گرچه در راه عشق جا زده ام
من به این نفس پشت پا زده ام
روی من را زمین نزن آقا
من برای تو ناله ها زده ام
دست من را بگیر با انصاف
من که قیدبجز تو را زده ام
آبرویم ببر خیالی نیست
چونکه رو بر هزار جا زده ام
هرچه باشد بنام تو هستم
بال و پر در همین هوا زده ام
جان من را بگیر حرفی نیست
من که یک سربه کربلا زده ام
جان زهرا به من نگاهی کن
چونکه قید بجز تو را زده ام
شاعر : مهدی نظری
من که با تربت تو کام لبم باز شده
اصل این نوکریم از ازل آغاز شده
مادرم درس غلامی تو ام می آموخت
اولین پیرهن مشکی من را می دوخت
خاطرم هست مرا مجلس روضه می برد
خاطرم هست مرا دست ابالفضل سپرد
اولین شال عزا را پدرم داد به من
گفت خوب از غم ارباب کرم سینه بزن
پدرم گفت که در دامن مادر بودی
گفت آن وقت تو اندازه ی اصغر بودی
خاطرم هست که چون ماه محرّم می شد
کوچه در کوچه ی این شهر پر از غم می شد
بوی نذری محرّم همه جا می پیچید
چشم ها نم نمک از داغ شما می بارید
خاطرم هست که در کوچه علم بندان بود
چشم ها صحن تماشای کمی باران بود
خاطرم هست همه نذر شما می کردند
همه با چائی شبهات صفا می کردند
بچّه ها یک طرفی تکی
چشم تارم مثل دریا روحم پر زد کرببلا
آخرازت،حاجت می گیرم
شیش گوشت و، بغل می گیرم
میام حرم، یه روز آقا جون برات می میرم
آرزومه پیش تو زانو بزنم بیام و با اشک چشام
(حرم و جارو بزنم)2
(یا کربلا)4
مستم امشب با ذکر تو پر می زنم تا قبر تو
پریشونم، دلم کبابه
من و ببین،چشام پر آبه
حرمت و،بذار ببینم حالم خرابه
شب تا سحر برا تو روضه می خونم به امید اونیکه روزی
(یه شبی اونجا بمونم)2
(یا کربلا)4
تو لیلایی من مجنونم خسته حال و سرگردونم
چشم ترم،خاک پاهاته
بال ملک،فرش عزاته
دوای این، دل رمیده کرببلاته
حتی یه بار من و ببر سمت حرم تا بشم عاقبت بخیر
(تو رو به جون مادرم)2
(یا کربلا)4
نوکر خوبه نوکر باشه هر جا ی
منت خدای را که دلم بیقرار توست
شکر خدا همیشه دلم در کنار توست
شکر خدا که عشق تو در سینه ی من است
شکر خدا که دیده ی من اشکبار توست
هر سال رخت ماتم تو بر تنم بود
یعنی که تا به حشر دلم سوگوار توست
هرگز هوای جنت و رضوان نمی کنم
سوگند می خورم که بهشتم مزار توست
سر را به زیر بار ستم خم نکرده ای
آزادگیّ تا به قیامت شعار توست
گز بگذری ز قاتل خود هم عجیب نیست
جود و سخا و بخشش و ایثار کار توست
خواهند اگر ز غربت و مظلومی ات سند
بالاترین سند گلوی شیرخوار است
نامت حسین، زاده ی زهرای اطهری
این بهترین مدال تو و افتخار توست
شاعر : عابدین کاظمی
دوباره یاد حسین و دوباره کرببلا
دوباره ماه محرم، دوباره عاشورا
دوباره کوچه به کوچه سیاهی و پرچم
دوباره مجلس روضه دوباره بزم عزا
دوباره روضه گودال و یک تن بی سر
دوباره ناله و شیون دوباره واویلا
دوباره علقمه و مشک پاره ساقی
دوباره آب و دوباره خجلت سقا
دوباره زینب و رأس بریده روی نی
دوباره کوفه و شام و دوباره تشت طلا
دوباره شام غریبان، دوباره آتش و دود
دوباره ناله لب تشنگان بی بابا
