افتاده به دامت
مجنون تو هستم سوگند به نامت
یا ضامن آهو ، یا ضامن آهو(2)
با نام تو هر دم به لبم زمزمه دارم
در سینه خود مهر تو و فاطمه دارم
چشمان غمینت شد قبله رازم
خاک حرم تو شد مهر نمازم
یا ضامن آهو ، یا ضامن آهو(2)
دیده گریان، سینه سوزان، از غم شمس الشموس است
آنــــــــکه حجره قتلگاه و کربلایش ارض طوس است
وا غریبا، وا غریبا، وا غریبا
از مدینـــــه تا خراسان، رهسپر چونکه رضا شد (2)
در غـــــــــــــــــریبی با هزاران، درد و ماتم آشنا شد
وا غریبا، وا غریبا، وا غریبا
حجـــــــــــرۀ در بسته را، آتش ز سوز جگر زد (2)
از شرار زهــــــــــر دشمن، همچو بلبل بال و پر زد
وا غریبا، وا غریبا، وا غریبا
مولا یا امام رضا
مولا یا امام رضا
ای شافع روزجزا
مولا یا امام رضا
چشم و چراغ مرتضی
مولا یا امام رضا
ای کعبه دل حرمت
مولا یا امام رضا
ای در دل عالم غمت
مولا یا امام رضا
فدای لطف و کرمت
مولا یا امام رضا
حاجات ما را کن روا
مولا یا امام رضا
دردا چه آمد بر سرت
مولا یا امام رضا
پیوسته خون شد جگرت
مولا یا امام رضا
آمد کنار پسرت
مولا یا امام رضا
زدی به حجره دست و پا
مولا یا امام رضا
تو ثامن الائمه ای
مولا یا امام رضا
تو یوسف فاطمه ای
مولا یا امام رضا
کعبه قلب همه ای
مولا یا امام رضا
ای حرمت کرب و بلا
مولا یا امام رضا
یاری نما رهبر ما
مولا یا امام رضا
فدای قلب خسته ات
مولا یا امام رضا
زمزمۀ پیوسته ات
م
کجائی ای برادر بی قرارم
ز بعدت روز و شب در انتظارم
رضا جانم ، رضا جانم ، رضا جان (2)
ببین دیگر مدینه جای ما نیست
نصیب خواهرت بی خانمانیست
رضا جانم ، رضا جانم ، رضا جان (2)
ای در دو عـــــــــــــــالم مقتدا
ای رضا جانم ای رضا جانم
ایـــــــــــــــــران بیادت کربلا
ای رضا جان، ای رضا جانم
ای بـــــــــر فراز نام دلربایت
جانهای ما یــکسر شود فدایت
می ید از آن صحنِ با صفایت
بـــــــــــــــــوی بهشت کبریا
ای رضا جانم، ای رضا جانم
بی مهر تو ای با خبر ز رازم
قبول حق نمی شود نمازم
بـــــــا دشمنان دین حق نسازم
تــــــــا جان من گردد فدا
ای رضا جانم، ای رضا جانم
ای بــارگاهت قبلۀ مُرادم
سر در خط فرمان تو نهادم
افتاده ام از پا برس بدادم
تـــــــــــوئی معین الضعفا
ای رضا جانم، ای رضا جانم
سـرچشمۀ فیض خدا توئی تو
نور دو چشم مصطفی توئی تو
دریای احسان و سخا توئی تو
بـــــ
ای هشتمین نور خـــــــــدا، در عزای تو (2)
ســــــــــــــــــــــــوزد دلِ بیگانه و آشنای تو
ای پـــــــــــــــــــــــــــــــــــــارۀ قلب پیغمبر
ای زادۀ موسی بن جعفر (2)
ای گشته مسموم از جفا، در شهر غربت (2)
از اهـــــــــــــل بیت خود جدا، بعد از شهادت
ای پــــــــــــــــــــــــــــــــــارۀ قلب پیغمبر
ای زادۀ مــــوسی بــــن جــــــــعفر (2)
سـوزد دل از داغِ تو ای، رهبر معصوم (2)
مهمــــــــــان شدی بر مادر و اولین ومظلوم
ای پـــــــــــــــــــــــــــــارۀ قلب پیغمبر
ای زادۀ مـــــــوسی بـــن جعفر (2)
آمد بـــــه دیدارت جواد، وقت جان دادن (2)
تـــــــــــــــــا در دم آخر سَرت گیرد
