مدایح و مراثی امام حسین

وداع
قرآن من، من بر سرت قرآن بگیرم
دستی بزن بر قلب من تا جان بگیرم
سید و سرورم – می روی از برم
مظلوم حسین جان
ای بی سپاه من بود اشگم سپاهت
تو می روی من هم شدم محو نگاهت
ای مرا همسفر – مرا با خود ببر
مظلوم حسین جان
/./././
باشد وداع ما تماشائی حسین جان
دارم یقین دیگر نمی آئی حسین جان
ای مرا دلخوشی – تو مرا می کشی
مظلوم حسین جان

شاعر : سید محسن حسینی

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 15
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:42
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ذکر یا حسین
روضه کُشنده بود ، ولی روضه خوان نمُرد

حتی یکی از آن همه گریه کنان نمُرد

دیدم کتیبه سوخت ، گریبان خود درید

با ذکر یا حسین ، زبان در دهان نمُرد

چاییِ روضه ، طعمِ عطش را به خود گرفت

من در تعجبم که چرا استکان نمُرد

گفتند ، تشنه بود و گرسنه شهید شد

اما کسی گرسنه و بی آب و نان نمرُد

مداح گفت که ، سر آقا ... `مِنَ القَفا”

اینجای روضه هیچ کسی از فغان نمُرد

گفتند ، نیزه خورد و تنش تیر می کشید

یک مستمع هم از غمِ دردِ سَنان نمُرد

فریاد زد `حسین” ، وَ `یا جَدّیَ الغَریب”

اما کسی ز نوحه‌ی صاحبْ زمان نمُرد

سوزِ `غریب مادرش” آمد ولی کسی

از ناله های مادرِ قامت کمان نمُرد

مجلس تمام

• شنبه
• 15
• مهر
• 1396
• ساعت
• 04:00
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بین سرها همه گشتیم و سری پیدا شد
حرف مردی شد و صاحب جگری پیدا شد
میکشیدند رخش را هنری پیدا شد
تا که خورشید بسوزد قمری پیدا شد
از ازل خاک درش هر که جگر داشته شد
بیرق رایت العباس برافراشته شد
فهم ایجاد نفهمید ملاقاتش را
به خدا تا نفس صبح مناجاتش را
ابر لطف است ببینید عنایاتش را
کیست اینجا نگرفته همه حاجاتش را
چه شکوهی چه شهودی چه شتابی دارد
خوش بحال دل زینب چه رکابی دارد
به علی رفته رسیده جگر شیر دَرَد
زهره ها را همه با نعره تکبیر دَرَد
سینه ی کوه به یک ضربه ی شمشیر دَرَد
باد تیغش زرهِ خصم زمین گیر دَرَد
دشمن انداخته بین یلان شوری را
یاد داده به همه رسم سلحشوری را
رفتی و پشت سرت اشک حرم در آمد
ر

• سه شنبه
• 21
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای وای سایه ی سرم ازدست میرود
پشت و پناه دخترم از دست میرود
بی تکیه گاه می شوم و میخورم زمین
یک کوه دربرابرم از دست میرود
او یک تنه تمام بنی هاشم من است
با این حساب لشگرم از دست میرود
دارم برای غارتم آماده میشوم
ای وای من برادرم از دست میرود
این ضربه ی عمود ، عمود مرا کشید
از این به بعد این حرم از دست میرود
نزدیک میشوند به خیمه نگاه کن
دارد غرور خواهرم از دست میرود

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• سه شنبه
• 21
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

