الا خورشید و ماه و اختر من
فروغ دیده¬ی از خون تر من
کجایی بشنوی صوت حزینم
نشینی بار دیگر در بر من
به جای تو عدو با تازیانه
کشد دست نوازش بر سر من
به یادت هست گفتی با من آن روز
که هستی تو شبیه مادر من
گل یاس تو بودم در مدینه
شده نیلی تمام پیکر من
چو نی می¬نالم و نایی ندارم
رسیده لحظه¬های آخر من
شاعر : عابدین کاظمی
نیا کوفه نیا کوفه کوفیا وفا ندارن
چشم به راه تو نشستن لحظه ها رو می شمارن
مثل کوچه ی مدینه کوچه های کوفه تنگه
میان استقبال مهمون پذیرائیشون با سنگه
ای حبیبم، ای حبیبم، توی کوچه ها غریبم(2)
بشنو از این دل تنگم به روی دارالاماره
منم اینجا یاد زینب یاد طفل شیر و خواره
اگه غرق غم و دردم اگه من در تب و تابم
اگه می بینی می سوزم یاد کودک ربابم
ای حبیبم، ای حبیبم، توی کوچه ها غریبم(2)
شاعر : عابدین کاظمی
دانلود سبک
حُرّ گنهکارم ولی از کرده ام پشیمان
روکرده ام من سوی تو مرا مران حسین جان
بنگرکه غرق آهم بگذر از اشتباهم من بر سر کویت نشستم
تازنده ام حسین-جان شرمنده ام حسین جان من قلب زینب را شکستم
مولا حسین حسین جان(3)
سربرنمی دارم حسین هرگز زخاک پایت
تاجان خود را من کنم فدای بچه هایت
بر گیسویت اسیرم بنگرکه سر بزیرم من امدم دورت بگردم
ای معدن سخاوت می میرم ازخجالت تنها تویی درمان دردم
مولا حسین حسین جان(3)
شاعر : عابدین کاظمی
دانلود سبک
ماه غم آمد و محرم شد ، آسمان دلم ترک دارد
سرگذشتی که خانمان سوز است غمی اندازه ی فدک دارد
ساقی آمد به سمت شط فرات... عطش خیمه گاه بر دوشش
گرچه شق القمر نمود اما... بر دلش داغ نه فلک دارد
کربلا چشمه ای پر از خون بود شرحه شرحه غم و پریشانی
این حسینی که کشته ی اشک است با خدا درد مشترک دارد
همچو خورشید نور می بخشید آمد و در دل سیاهی شب
گفت راهش جدا کند از ما هر کسی بر حسین شک دارد
رو به گودال قتله گاه آمد خون گل را به آسمان پاشید
تا شهادت دهد به عشق ، حسین ! راه حق اینچنین محک دارد
گفت زینب در آن حماسه ی سرخ من ندیدم به غیر زیبائی
گر چه خورشید وطشت زر امروز ، روی زخم دلم نمک دارد
*
کاروان نیزه نیز
درس ایثار تو آوازه ی عالم شده است
ماه غم آمد ه هنگام محرم شده است
عمق این فاجعه را با چه زبان باید گفت
که در این فرصت کوتاه فراهم شده است
کشته ی اشکی واز داغ تو یا ثارا...