دوباره گودی گودال و پیکر بی سر
دوباره قد کمانی حضرت زهرا
گرفته باز دل بیقرار ما امشب
فقط برای حسین و برای کرببلا
شاعر : عابدین کاظمی
امسال هم به مثل همه سال های تو
پوشیده ام دوباره لباس عزای تو
آماده ام که بر سر و بر سینه ام زنم
دار و ندار خویش بریزم به پای تو
امسال هم مرا به غلامی قبول کن
خو کرده ام به آمدن روضه های تو
کام مرا ز تربت پاکت گرفته اند
بیهوده نیست اینکه شدم مبتلای تو
روی تو را ندیده گرفتار گشته ام
ای جان من فدای روی دلربای تو
با دست عاشقان تو در کوچه های شهر
بر پا شده است خیمه ماتم برای تو
آمد خرابه یادم و جان داد دخترت
تا دید در طبق سر از تن جدای تو
در حسرت زیارت شش گوشه مانده ام
چیزی نخواهم از تو به جز کربلای تو
شاعر : عابدین کاظمی
لبريز آه و ندبه و غم گريه مي‌کنم
دلتنگم و به ياد حرم گريه مي‌کنم
شايستة زيارت شش گوشه نيستم
اين روزها به حال خودم گريه مي‌کنم
تا تلّ زينبيه و گودال قتلگاه
تا خيمه ها قدم به قدم گريه مي‌کنم
با علقمه، به ياد لبت آب مي‌شوم
با روضه هاي مشک و علم گريه مي‌کنم
حتي اگر که خون بچکد از نگاه من
صبح و غروب، دم همه دم گريه مي‌کنم
گفتند چشم خواهرت از دست رفته بود
معلوم شد براي تو کم گريه مي‌کنم
شاعر : یوسف رحیمی
مداحان ارجمند می توانند این زمینه را هر شب محرم، قبل از زمینه اصلی برای آمادگی مستمعین برای سینه زنی به عنوان مقدمه زمینه تقدیم کنند.
أعظم الله اُجورنا بمُصابِنا بالحسین 2
سینه می زنم شده عریان تنم
چون که نوکر شه بی کفنم
حسین/ همه کسم/ کی به کربلات میرسم 2
أعظم الله اُجورنا بمُصابِنا بالحسین 2
باز نشسته ام انگاری تو حرم
عمر من گذشت به زیر این علم
حسین/ غلامتم/ همیشه من به نامتم 2
أعظم الله اُجورنا بمُصابِنا بالحسین 2
باز محرمه، سینه غرق غمه
اشک و گریمون برا غمهات کمه
حسین/ آقای من/ پا بذار رو چشمای من 2
أعظم الله اُجورنا بمُصابِنا بالحسین 2
********
شاعر : رضا تاجیک
دانلود سبک
ز سوز سینه برای تو باز می خوانم
به نغمه های حزین حجاز می خوانم
نوای اکبر ناظم ندارم امّا باز
نوازشم بکنی دلنواز می خوانم
برای مرثیه ها زخمه را نیازی نیست
به لطف زخم لبت جانگداز می خوانم
و یا زیارت ناحیه ی مقدسه را
میان مرثیه یک دو فراز می خوانم
من از تبار غزل های ابن مکفوفم 1
ببخش محضر تو روضه باز می خوانم
اسیر گریه ی بی اختیار خواهم شد
هزار زخم تنت را هَزار خواهم شد
1) ابن مکفوف روایت می کند خدمت امام جعفر بن محمد صادق(علیه السلام) رسیدم فرمود: شعر مرثیه بخوان خواندم؛(گویا مراعات حال امام را نمود) فرمود: نه همچنان که برای او میان خود مرثیه می خوانی و سر قبرش نوحه گری می کنی بخوان. نفس المهمو
جز بر آن تیغ دو ابروی تو سر نفروشم
غرقه ی درد، ولی زخم جگر نفروشم
زندگی بی نمک روضه ی تو شیرین نیست
نمک شور تو بر کوه شکر نفروشم
دل به شب های عزاداری تو خوش کردم
خرقه ی مشکی خود را به سحر نفروشم
گریه آباد شدم خانه ات آباد حسین!