دارد دلم بهانه گودال قتلگاه
داغ دلم نشانه ی گودال قتلگاه
بی بال و پر دوباره به معراج می رود
تا عرش بی کرانه ی گودال قتلگاه
دلتنگ حال روضه ی گودال گشته باز
سر می نهد به شانه ی گودال قتلگاه
گشته به پا، به شور و نوا، مجلس عزا
در بزم عاشقانه ی گودال قتلگاه
زینب به نوحه خوانی و زهراست سینه زن
با دختری، میانه ی گودال قتلگاه
می خواند او به ناله که: خنجر به دست، شد
آن بی حیا روانه ی گودال قتلگاه
آتش به جان عالم و آدم فتاده از
غم های نازدانه ی گودال قتلگاه
آورده در خروش همه کائنات را
این "روضه ی زنانه" ی گودال قتلگاه
حالا دگر زمین و زمان گریه می کند
در محفل شبانه ی گودال قتلگاه
شد شعله ور دل و خاکسترش

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا گره باز شد از ابرویش
نیزه ای بوسه زد به پهلویش
دست بر جای زخم نیزه گرفت
ناگهان دید زخم بازویش
کاش این قدر تشنه کام نبود
آه از آن لبان نیکویش
رو به سمت عقب نگاهی کرد
تار می دید چشم جادویش
رو به سمت حرم تمایل کرد
خیمه ها پر شد از هیاهویش
گفت: این تشنگی مرا گشته است
سله بسته است لعل دلجویش
لب به لب های آفتاب گذاشت
در هم آمیخت عشق با بویش
در منا کربلا مکرر شد
او ذبیح و عطش چو چاقویش
ذره ای داغ آفتاب چشید
لب فرو بست از فراسویش
باز بر هجم شب خط خون زد
پخش شد در زمانه هوهویش
نیزه در نیزه تیغ در تیغ است
اربا اربا شده است گیسویش
دشت در بهت خود عزادار است
بنویسید کو اذان گویش؟
این ورق پاره های قرآن ا

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای سایه سرم، حسین، صبر کن، نرو
حالا که مضطرم، حسین، صبر کن، نرو
اصلاً خودت بگو که چگونه بدون تو
طاقت بیاورم؟ حسین، صبر کن، نرو
بی تو نفس کشیدن من کُند می شود
تنها برادرم، حسین، صبر کن، نرو
من جرعه جرعه مست می ساغر توام
ای جام کوثرم، حسین، صبر کن، نرو
تنها نگاه توست مرا زنده می کند
کردی مسخرم، حسین، صبر کن، نرو
بعد از فراق مادر و بابا و مجتبی
امید آخرم، حسین، صبر کن، نرو
(من بی حسین معنی دیگر نمی دهم)
ای روح پیکرم، حسین، صبر کن، نرو
یک روح در دو تن، من و تو بوده ایم، پس
ای نیم دیگرم، حسین، صبر کن، نرو
کاری نکن قسم بدهم آخرش به آن...
پهلوی مادرم، حسین، صبر کن، نرو

شاعر : حسین ایزدی

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

آمدم در قتلگه تا شاه را پیدا کنم
ماه را شرمنده از آن خلقت زیبا کنم
گشته از باد خزان پرپر همه گل های من
جستجو در بین این گل ها گل زهرا کنم
دید تا عریان میان آفتابش گفت کاش
خصم بگذارد بمانم سایبان بر پا کنم
گر به خون، قانون آزادی نوشتی در جهان
من هم او را با اسیری رفتنم امضا کنم
تا شود ثابت که حق جاوید و باطل فانی است
زین زمین تا شام غم برنامه ها اجرا کنم
تا یزید دون نگوید فتح کردم زین عمل
می روم تا آن جنایت پیشه را رسوا کنم
می کنم با خاک یکسان کاخ استبداد کن
تا دهان خود برای خطبه خواندن وا کنم
تا کنی سیراب نخل دین، تو دادی تشنه جان
من هم از اشک بصر این دشت را دریا کنم
کاش بگذارند عدوان کای عزیز