مرثیه خوان غمت حضرت آدم شده است
نه فقط چشم غزل لاله صفت می سوزد
چشم عالم ز غمت چشمه ی زمزم شده است
تا حسینیه دل رفتم ودیدم آنجا
داغ هفتاد و دو آئینه مجسم شده است
از غم داغ علی اصغر شش ماهه ی تو
آسمان خون شده و پشت فلک خم شده است
بعد از آن واقعه ی تلخ در آن سرخی دشت
دل عشاق تو خونابه ی ماتم شده است
کربلا نقطه ی عطفی است به تاریخ بشر
که به خونخواهی تو شیعه مصمم شده است
هر که از فلسفه ی راه تو آگاهی یافت
محرم کوی تو با عشق تو م
وقتش شده كه هستی خود را فدا كنیم
تا این كه نذر روضۀ خون خدا كنیم
وقتش شده كه مثل حسینیه های اشك
دل را به رنگ پرچم ماه عزا كنیم
وقتش شده كه در دلمان با محرمت
آقا دوباره هیئت گریه بنا كنیم
چشمی بده كه هر شب روضه به پایتان
در آن هزار خیمۀ ماتم به پا كنیم
اشكی بده كه دیدۀ خود را برایتان
تا روز حشر چشمۀ آب بقا كنیم
قسمت شده دوباره شب جمعه یا حسین
با نامتان حسینیه را كربلا كنیم
یك لحظه هم نمی شود آقا دخیل دل
از پرچم سیاه عزای تو وا كنیم
با یك سلام، می شود از راه دور هم
دل را دوباره زائر قبر شما كنیم
شاعر : یوسف رحیمی
بوم نقاشی به دستم بود و طرح پَر کشیدم
با قلم موی خیالم، نقش در دفتر کشیدم
دیدم اما این قلم مو رنگی از جوهر ندارد
منّت از مژگان و ناز از دیدگان تَرکشیدم
کم کم از دشت شقایق صحنه ای ترسیم کردم
با گلاب اشک خود باغ گلی پَرپَر کشیدم
یک جهان شیدایی و یک آسمان عشق و محبت
یک بهشت آزادگی را ساده با جوهر کشیدم
گر چه در باور نمی گنجد ولی در دشت و صحرا
عطر زهرا و شمیم مهربانی های پیغمبر کشیدم
یک بیابان العطش بین دو دریای خروشان
آه سردی از نهاد ساقی کوثر کشیدم
سوره ای سرشار از"84" آیات عزت
صورتی قرآنی از"72" یاور کشیدم
نغمه "الموت احلی من عسل" را نقش برلب
انعکاسی از یقین، تصویری از باور کشیدم
با سرود دلکش "
باید برای خویش دلی دست و پا كنی
تا در ره حسینِ زمان، جان فدا كنی
فصل بهار دل شده باید دگر شوی
وقتش رسیده خیمه ی ماتم به پا كنی
باید برای عرض ادب نزد آفتاب
یك پنجره به جانب خورشید وا كنی
اول دهی سلام به ارباب بی كفن
تا خویش را به قلب علمدار جا كنی
بعد از سلام عقده ی دل باز می شود
باید كه پای تا سر خود كربلا كنی
روزی اگر رسد كه ببینی ضریح او
آن گاه خود ببین كه چنین و چِه ها كنی
غیر از حسین هیچ نداری در این جهان
باید تمام آن چه منم را رها كنی
این مشك چشم پر ز فرات دلت شده
باید كه ساقی حَرَمت را صدا كنی
خواهی اگر صفا بدهی قلب خود «اسیر»
باید دوباره یاد شه سر جدا كنی
شاعر : حمید رمی
باز پیراهن مشکی به تنم کرد ارباب
باز دلبسته این پیرهنم کرد ارباب
ای خدا شکر که در هیئت امسالش هم
باز مشغول به سینه زدنم کرد ارباب
هر کسی در پی دلدار خودش می گردد
باز آواره دور از وطنم کرد ارباب
من که عمریست نشد نوکر خوبی باشم
از سر لطف اُویس قَرَنم کرد ارباب
من کجا روضه کجا هیئت ارباب کجا؟
یا حسین گفتم و شیرین دهنم کرد ارباب
خواب آن شب اثر سینه زدن هایم بود
باز پیراهن مشکی به تنم کرد ارباب
من به عالم ندهم لذت مردن را با...
