امام رضا علیه السلام

هر كس دهان به مدح شما باز مي كند
عيسي مسيح گشته و اعجاز مي كند
آن كس كه يك سحر شده مهمان خانه ات
هنگام رفتن به جنان ناز مي كند
مرغ دلم به شوق زيارت شبانه روز
تا گنبد طلاي تو پرواز مي كند
علامه قدر فهم خودش در كلاس درس
شرحي براي وصف تو آغاز مي كند
سطري ز مدح تو به كتب جا نمي شود
اصلا مناقب تو كه املا نمي شود
هر كس كه زير پاي بلند شما نشست
شانه به شانه ي همه ي انبيا نشست
يك لحظه با نفس زدن در حريم تو
يك عمر زائر تو كنار خدا نشست
با نسخه ي تو تا به قيامت سلامت است
هر لاعلاج چون كه به دارالشفا نشست
دورش كنند زآتش دوزخ ملائكه
آنكس كه در جوار امام رضا نشست
هر مدعي عشق كه عاشق نمي شود
هر كس به خادمي

• پنج شنبه
• 7
• دی
• 1391
• ساعت
• 17:57
• نوشته شده توسط
• feiz

بخوان قصيده، بخوان دعبل، كنار پنجره ي فولاد
بچرخ تا به سماع آيند، كبوتران حرم در باد
بخوان نفس نفس اينجا تا، گلاب گريه بيفشانم
كه بر ضريح تماشايت، ستاره دست تكان مي داد
بخوان "مدارس آياتت"، كه قطعه قطعه در اندازد
هزار ولوله در مشهد، هزار زلزله در بغداد
پر از جراحت تاريخي، به خون حادثه گلپوشي
دلت شقايق آتش نوش، بهار حنجره ات فرياد
بخوان بخوان كه نفس هايت، غزل كند كلماتم را
در اقتداي گلوي تو، به سبك لهجه ي توفان زاد
بچرخ، همهمه بر پا كن، ‌وَ رقص نور تماشا كن
بخوان قصيده بخوان دعبل، كنار پنجره ي فولاد
شاعر: محمدحسین انصاری نژاد

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 18:48
• نوشته شده توسط
• feiz

آمدم چرخ زدم با هیجانی مبهم
دلم افتاد زمین با ضربانی مبهم

مثل یک لال که تازه است زبان وا کرده
حَ حَ حَ حرف زدم، من به زبانی مبهم...

اولین حادثه ی روی لبم نام حسین(ع)
بعد از این هرچه بگویی و بخوانی مبهم!

کیستم در حرم عشق، عزا پوشیده؟!
ذره ام؛ ذره ی بی نام و نشانی مبهم

تا رضا(ع) درک بلا را بدهد می آیم..
حجم یک گمشده ام در چمدانی مبهم..

گیج خوردم وسط ولوله ی یک هیأت
مثل داغی که بریزند به جانی مبهم!

تازه فهمیده ام آن دانه ی زنجیرم که
روی ایوان تو چرخاند جوانی مبهم...

اشک چون دانه ی باران به تماشا آمد
مانده بر صفحه ی تاریخ، جهانی مبهم.....

شاعر : سعید ظهیری

• دوشنبه
• 6
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 12:36
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

كسي به مُلك دلم حكم رهبري دارد
كه حُسن سروري و بنده پروري دارد
ز كودكي به تو عاشق شدم كه معروف ست:
زخرد سالي اگر، مرد جوهري دارد
نه من! كه هر كه تو را ديد، از لطافت حُسن
بر آستان كريمانه ات سري دارد
توئي كه بارگهت از جهات گوناگون
ز باغ جنت و فردوس برتري دارد
هر آن كه اسم مرا با تو برد، باخود گفت:
فلان گدا چه نكو يار و دلبري دارد
بهشت با همه ی وسعتش به رسم ادب
به صحن كوچكت از آسمان دري دارد
دلي چو نام تو را برد، گونه اي ترشد
"حسين" در دل خود كيمياگري دارد
براي آينه هاي ضريح تو، خورشيد
هزار شمع به دستان هر پري دارد
پراز جلال و شكوه ست بارگاه حسين
ولي امام رضا لطف ديگري دارد
شاعر: علی شاه نظری

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 18:51
• نوشته شده توسط
• feiz