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

چگونه سر كنم بدون عشق صبح و شام را
چه علتی بیاورم ندیدنِ مدام را
شلوغ شد دلِ من از برو بیای هر كسی
ولی دوباره یادِ تو شكست ازدحام را
منم كه از تو دورم و صدای تو نمی رسد
وگرنه كه تو می‌دهی جوابِ هر سلام را
نشانه‌های آخرالزمان رسیده پشت هم
و كرده است جا به جا حلال با حرام را
كم از جهاد نیست انتظارِ تو در این زمان
نه ساده نیست هر كسی ندارد این مقام را
به این رسیده‌ام فقط كه دیدنت ملاك نیست
جهان مگر ندیده بود یازده امام را ؟
تو روزی عدل و داد را اقامه می كنی و من
ز نامِ قائمت فقط بَلَد شدم قیام را
بعید نیست عاقبت فقط به خاطرِ حسین
تو زودتر بیائی و بگیری انتقام را
بیا بخواه خونِ آن ذبیح را كه ذبحِ

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

علم به دوش چو از کعبه یاری می آید
کفن بپوش که با ذوالفقار می آید
ز لابلای نوای دعای اهل سحر
صدای آمدن تک سوار می آید
نگاه از افق جمعه بر نمی داریم
که او درست به وقت قرار می آید
سحر نشینیِ دل را به صبح باید برد
که انتهای شب انتظار می آید
به رغم دشمنیِ آل های بی مقدار
امیر قافله با اقتدار می آید
هزار تیر سه شعبه به یک کمان دارد
دعا کنید برای شکار می آید
به روضه خوان علمدار قد خمیده بگو
بگو که مرهم آن انکسار می آید
به پاس حرمت یاس کبود پیغمبر
امام منتقمان با وقار می آید
به کربلای دل پاک خویش بنویسید
طلوع فجر پس از شام تار می آید

شاعر : محمود ژولیده

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

از بس که پا به روی دهانت رها شده
بنگر که پشت خواهرت از غصه تا شده
بر روی صورتت چقدر چکمه می دود
در قتلگاه جشن و سروری به پا شده
امامه ات به دست سنان جلوه می کند
دشمن به غارت کفنت هم رضا شده
باید خدا مرا بکشد ای برادرم
حتی عصا زدن به سرت هم روا شده
هر کس که می رسد به تنت چنگ می زند
دیدم میان حلق شما نیزه جا شده
آخر خودت بگو که چه خاکی به سر کنم
حالا که شمر روی تنت بی حیا شده
دیدم نشسته خنجر خود پاک می کند
فهمیدم عاقبت سرت از تن جدا شده

شاعر : علی حسنی

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

مه ی قافیه با شمر به هم می ریزد
بدنت را به خدا شمر به هم می ریزد
خواهرت پیش تو صد بار زمین می افتد
وسط معرکه تا شمر به هم می ریزد
ضجّه ی آه بُنیّ به هوا می خیزد
در همان حال و هوا شمر به هم می ریزد
خنجر کند گرفته به میان دستش
حنجر پاک تو را شمر به هم می ریزد
پنجه انداخته در گیسوی تو ای آقا
گیسویت را ز قفا شمر به هم می ریزد
ناله ی زینب کبراست خدایا بنگر
بوسه ی جدّ مرا شمر به هم می ریزد
بین گودال و لب تشنه کنار دریا
پسر فاطمه را شمر به هم می ریزد

شاعر : علی حسنی

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

خواب دیدم که گل روی تو پر پر می گـشت
ولبت بسکه ترک داشت ز خون تر می گشت
خواب دیدم نفس ِتـــــــــــــنگ کبوترها را
قفس دست شما را که پُر از پَـر می گشت
خواب دیدم نظرت کـار مســـــــیحا می کرد
هرچه پـــر بود کــــنار تو کبوتر می گشت
راستی گوشــــــه ای از خواب مرا آزرده
که چرا از حرمت چشم تــرت بر می گشت
بی مهابا که دلم در دل آتــــش می سوخت،
قحطی آب که نه.... قحطی معجر می گشت
هرکه از کاشــــــته نـیزه خود بر می داشت
هرکسی پارچه ای داشــت پی سر می گشت
زیر باران پر از سنگ و شن و خاک و کلوخ
افق دید مـــــــن و چشم تو کمتر می گشت
صحبت از نعل که شد لعل لبت ریخت زمین
سینه دشــــــــت زعطر تو معطر می