...فکر خوبی که برای کفنم کرد ارباب
--------------------------------------------------------
شاعر : مهدی صفی یاری
دوباره قافله ی سرخ كربلا آمد
دوباره موعد دلتنگی خدا آمد
صدای العطش مشك های پاره شده
میان چرخش زنجیرهای ما آمد
دوباره ماه محرم سیاه پوشید و
به یاد سید مظلوم اولیا آمد
و گریه های یتیمان چقدر نزدیك است
در این حدود كه آوای ربنا آمد
و بوی لاله ی خونین ام كلثوم از
میان دسته ی غمگین انبیا آمد
شاعر : شهرام زارعی
قلبم به یاد کوثر و زمزم گرفته است
مثل طلوع سوره ی مریم گرفته است
باران دیده های من از رحمت شماست
اشکم به اذن چشم تو نم نم گرفته است
آری در این هوای پر از بغض بی کسی
نام تو در محیط دلم دم گرفته است
آری خدا که خانه ی مشکی گزیده است
روضه برای شاه دو عالم گرفته است
چشمم به راه آمدن ماه گریه هاست
امشب دلم به یاد محرّم گرفته است
دسته کجاست سینه زنش را صدا کند
زنجیر کوچک دل من غم گرفته است
در انتهای کوچه ی سینه زنی کسی
با ناله های فاطمیَش دم گرفته است
----------------------------------------------------
شاعر : علی اشتری
پرپر شد آه شقا یق در کربلایی که گفتند
رنگین چو روی شفق شد دشت منایی که گفتند
ای روضه خوان باورم را با شور غم در هم آمیز
تا شعله گیرم من از این شرح بلایی که گفتند
ماه محرم رسیده تا جامه ی غم بپوشم
خونابه از دیده ریزم در این عزایی که گفتند
ای دردمندان عالم ای بی پناهان بدانید
نام حسین بن زهراست مشکل گشا یی که گفتند
هر مرده ای از دم او گیرد حیاتی دوباره
جوشد از آن خاک تشنه آب بقایی که گفتند
چون نی به شور و نوایم من عاشق کربلا یم
یک آسمان غربتم من در نینوایی که گفتند
از بغض تب دار احساس در غربت کف العبا س
افتاده بر خاک صحرا دست جدایی که گفتند
یک سو علم بر زمین و یک سوی مشکی دریده
بر دیدگانی نشسته
از غزل و قصيده خسته ام من
از شعراي ور شكسته ام من
خاك ميخوره دفتر شعرم هر شب
از دل خود گله دارم مرتب
وقتي كه دستم به قلم نميره
قلب شكسته ام به غم اسيره
ارزومه عرض ارادت كنم
دوباره با دو بيتي بیعت كنم
مرثيه هاي مثنوي كم دارم
تو دفترم ناد علي كم دارم
ارزومه رباعي از دل بگم
به وزن ارباب مقاتل بگم
شكر خدا كه خيمه اي به پا شد
قفل زبان من دوباره وا شد
فصل غم و غصه و ماتم رسيد
عطر محرم به مشامم رسيد
چه خوب دارم دوباره مينويسم
با اشك و استعاره مينويسم
چه خوب قلم دوباره جون گرفته
شاعر خسته ات زبون گرفته
يادم نميره روضه هاي بي بي
لحن خوش " الهي خير ببيني"
يادش بخير حاج اكبر ناظم و...
روضه ي جانسوز بني
ماه عزا و ماتم اومد دوباره از راه
به پا شده دوباره شور و نوا و غوغا
کوچه خیابونارو بازم سیاهی بستن
همه به انتظار ماه عزا نشستن
صدای دل نشینی می آد از آسمونا
می گن همه ملائک غریب وا حسینا
سینه زنا بیائید نوحه و دم بگیریم
توی بغل دوباره زانوی غم بگیریم
گریه کنا کجائید که وقت اشک و آهه
کمک کنید که ارباب غریب و بی سپاهه
الهی من بمیرم که یاوری نداره
به نیزه ی غریبی سرش رو می گذاره
بیاید بگیم به ارباب آرزوی دل اینه
فقط برای یکبار کربلا رو ببینه
شاعر : عابدین کاظمی
عالم محرم است سلامُ علی الحسین
این ذکر عالم است سلامُ علی الحسین
این جمله واجب است بگوییم و بشنویم
هرجا که پرچم است سلامُ علی الحسین
بعد از خدا و قبله سوال درون قبر
تنها همین دم است سلامُ علی الحسین
هر ثانیه اگر چه بگوییم این سلام
نه؛ بازهم کم است سلامُ علی الحسین