یک مستی اعلی تر از انگور میاورد
مردی که به همراه خودش نور میاورد
بر بی هیجانی خراسان کسی از راه
می آمد و با آمدنش شور میاورد
می آمد و با سلسله ای از کلماتش
کوثر به قدمگاه نشابور میاورد
تا هدیه دهد شوق پریدن به کبوتر
گلدسته و گنبد عوض تور میاورد
او آینه داری ست که انوار خدا را
از آتش روشن شده در طور میاورد
ای مستی اعلی تر از انگور خراسان
مولای تجلّی شده در طور خراسان!
تو آمدی و زنده شد از عطر نفسهات
دلهای سیاهی زده ی کور خراسان
در چشم تو آهو شد و در دام تو افتاد
صیاد کمین کرده ی مغرور خراسان
من آمده ام با دلی از درد گرفته
از دهکده ی دورتر از دور خراسان
روشن کن از انوار نگاهت دل من را
ای نور تر

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 18:56
• نوشته شده توسط
• feiz

جنگل به دست حادثه افتاده، آهوی قصّه باز پریشان ست
کورست اجاق کهنه ی باران ها، دریاچه پا به ماه بیابان ست
خشکیده است در دل فروردین، لبخند غنچه ها و پرستوها
قندیل بسته خواب شکفتن ها، تقدیر هر بهار زمستان ست
از خون دل چه سود خماران را؟ مستی شهید راه شرافت شد
باید به دار تاک بیاویزند، انگور را، اگرچه پشیمان ست
زنجیر بسته بال پریدن را، یا اینکه دانه هات نمک دارد!؟
پابند چیستند کبوتر ها!؟ دور از حرم که دانه فراوان ست!
خاکی تریم از آن که بخواهیمت، ما را خودت بیا و هوایی کن
بال و پر کبوتر زخمی را دستان مهربان تو درمان ست
با دستمال ابری بارانی، عمری غبار گنبد نورت را
می شوید آسمان که بداند خاک، خورشید

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 19:00
• نوشته شده توسط
• feiz

تا کبوترها نشستند و از این خوان می خورند
زائران از دست تو هر روز احسان مي خورند
اي كريم بن كريم... حتّی کریمانِ جهان...
بر سر این سفره از دستان تو نان می خورند
باز بوي نذری ات پيچيده در پس كوچه ها
نذری چشم تو را مردم فراوان مي خورند
آهوان دشت ها هر شب دخيلت مي شوند
گندم صحن دلت را ياكريمان مي خورند
باز هم پروانه هاي عاشقت در كل شهر
چادر گلدار پوشیدند و باران مي خورند
امشب از گلدسته ات خورشيد مي بارد به شهر
آسمانها حسرت خاك خراسان مي خورند
شاعر: وحیده افضلی

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• feiz

شفيقِ ماندگاني تو؛ رفيق راه هم هستي
اگر در راه باشم، راه؛ اگر در چاه هم..، هستي
هميشه در كنارت شاد هستم، گاه هم غمگين
تو در اين لحظه هاي كمترِ كوتاه هم هستي
مي آيم در حرم با رو سياهي؛ در شگفتم، تو
نه تنها دلخوري از ما، كه خاطرخواه هم هستي
مي آيم مي نشينم هي "امين الله" مي خوانم
مي آيم مي نشينم - تو، امان الله هم هستي -
تو را در چهره هاي عاشقانت خنده ديديمت
نياز و ناز و سوز و حال و اشك و آه هم هستي
نمي دانم چه مي خواهم بگويم؛ هرچه باداباد:
تو خورشيدي - در اين شك نيست - امّا ماه هم هستي...
شاعر: جواد شیخ الاسلامی

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 19:24
• نوشته شده توسط
• feiz

دلم شکست و به یادم رسید نام شما
منی که بوده ام از کودکی غلام شما
کنار پنجره آزاد می کنم از بند
کبوتر دل خود را به احترام شما
ببین که از دل تنگی، شکسته می آید
کبوتری که سفر می کند به بام شما
وَ از تمامی دنیا پناه آورده ست
به زیر سایه ی پر مهر مستدام شما
قبول کن که نگویم ز روسیاهی خود
که تلخ می کند این شعر را به کام شما
تو که غریب ترین آیه ی خراسانی
ولی غریب نوازی ست در مرام شما
زمین مقابل گلدسته های ایوانت
شبیه آهوی سرگشته ای ست رام شما
تو سروری و به سلطان شرق، معروفی
جهان، چه نام حقیری ست در مقام شما
بخوان به شیوه ی موسائیت که می گویند:
همیشه معجزه جاری ست در کلام شما
بخوان که منتظر این جواب م