به دو صد درّ و گهر دیده ی تر نفروشم
دستهایم عوض کرببلا...؛ می ارزد
ببُریدش، که پرم را به ضرر نفروشم
وقت پرپر زدنم رقص طرب خواهم کرد
دست را می دهم و باده طلب خواهم کرد
پر شکسته به تمنای چمن می آیم
آخر الامر به دیدار تو من می آیم
گرچه قسمت نشده تا به حضورت برسم
عطر سیبم که گه از سوی قرن می آیم
وقت رجعت که سر از خاک برون می آری
بی کفن سوی تو من پاره کفن می آیم
آن قدر در وس
تا تو دردم می‌دهی آن را دوا حس می‌كنم
عافیت را در میان هر بلا حس می‌كنم
بهترین اوقات عمرم در میان روضه‌هاست
خویش را در خانه‌ی خیرالنسا حس می‌كنم
بهتر از ماه مبارك در محرم تائبم
حال استغفار را در روضه‌ها حس می‌كنم
این زمان با آن مكان تأثیرشان عین هم است
در محرم خویش را در كربلا حس می‌كنم
سینه‌چاك سینه‌ی عریان یار زینبم
می‌زنم بر سینه چون این درد را حس می‌كنم
بین توحید و تجلی نسبت عینیت است
پس خودم را پیش تو پیش خدا حس می‌كنم
تو همان روضه شدی و من همان گریه شدم
تو مرا حس می‌كنی و من تو را حس می‌كنم
قیمت پایین پایت مثل بالای سر است
عرش بالا را همین پایین پا حس می‌كنم
مداح:حاج منصور ارضی
شاعر: حس
بوی آیینمون جاری اشکامون
میزنه سینمون بوسه بر دستامون
از روی نیزه سر بریده
اربابم امشب منو خریده
تو مجلسی که پر شهیده ، وای
ای دل اگه تنهایی چرا امشب بی صدایی
گرد و غباره غم ارباب تو صورت ماه آومده
لباس مشکی مو را بیارید محرم از راه آومده
گرد و غباره غم ارباب تو صورت ماه آومده
لباس مشکی مو را بیارید محرم از راه آومده
مادرش فاطمه است بی قراره حسین
خواهرش زینب سفره دار حسین
دل که میدون چرا اسیر ، دامن اشک و چرا نگیره از غم ارباب چرا نمیره
دلی که صاحب داره برای عشق ش بی قراره
من آومدم مادر خورشید روزی چشمامو بده
لباس مشکی مو را بیارید محرم از راه آومده
ای دل اگه تنهایی چرا امشب بی صدایی
بیرق پرچم
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
خون گریه ها کم است ماتم به پا کنیدوقت محرم است
گویا عزای اشرف اولاد آدم است
گویا عزای سبط دل آرام خاتم است
این جان فدای حضرت خیرالبشر شود
تا جان من به عشق حسین مفتخر شود
تا این وجود دل سیهم همچو زر شود
داغی که تو دادی به سینه تازه تر شود
مارا به نام حضرت ارباب سر زنید
آن سرکه پیش پای تو افتد سر شود
شاعر : مهدی عظیمی
سوگواران نوحه می خوانند امشب، هر زبان خونی ست
ذکر ِ "ثار الله" می پیچد، تمام ِ پرنیان خونی ست
زهر می نوشند، مدّاحان ِ کوفه زهر می نوشند
جام های زهر، خونی، جام های شوکران خونی ست
مرثیه خوانی زینب... می رساند آب را سقا
این لبان ِ تشنه ی تفتیده، تا عمق دهان خونی ست
حنجره می لرزد و از سینه آتش می زند بیرون
تیغ در دستان ِ دشمن، مغزهای استخوان خونی ست
می شود عبّاس آب آور، بشوید خون ِ دستان را
دست های زخمی ِ سالارْ مرد ِ پهلوان خونی ست
غسل باید کرد آخر، کودکان عطشان و گریان اند
"العطش عباس" کو آبت؟ گلوی کودکان خونی ست
رقص ِ خون بر نیزه های ظلم، رقص ِ اهرِمَن در باد
کاروان ِ تشنه لب در ای
لحظه شمار روضه هاتم - از حالا گریون عزاتم
نیومده ماه محرّم - غمگین مثه پرچم سیاتم
ماه غمت؛ ماه گریه هاس ، حاجتا رواس
شور عاشقا فقط حسینه