هم ذکر فاطمه است سلام علی الغریب
هم ذکر خاتم است سلامُ علی الحسین
بر زخم های پیکر آقای تشنگان
این ذکر مرهم است سلامُ علی الحسین
هر کس ز بهترین دم عالم سوال کرد
گویید این دم است سلامُ علی الحسین
واجب شده است در همه جا شعر محتشم
باز این چه ماتم است سلامُ علی الحسین
هرکس شده است محرم حق هر کسی که هست
مدیون این دم است سلامُ علی الحسین
وق
دل بی سر و سامان غم ارباب است
دلتنگ صفای حرم ارباب است
از دور صدای کاروان می آید
ده (نه ، هشت، ... یک ) روز دگر محرم ارباب است
شاعر : محمود مربوبی
میاد ، بوی ماه محرمت آقا به مشام
بازم ، اذن نوکری مو از مادر تو میخوام
میاد میاد میاد ، صدای روضه ها به گوشم
دوباره در جوش و خروشم
منم شبیه زهرا ، پیرهن سیاه میپوشم
نوحه خونا ، سینه زنا دست به کار شدن
چایی روضه بیارید ، نوکرای آقا اومدن
ابی عبدالله
******
زدم ، روی قاب دلم ضریحتو نشونی
شاید ، تا ابد منو نوکر خودت بدونی
دلم دلم دلم ، میخواد کبوتر رو بام شم
تا آخر با تو هم کلام شم
ایشالا که یه روزی ، برای تو پیر غلام شم
رزق منو ، بده که گدای همیشم
به کمتر از کرببلا ، میدونی که راضی نمیشم
ابی عبدالله
******
آقا ، میدونی که این آرزوی آخرمه
بیای ، وقت جون دادنم بگی که نوکرمه2
آقا آقا آقا ، بیا یه ب
جريده و طبل و علم اوردم
كتيبه هاي محتشم اوردم
مشكي براي شب اب خريدم
خرماي تازه و گلاب خريدم
چايخونه رو تا كه مهيا كردم
سماور و كتري رو برپا كردم
سوار كشتي نجات ميچسبه
بعد عطش چايي نبات ميچسبه
براي من سياهي رنگ عشقه
بيرقمون سوغاتي دمشقه
همه حسينيه رو خوشبو كردم
نيتي كردم اب و جارو كردم
پرچم يا حسين زدم به ديوار
روضه بيايم به اميد ديدار
محرم اومده هوائي شدم
از سر نو كرببلائي شدم
محرمي غصه بي اندازه شد
بازم اقا داغ دلم تازه شد
يك دهه با تو زندگي ميكنم
يك دهه باز ديوونگي ميكنم
با واحد و زمينه حال ميكنم
با زخم روي سينه حال ميكنم
پرم ندي به دام غم اسيرم
حرم ندي دق ميكنم ميميرم
شاعر : علیرضا خاکساری
چیزی نمانده تا حرم، آرام خواهرم
گریه مکن برابرم، آرام خواهرم
دلتنگِ روزهای مدینه شدی، ولی
همراه ماست مادرم، آرام خواهرم
خیلی شبیه فاطمه این روزها شدی
ای از قدیم یاورم، آرام خواهرم
این قد خمیدنِ تو مرا پیر می کند
اینگونه نیست باورم، آرام خواهرم
باید که صبر پیشه کنی پیش دخترم
شاگرد توست دخترم، آرام خواهرم
این روزها نگاه تو خیلی شکسته است
گریه مکن برابرم، آرام خواهرم
شاعر : رضا باقریان
کربلا من عزیز عالمینم سبط پیغمبرم نور دو عینم
زاده ی مرتضی شیر خدایم پسر فاطمه یعنی حسینم
بود و هستم را ـ اینجا ـ نما نظاره
آمدم سویت ـ من با ـ ماه و ستاره
همره آوردم ـ با خود ـ من شیر خواره
این علی اکبر من این علی اصغر من
این پسر ام البنین است
این من و لاله ی من طفل سه ساله ی من
دار و ندار من همین است
غریب کرب و بلا(2)غریب کربلا حسین جان(2)
کربلا عشق خلق عالمینه دلا امشب تو بین الحرمینه
اونی که برده دل ازهمه دل ها قبرشش گوشه ی آقام حسینه
دلمو برده ـ گنبد ـ طلای ارباب
دل من تنگه ـ امشب ـ برای ارباب
دارم امشب من ـ حال و ـ هوای ارباب
دلم می خواد ببینم یه شب برم بشینم
تو حرم آقام اباالفضل
اگه بشه
داغت اگر نبود دو عالم نداشتیم
چیزى نداشتیم اگر این غم نداشتیم
امشب براى مادرمان هم دعا كنیم
بىشیر او دو چشمه ى زمزم نداشتیم
امسال هم لباس عزا را گرفت و گفت
ما دلخوشى به غیر محرم نداشتیم
هر كس كه گریه كرد مسیحاى عشق شد
