آی سینه زنا
حضرت صدیقه دعامون کرده
بین نوکرا سوامون کرده
تا مرهم برا حسینش باشیم / صدامون کرده
اشکامونه مرهم واسه زخمای حسین
جونمون فدا خشکی لبهای حسین
قول میدم که امسالم همه سینه زنا
توو حرم میریم می افتیم به پای حسین
ای جانم حسین جانم حسین جانم حسین ۳
سینه میزنیم / گریه میکنیم ۲
باز به اذن صاحب عزا
با تمومیه سینه زنا
واسه ی غم خون خدا
روضه هامون به نیت ظهور صاحب الزمانه
سینه زنیمون توو این شبا با ذکر یا حسین جانه
اشک چشامون چه بی امانه
میگیم با سوز و // با بغض و با آه
آجرک الله // بقیه الله
روی لبم ذکر واحسینا
به اِذن مولا به اِذن زهرا
با اجازه ی مادرت دوباره شدم غُلام زینب
گریه می کنم توی روضه هات هر نفس به نام زینب ۲
وای ، وای ، وای
مُحرّمت اومد و دوباره
بارون خون از چشام می‌باره
رخت شاهی نوکرت شده پیرهن سیاهه روضَه ت
ای خدا ایشالله که مرگ من باشه آخرش تو هیئت ۲
وای ، وای ، وای
دوباره قلبم شده پر از غم
شده سیاه پوش تمام عالم
تا نفس دارم نوکر درِ خونه ی شما می مونم
تا نفس دارم روضه ی تو و خواهر تو رو می خونم ۲
وای ، وای ، وای
فقط تو هستی پناه و یارم
تا وقتی باشی غمی ندارم
تو نبودی من توی زندگی بی تو می شدم آواره
هیچ کسی تو این دنیا جز حسین نیست پناه این بیچاره ۲
وای ، وای ، وای
(با اذن زهرا ، پیرهن سیاه پوشیدم آقا
الحمدالله ، محرمت رو دیدم آقا)۲
حی علی العزا - حی علی البکا
اینه وصیتِ - آقام امام رضا
کشته شد حسین / تشنه لب و غریب
(فابک للحُسَین / ریّان ابن الشبیب) ۳
(گَرد و غبارِ ، داغ تو بر قلبم نشسته
روضه به روضه، آقا شدم پیر و شکسته)۲
سیدنا الغریب - سیدنا الشهید
توو روضه هات آقا - میشه موهام سفید
السلامُ یا / شاه شیبُ الخضیب
(فابک للحُسَین / ریّان ابن الشبیب) ۳
(در بین گودال ، زهرا صدا میزد: بُنیَّ
با خنجر کُند ، شمر از قفا میزد ... بُنیَّ)۲
ای بی کفن حسین - دور از وطن حسین
مظلوم کربلا - عریان بدن حسین
السلامُ یا ، مَضروبٍ بالقَضیب
(فابک للحُسَین / ریّان ابن الشبیب) ۳
#کم_کم_کاروان_امام_حسین_ع
#به_کرب_و_بلا_نزدیک_میشود
#نگرانی_خواهراز_وقایع_پیش_رو
#زبانحال_حضرت_زینب_س_با
#برادرش_امام_حسین_ع
خبر آمد محرم شد ، دوباره ماهِ ماتم شد
که از داغ گلِ زهرا، شرر بر قلبِ عالم شد
به گوشم می رسد هر دم صدای آه و واویلا
خروش از کربلا آید. سیه پوش است محملها
دمیده روحِ غم هر جا جهان یکسر سیه پوش است
هزار و چارصد سال است صدای بانگِ چاووش است
سلامِ من به ماهِ غم سلامَم بر شهِ بی سر
به خونِ حنجرِ اصغر. به جسمِ پرپرِ اکبر
(حسین جانم حسین جانم، حسین ای جانِ جانانم