من بارها فتاده، تو دستم گرفته اي
لطفت زياد ديدم و كم ميبرم ز ِ ياد
پايم اگر به كويي و دستم به سويِ كس
پايم بريده مانَد و دستم شكسته باد
گفتم به دل كه بَهر گدايي كجا روم؟
گفتا برو به طوس بگو يا ابالجواد
شاعر : حاج علي انساني
اي كه چون من هزارها داري
آسماني پُر از دعا داري
دستهايم دخيلتان هستند
بسكه دستِ گره گشا داري
از گدا هم كريم ميسازي
بسكه اعجاز كيميا داري
من هواي تورا به سر دارم
تو هواي دلِ مرا داري
هرچه بيمار هم بيايد باز
تو برايِ همه دوا داري
دلشكسته كسي به من ميگفت:
خوش به حالت امام رضا داري
در ِ اين خانه را زدم عشق است
كفتر جلدِ مشهدم عشق است
ما نديديم بام از اين بهتر
هيچ جا احترام از اين بهتر
آهوي دام ِ آهويت هستم
نيست صياد و دام از اين بهتر
از تهِ دل سلام همسايه
اي سلام اَلْسلام از اين بهتر
با جُزامي ، غلام ، همسفره
من نديدم مرام از اين بهتر
برتر از حاكمي ، سليمانيست
تو بگو كه كدام از اين بهتر
نوكر خانه
عشق رسوايي محض است كه حاشا نشود
عاشقي با اگر و شايد و اما نشود
شرط اول قدم آن است كه مجنون باشيم
هر كسي دربه در خانه ي ليلا نشود
دير اگر راه بيفتيم ، به يوسف نرسيم
سر ِ بازار كه او منتظر ما نشود
لذت عشق به اين حسِّ بلاتكليفي ست
لطف تو شاملم آيا بشود؟ يا نشود؟
من فقط روبه روي گنبد تو خم شده ام
كمرم غير در ِ خانه ي تو تا نشود
هرقدر باشد اگر دور ِ ضريح تو شلوغ
من نديدم كه بيايد كسي و جا نشود
بين زوّار كه باشم كرمت بيشتر است
قطره هيچ است اگر وصل به دريا نشود
مُرده را زنده كُنَد خوابِ نسيم حرمت
كار اجاز شما با دَم ِ عيسا نشود
امن تر از حرمت نيست ، همان بهتر كه
كودكِ گمشده در صحن تو
هست از شوق ِچشم دلبر ما
ميل پرواز اگر كه در سر ِما
نزد گنبد طلاي شمسُ شموس
پشت بام پُر از كبوتر ما
چار فصل خدا عنايت او
دائماً سيب سرخ نوبر ما
رشته هاي عباي سبز رضا
سايه ي آفتاب محشر ما
اين كه مثل ياس مي آيد
پاره اي از دلِ پيمبر ما
آمده سايه ي سرم باشد
هشتمين نور باورم باشد
به پرم رنگِ آسمان داده
ميل ِ پرواز بي كران داده
به دلِ كاسه هاي مستي من
طعم شيرين زعفران داده
در قنوت نماز بارانش
ابرها را تكان تكان داده
با بيان حديث سلسله اش
راهِ توحيد را نشان داده
از گُل ِ گندم بهشتِ حرم
نان به دستِ تنوريان داده
آب و ناني كه بين سفره ي ماست
همه از بركت نگاه رضاست
تا گشودي پَر ِ دعايت را
بال پرواز تا خدا
دعوت به امام مهربانت داري
يك عالمه دل در چمدانت داري
آلوده دلان ورودشان ممنوع است
من را بسپار به امانت داري
شاعر : ؟؟؟
یک خادم افتخاری اش باشم کاش
در شادی و سوگواری اش باشم کاش
یک عمر میان خاک پایِّ زوار
درگوشه ی کفشداری اش باشم کاش
شاعر: سید اکبر سلیمانی
دل را به تو داده آمده تا مشهد
یعنی که چه ساده آمده تا مشهد
آنکس که فلج بود و تو پایش دادی
با پای پیاده آمده تا مشهد
شاعر : سيد مجتبي شجاع
ساعات طوفان،وقت جزر و مد رسیده
نبضم چه محکم میزند تا صد رسیده
آیا قبولم میکند یا نه؟ولی نه
اصلا چرا این فکرهای بد رسیده
اینجا تمام مهربانی مال آقاست