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 15:59
• نوشته شده توسط
• feiz

دلم شکست و به یادم رسید نام شما
منی که بوده ام از کودکی غلام شما
کنار پنجره آزاد می کنم از بند
کبوتر دل خود را به احترام شما
ببین که از دل تنگی، شکسته می آید
کبوتری که سفر می کند به بام شما
وَ از تمامی دنیا پناه آورده ست
به زیر سایه ی پر مهر مستدام شما
قبول کن که نگویم ز روسیاهی خود
که تلخ می کند این شعر را به کام شما
تو که غریب ترین آیه ی خراسانی
ولی غریب نوازی ست در مرام شما
زمین مقابل گلدسته های ایوانت
شبیه آهوی سرگشته ای ست رام شما
تو سروری و به سلطان شرق، معروفی
جهان، چه نام حقیری ست در مقام شما
بخوان به شیوه ی موسائیت که می گویند:
همیشه معجزه جاری ست در کلام شما
بخوان که منتظر این جواب م

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 19:42
• نوشته شده توسط
• feiz

پیزود اول:
آسمان را نگاه می کردیم، تا ببوسیم رویِ ماه اش را
دست مان از دعا دو گلدسته، تا ببینیم بارگاه اش را
بچه های محّلِ ما بودند، همسفر، پارسال، تا مشهد
تویِ مسجد دوباره جمع اند و، بررسی می کنند راه اش را
مصطفی گر چه یک مکانیک است، از همه پول بیش تر آورد
گفت: «باید بیایم» و شستند، اشک ها صورت سیاه اش را
کنج مسجد رضا دگرگون بود، راستش این رضا که مجنون بود
خوب آخر نمی شود فهمید، حرف پنهان اشک و آه اش را
باز مقداد روحیه می داد، گفت: «با من وسیله ی رفتن»
یک نفر گفت: «پس تحمّل هم می شود کرد قاه قاه اش را»
اپیزود دوم:
توی این عکس، مجتبی هم هست، رو به خورشید، دست بر سینه
بعدها روزِ فتح خرّمشهر، دو

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 19:42
• نوشته شده توسط
• feiz

نمای گنبدی افتاده در دو چشم ترم
"تویی برابر من یا خیال در نظرم؟"
اگر که راه نمی دادی اَم، بعید نبود
که در غمِ تو بریزد تمام بال و پرم
چه خوب می شود اینجا بمانم و نروم!
شبیه این همه آهو که هست دور و برم
نگاه بدرقه ی گنبدت، مقابلم ست
دعای آبی گلدسته های پشت سرم
بهانه ای بده همچون شکنج زلف خودت
که لا اقل عقب اُفتد شکنجه ی سفرم!
قطار، منتظر... امّا خودم کجا ماندم؟!
به بخش گمشدگان حَرَم بیا بِبَرَم!
شاعر: عارفه دهقانی

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 20:25
• نوشته شده توسط
• feiz

بیت اول‌، به کوچه ها دستی، پخش می کرد نان گندم را
کیسه ای روی دوش خسته ی او، فتح می‌کرد قلب مردم را
بیت دوم‌، گُلی که در تشتی، جگرش تکّه تکّه شد، پاشید
آسمانِ حضور خود را ریخت، تا که نوشید زهرِ کژدم را
بیت سوم‌، دو چشم عاشورا، روی دشتی پر از تن خورشید
آب می سوخت در نگاه فرات، مثل آتش که سوخت هیزم را
بیت چارم ز خیمه ها می دید، دست و سر را که خاک می بوسید
اسب عبّاس را که بی تن پوش، می زد از درد، بر زمین سُم را
بیت پنجم که در شبانه ی جهل، می نشانَد چراغ دانش را
ذهن شب را به آسمان می بُرد، به زمین می کشید انجم را
ششمین بیت دفتر هستی، شیعه را در صداقتی روشن‌
روی لب های علم حل می کرد، سختی جدول تبسّ

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 00:01
• نوشته شده توسط
• feiz