حسین ای روح و ریحانم، تویی والفجرِ قرآنم)
ببین دلشوره افتاده به جانم، در دلِ این شب
سراپای وجود من بسوزد در شرارِ تب
قدم ها را بیا جانا کمی آهسته برداریم
تو می دانی در این غربت که ما تنها وُ بی یاریم
تصوّر می کنم بی تو چه می آید به تقدیرم
برادر جان ببین دارم من از دلشوره می میرم
دلم از کربلا وُ صحنه های تلخش آگاه است
بیا برگردیم ای جانا هنوز این نیمه ی راه است
(حسین جانم. حسین جانم، حسین ای جانِ جانانم
حسین ای روح و ریحانم، تویی والفجرِ قرآنم)
حسین جان دردم از آن است مبادا شمرِ لامذهب
سرَت را از قفا بُرّد به پیشِ دیده ی زینب
تصوّر می کند خواهر سرت بر نیزه بالا رفت
تو مایل سمتِ من گشتی و روح از جانِ زهرا رفت
دلم شعله ور از دردِ نگاهِ ظهرِ عاشوراست
میانِ این همه لشکر حسینم یکه و تنهاست
که آسان نیست این دیدن ببینم شیرخوار اصغر
که با تیرِ سه شعبه می شود آغوشِ تو پرپر
(حسین جانم حسین جانم، حسین ای جانِ جانانم
حسین ای روح و ریحانم، تویی والفجرِ قرآنم)
مرا طاقت نباشد این که بینم تا به روی تل
ببُرّد شمرِ دون راسِ تو را در گودیِ مقتل
زمین و آسمان در خون از این آهِ جگر سوزم
که من با ناله و حسرت دو دیده در رهَت دوزم
چگونه بر زمین بینم به خاک اُفتاده سرداری
برایت نه علم ماند و نه سقا و علمداری
چو داغی وسعتِ داغِ علی اکبر کجا باشد
ببینی اِرباً اربا نعشِ او فرشِ عبا باشد
(حسین جانم حسین جانم، حسین ای جانِ جانانم
حسین ای روح و ریحانم، تویی والفجرِ قرآنم)
بماند داغِ عبدالله و عون و قاسم و جعفر
بماند اشکِ طفلانت بماند ناله ی اصغر
بماند عصرِ عاشورا ، بماند صحنه ی محشر
که تنها خواهرت باشد میانِ این همه لشکر
فقط ماندم اگر دختر ز من گیرد سراغِ تو
رقیه مضطرِ در تب بگرید از فراقِ تو
مگر غیر از تو می پرسد کسی احوالِ دختر را
مداوا می کند درد و غم این یاسِ پرپر را
(حسین جانم حسین جانم، حسین ای جانِ جانانم
حسین ای روح و ریحانم، تویی والفجرِ قرآنم)
و آن روزِ غریبانه که نامش عصرِ عاشوراست
و آن غمگین ترین روضه به نامِ مادرت زهراست
گواهی می دهد خونت که شرحِ ماجرا عشق است
که ظهرِ روزِ عاشورا وُ درد کربلا عشق است
دوباره ماهِ ماتم شد، بساط غم فراهم شد
ز پیکِ غم خبر آمد، محرم شد ، محرم شد!
(حسین جانم حسین جانم، حسین ای جانِ جانانم
حسین ای روح و ریحانم، تویی والفجرِ قرآنم)
#محرم_۱۴۰۳
#هستی_محرابی
#بیستم_ذی_الحجه_۱۴۴۵
#محرم_۱۴۰۳
#سلام_بر_محرم
از روزِ ازل این شده آویزه ی گوشم
من عشقِ حسین را به عالم نفروشم!
#هستی_محرابی
#محرم_۱۴۰۳
#سلام_بر_محرم
از روزِ ازل این شده آویزه ی گوشم
من عشقِ حسین(ع) را به عالم نفروشم!