عیسى نفس به روضه تان كم نداشتیم
ما را بگو كدام شب از گریه جان دهیم
ما غیر اشك خویش كه مرهم نداشتیم
ما را صدا زدند كه اینجا به سر زنیم
زهرا نبود حلقه ى ماتم نداشتیم
شاعر : حسن لطفی
مناجات با امام حسین (ع)
دردی بده که با غم دل آشنا کنیم
اشکی بده که با قطراتش صفا کنیم
از مادرم دو چادر مشکی گرفته ام
تا خیمه ای برای غمت دست و پا کنیم
قسمت اگر شود همه ی عمر خویش را
گریه برای خامس آل عبا کنیم
ما روضه خوان روضه ی رضوان زینبیم
با روضه های تو مس دل را طلا کنیم
لطفی نما که در وسط اشک و سوز و آه
ما هم توسلی به امامِ رضا کنیم
باید شبیه حضرت حر سر دهیم تا
شاید که حق لطف شما را ادا کنیم
ما در بهشت باز حسینیه می زنیم
در جنت الحسین تو آقا چه ها کنیم !!!!
سروده جعفر ابوالفتحی
حرم شاه
بانک جامع اشعار مذهبی
(هر روز به روز می شود)
www.harame-shah.rozblog.com
السلام علیک یا شهر المحرم الحرام
شاعر که گریه کرد غزل هم درست شد
چیزی شبیه خیمه و پرچم درست شد
اشکی چکید بر تن ماه از دو چشم عشق
زهرا گریست ، ماه محرم درست شد
زهرا که گریه کرد خدا هم، غم آفرید
از آن به بعد واژه ماتم درست شد
مثل رسولِ ترک ، دل پر خطای من
آمد درون هیئت و کم کم درست شد
آدم که گفت نام تو را گریه اش گرفت
پس کار و بار حضرت آدم درست شد ....
هر کس که گفت : دشمن خونی حیدرم
هر بار واژه ی "به جهنم" درست شد
سروده جعفر ابوالفتحی
جانم اسیر باده ماه محرم است
دل آشنا به جاده ماه محرم است
"باز این چه شورش است که در خلق عالم است"...
یک گوشه از اراده ماه محرم است
"کشتی شکست خورده طوفان کربلا"
بر خاک و خون فتاده ماه محرم است
"صد مرده زنده می شود از ذکر یا حسین"
از معجزات ساده ماه محرم است
صادر شناسنامه اش از کربلا شده است
این نوکری که زاده ماه محرم است
زیباتر از تمامی حالات زندگی
این حس فوق العاده ماه محرم است
شبهای جمعه همه ی طول سال هم
قطعا ز خانواده ماه محرم است
زانو زدن به پای منابر فقط همین
این طرز استفاده ماه محرم است
پایش پل صراط نلرزد بدون شک
هر کس که سر نهاده ماه محرم است
شاعر : حسین صیامی
هلال محرم
آمد ـ دوباره فصل ناله و غم
رسد نوای نوحه و دم
رسیده موسم محرّم
ای اهل عالم آمد مه غم
کرده به تن هستی رخت ماتم
حی علی العزا
آید ـ نوای یا حسین به گوشم
دوباره غرق در خروشم
پیرهن سیاهمو می پوشم
با یادش هر شب دل بی قرارم
در سینه دارم داغ نگارم
حی علی العزا
امشب ـ دوباره غرق در نوایم
به یاد شاه سر جدایم
شهید شاه کربلایم
می میرم به یاد غربت او
می نهم سر را به تربت او
حی علی العزا
شاعر : روح اله گائینی
دانلود سبک
گلدان همین که غنچۀ مریم درآورد
پرپر شود که ساقۀ محکم درآورد
از کوچه ها صدای غمی می رسد که باز
یک شهر را به رنگ محرّم درآورد
تا ابر را که خیمه زده بر فراز خاک
نم نم به شکل اشکِ فراهم درآورد
«باز این چه شورش است» که می خواهد این چنین
شور از هر آنچه گریه و ماتم درآورد
باید دوباره عشق، لباس سیاه را
از بقچه های کهنۀ پُر غم درآورد
شاعر : سودابه مهیجی
دمی بیا و بخوان روضه ی محرم را
تمام آنچه که در دل به پا کند غم را
که تازه؛... تازه شود داغ بی کسی هامان
بخوان که هدیه کنم شور اشک نم نم را
دلم عجیب؛ غریب و شکسته و زخمیست
بیا ببر ز دلم غصه های عالم را
قفس قفس؛ نَفَسِ تنگ میکشم بی تو
نشد رها کنم این روح غرق ماتم را
نشد بگویم از این حال بی سر و سامان
بیا ببین اثرات خرابی بم را...