• شنبه
• 25
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما سینه زنان، در غم دیدار دمشقیم
شوریده بازار علمدار دمشقیم
با خون جگر در وسط سینه نوشتیم
تا کرببلا هست، گرفتار دمشقیم
هم شیعه طوفان زده فاطمه هستیم
هم شیعه گریان و عزادار دمشقیم
ما را بنویسید مسلمان اباالفضل
ما را بپذیرید، که تبدار دمشقیم
تا زینبیه فاصله داریم اگر چه
همسایه دیوار به دیوار دمشقیم
آب و گل ما را ز همین خاک سرشتند
پس تا اَبدُالدَّهر، بدهکار دمشقیم
شمشیر دفاع از حرم، این اشک روان است
از روز ازل چشم گوهربار دمشقیم
هر جا که حرم هست، یقیناً خبری هست
تا کرببلا هست، مرا چشم تری هست

شاعر : رضا باقریان

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

مثل پیغمبری سر نیزه ، وه چه دل می بری سرنیزه
باز هم از نگات می ترسند ، تو خود حیدری سر نیزه
همه جا من سر تو را دیدم ، گاه دوری و گاه هم نزدیک
گاه پیش علیِّ اکبر و گاه ، در بر اصغری سرنیزه
چشم از روت بر نمی دارم ، از سر زخم خورده ات حتی
هر چه باشد برادرم هستی ،از همه برتری سرنیزه
چه نیازم به اینکه در این راه ، بنشینی بروی دامانم
گرچه بالانشینی اما باز ، در بر خواهری سرنیزه
بعدتو ای برادرم دیدی ، کعب نی ها مرا نشان کردند
خواهرت که شبیه محتضر است ، تو بگو بهتری سرنیزه؟
تاسرنیزه ماه را دیدم ، یاداشک ستاره افتادم
گفتم عباس جان کجارفتی؟ ، رفتی آب آوری سرنیزه؟
اکبر وقاسم وحبیب وزهیر ، چقدر دور تو ستا

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 07:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

غریب و خسته ای جان می دهد به گودی گودال
و خواهری که به سر میزند به گودی گودال
چه ازدحام عظیمی گرفته دور و برش را
چه محشری که به پا میشود به گودی گودال
حرامیان همه جمع اند تا سرش ببرند و ...
سپاه هلهله سر میدهد به گودی گودال
و لشکری به تماشای دست و پا زدنش بود
که ناگهان کسی میرسد به گودی گودال
رسید و نیزه ای زد تا صدای ناله نیاید
و تیر را به کمان میکند به گودی گودال
حرام زاده ای دیگر رسید و پیکر بی جان
دچار کمی جا میشود به گودی گودال
به پشت سینه ی او تا نشست صورت ماهش
به زیر خاک فرو میرود به گودی گودال
***
سری به نیزه بلند است در برابر خواهر
خدا کند که نباشد سر برادر خواهر

شاعر : فرشید یار محم

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 07:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

چوب حراج زد به عقيق لب شما
يك ضربه و دو ضربه وباقي ضربه ها....
هرچه گذشت،هيچ كسي مشتري نشد!
بي قيمت است،گوهر گنجينه ي خدا
گوهرشناس واقعي قصر زينب است
تخمين زده است ارزش دُر كبود را
با ديدن جلال وشكوهت، سفير روم
انگشت بر دهان تعجب گرفته تا....
مانده سر دو راهي فرياد يا سكوت!
آيا قدم جلو بگذارد؟ و اينكه يا ؟
افتاد ياد خواب شب قبل كه نبي
فرموده بود: اهل بهشتي كنار ما
دل را به آبهاي خروشان عشق زد
سر را بغل گرفت، و شد راز بر ملا
پيغمبرو مسيح برايش گريستند
وقتي سفير خنده كنان شد سرش جدا
از پله هاي قصر سرش غلت خورد و گفت:
در راه دوست جان چقدر هست بي بها!
پايين پاي حضرت زهرا رسيد و بعد
با خون خود نوشت