#هستی_محرابی
(أَلسَّلامُ عَلَى الْمُحامی بِلا مُعین)
سلام بر آن مدافعِ بى یاور
#محرم_۱۴۰۳
#غزل
دوست دارم همه ی سال محرم باشد
چشمم از اشکِ حسین چشمه ی زمزم باشد
دوست دارم که از این اشک شفاعت گیرم
تا به زخمِ دلِ من دارو وُ مرهم باشد
دوست دارم همه ی سال شوَم عاشورا
خانه‌ام نذرِ حسین مجلسِ ماتم باشد
دوست دارم بشوَم روضه نویسِ علَمش
بنویسم غزل و قافیه از غم باشد
می شوم دل نگران و ز خودم می پرسم
اینکه حبّ من از این خانه اگر کم باشد
با حسین زندگی ام مثلِ بهشت است ولی
بی حسین زندگی ام مثلِ جهنًم باشد
گر وصالش طلبد زائرِ کویش بشوم
کنجِ شش گوشه مرا آهِ دمادم باشد
این همان شورِ تماشاست که وقتِ سحری
بر سرِ گنبد او ندبه ی پرچم باشد
مثلِ شمعی که تنش آب شود مولا سوخت
تا که داروی غمِ عالم و آدم باشد
شد پناهِ دو جهان گوشه ی شش گوشه ی او
دو جهان در کنفِ قبله ی عالم باشد
اشکِ چشمانِ تَرم نذرِ محرم شده چون
رزقِ هر سالِ من از اشکِ محرم باشد!
#پنجشنبه_۲۱_تیر_۱۴۰۳
#هستی_محرابی
@Asharemehrabi
(دوست دارم همه ی سال و مَه و هفته ی من
خانه‌ام بهرِ حسین(ع)مجلس ماتم باشد?)
دل، یارِ حسین است
عاشق به علمدارِ حسین است
گشته همه جا کوچه و بازار سیه پوش
این شهر عزادار حسین است
غمخوارِ حسین است
دل، یارِ حسین است
عاشق به علمدارِ حسین است
گشته همه جا کوچه و بازار سیه پوش
این شهر عزادار حسین است
غمخوارِ حسین است
چه خوبه زنده ام
شده مشکی تنم
میون روضه ها
بازم سینه زنم
طاقت دوریتو دیگه نداشتم
جای تو خالی بود میون قلبم
(چقد به موقع اومدی محرم)2
سلام، به ماه بندگی محرم
سلام، شروع زندگی محرم2
تویی مقدس ترین داغ عالم
سلام محرم محرم محرم3
➖
?#بند_دوم
چه خوب شد اومدی
چه خوب شد دارمت
ایشالا آخرش
میمیرم از غمت
روز و شب تو خیلی بی نظیره
دلم به روضه های تو اسیره
اشک چشام دست منو میگیره2
سلام، به ماه عزیز محرم
به روضه ها و گریز محرم2
تویی، مقدس ترین داغ عالم
سلام، محرم محرم محرم3
➖➖➖
منبع جواز نوکری
1️⃣ لینک کانال تلگرام
? t.me/javazenokari
آمدم با دست خالی؛ حالِ اعلا لطف کن
قلب من مُرده ست! با دستِ خود إحیا لطف کن
بُرده ام میدانم آقا آبرویت را مدام
ظلم کردم سالها در حقّت اما لطف کن-
بینِ خوبانت نیازِ این گدا را هم ببین
پیش از حالِ عزا، توفیقِ تقوا لطف کن
ناله و سوزِ صدایم را بخواه از مادرت
این محرم هم نوایِ بینوا را، لطف کن
رقّتِ قلب مرا هر لحظه افزایش بده
قطره قطره اشک هایی مثل دریا، لطف کن
من برای روضه ی جدّت به تو رو میزنم
از تو رزق نوکری میخواهم آقا...لطف کن
میشوم یکبار آیا در حضورت روضه خوان؟!
إذنِ این رؤیایِ شیرین را مُجزّا لطف کن
تا ادا گردد به خوبی حقّ مقتل خوانی ام
یک جواز از حضرتِ أمّ أبیها(س) لطف کن
جان دهم باید برای آن تنِ دور از وطن
رد نکن امسال! پای برگه؛ امضا، لطف کن
آمدم رزقِ شهادت را بگیرم از خودت
بر منِ جامانده امشب جانِ سقا لطف کن!