محرمت میرسه ز راه، اشک و سوز و آه
داغ روضه ها فقط حسینه
آی نوکرا زمون ماتم اومد
حی علی العزا محرم اومد
واویلا آه و واویلا
سینه پرازاندوه و درده - بساط شادی سرده سرده
کتیبه های محتشم باز - دلای ما رو قبضه کرده
تلاطم؛ بزم نوکرا، نوحه و نوا
حال هیئتا لبریزه شوره
ترنم؛ چاووش عزات، پرچم سیات
چشمه های ناب ناب نوره
آی نوکرا زمون ماتم اومد
حی علی العزا محرم اومد
واویلا آه و واویلا
شاعر : جابر عابدی
دانلود سبک
منبع: کتاب دیار محتشم 2
برای اطلاع از نحوه خرید این کت
پیراهن سیاه کجایی رفیق من؟
اندوه و اشک و آه کجایی رفیق من؟
بوی محرم است فضارا گرفته است
ای بی نظیرماه،کجایی رفیق من؟
ده ماه حسرت تو شده غصه دلم
فصل عزای شاه کجایی رفیق من؟
بی تو عجیب زندگی ام بی صفاگذشت
ای شور قتلگاه کجایی رفیق من؟
درپای روضه های تو نفسم خدایی است
ای نفس سربراه کجایی رفیق من
گه گاه نیمه شب به تو مشغول میشدم
ای لطف گاه گاه کجایی رفیق من؟
یک گوشه چشم کردی و آتش گرفته ام
عمری از آن نگاه کجایی رفیق من؟
یادش بخیر بعد خطا توبه داشتیم
جبران اشتباه کجایی رفیق من؟
شاعر : حسین صیامی
باز محرم، من اومدم، یا ابالفضل گدایی
تو این هیئت، پای روضه ت، من می شم کربلایی
پرچم این روضه ها رو علم کن
عالمی رو غرق غوغای غم کن
هیئت و با نیم نگاهی حرم کن
یا ابوفاضل آقام یا ابالفضل 3
عمری گدام، بی ادعام، با تو آقا می جوشم
هرسال اینجا، با نوکرا، از غمت مشکی می پوشم
رو سینه دارم مدال گدایی
رو دوشمه پرچم کربلایی
یادش بخیر لحظه ی آشنایی
یا ابوفاضل آقام یا ابالفضل 3
شورم شیداس، سرم بالاس، تا تو ذکر نابمی
اعتبارم، افتخارم، اینه که اربابمی
تیر نگاهت نشسته به جونم
تو رگامه عشق تو جای خونم
تا نفسم باقیه پات می منونم
یا ابوفاضل آقام یا ابالفضل 3
شاعر : جابر عابدی
دانلود سبک
پر میکشد چشمان من امشب به سویت
یک عمر مانده این دلم در آرزویت
میسوزم و حسرت به دل آقای خوبم
تا که بیایم کربلا در جستجویت
از این حرم تا آن حرم وصل به عشق است
یک کهکشان اعجاز دارد خاک کویت
گرچه گنه بسیار کردم، نا امیدم
من واقفم کم کرده ام از آبرویت
عشق تو را دارم به دل اما دوباره
باعث شدم تا بشکند بغض گلویت
مولای من لب تشنه ام دریاب آقا
ای کاش میشد من بنوشم از سبویت
بوی محرم میرسد از هر طرف باز
چشمان مشتاقان به دست چاره جویت
اي دل بيا كه ماه محرم بر آمده
اين مه به قلب شيعه چنان خنجر آمده
از بهر قتل شاه زمان پور بو تراب
در كربلا ببين كه دو صد لشكر آمده
در اين مه حرام حسين سبط مصطفي
از ظلم اشقيا زچه رو بي سر آمده
فرزند مرتضي و سرور دل نبي
از سوز تشنگي به لبش اخگر آمده
سقاي كربلا بنگر در كنار آب
لب تشنه تير كينه به چشم تر آمده
ناموس كردگار به دو چشمان اشكبار
بر سر زنان با سر بي معجر آمده
سينه زنان و نوحه سرا بهر تعزيت
با حوريان فاطمه ي اطهر آمده
بهر شهادت عمل شمر نا بكار
در قتلگه حضرت پيغمبرآم
نوباوه رسول و جــــگر گوشــــه بتــول
كرد اين چنين دعوت حق را ز جان بتول
روزي كه خواست جانب كوفه سفر كند
اهل زمانه را ز سفر ب
گل نرگس ،گل نرگس، محرم
دل ما شیعه هاسرشار ِه ازغم
همی دونم که تو هم داغداری
مثال مادرت زهــرای اعظم
***
گل نرگس بیا غم داره شیعه