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 07:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

با سرتم ولی دلم، مونده پیش پیکر تو
تو بین بوریا و من، در به درم با سر تو
هر وقت میخوام رو نیزه ها چش تو چشت بشم داداش
چرا میبندی عشق من پلکای خیس و ترتو؟
چشمت روشن بیا ببین داداش/ قحط شرف تو قافله است
خواهر به بند سلسله است/ همسفر با حرمله است
‏باب رزق تموم عالمی/ حال ما رو خودت ببین
نون میریزن روی زمین/ کجاست یل ام البنین؟
وای وای حسین آهنگم
وای وای هلال خون رنگم
همه رو آروم میکنم، غیر عروس مادرم
هر چی میگم رباب بسه، کم بسوزون قلب حرم
دست خودش نیست میدونم، ضجه هایی که میزنه
هنوز شبا داد میزنه، لالا لالایی اصغرم
‏نیمه شبا تو کابوساش میگه:/ کشتن تو رو برا ثواب
لا لا گل ابوتراب/ مادر اینجاست راح

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 07:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

قالی شدم تا بر سر دار شما باشم
سردار زیر پای زوٌار شما باشم
من والدینم را فدای مویتان کردم
شاید که قسمت شد که عمار شما باشم
دیوانه ام اما شفا هرگز نمیخواهم
خیلی دعا کردم که بیمار شما باشم
دارد محرم میرسد عشاق برخیزید
امسال قسمت شد که چاپار شما باشم
پیراهن مشکی خود را هم کفن کردم
تا در قیامت هم عزادار شما باشم

شاعر : سید محمد حسینی

• چهارشنبه
• 6
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

زن ایستاده که اندوه را الک بزند
به زخم باور دشمن کمی نمک بزند
کنار حجله ی خونین آرزوهایش
عروس، کِل بکشد، شروه نی لبک بزند
دوباره چنگ زند لای زلف های پسر
کنار ناخن او ردّ خون شتک بزند
زنی به وسعت معصوم یک شکیبایی
نشسته بر جگرش زخم ناخنک بزند
و بوسه، خاطره ای داغ می شود از عشق
که روح سبز یقین پشت پا به شک بزند
بچرخ ای سر و برگرد سمت دشمن، آه
نباید این عطش مادرانه لک بزند
و غلت خوردن آن سیب سرخ در میدان
حماسه ای است که تاریخ را محک بزند

شاعر : پروانه نجاتی

• چهارشنبه
• 6
• آذر
• 1392
• ساعت
• 11:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

دارو ندار منی گل بهار منی
من بی قرار توام تو بی قرار منی
چرا پیشم روضه ی وداع ، می خونی می خونی می خونی
نمی تونم جدا شم ازت ، می دونی می دونی می دونی
غریب کربلایی ، برا من کن دعایی ، می میرم از جدایی
غریب مادر حسین
******
می سوزه بال و پرم بلا می باره سرم
وای دارم حس می کنم که خم می شه کمرم
نگرونم برای غم ، گودالت گودالت گودالت
نذار اینجا منو بی خبر ، از حالت از حالت از حالت
نگاه کن نیزه دارا ، همشون مثل گرگا ، سرتو میخوان آقا
غریب مادر حسین

شاعر : محسن طالبی پور

دانلود سبک

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 04:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

بعد از هجوم خنجر و تاراج نیزه ها
آرام رفته بود به معراج نیزه ها
تصویر سبز صورت او سرخ شد ولی
خندید لحظه ای که شد آماج نیزه ها
خنجر به روی حنجرش آمد ولی سرش
رفت و نشست بر سر مواج نیزه ها
گودال نیست، تخت سلیمان کربلاست
حالا که می ­شود سر او تاج نیزه ها
شعر بلند پیکر او نیزه نیزه شد
آرایه کرده بود به خود واج نیزه ها