اینجا مگر بر سینه دست رد رسیده ؟
سوت قطار آمد،کسی در پشت در گفت:
ای جانمی جان اول مشهد رسیده
از کوچه قلبم تا حرم یکباره پر زد
ردّ پرم تا پرچم گنبد رسیده
طوفان عشقت شست و شو داده دلم را
چشم رئوفت آبرو داده دلم را
دلشوره ای شیرین سر بال و پرم هست
هشت آسمان آیینه در دور و برم هست
باران غم هرگز نمیگیرد سراغم
تا مهربانی های تو روی سرم هست
وقف سر انگشت پر از مهر تو بوده
هرجا اگر نام و نشانی از کرم هست
خوبی تو تا ناکجا تا آن سوی عرش
هر قدر هم بالا و بالا
با خاکِ درت شفاعت آمیخته است
خورشید ز چلچراغت آویخته است
بیش از همه جا در حرمت مسکین است
زیرا که کرم روی کرم ریخته است
شاعر : سيد رضا مؤيد خراسانی
چشم تو نوازشگر و مِهر افروز است
در عمق نگاه تو غمي جانسوز است
يك روز به دستِ تو نگاهش را دوخت
زيبايي چشم آهو از آن روز است
شاعر : محمدجواد غفور زاده (شفق)
گفتم رضا و كاسه ي دستم فقير شد
مثل هميشه دست تو دستِ بگير شد
گفتم رضا و مثل كبوتر دلم پريد
با زائران خسته ي تو هم مسير شد
با اشتياق قصد زيارت نمودم و
هر وقت آمدم حرمت زود سير شد
چيزي نمانده بود كه پَر در بياورم
وقتي كه آب و دانه نصيب حقير شد
رازي ست بين بندگي ما و زلف تو
بنده كسي ست كه بر سر زلفت اسير شد
آهو پَرش كه بر پَر ِ عطر شما گرفت
از آن به بعد صاحبِ مُشك و عبير شد
آري تويي همان كه به يك گوشه چشم تو
شير ِ درون پرده مُبَدَل به شير شد
آري تويي همان كه به ابن شبيب گفت
آري تويي همان كه سر ِ روضه پير شد
ايرانيان طوس كجا؟ كربلا كجا؟
جسم شما كفن ، تن ِ جدت حصير شد
آقا ز شعر مدح نه هنگام روضه ات
آن حریمی که در آن دلها کبوتر می شود
پر زدن تا محضر زهرا میسر می شود
عشوه معشوق و ابراز نیاز عاشقان
به وصال عاشق و معشوق منجر می شود
این نسیم عفو از آب و هوای گنبد است
هر سحر کل حرم از آن معطر می شود
در کنار دست صاحبخانه منزل می کند
زائری که وارد صحن مطهر می شود
آب سقاخانه اینجا طعم کوثر می دهد
عطر و طعمش موجب ایمان کافر می شود
هر دلی اینجا توسل کرد عرشی می شود
هر سری اینجا به خاک افتد سرور می شود
با تمام غصه ها هر طور می شد آمدم
گفتم از مشهد به بعد اوضاع بهتر می شود
من هو یعطی الکثیر بالقلیل آقای ماست
پاسخ یک خواهش اینجا صد برابر می شود
خوش به حال زائری که بعد مشهد آمدن
دل پسند زاده موسی بن جع
در هوای شما رها هستم
از صـفای تو باصفا هستم
با توام از همه جدا هستم
بـنـده درگـه خــدا هستم
پادشاهم ولی گدا هستم
سـائــل درگه رضا هستم
روز میلاد توست شمس وشموس
الـسـلام ای امــام خـطـه طــوس
در حریـم تـو نـور بـاران است
آسمان وزمین چراغان است
جبرئیل امین غزل خوان است
در قدوم شما فدا جان است
مشهد تو بهشت جانان است
حـرمـت کـعـبـه فقیران است
تا ابد این بـود سـعـادت ما
نوکری شماست عادت ما
عاشق روی چون نگـار توایم
بی قـراریـم ... بی قرار توایم
با همه بی کسی دچار توایم
گـرچـه دوریـم در کـنـار توایم
مـا کـه از ایـل و از تـبـار توایم
تـا دم مـرگ جـان نـثـار توایم
یا رضـا بـی کـس و گرفتارم
چه کنم من فق