محرم گشته ماتم داره شیعه
بیاروضه بخون تا خون بگریه
بیـا جانا، تــرا کم داره شیعه
***
گل نرگس،بیا شیدابگرییم
ز داغ ظهر عاشـورا بگرییم
به جون مادرت زهرا بیا تا
کنار ِت کربلا آقا بگرییم
خدا نوشت : محرم سیاه بر تن کرد
دوباره حضرت خاتم سیاه بر تن کرد
زمین حسینیه شد، روضه خوان آن خورشید
و هر چه بود در عالم سیاه بر تن کرد
شکست بغض خدا با نماز ظهر تو
و کعبه – بیت خدا- هم سیاه بر تن کرد
قلم به شوق تو برخاست شاعری بکند
نوشت مصرعی از غم سیاه بر تن کرد
حسین وغم؟! چه غمی؟ عشق غم ندارد که
کجاست کرببلا؟! دل حرم ندارد که
چه غصه ای؟ که پر از شوق و شور و زیبایی است
محرم اول دلدادگی و شیدایی است
تو ترجمان غدیری که حیدر آورده
تو آب چشمه ی عشقی که کوثر آورده
مرا ببین که سیاه است سینه ام ز گناه
مرا ببخش به این اشک و این لباس سیاه
هنوز خیمه و هیئت به پا کند چشمت
تو محشری و قیامت به پا کند چشمت
و
باز این رسیده شور و هوای عزای تو
وقت دگر رسیده به یاد نوای تو
تا بیرق عزای تو باشد که بر قرار
گشتم اسیر لطف و صفای سرای تو
تا آن زمان که جن و ملک نوحه میکنند
من چون کبوتر ره کرب و بلای تو
چون سر ز تن بریده بدندت حرامیان
تنها بدین شهادت و مردن سزای تو
بخشیدن و شفاعت مردم به روز حشر
گشته جواب آن مه اشک این جزای تو
هر بنده ای که گشته اسیر ولای دوست
حاتم بگشته هر شب و روزش گدای تو
در ظهر محشری که به پا شد به دشت خون
هر عاشقی گرفته ز جانش هوای تو
این سی شب محرم آخر نباشدم
باشد که عمر بی هدفم شد فدای تو
در جنگ تن به تن که تو کردی به دشت خون
رحمی نشد به راس و به قلب و ردای تو
از رفتن و شهادت تو درسما
مي وزد با ترانه هاي زلال، كوچه كوچه نسيم عاشورا
مي رسد عطر لاله هاي بهشت، صبحدم با شميم عاشورا
من و سلواي روح مي آيد، از نهان خانه هاي رؤيايي
آسمان غرق مي شود يكسر، در هواي نعيم عاشورا
دشت در دشت راز مي رويد، پاي دل مي رود فرو در عشق
باغ در باغ پهن مي گردد، رنگ در رنگ اديم عاشورا
باز در آسمان پرنده ي دل، مي گشايد دو بال پروازش
مي رود مي رود كه تا باشد، چند روزي مقيم عاشورا
همنشين شلاله هاي سحر، همره سَروهاي سوخته پر
مي نشيند كنار خاكستر، خوش به حال نديم عاشورا
خلوت و اشك و آه و راز و نياز، غربت و شور و حال و سوز و گداز
ايستادن ميان خون به نماز، پا به پاي زعيم عاشورا
هرچه پژمردگي ست مي ميرد، عش
باید بساط روضه دوباره به پا کنیم
با اشک ، صحن دیده خود با صفا کنیم
باید برای اینکه دل ما حسینی است
روزی هزار مرتبه شکر خدا کنیم
تا حشر که می شود همه در ماتم حسین
باید کمک به حضرت خیر النساء کنیم
در محضر خدا همه هستیم رو سفید
وقتی به تن لباس سیاه عزا کنیم
در بین روضه درد هزاران طبیب را
با ذکر و نام یاد رقیه دوا کنیم
در روضه سر شکستن ما درس عاشقی است
باید به جان حضرت زینب دعا کنیم
ما را چرا ز لطمه زدن نهی می کنند
وقتش اگر رسد سر خود را جدا کنیم
ماه محرم آمده وقتش رسیده است
اشعار محتشم به تن کوچه ها کنیم
اگر از غربت غم های زینب با خبر باشی
و تو در راه بی پایان اسیر همسفر باشی
اگر باور کنی بی شک کنار خیمه گاهی تو
بسوزی تا ابد شاید که داغ شعله ور باشی
اگر باشی در آن میدان میان نیزه و شمشیر