شاعر : سید محمد حسین حسینی

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

حسین من،حسین من،حسین من،حسین من
وقتی برای گریه دلم تنگ میشود
لب با دم حسین هماهنگ میشود
ای بهترین بهانه برای گریستن
بی تو برای گریه چه بی رنگ میشود
كافی است لحظه ای دلم از تو جدا شود
دیگر كُمیت زندگی ام لنگ می شود
حسین جان ای آبروی دو عالم
نگین سلیمان به حلقه ی خاتم
***
تنم پر درده چشام زخمی
ببین كه شده هر دو پام زخمی
با حیرت نگاهت كنم امشب
بازم تو آوردی برام زخمی
با این دست زخمی،با این چشم زخمی
به این موی زخمی،زدم شونه
تا كه تو بیایی،به دردم شفایی
اومدی بابایی به ویرونه
شده شام من كربلا بی تو
كتك بود و سیلی بابا بی تو
بمیرم كه داره لب خشكت
میگه تشنه ی قدری آبی تو
تو سردار بی بدنی
من الذی ایتم

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 11:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

هرگز ز یاد من نرود آن جفای شمر
بر روی پیکرت همه بودند،سوای شمر
آن خنجری که بود به روی گلوی تو...
انقدر که کند بود درآمد صدای شمر
دیدم که بود حنجر تو زیر دست شمر
دیدم که بود صورت تو زیر پای شمر
دل رحم تر بود دل بی رحم حرمله
ای کاش که حرمله آید به جای شمر
هر دفعه که سر تو ز نیزه زمین فتاد
در بین قافله شدم انگشت نمای شمر

شاعر : یاسین قاسمی

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

دم پایانی هیئت
مدافعان حرم
شور
یا زینب ، می خوایم اسیر غم تو بشیم
مدافع حرم تو بشیم ، اگه قابل بدونی
یا زینب ، ببین دلای ما هوائیه
چی می شه که ما رو فدائی ِ ، ابوفاضل بدونی
آخه شیعه به نام تو خیلی حسّاسه
کیه غیرت زینبی ها رو نشناسه
محافظ حرم تو دست عباسه
می رسه آخر ، فصل هم عهدی
میاد از مکه ، آقامون مهدی
******
وقتـی که ما شیعه ی فاتح خیـبریم
فدائی آل پیمبریم، با اشک و شور و نوا
قلب ما خدا گواست نداره طاقتی
بشه کوچکترین اهانتی، به آستان شما
می ریزه عالمی به هم از خروش ما
واهمه ای نداریم از هیچکه تو دنیا
هر روز ما می شه مثه روز عاشورا
غیـرت دینی در نهـاد ما
حیرونه دشمن از جهاد ما
******
آقا جان

• یکشنبه
• 17
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

دست و پا مي زدي اما پر تو دستش بود
واي من حنجر تو،حنجر تو دستش بود
مصحف پاك خدايي كه در اين گودالت
هر كسي برگه اي از دفتر تو دستش بود
ز عصا و سپر و تير بگير تا نيزه
هر كه آنجا بود دور و بر تو دستش بود
در حرم دفن شد اما به دو چشمم ديدم
حرمله رأس علي اصغر تو دستش بود
كوچه شام به چشمم نفري را ديدم
كفن بافته مادر تو دستش بود
نيزه داري كه به روي ني او رأست بود
به خداوند كه انگشتر تو دستش بود
خولي بر اسب سوار است و يك خورجيني
كه بينداخته در آن سر تو دستش بود