همیشه قبل هر حرفی برایت شعر می خوانم
قبولم کن من آداب زیارت را نمی دانم
نمی دانم چرا این قدر با من مهربانی تو
نمی دانم کنارت میزبانم یا که مهمانم
نگاهم رو به روی تو بلاتکلیف می ماند
که از لبخند لبریزم، که از گریه فراوانم
به دریا می زنم، دریا ضریح توست غرقم کن
در این امواج پر شوری که من یک قطره از آنم
سکوت هرچه آیینه، نمازم را طمأنینه
بریز آرامشی دیرینه در سینه پریشانم
تماشا می‌شوی آیه به آیه در قنوت من
تویی شرط و شروط من اگر گاهی مسلمانم
اگر سلطان تویی دیگر ابایی نیست می گویم:
که من یک شاعر درباری ام مداح سلطانم
شاعر: سید حمیدرضا برقعی

• شنبه
• 9
• دی
• 1391
• ساعت
• 21:06
• نوشته شده توسط
• feiz

کاش جاروکشی صحن نصیبم می شد دل من خادم مولای غریبم می شد
می دونی می خوام چه کار کنم می دونی می خوام کجا برم
می خوام برای کفترا یه خورده گندم ببرم
اونجا که گنبدش طلاست با کفتراش پر بزنم
دوسش دارم اماممه در خونشو در بزنم
بعضی شبا تو خونمون بابام به مادرم می گه
می خوام برم امام رضا به خدا دلم تنگ دیگه
بابام می گه امام رضا مریضا رو شفا می ده
دوای درد مردمُ
از طرف خدا می ده
(مرحوم آقای آقاسی)

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• feiz

ای رخت چشمه ی خورشید رضا مهر تو مایه ی امید رضا
نام تو ذکر مناجات من است حرمت قبله ی جانان من است
قبله ی اهل محبت حرمت کعبه ی عشق سیه پوش غمت
باز در سینه ی شکسته است دلم در عزای تو نشسته است دلم
تو خریدار دل سوخته ای چونکه دلخون و جگرسوخته ای
***
هرگاه که کارم زار شد گفتم علی موسی الرضا
هر شب دلم بیمار شد گفتم علی موسی الرضا
چون بخت با من یار شد گفتم علی موسی الرضا
هرگاه گره در کار شد گفتم علی موسی الرضا
جانم رضا ، جانم رضا 2
ای جان جانانم رضا
این پنجه مشکل گشا رفع گرفتاری کند
ما را مدد هر روز وشب در خواب و بیداری کند
هر کس که می خواهد رضا او را سه جا یاری کند
باید زیارت حضرتش با معرفت داری کن

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 14:50
• نوشته شده توسط
• feiz

خوشا آن غریبی که یارش تو باشی
قرار دل بی قرارش تو باشی

خوشا ان که تنها تو را دوست دارد
چه خوشتر اگر دوستارش تو باشی

زبیداد پائیز هم غم ندارد
هران دل که باغ و بهارش تو باشی

بران محتضر می برم رشک هر شب
که شمع شب احتضارش تو باشی

خراسان حریم حرم هاست اری
حریمی که پروردگارش تو باشی

خوش ان خانه بر دوش دور از دیاری
که هم خانه وهم دیارش تو باشی

خوشا ان گدائی که تنهای تنها
کناری نشیند کنارش تو باشی

خوشا ان تهی دست بی برگ وباری
که در این چمن برگ و بارش تو باشی

خوشا ان که یک عمر پروانه ات شد
که یک لحظه شمع مزارش تو باشی

بود بود ناز بر لاله زار خلیلش
کسی را که بر دل شرارش تو باشی

شعاری به پیشانی

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 14:55
• نوشته شده توسط
• feiz

گرد آن خورشید تابان خواهرانش گرم راز همچو پروانه به گرد شمع در سوز و گداز
آن یکی گفتا دریغ از آتش هجران تو دیگری گفتی برادر دست بر دامان تو
گفت معصومه برادر از جدایی دم مزن رشته ی عمرم مبر کاشانه ام بر هم مزن
یا مرا همره ببر جان برادر در سفر یا ز رفتن در غریبی جان خواهر در گذر
بی گل رویت ندارم طاقت و صبر و قرار
ناله ی بلبل ز هجر گل بود در شام تار
شاعر : خادم الشهدا

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 15:00
• نوشته شده توسط
• feiz