به خون آغشته باشی تو اگر خونین جگر باشی
تجسم میکنی شاید که همراه اباالفضلی
بیا از جان دل بگذر که تو حر دگر باشی
تو آن حسی که دریا را به هر موجی بلرزانی
بیا برخیز تا یک شب سبک بال سحر باشی
چه می گویی تو ای خسته ببین چشمان عاشق را
که زیبا می چکد اشکی که تو مشک دگر باشی
شاعر : اقبال نوری
قدم ز روی ادب زن حریم ماتم را
کن احترام و نگه دار حرمت غم را
به اذن حضرت زهرا بیا و مُحرم شو
بپوش جامه ی احرام حج ماتم را
به گرد کعبه ی دل با طواف کوثر اشک
صفا بود بزنی طعنه، آب زمزم را
فدای چشمه ی آن دیده ای که خشک مباد
بهانه کرده دمی گریه دمادم را
قسم به گریه کنانش بهشت مجلس او
حرام کرده به هر سینه زن جهنم را
کتیبه های مزین به شعر محتشم است
فرا گرفته حسینیه دو عالم را
دلشکسته کلافه و بی حال
سینه ام از فراق مالامال
وقت من را گناه پر کرده
عوضم کن محول الاحوال
خشکِ خشکم من و به تو محتاج
مثل یک سیب نارسیده و کال
آمدم تا مرا نجات دهی
من گل آلوده و تو آب زلال
نذر کردم فدایتان بشو
تو بیا و بکش حلالِ حلال
رزق اشک و دلی شکسته بده
رخصت گریه ام بده امسال
که دوباره محرمت آمد
پیرهن مشکی و کتیبه و شال ...
روضه خوان ها دوباره می خوانند
از حرم تا حوالی گودال
خواهری دست می زند بر سر
الف قامتش شده چون دال
دست و پا می زند کسی در خون
بدنی زیر نعل ها پامال
می رسد اسب بی سوار از دور
واژگون زین و غرق خون کوپال
دور خیمه چرا شلوغ شده؟
نگرانم از این همه جنجال
کاش دیگر کسی نمی خواند
دنیا بدون روضۀ آقا جهنم است
یعنی بهار نوکری ما محرم است
شکر خدا که خرج عزای تو می شوم
روضه به کار و زندگی ما مقدم است
ما نوکری به شرط نکردیم تا بحال
هر چند سینه از کم دنیا پر از غم است
ما را بدون کوثر اشکت رها نکن
گریه به زخم های شما عین مرهم است
تکلیف چشم های تمامی عاشقان
هر روز گریه به غم آقای عالم است
آقا بیا و نوکرتان را حساب کن
هر چند سهم نوکری این گدا کم است
من سینه چاک هر کس دیگر نمی شوم
تا نوکر توأم لقبم نام آدم است
شاعر : حسن کردی
هنگامۀ غم آمده فابک علی الحسین
ایّام ماتم آمده فابک علی الحسین
امشب هلال با قد خم ناله می زند:
ماه محرّم آمده فابک علی الحسین
صوت حزین حیّ علی مجلس العزا
بر اهل عالم آمده فابک علی الحسین
احرام نوکری حسین را به تن کنید
حجّی فراهم آمده فابک علی الحسین
گریه که از مناسک حجّ محرّم است
از چشم زمزم آمده فابک علی الحسین
توفیق گریه را که به هر کس نمی دهند
فیض دمادم آمده فابک علی الحسین
اذن ورود ما به حسینیّه ی عزا
از عرش اعظم آمده فابک علی الحسین
بانی روضه های محرّم که فاطمه است
با قامت خم آمده فابک علی الحسین
شاعر : محمد فردوسی
بر مشامم می رسد بوی محرم ای خدا
ترسم از این است محرم را نبینم ای خدا
شکر نعمت نعمت ام افزون کند حالا بگو
من چگونه شکر این غم را نمایم ای خدا
مادرم با شور عشق او یزرگم کرده است
تا کند خرج عزای سفره ی غم ای خدا
هرچه میخواهی بگیر از من بگیر اما مگیر
سوز دل همراه آه و اشک نم نم ای خدا
همچو مجنون در بر لیلی اسیرم کرده است
شور زیبای حسین های دمادم ای خدا
تشنه ی آب فراتم.... روزی ام کن عاقبت
کربلا.... پایین پای او بمیرم ای خدا
شاعر : علیرضا خاکساری