شاعر : یاسین قاسمی

• پنج شنبه
• 21
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

شمیم تربتتان برده از سرم هوشم
به شوق وصل حرم مثل چشمه می جوشم
حریم وصحن وسرای تو آنقدر زیباست
که باغ و روضه ی رضوان شده فراموشم
به لطف فاطمه از کودکی اسیرم من
اسیر مرقد شاه وضریح شش گوشم
ز جای جای حرم می رسد سلامُ علیک
صدای خادمتان فطرس است در گوشم
ز بارگاه تو بویی عجیب می آید
ز عطر سیب حرم باز مست و مدهوشم
بیا و گوشه ی چشمی به نوکرت انداز
که اربعین بکشم مرقدت درآغوشم
فدای خشکی لبهایتان شوم آقا
دگر زجام فرات ساغری نمی نوشم
قسم به پیرهن مشکی عزای شما
که جز لباس سیاهت کفن نمی پوشم
ز جام شهد شهادت اگر دهی قدحی
به روی دشت ببینی ز لاله گلپوشم

شاعر : حمید قلی زاده

• پنج شنبه
• 21
• آذر
• 1392
• ساعت
• 07:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

از کثرت گناهِ پیاپی پرم شکست
پشتم خمید و آینه ی باورم شکست
«الحمد للحسین» به داد دلم رسید ...
... وقتی که در اطاعت شیطان پرم شکست
اشکوا الیه فقد حرم، فقد کربلا ...
دور از حرم دوباره دل مضطرم شکست
قرآن به سر گرفتن من هم حکایتیست!
تا "بالحسین" بر لبم آمد، سرم شکست ..
از بس که بین روضه به روی سرم زدم
سنگ عقیق و پایه ی انگشترم شکست
وقتی رسید روضه به اینجا که: "ده سوار ..
... میتاختند روی تنت ... " منبرم شکست!
منبر شکست از غم تو! پس عجیب نیست
گر زیر بار کوه غمت پیکرم شکست
قلبم شکست و گوش دلم پاره پاره شد
وقتی شنید حرمت اهل حرم شکست
میگفت خواهری ز سر تل، که یا اخا!
تو نیزه خوردی و کمر مادرم شکست

شا

• چهارشنبه
• 15
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 06:35
• نوشته شده توسط
• علی

منو شب های جمعه هاحرم
دعای سحرگاهی مادرم
الهی منم کربلاتون برم
منو این حرم منو این حرم
چقد رویای کربلا شیرینه
به هر قلب آواره میشینه
روزی که عکس کربلا رو دیدم
همش خواب کربلاتو میدیدم
دستامو ول نکن میمیرم
حسین میمیرم حسین میمیرم
این دل اون دل نکن میمیرم
حسین میمیرم حسین میمیرم
دستامو ول نکن میمیرم
حسین میمیرم حسین میمیرم
این دل اون دل نکن میمیرم
حسین میمیرم حسین میمیرم
حرمت دل اسیر هر میکنه
اسم تو برای قسم خوردنه
یه عکس دارم از حرمت تو دلم
همش با منه همش بامنه
تپش های قلبم صدات میزنه
خودم سینه چاکت میشم یک شبه
همین تو دلم با منه
همش با منه همش با منه
دلم از عشقت میخونه هر لحظه
منو کربلای رویای

• چهارشنبه
• 8
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 14:31
• نوشته شده توسط
• علی

شمر و اون دار و دسته هاش
ریختن تو قتلگاه داداش
من چه طور آروم بگیرم؟
گفتی نگرونم نباش
هی لگد میزنه با پاش
استخونو سر و صداش
كارش تموم شده حسین
خون میچكه زیر عباش
داداشمو بی لشكر گیر آوردنو
داداشمو بی سقا گیر آوردنو
سر و جدا كردن بازم میزدنش
فواره زد خون از رگهای گردنش
اینقده دست و پا نزن
آتیش به قلب ما نزن
با حنجر بریده هی
مادرت رو صدا نزن
این دلم پاره شد حسین
خواهر آواره شد حسین
ای چاره ام بی من مرو
زینب بیچاره شد حسین
پاشو ببین با انگشت اشارشون
حرامیا میدن ما رو به هم نشون
برای مُلك ری شون
رفت سر تو ، تو نی شون
میشه كار خواهر تو
دیدن بزم می شون
رفتی تو ای برادرم
نامحرما دور و برم
حالا مصیبتو

• شنبه
• 11
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 05:59
• نوشته شده توسط
• علی