مـــــــــــن کیستم گدای تو یا ثامن الحجج
شـــــــــــرمندۀ عطای تو یا ثامِن الحُجَج
بــــــــــــــالله نمیروم بَرِ بیگانگان بعجز
تـــــــــــا هستم آشنای تو یا ثامِن الحُجَج
از کــــــار ما کســــــی گره نگشاید مگر
دست گــــــــــره گشای تو یا ثامِن الحُجَج
تــــــــــــــا آخرین نفس نکشم دست التجا
از دامـــــــــــــن ولای تو یا ثامِن الحُجَج
خــــواهم ز بخت همت و از حق سعادتی
تــــــــــــا سر نهم بپای تو یا ثامِن الحُجَج
دار الشفاست کوی تو و خود توئی طبیب
درد من و دوای تـــــــــــو یا ثامِن الحُجَج
هستی چـــــــــــــــــو پارۀ تن پیغمبر هدا
جـــــــــــان جهان فدای تو یا ثامِن الحُجَج
ه

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 16:40
• نوشته شده توسط
• feiz

ای که عاجز خَــرد از وصف مقام تو بود
وی که چشم هــــمه بر رحمت عام تو بود
هر سحر گـاه که زمشرق بدر آید خورشید
بــــــــــــــــی تعظیم تو و بهر سلام تو بود
توئی آن بندۀ صالح که خدا از تو رضاست
آشکار ایــــــــــن سخن از نام کران تو بود
بهر توصیف مقــام تو همین نکته بس است
کـــــــــــه علی باب تو و فاطمه مام تو بود
قبـــــــــــــــــــــلۀ هشتمی و پارۀ قلب احمد
کــــــــــــــعبۀ اهل نظر رکن و مقام تو بود
هــــــــر که بر درگهت آید نرود دست تهی
جـــــــــود و احسان و کرم کار مدام تو بود
مــــــــی شوی ضامن ما روز جزا می دانم
یــــــــــــــاری از مردم بیچاره مرام تو بود
روز محشـــــر که سر از

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 16:46
• نوشته شده توسط
• feiz

تــــــــــوئی آن مظهر امید رضا توئی آن کُــــــشته توحید رضا
تو ملقّب بـــــــــه رضائی و خدا خُلق و خـــوی تو پسندید رضا
گشته مـایوس هر آنکس ز دری نیست هرگز ز تو نومید رضا
تــــــــــوئی آن مظهر انوار خدا نور حق در تو توان دید رضا
هر کسـی شیعۀ اثنی عَشَر است غــــــــــیر راه تو نپوئید رضا

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 16:54
• نوشته شده توسط
• feiz

در کشور دل غیر توأم یاری نیست جـــز خدمت درگاه توام کاری نیست
هــــــــــر چند بَدَم گدای با سابقه ام وین سابقه را جز تو خریداری نیست

شاعر : موید

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 16:57
• نوشته شده توسط
• feiz

محبوب رضاست هر که دل ریش تر است
از کــــــــــعبه صفای این حرم بیشتر است
اینجاست طــــــــــبیبی کـــــــه ندارد نوبت
هــــــــر دل که شکسته تـر بود پیشتر است

شاعر : موید

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 16:59
• نوشته شده توسط
• feiz

تـا در کنف لطف تو مأوای من است خـــــاک در تو عرش معلای من است
ای خسرو طوس، این بود مَسلک من آنکس که بود عبد تو، مولای من است

شاعر : ثابت

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 17:02
• نوشته شده توسط
• feiz

ای هشتمین شمس ولا ، ای رضا جانم 2 حاجات ما را کن روا ای رضا جانم 2
ای شیعه در زیر لوایت تا ابد زنده اسلام وقرآن با تولای تو پاینده
خلق دو عالم تا ابد بر درگهت بنده حاجات ما را کن روا ای رضا جانم 2
ای هشتمین شمس ولا ، ای رضا جانم 2 حاجات ما را کن روا ای رضا جانم 2
ای چشم زهرا و علی گریان به یاد تو از زهر دشمن سرکشد آه از نهاد تو
گرد الم بنشسته بر روی جواد تو نالد به هر صبح و مسا ، ای رضا جانم 2
ای هشتمین شمس ولا ، ای رضا جانم 2 حاجات ما را کن روا ای رضا جانم 2
در حجره ی در بسته تنها جان فدا کردی جان را به قربان قوانین خدا کردی
چشمت به در بود و جوادت را صدا کردی از آشنا بودی جدا ، ای رضا جانم 2