رسید ماه عزا ـ به صد شورو نوا
بازم مشکی پوش مه محرمتم
بازم شکرخدا ـ توبزم روضه ها
باسینه زنی زیر دین پرچمتم
جنون میگیرم با گریه و اشک
باز به یاد میدون مشک
ذکر العطش به لبم
تاکه جاریه خون تورگ من
دست نمیکشم به خدا
یه نفس ازتاب وتبم
(حسین یاثارالله)
پیچید توهیئتا ـ دوباره بوی سیب
نوای مادری میاد از آسمونا
بایه روی نیلی ـ زضربه ی سیلی
میگه بنی ذبحوک عطشانا
بیاید به دل خون آقامون
شب اول ماه جنون ـ همنوا با گریه کنا
بگیم تسلیت به صاحب عزا
درعزای خون خدا ـ باهزاران شورو نوا
(حسین یاثارالله)
شاعر : روح اله گائینی
دانلود سبک
شبهای ماتمت دُرِاشک است دیده ام
بارانم و به روضه ی دریا چکیده ام
روز ازل به مهر تو آقا شدم اسیر
قبل از وجود،عشق تو را برگزیده ام
عمری به شوق گنبد وگلدسته هایتان
در قاب سینه طرح حرم را کشیده ام
طعم زیارت حرم باشکوهِتان
احلی من العسل شده کام چشیده ام
عرض ارادتم به همه اهل بیت هست
ارباب بی کفن شده است نور دیده ام
شبهای جمعه فاطمه آید به کربلا
از خواهری شکسته دل وجان شنیده ام
بی زینبت بدون خداحافظی کجا؟
باشد ولی به جان عزیزت بریده ام
گفتم بیا که بوسه زنم بر گلوی تو
گفتی هنوز زخم وخراشی ندیده ام
باید شود شبی که تو را می زنم صدا
آنگاه بوسه زن به گلوی دریده ام
دیدم به زیر نیزه شکسته شکسته ای
با قامت
مجلس اول
محفل سیاه پوشان و ورودیه محرم
یابن الحسن نوا به دل بینوا بده
با نور خود به دل محبان صفا بده
سر زد هلال ماه عزاداری حسین
اذن ورود ماه محرم به ما بده
« حاج محمد نعیمی»
آقا جان یابن الحسن! امشب می-خواهیم با اذن و اجازه ی شما برای ارباب بی کفنمان حسین پیراهن مشکی به تن کنیم.
امشب شب روضه ست امشب شبی است که هر کسی نمی تواند آن را درک کند. امشب شبی است که عرش خدا سیاه پوش می شود.
امشب شب روضه است شبی که همه ی روضه ها معنی می شود امشب شبی است که مادری محزون و دل شکسته ناله ی غریب مادر را سر می دهد. امشب شبی است که روضه ی عطش معنا پیدا می کند. امشب شبی است که از امشب به بعد تا بعد از عاشورا ک