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 17:10
• نوشته شده توسط
• feiz

الهی یا الهی من غریبم به غربت بی پرستاری و طبییم
چو شاه طوس در ملک خراسان ز سوز زهر شد حالش پریشان
دل پر اضطراب و چشم گریان زبان حال می فرمود نالان
الهی یا الهی من غریبم به غربت بی پرستاری و طبییم
تو هستی با خبر ای حی بیجون ز احوال من و این قلب پر خون
الهی الامان از جور مأمون دم مردن به غربت چون کنم چون
الهی یا الهی من غریبم به غربت بی پرستاری و طبییم
دلم بهر وطن در اضطراب است ز زهر جانگداز قلبم کبابست
ببالینم اجل اندر شتابست به غربت کوکب بختم به خوابست
الهی یا الهی من غریبم به غربت بی پرستاری و طبییم
مرا کرد از وطن مأمون خونخوار به شهر طوس بی یار و هوادار
به وقت مردن از بیداد اشرار مرا نبود ا

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 17:14
• نوشته شده توسط
• feiz

ای شه طوس به دیدار تو باز آمده ام در حریم تو پی عرض نیاز آمده ام

ما گداییم و تویی پادشه بنده نواز خدمت پادشه بنده نواز آمده ایم

دل مشتاق ز بس تشنه ی دیدار تو بود بر لب چشمه ی الطاف تو باز آمده ایم

تا کنی با خبر از راز حقیقت ما را با دلی پاک ، به خلوتگه راز آمده ایم

چهر بگشای که جان در قدمت بفشانیم قبله بنمای که از بهر نیاز آمده ایم

بی جواز تو متاعی نپذیرد ز ما

رحمتی کن که به امید جواز آمده ایم

شاعر : قاسم رسا

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 17:21
• نوشته شده توسط
• feiz

اسلام ای شهید خراسان ای پناه همه بی پناهان
ای گل پرپر باغ حیدر
پاره قلب موسی بن جعفر
ای رضا جان ای رضا جان 2
السلام ای شهید خراسان ای پناه همه بی پناهان
تو جگر گوشه مرتضایی
تو علی ابن موسی الرضایی
ای رضا جان ای رضا جان 2
السلام ای شهید خراسان ای پناه همه بی پناهان
جان زهرا و جان جوادت
وقت مردن کن از من عیادت
ای رضا جان ای رضا جان 2
السلام ای شهید خراسان ای پناه همه بی پناهان
یک نظر براین قلب خسته
جان زهرای پهلو شکسته
ای رضا جان ای رضا جان 2

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 17:31
• نوشته شده توسط
• feiz

ای عزیزیکه غریبانه شدی پایمال ستم دشمن بیگانه شدی
دور از خانه و کاشانه شدی
داد ای جان به ره دین خدا
یا غریب الغربا
یا معین الضعفا
جان عالم به فدای حرمت چشم ما را نبود لایق خاک قدمت
بنما گوشه چشمی ز جود و کرمت
نظری کن سوی عدنان ز ره لطف و صفا
یا غریب الغربا
یا معین الضعفا

شاعر: عدنانی

• یکشنبه
• 10
• دی
• 1391
• ساعت
• 17:39
• نوشته شده توسط
• feiz

من شمع ام و از خجلت
می سوزم و می سازم (2)
هر کس به کسی نازد – من هم به رضا نازم (2)
ای شرط ولای تو
سرمایۀ توحیدم (2)
وقتی که ضریحت را
بوسیدم و بوئیدم (2)
من خیل ملائک را
گرد حرمت دیدم (2)
هر کس به کسی نازد – من هم به رضا نازم (2)
چون شمع وفا عمری
در سوز و گداز تو (2)
عنای شب قدری
در پرده رازی تو (2)
دور از وطنی اما
مائیم گدای تو (2)
هر کس به کسی نازد – من هم به رضا نازم (2)
هر کس که رضا دارد
عیش دو جهان دارد (2)
هر کس به کسی نازد
من هم به رضا نازم (2)

• دوشنبه
• 11
• دی
• 1391
• ساعت
• 14:26
• نوشته شده توسط
• feiz